____________________________________________________________________________________
Διοργανωτές:
Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Λαρισαίων
Σύλλογος Κυπρίων Νομού Λάρισας
Φοιτητική Ένωση Κυπρίων Λάρισας
__________________________________________________________________________________
Ομιλία:
Πάνος Ιωαννίδης, Νομικός
Πρόεδρος Κίνησης για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
_________________________________________________________________________________________________________________
Χατζηγιάννειο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Λάρισας, 23 Οκτωβρίου 2010
_______________________________________________________________________________________________________________________________
Αιδεσιμότατε,
κ. Πρόξενε της Κυπριακής Δημοκρατίας,
Έντιμε Εκπρόσωπε του ελληνικού Στρατεύματος,
Εκλεκτοί Προσκεκλημένοι,
Κυρίες & Κύριοι.
Είναι τιμή μου να βρίσκομαι στη Λάρισα την ημέρα της Επετείου της Απελευθέρωσης της Πόλης από τους Γερμανούς Κατακτητές. Εύχομαι, να έλθει σύντομα η ημέρα της απελευθέρωσης και της δικής μου Πόλης, της Αμμοχώστου, ταυτόχρονα με την απελευθέρωση ολόκληρης της Κύπρου.
Τιμή μου όμως είναι και που βρίσκομαι στο ίδιο βήμα με τον εκλεκτό συμπολίτη μου Κυριακό Χαραλαμπίδη. Θερμά ευχαριστώ τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Λαρισαίων, τον Σύλλογο Κυπρίων Νομού Λάρισας και τη Φοιτητική Ένωση Κυπρίων Λάρισας που επέλεξαν και εμένα ως ομιλητή.
Πρέπει να σας πω, πως -όταν μιλούμε για την Αμμόχωστο, την Κερύνεια, την Μόρφου, το Καρπάσι και κάθε κατεχόμενη γη της Κύπρου, όπως και για ολόκληρο το Νησί μας- με διακατέχει θλίψη και αγωνία. Γεγονός, που μεγεθύνει τον σεβασμό για κάθε ένα από εσάς ξεχωριστά και αυξάνει την ευθύνη για την κάθε λέξη που θα ακούσετε...
Κυρίες και Κύριοι,
Αγαπητοί Φίλοι,
Με την Αμμόχωστο θα αρχίσω και εγώ, για να υπενθυμίσω «τις στιγμές προδοσίας της Πόλης», στο πλαίσιο της ύψιστης προδοσίας που κατακομμάτιασε ολόκληρη την Κύπρο.
Στιγμές, που οδήγησαν τον κάθε ένα από εμάς στο δικό του «Tάμα Ζωής»...
Δευτέρα, 15 Ιουλίου 1974
Κάποιοι ελληνόφωνοι -όχι Έλληνες- μαχαίρωσαν την Κύπρο με χίλιες μαχαιριές και την πρόσφεραν στο πιάτο με το αίμα της, για να την απολαύσουν οι εχθροί του ελληνισμού, για όσο χρόνο εκείνοι θα αποφάσιζαν ότι θα διαρκέσει το φαγοπότι. Και το φαγοπότι συνεχίζεται για 10ετίες ολόκληρες...
Σάββατο, 20 Ιουλίου 1974
Αρχίζει η προδομένη διαδικασία της Εισβολής.
Χάος και σπασμωδικότητα παντού, παρωδία και η επιστράτευση στη Στρατιωτική Διοίκηση Αμμοχώστου (εκεί στο Δασάκι των Δικαστηρίων, για όσους γνωρίζουν την περιοχή). Καμιά ουσιαστική διαταγή και ένας εκτρωματικός Διοικητής -ο Συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Ζαρκάδας- να περιφέρεται ηλίθια ανάμεσα στους Εφέδρους και να μονολογεί «ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, δεν χρειάζεται να είμαστε προκλητικοί…»!
Εξαίρεση, οι Κύπριοι μόνιμοι και έφεδροι αξιωματικοί και οπλίτες, οι οποίοι άρχισαν να οργανώνονται από μόνοι τους. Εξαίρεση και ο Ελλαδίτης Αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Μουζάκης, ο οποίος ηγήθηκε της δικής μας επίθεσης, για την κατάληψη του τούρκικου πολυβολείου, έξω από τα Τείχη της Αμμοχώστου. Εκεί, το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974, τραυματίστηκε θανάσιμα ο Ανχης Μουζάκης.
Το πολυβολείο καταλήφθηκε, οι Τούρκοι αιφνιδιάστηκαν, υποχώρησαν άταχτα, μετέδωσαν τον πανικό σε ολόκληρη την τουρκοκρατούμενη Παλιά Πόλη της Αμμοχώστου και οι Έφεδροι ζήτησαν από τον Διοικητή Ζαρκάδα ενισχύσεις, ΕΞΗΓΩΝΤΑΣ ότι «με λίγους ακόμα μαχητές, η εντός των Τειχών Αμμόχωστος μπορεί να απελευθερωθεί». Για να πάρουν οι Έφεδροι, την πιο προδοτική διαταγή που ακούστηκε ποτέ από Έλληνα Αξιωματικό:
«Η κατάληψη της παλαιάς Αμμοχώστου δεν είναι δική σας δουλειά, σας διατάζω να υποχωρήσετε αμέσως...».
