ηθογράφημα - ποίημα (1ο Μέρος) : Ένα πορτραίτο για τις γυναίκες μου

Από τότε που' μπλεξα με τις γυναίκες,
την κυρά και την θυγατέρα,
βάλθηκαν να με κάνουν κύριο
καθώς πρέπει, λέει.
Ήξευρα βέβαια ότι ετούτο,
το αποκεφαλισμένο κορμί,
το λένε «πορτραίτο» και είναι
απαραίτητο για έναν άντρα.
Μα δεν μετράς λένε, αρχιστράτηγος,
αν δεν έχεις καθαρό μουστάκι
και αν το ύφος σου για τους Γραικούς
δεν έχει βαρύνουσα άποψη.

Πάνε αυτά που ήξευρες λένε !
Τώρα θα γένεις νοικοκύρης,
ότι έπαθες, έπαθες, μα
ήταν για το καλό σου
για να μην ματαγένεις φιλόνικος,
μηδέ βλάσφημος και βωμολόχος.
Δύσκολο να ξεμάθω τόσα
στραβά που έμαθα από μικρός,
είχα δύσκολη παιδική ηλικία.

Επειδή τις αγαπώ,
την Γκόλφω και την Πηνελόπη μου,
θυσίασα να δουλεύω με ρολόι
και να βαδίζω με παράστημα
οικογένειας και σοβαρότητας.
Όμως κάτι πάντα μου θυμίζει
τότες που ήμουν ακόμη Ισκιάκος
και Αρματωλός, με τα χωρατά μου.
Σήμερα έχουμε γιορτή , άναψαν
φωλιές από φωτιές και χορεύουν
τα Ελληνόπουλα…Μα …
θα διακόψω…συμπαθάτε με…
Είναι μια μύγα ανάμεσα στα παληκάρια
σταθείτε να δρασκελίσω λίγο μακριά
με τ’ άλογο, να πα να την τσακίσω…
τι κάθησε σε ένα βόδι απάνου !
[ποίημα της Μ. Παπαδοπούλου, συνέχεια στο 2ο Μέρος]