Η ευκαιρία χάθηκε οριστικά... Οι έφεδροι υποχώρησαν στο Δασάκι και στη γύρω περιοχή, όπου άρχισαν να αμύνονται στα πυκνά πλέον πυρά από τα Τείχη, καθώς και στις επιθέσεις της τουρκικής αεροπορίας, η οποία άρχισε να βομβαρδίζει το κέντρο της Πόλης, την παραλία και τις θέσεις μας.
Με τις διαταγές του, ο Διοικητής Ζαρκάδας πρόδωσε την Αμμόχωστο από τις πρώτες ώρες της Εισβολής, εκτελώντας με ακρίβεια το δικό του μερίδιο προδοσίας.
Και τρεις μέρες αργότερα (στις 23 Ιουλίου) -μόλις συμφωνήθηκε «προσωρινή κατάπαυση πυρός»- ο Διοικητής Ζαρκάδας μάζεψε το άχρηστο Επιτελείο του και εξαφανίστηκε οριστικά, εγκαταλείποντας την Αμμόχωστο χωρίς Στρατιωτική Διοίκηση...
13 Αυγούστου 1974
Αρχίζει και στην Αμμόχωστο η δεύτερη φάση της Εισβολής, με αεροπορικό βομβαρδισμό.
Δύο Τμήματα προσπαθούν να υπερασπιστούν την Πόλη: Ένα στο Νοσοκομείο (με επικεφαλής τον Λοχαγό Στέλιο Κάτσιο) και ένα δεύτερο με 32 Εφέδρους στο Δασάκι, ΑΚΕΦΑΛΟ χωρίς Διοικητή.
Ο αρχαιότερος από τους Αξιωματικούς ΟΦΕΙΛΕ να αναλάβει τη Διοίκηση. Έτυχε να είναι ένας 29χρονος τότε έφεδρος Ανθυπολοχαγός, που σήμερα είναι ο 65χρονος που σας αφηγείται τη θλιβερή αυτή ιστορία...
Οι εχθροπραξίες συνεχίστηκαν μέχρι και το απόγευμα της 15ης Αυγούστου, οπότε ο βομβαρδισμός εντάθηκε, οι Τούρκοι πύκνωσαν τα πυρά από τα Τείχη και κάποιο ραδιόφωνο μετέδωσε ότι «τα τουρκικά άρματα κατευθύνονται προς την Αμμόχωστο, με μέγιστη ταχύτητα και χωρίς αντίσταση».
Η πόλη έρημη. Μοναδική ένδειξη ζωής, οι πυροβολισμοί από τους άνδρες στο Νοσοκομείο και τους εφέδρους στο Δασάκι. Πυροβολισμοί που άρχισαν να αραιώνουν, γιατί τα πυρομαχικά ήσαν πλέον μετρημένα...
Με το βλέμμα περισσότερο παρά με λόγια, αντάλλαξα κάποιες γρήγορες σκέψεις με τον αμέσως επόμενο έφεδρο Ανθυπολοχαγό, τον Γιαννάκη Αρέστη. Γνωρίζαμε ότι «έπρεπε να δοθούν διαταγές»...
Διαταγή Πρώτη: «Παραμένουμε στις θέσεις μας, οικονομία στα πυρομαχικά».
Διαταγή Δεύτερη: «Να βγουν παρατηρητές και να αναφέρουν τις κινήσεις των αρμάτων - Να χρησιμοποιηθεί η βενζίνη από τις αποθήκες του Διοικητηρίου και να ετοιμαστούν βόμβες Μολότοφ - Εάν τα άρματα κινηθούν μέσα στην πόλη, θα αντιμετωπιστούν».
Διαταγή Τρίτη: «Να γίνει προσπάθεια επικοινωνίας με το Γενικό Επιτελείο και την Κυβέρνηση και να ζητηθούν ενισχύσεις - Η πόλη της Αμμοχώστου μπορεί να κρατηθεί».
Με εκπληκτική πειθαρχία, οι Έφεδροι εξύψωσαν το ηθικό τους από μόνοι τους και κινήθηκαν όπως διατάχθηκαν. Αρχίσαμε να νιώθουμε πως «ίσως δεν είχαν χαθεί τα πάντα»...
Όμως, άλλα ήταν τα γραμμένα... Αφηγείται για εκείνες τις ώρες, ο Διοικητής του Τμήματος του Νοσοκομείου Στέλιος Κάτσιος:
«…Γύρω στις 4:30 το απόγευμα ξεκίνησα (από το Νοσοκομείο) σε μια προσπάθεια να επανακτήσω επαφή με το Τάγμα μου… Στη διαδρομή βρήκα το Τμήμα του έφεδρου Ανθγού Πάνου Ιωαννίδη [...]. Μη έχοντας τρόπο επικοινωνίας με τη Μονάδα μου επέστρεψα στο Νοσοκομείο, όπου άρχισε η τελευταία μεγάλη μάχη. Τα αεροπλάνα βομβάρδιζαν συνεχώς και τα πυρά των αρμάτων ήσαν καταιγιστικά. Και ενώ τα πάντα έμοιαζαν με κόλαση, ήρθε με αγγελιαφόρο η εντολή “να συμπτύξω το Τμήμα μου στην περιοχή Δερύνειας”, πράγμα που έγινε».
Καθ’ οδόν, ο Λοχαγός Κάτσιος ξαναπέρασε από κοντά μας και μας ενημέρωσε για τις κινήσεις του. Του ευχηθήκαμε «καλή τύχη» και του ζητήσαμε να μας αφήσει όσα πυρομαχικά του περίσσευαν. Δεν του είχε απομείνει τίποτε...
Πέμπτη 15 Αυγούστου 1974, ώρα 6:20 το απόγευμα:
Οι μόνοι Έλληνες που εμείς γνωρίζαμε ότι είχαν απομείνει στην Αμμόχωστο ήσαν οι 32 έφεδροι στο Δασάκι.
Στο μεταξύ:
Τα άρματα είχαν φθάσει έξω από την Πόλη και κτυπούσαν αδιάκοπα.
Την βενζίνη που ψάχναμε (για τις βόμβες Μολότοφ) την είχε πάρει μαζί του ο Συνχης Ζαρκάδας.
Ελπίδα για ενισχύσεις καμία. Το μεν Γενικό Επιτελείο δεν απαντούσε στις κλήσεις, η δε Κυβέρνηση είχε εγκαταλείψει την Λευκωσία και δεν γνώριζε κανένας που βρισκόταν.
Και το κρισιμότερο, τα πυρομαχικά είχαν εξαντληθεί εντελώς.
Η «σιγή πυρός» από τη δική μας πλευρά, έδωσε το έναυσμα στους Τούρκους: Καταιγιστικά πυρά από παντού, η περιοχή έγινε ΚΟΛΑΣΗ...
Δύο ήσαν οι επιλογές: Ή να χαθούμε ΑΜΑΧΗΤΙ ή να υποχωρήσουμε.
Πεσμένοι όπως είμαστε στο χώμα, γύρισα και κοίταξα τον Ανθγό Αρέστη, θέλοντας να μοιραστώ μαζί του την αγωνία μου. Γνώριζα βέβαια, πως «την ευθύνη για την όποια απόφαση όφειλε να την πάρει εκείνος που διοικούσε».
Δεν θυμούμαι εάν ήμασταν δακρυσμένοι, ούτε και έχει σημασία. Σημασία έχουν μόνο οι τρεις λέξεις που μου είπε ο Ανθγός Αρέστης: «Πάνο, την Σημαία»...
Χωρίς να περιμένει απάντηση, σηκώθηκε ακάλυπτος μέσα στη κόλαση και προχώρησε προς τον ιστό με τη Σημαία. Σηκώθηκα πίσω του.
Διαταγή Τέταρτη: «Υποστολή της Σημαίας».
Ήταν εκπληκτικό, πως «ΟΛΟΙ βρέθηκαν -μέσα στην Κόλαση- σε στάση Προσοχής, να χαιρετούν την τεράστια, πανέμορφη Γαλανόλευκη της Στρατιωτικής Διοίκησης Αμμοχώστου». Η Σημαία κατέβηκε, διπλώθηκε και παραδόθηκε σ’ αυτόν που διοικούσε...
Όλοι πλέον γνώριζαν την Διαταγή που θα ακολουθούσε.
Διαταγή Πέμπτη, η τελευταία: «Να μαζευτεί ο οπλισμός - Άμεση υποχώρηση - Εγκαταλείπουμε τις θέσεις μας, εγκαταλείπουμε την Αμμόχωστο...».
----------------------------------------------------------------------------------------------
Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ γράφτηκε στη Δερύνεια μια ώρα αργότερα, όπου δεχθήκαμε την ανακούφιση του Λοχαγού Κάτσιου που μας είδε ζωντανούς, αλλά και στο χωριό Φρέναρος, όπου είχαμε κακό συναπάντημα με τον ατιμώρητο Συνχη Κωνσταντίνο Ζαρκάδα. Για να ακούσουμε την σαρκαστική απορία του: «Μπά, κύριε Ανθυπολοχαγέ, σωθήκατε όλοι»!
Εκείνη την ώρα, ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΗΘΕΛΑ «να μου είχε περισσέψει μια τελευταία σφαίρα».
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν θα σας κουράσω με άλλες λεπτομέρειες. Θα επαναλάβω μόνο, τα τελευταία λόγια του Ανθγού Αρέστη «Πάνο, την Σημαία», για να σας εκφράσω την ΑΓΩΝΙΑ ΜΟΥ για την ώρα που τα εγγόνια μου θα με ρωτήσουν την ίδια εκείνη ερώτηση, που ο κάθε Έλληνας του ’74, αλλά και του 2010, θα πρέπει να απαντήσει προς τα παιδιά και τα εγγόνια του:
«ΓΙΑΤΙ ξεχάσατε τα όσα ζήσατε και γιατί δεν αντιστέκεστε ΤΩΡΑ που μπορείτε; Εάν, μετά από τόσα χρόνια ΕΔΩ θα καταλήγατε, Ευρωπαίοι Έλληνες της Κύπρου και της Ελλάδας, ΓΙΑΤΙ δεν ολοκληρώσατε την προδοσία τότε, το 1974;»
Κάποιου όμως τα εγγόνια, θα έχουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να ρωτήσουν και κάτι ακόμα:
«ΓΙΑΤΙ την φύλαξες τη Σημαία, παππού; Απλώς και μόνο...για να δακρύζεις στις 15 του κάθε Αυγούστου; Και δεν είναι αυτό υποκρισία;»
Επειδή λοιπόν, αυτός ο παππούς (ΟΠΩΣ και κάθε άλλος) θα πρέπει -εκείνη την ώρα- να μπορεί να απαντήσει με αξιοπρέπεια «εγώ, αντιστάθηκα μέχρι το τέλος», ΠΡΕΠΕΙ να είμαστε αυστηροί και ΠΡΕΠΕΙ να πούμε και από αυτό το βήμα σήμερα, ότι η Σημαία «για την οποία θυσίασαν τη Ζωή τους χιλιάδες Έλληνες της Ελλάδας και της Κύπρου», η Σημαία «που συμβολίζει την εθνική μας ταυτότητα και που την τιμούμε εξ ίσου με τη Σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας που συμβολίζει την οντότητα του κυρίαρχου Κράτους μας», η Σημαία «που την χαιρέτησαν και την υπέστειλαν μέσα στην κόλαση των τούρκικων πυρών οι 32 στην Αμμόχωστο» -η Σημαία του Έθνους των Ελλήνων- είναι παρόμοια με τη γαλανόλευκη, που ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ανεγκέφαλοι ΕΚΑΨΑΝ στις 3 του Οκτώβρη φέτος στη Λευκωσία, κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα...
Και ΔΕΝ είναι τυχαίο που ΑΥΤΟ έγινε λίγες μέρες μετά, που ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ΕΙΠΕ στην Ουάσιγκτον, ότι ΔΗΘΕΝ «το 1974, στην Κύπρο εισέβαλαν τόσο η Τουρκία όσο και η Ελλάδα...».
ΔΗΛΑΔΗ, να συμπεράνουμε και εμείς ΑΥΤΟ που συμπέραναν οι Ξένοι που άκουσαν τον Πρόεδρο; Ότι η προδοσία μερικών ηλίθιων της Χούντας του ‘74 ήταν «ΕΙΣΒΟΛΗ του Ελληνικού Κράτους κατά της Κύπρου», ΙΣΗ με το έγκλημα της παράνομης Επιδρομής που διέπραξε το Κράτος της Τουρκίας; Ότι δηλαδή, μαζί -Τουρκία και Ελλάδα- κατέχουν το 38% του κυπριακού εδάφους για 36 χρόνια και ότι μαζί έσφαξαν Έλληνες αμάχους και αιχμαλώτους, μαζί βίασαν 2.000 Ελληνίδες κάθε ηλικίας, μαζί σύλησαν τα ιερά και τα όσια του Ελληνισμού στο Νησί, μαζί εκτόπισαν το 1/3 των Ελλήνων της Κύπρου, μαζί δημιούργησαν χιλιάδες αγνοούμενους και μαζί -Ελλάδα και Τουρκία- είναι που επιδιώκουν την πλήρη ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ και τον εκτουρκισμό της Κύπρου;
Να συμπεράνουμε δηλαδή, όπως συμπέραναν και όσοι άκουσαν τον Πρόεδρο, ότι η Τουρκία απο-ενοχοποιείται και ότι, ορθά διαδίδει ο Πρόεδρος ότι «φταίξαμε οι Έλληνες και πρέπει να τιμωρηθούμε»;
Και συνεπώς, ορθά αποδέχθηκε ο Πρόεδρος τη ρατσιστική «εκ περιτροπής προεδρία», την αντιδημοκρατική «σταθμισμένη ψήφο», τη νομιμοποίηση του Διεθνούς Εγκλήματος του Εποικισμού, την κατάργηση του δικαιώματος Προσφύγων να επιστρέψουν και να ανακτήσουν την περιουσία τους, την κατάργηση του ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ του Κυπριακού Κράτους να διατηρεί Ένοπλες Δυνάμεις και κάμποσα ακόμα, ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ το ευρωπαϊκό μας Κράτος και ΣΥΜΦΩΝΩΝΤΑΣ με τους Τούρκους και τους Εγγλέζους να αντικατασταθεί με «δύο συνεταιρικά και ισότιμα κράτη»;
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ, ορθά ξανάβγαλε ο Πρόεδρος από τον τάφο το Σχέδιο Αννάν, που ο Κυπριακός Λαός απέρριψε συντριπτικά τον Απρίλη του 2004 και ορθά ΤΣΙΜΕΝΤΩΝΕΙ επάνω του την περιβόητη «Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία»;
Ένα εφεύρημα της κακιάς ώρας, που το δημιούργησε η Αγγλία και το έκαμε φλάμπουρο η Τουρκία, επιδιώκοντας ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΕΙ πρώτα την Κύπρο στα δύο και μετά να την καταπιεί ολόκληρη;
«Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία»! Μια «διευθέτηση» διεθνώς ΑΝΟΜΗ, που δεν καθορίζεται ΠΟΥΘΕΝΑ, που δεν χρησιμοποιήθηκε ΠΟΤΕ, που δεν δοκιμάστηκε από ΚΑΝΕΝΑ και που προτάθηκε μόνο προς τους Μαύρους της Νοτίου Αφρικής και απορρίφθηκε αμέσως, ΔΙΟΤΙ αποτελούσε «ρατσιστική διάκριση», την οποίαν το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο καταδίκασε ως Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας.
Αυτή, δυστυχώς, είναι η πορεία που σήμερα ακολουθείται και αυτά είναι που συμφωνήθηκαν (αμέσως μετά από τις Προεδρικές Εκλογές του 2008) με τους Τούρκους και τους Άγγλους, με ΣΤΟΧΟ «μερικοί ηττοπαθείς δικοί μας... να γίνουν αρεστοί προς τους εχθρούς μας»...
Και ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ, πως «όταν γίνεσαι αρεστός στον Εχθρό σου», ΕΙΣΑΙ ο μεγαλύτερος εχθρός της Πατρίδας σου;
---------------------------------------------------------------------------------
Αγαπητοί Φίλοι, εύλογο είναι το ερώτημα:
Υπάρχει άραγε η ορθή πορεία, που κατάληξη θα έχει τον σεβασμό και την περιφρούρηση των Δικαίων της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επικράτηση των αρχών της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Δημοκρατίας; Δηλαδή των αρχών, που πάνω τους είναι θεμελιωμένη και λειτουργεί ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η Κυπριακή Δημοκρατία ΕΙΝΑΙ ισότιμο και κυρίαρχο Κράτος-μέλος;
Βεβαίως και υπάρχει η ορθή πορεία, όπως ακριβώς υπάρχει και για τα υπόλοιπα 500 εκατομμύρια ΙΣΟΤΙΜΟΥΣ Ευρωπαίους συμπολίτες μας, και αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης της ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ Κίνησης για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, της οποίας έχω την τιμή να προεδρεύω.
Προβλέποντας την καταστροφική πορεία που θα ακολουθούσε ο Πρόεδρος, θέσαμε τρεις στόχους:
Στόχος 1ος: Να εξουδετερωθεί η βρετανο-τουρκική προπαγάνδα, την οποία ΔΥΣΤΥΧΩΣ υιοθέτησαν και μερικοί ελληνόφωνοι, ότι ΔΗΘΕΝ «για όλα τα δεινά της Κύπρου φταίμε οι Έλληνες και, συνεπώς, θα πρέπει να τιμωρηθούμε με μια καταστροφική διευθέτηση»!
Ο στόχος υλοποιήθηκε τον Απρίλιο 2009, με την έκδοση του δίγλωσσου βιβλίου «Αιματηρή Αλήθεια - Bloody Truth», που τεκμηριώνει την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ από τη 10ετία του ’50 μέχρι και σήμερα, κυκλοφορεί διεθνώς και -πράγματι- εξουδετερώνει αποτελεσματικά την βρώμικη αυτή προπαγάνδα.
Στόχος 2ος: Να δημιουργηθεί το περίγραμμα μιας πραγματικά δίκαιης, βιώσιμης και αξιοπρεπούς Πρότασης για την ορθή πορεία και κατάληξη στο Κυπριακό Ζήτημα, που να προέρχεται από το επίσημο Κράτος και να βασίζεται επί των διεθνών Αρχών Δικαίου και των αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο στόχος υλοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο 2009, με τη δημιουργία του εγγράφου «η Πρόταση του ορθού ΝΑΙ», η οποία βασίζεται στο θεμελιώδες αξίωμα, ότι:
Το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ακριβώς ΗΤΑΝ την ώρα που εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ΠΡΕΠΕΙ να παραμείνει αναλλοίωτο, διασφαλίζοντας ΟΛΑ τα ανθρώπινα δικαιώματα για κάθε ΝΟΜΙΜΟ Κύπριο Πολίτη (Έλληνα, Τούρκο, Λατίνο, Μαρωνίτη ή Αρμένιο».
Η Πρόταση μεταφράστηκε στα αγγλικά και γαλλικά, κυκλοφορεί εντός και εκτός Κύπρου και τυγχάνει ευρύτατης αποδοχής.
Πρόσφατα, η Πρόταση κυκλοφόρησε και σε δίγλωσσο ηλεκτρονικό δίσκο DVD. Ένα ΝΤΟΚΙΟΥΜΑΝΤΕΡ, που -σε συνδυασμό με τα ιστορικά δεδομένα του βιβλίου «Αιματηρή Αλήθεια»- δίνει ανάγλυφη την εικόνα του παρελθόντος, του παρόντος και του ΟΡΘΟΥ μέλλοντος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στόχος 3ος: Να ενημερωθεί ο Κυπριακός Λαός και ο απανταχού ελληνισμός για τις δυσμενείς εξελίξεις, για την ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ «το Κυπριακό να τοποθετηθεί στην ορθή βάση της ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗΣ» και για την ακολουθητέα πορεία.
Η ενημερωτική προσπάθεια καταβάλλεται εντατικά για 30 τώρα μήνες, με αρθρογραφία, με συμμετοχή σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές και με τοπικές εκδηλώσεις στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στην Αγγλία, στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα μέχρι τώρα συμπεράσματα είναι δύο:
• 1ον: Ο Κυπριακός Λαός έχει συνειδητοποιήσει ότι, ΜΟΝΟ ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ τα ευρωπαϊκά μας δικαιώματα θα διασφαλίσουμε το σημερινό μας Κράτος και το μέλλον μας ως ΝΟΜΙΜΟΣ Κυπριακός Λαός.
• 2ον: Ο Κυπριακός Λαός γνωρίζει πλέον ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ η ορθή πορεία και η αξιοπρεπής κατάληξη για το Κυπριακό Ζήτημα και ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ να πει ένα ισχυρότερο ΟΧΙ από εκείνο του 2004 στην όποια καταστροφική διευθέτηση του προταθεί, ΔΕΣΜΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ προς την ορθή κατεύθυνση τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας... Είτε τον νυν Πρόεδρο, είτε τον μελλούμενο.
Εφ’ όσον η κυπριακή ηγεσία επιμένει να ακολουθεί μια καταστροφική πορεία ΧΩΡΙΣ την εξουσιοδότηση του Κυπριακού Λαού, είμαστε αποφασισμένοι να πούμε «όσα ΟΧΙ χρειαστεί» και να κατονομάζουμε την ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ως «παρανομία της Τουρκίας» και την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ως «απελευθέρωση της Κύπρου», χωρίς να φοβόμαστε κανένα...
Η κατάργηση του ευρωπαϊκού Κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΕΙΤΑΙ και όλες οι παραβιάσεις των ευρωπαϊκών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Κυπριακού Λαού είναι εξ ορισμού και διαρκώς παράνομες, ΜΕΧΡΙ που να ακυρωθούν με την αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων και με την αποκατάσταση των ατομικών ελευθεριών για κάθε νόμιμο Κύπριο πολίτη».
ΜΟΝΟΝ ΕΤΣΙ θα επιστρέψει υπερήφανη στον ιστό της η Σημαία της Αμμοχώστου και μόνον έτσι θα επιστρέψουμε όλοι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ.
------------------------------------------------------------------------------
Κυρίες & Κύριοι, Αγαπητοί Φίλοι.
Είμαστε σήμερα εδώ, για να επιβεβαιώσουμε πως «ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΜΕ», αλλά και για να διακηρύξουμε «ΕΙΡΗΝΙΚΗ αλλά ΓΡΑΝΙΤΕΝΙΑ αντίσταση». Τεκμηριωμένα και υπερκομματικά, όπως συμβαίνει αυτή την ώρα σε αυτό τον χώρο.
Ας γίνουμε ΟΛΟΙ αγωνιστές και κήρυκες αυτής της αντίστασης ΠΑΝΤΟΥ -στην οικογένεια, στο σχολείο, στο στράτευμα, στον δικό του κύκλο ο καθένας μας- για να αντιληφθούν ΟΛΟΙ όσοι πρέπει, ότι ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ «να είμαστε αρεστοί προς τα Παιδιά και τα Εγγόνια μας και ΟΧΙ προς τον εχθρό μας»...
ΓΡΑΝΙΤΕΝΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ λοιπόν, με το βλέμμα πάντα στραμμένο προς την ορθή κατεύθυνση, με την πεποίθηση ότι πράττουμε το καθήκον μας και με τη βαθιά πίστη, πως όταν το Δίκαιο είναι μαζας, μαζί μας είναι και ο Θεός.
Σας ευχαριστώ πολύ.
-----------------------------------------------------------------------------------
Διοργανωτές:
Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Λαρισαίων
Σύλλογος Κυπρίων Νομού Λάρισας
Φοιτητική Ένωση Κυπρίων Λάρισας
__________________________________________________________________________________
Ομιλία:
Πάνος Ιωαννίδης, Νομικός
Πρόεδρος Κίνησης για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
_________________________________________________________________________________________________________________
Χατζηγιάννειο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Λάρισας, 23 Οκτωβρίου 2010
_______________________________________________________________________________________________________________________________
Αιδεσιμότατε,
κ. Πρόξενε της Κυπριακής Δημοκρατίας,
Έντιμε Εκπρόσωπε του ελληνικού Στρατεύματος,
Εκλεκτοί Προσκεκλημένοι,
Κυρίες & Κύριοι.
Είναι τιμή μου να βρίσκομαι στη Λάρισα την ημέρα της Επετείου της Απελευθέρωσης της Πόλης από τους Γερμανούς Κατακτητές. Εύχομαι, να έλθει σύντομα η ημέρα της απελευθέρωσης και της δικής μου Πόλης, της Αμμοχώστου, ταυτόχρονα με την απελευθέρωση ολόκληρης της Κύπρου.
Τιμή μου όμως είναι και που βρίσκομαι στο ίδιο βήμα με τον εκλεκτό συμπολίτη μου Κυριακό Χαραλαμπίδη. Θερμά ευχαριστώ τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Λαρισαίων, τον Σύλλογο Κυπρίων Νομού Λάρισας και τη Φοιτητική Ένωση Κυπρίων Λάρισας που επέλεξαν και εμένα ως ομιλητή.
Πρέπει να σας πω, πως -όταν μιλούμε για την Αμμόχωστο, την Κερύνεια, την Μόρφου, το Καρπάσι και κάθε κατεχόμενη γη της Κύπρου, όπως και για ολόκληρο το Νησί μας- με διακατέχει θλίψη και αγωνία. Γεγονός, που μεγεθύνει τον σεβασμό για κάθε ένα από εσάς ξεχωριστά και αυξάνει την ευθύνη για την κάθε λέξη που θα ακούσετε...
Κυρίες και Κύριοι,
Αγαπητοί Φίλοι,
Με την Αμμόχωστο θα αρχίσω και εγώ, για να υπενθυμίσω «τις στιγμές προδοσίας της Πόλης», στο πλαίσιο της ύψιστης προδοσίας που κατακομμάτιασε ολόκληρη την Κύπρο.
Στιγμές, που οδήγησαν τον κάθε ένα από εμάς στο δικό του «Tάμα Ζωής»...
Δευτέρα, 15 Ιουλίου 1974
Κάποιοι ελληνόφωνοι -όχι Έλληνες- μαχαίρωσαν την Κύπρο με χίλιες μαχαιριές και την πρόσφεραν στο πιάτο με το αίμα της, για να την απολαύσουν οι εχθροί του ελληνισμού, για όσο χρόνο εκείνοι θα αποφάσιζαν ότι θα διαρκέσει το φαγοπότι. Και το φαγοπότι συνεχίζεται για 10ετίες ολόκληρες...
Σάββατο, 20 Ιουλίου 1974
Αρχίζει η προδομένη διαδικασία της Εισβολής.
Χάος και σπασμωδικότητα παντού, παρωδία και η επιστράτευση στη Στρατιωτική Διοίκηση Αμμοχώστου (εκεί στο Δασάκι των Δικαστηρίων, για όσους γνωρίζουν την περιοχή). Καμιά ουσιαστική διαταγή και ένας εκτρωματικός Διοικητής -ο Συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Ζαρκάδας- να περιφέρεται ηλίθια ανάμεσα στους Εφέδρους και να μονολογεί «ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, δεν χρειάζεται να είμαστε προκλητικοί…»!
Εξαίρεση, οι Κύπριοι μόνιμοι και έφεδροι αξιωματικοί και οπλίτες, οι οποίοι άρχισαν να οργανώνονται από μόνοι τους. Εξαίρεση και ο Ελλαδίτης Αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Μουζάκης, ο οποίος ηγήθηκε της δικής μας επίθεσης, για την κατάληψη του τούρκικου πολυβολείου, έξω από τα Τείχη της Αμμοχώστου. Εκεί, το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974, τραυματίστηκε θανάσιμα ο Ανχης Μουζάκης.
Το πολυβολείο καταλήφθηκε, οι Τούρκοι αιφνιδιάστηκαν, υποχώρησαν άταχτα, μετέδωσαν τον πανικό σε ολόκληρη την τουρκοκρατούμενη Παλιά Πόλη της Αμμοχώστου και οι Έφεδροι ζήτησαν από τον Διοικητή Ζαρκάδα ενισχύσεις, ΕΞΗΓΩΝΤΑΣ ότι «με λίγους ακόμα μαχητές, η εντός των Τειχών Αμμόχωστος μπορεί να απελευθερωθεί». Για να πάρουν οι Έφεδροι, την πιο προδοτική διαταγή που ακούστηκε ποτέ από Έλληνα Αξιωματικό:
«Η κατάληψη της παλαιάς Αμμοχώστου δεν είναι δική σας δουλειά, σας διατάζω να υποχωρήσετε αμέσως...».
Η ευκαιρία χάθηκε οριστικά... Οι έφεδροι υποχώρησαν στο Δασάκι και στη γύρω περιοχή, όπου άρχισαν να αμύνονται στα πυκνά πλέον πυρά από τα Τείχη, καθώς και στις επιθέσεις της τουρκικής αεροπορίας, η οποία άρχισε να βομβαρδίζει το κέντρο της Πόλης, την παραλία και τις θέσεις μας.
Με τις διαταγές του, ο Διοικητής Ζαρκάδας πρόδωσε την Αμμόχωστο από τις πρώτες ώρες της Εισβολής, εκτελώντας με ακρίβεια το δικό του μερίδιο προδοσίας.
Και τρεις μέρες αργότερα (στις 23 Ιουλίου) -μόλις συμφωνήθηκε «προσωρινή κατάπαυση πυρός»- ο Διοικητής Ζαρκάδας μάζεψε το άχρηστο Επιτελείο του και εξαφανίστηκε οριστικά, εγκαταλείποντας την Αμμόχωστο χωρίς Στρατιωτική Διοίκηση...
13 Αυγούστου 1974
Αρχίζει και στην Αμμόχωστο η δεύτερη φάση της Εισβολής, με αεροπορικό βομβαρδισμό.
Δύο Τμήματα προσπαθούν να υπερασπιστούν την Πόλη: Ένα στο Νοσοκομείο (με επικεφαλής τον Λοχαγό Στέλιο Κάτσιο) και ένα δεύτερο με 32 Εφέδρους στο Δασάκι, ΑΚΕΦΑΛΟ χωρίς Διοικητή.
Ο αρχαιότερος από τους Αξιωματικούς ΟΦΕΙΛΕ να αναλάβει τη Διοίκηση. Έτυχε να είναι ένας 29χρονος τότε έφεδρος Ανθυπολοχαγός, που σήμερα είναι ο 65χρονος που σας αφηγείται τη θλιβερή αυτή ιστορία...
Οι εχθροπραξίες συνεχίστηκαν μέχρι και το απόγευμα της 15ης Αυγούστου, οπότε ο βομβαρδισμός εντάθηκε, οι Τούρκοι πύκνωσαν τα πυρά από τα Τείχη και κάποιο ραδιόφωνο μετέδωσε ότι «τα τουρκικά άρματα κατευθύνονται προς την Αμμόχωστο, με μέγιστη ταχύτητα και χωρίς αντίσταση».
Η πόλη έρημη. Μοναδική ένδειξη ζωής, οι πυροβολισμοί από τους άνδρες στο Νοσοκομείο και τους εφέδρους στο Δασάκι. Πυροβολισμοί που άρχισαν να αραιώνουν, γιατί τα πυρομαχικά ήσαν πλέον μετρημένα...
Με το βλέμμα περισσότερο παρά με λόγια, αντάλλαξα κάποιες γρήγορες σκέψεις με τον αμέσως επόμενο έφεδρο Ανθυπολοχαγό, τον Γιαννάκη Αρέστη. Γνωρίζαμε ότι «έπρεπε να δοθούν διαταγές»...
Διαταγή Πρώτη: «Παραμένουμε στις θέσεις μας, οικονομία στα πυρομαχικά».
Διαταγή Δεύτερη: «Να βγουν παρατηρητές και να αναφέρουν τις κινήσεις των αρμάτων - Να χρησιμοποιηθεί η βενζίνη από τις αποθήκες του Διοικητηρίου και να ετοιμαστούν βόμβες Μολότοφ - Εάν τα άρματα κινηθούν μέσα στην πόλη, θα αντιμετωπιστούν».
Διαταγή Τρίτη: «Να γίνει προσπάθεια επικοινωνίας με το Γενικό Επιτελείο και την Κυβέρνηση και να ζητηθούν ενισχύσεις - Η πόλη της Αμμοχώστου μπορεί να κρατηθεί».
Με εκπληκτική πειθαρχία, οι Έφεδροι εξύψωσαν το ηθικό τους από μόνοι τους και κινήθηκαν όπως διατάχθηκαν. Αρχίσαμε να νιώθουμε πως «ίσως δεν είχαν χαθεί τα πάντα»...
Όμως, άλλα ήταν τα γραμμένα... Αφηγείται για εκείνες τις ώρες, ο Διοικητής του Τμήματος του Νοσοκομείου Στέλιος Κάτσιος:
«…Γύρω στις 4:30 το απόγευμα ξεκίνησα (από το Νοσοκομείο) σε μια προσπάθεια να επανακτήσω επαφή με το Τάγμα μου… Στη διαδρομή βρήκα το Τμήμα του έφεδρου Ανθγού Πάνου Ιωαννίδη [...]. Μη έχοντας τρόπο επικοινωνίας με τη Μονάδα μου επέστρεψα στο Νοσοκομείο, όπου άρχισε η τελευταία μεγάλη μάχη. Τα αεροπλάνα βομβάρδιζαν συνεχώς και τα πυρά των αρμάτων ήσαν καταιγιστικά. Και ενώ τα πάντα έμοιαζαν με κόλαση, ήρθε με αγγελιαφόρο η εντολή “να συμπτύξω το Τμήμα μου στην περιοχή Δερύνειας”, πράγμα που έγινε».
Καθ’ οδόν, ο Λοχαγός Κάτσιος ξαναπέρασε από κοντά μας και μας ενημέρωσε για τις κινήσεις του. Του ευχηθήκαμε «καλή τύχη» και του ζητήσαμε να μας αφήσει όσα πυρομαχικά του περίσσευαν. Δεν του είχε απομείνει τίποτε...
Πέμπτη 15 Αυγούστου 1974, ώρα 6:20 το απόγευμα:
Οι μόνοι Έλληνες που εμείς γνωρίζαμε ότι είχαν απομείνει στην Αμμόχωστο ήσαν οι 32 έφεδροι στο Δασάκι.
Στο μεταξύ:
Τα άρματα είχαν φθάσει έξω από την Πόλη και κτυπούσαν αδιάκοπα.
Την βενζίνη που ψάχναμε (για τις βόμβες Μολότοφ) την είχε πάρει μαζί του ο Συνχης Ζαρκάδας.
Ελπίδα για ενισχύσεις καμία. Το μεν Γενικό Επιτελείο δεν απαντούσε στις κλήσεις, η δε Κυβέρνηση είχε εγκαταλείψει την Λευκωσία και δεν γνώριζε κανένας που βρισκόταν.
Και το κρισιμότερο, τα πυρομαχικά είχαν εξαντληθεί εντελώς.
Η «σιγή πυρός» από τη δική μας πλευρά, έδωσε το έναυσμα στους Τούρκους: Καταιγιστικά πυρά από παντού, η περιοχή έγινε ΚΟΛΑΣΗ...
Δύο ήσαν οι επιλογές: Ή να χαθούμε ΑΜΑΧΗΤΙ ή να υποχωρήσουμε.
Πεσμένοι όπως είμαστε στο χώμα, γύρισα και κοίταξα τον Ανθγό Αρέστη, θέλοντας να μοιραστώ μαζί του την αγωνία μου. Γνώριζα βέβαια, πως «την ευθύνη για την όποια απόφαση όφειλε να την πάρει εκείνος που διοικούσε».
Δεν θυμούμαι εάν ήμασταν δακρυσμένοι, ούτε και έχει σημασία. Σημασία έχουν μόνο οι τρεις λέξεις που μου είπε ο Ανθγός Αρέστης: «Πάνο, την Σημαία»...
Χωρίς να περιμένει απάντηση, σηκώθηκε ακάλυπτος μέσα στη κόλαση και προχώρησε προς τον ιστό με τη Σημαία. Σηκώθηκα πίσω του.
Διαταγή Τέταρτη: «Υποστολή της Σημαίας».
Ήταν εκπληκτικό, πως «ΟΛΟΙ βρέθηκαν -μέσα στην Κόλαση- σε στάση Προσοχής, να χαιρετούν την τεράστια, πανέμορφη Γαλανόλευκη της Στρατιωτικής Διοίκησης Αμμοχώστου». Η Σημαία κατέβηκε, διπλώθηκε και παραδόθηκε σ’ αυτόν που διοικούσε...
Όλοι πλέον γνώριζαν την Διαταγή που θα ακολουθούσε.
Διαταγή Πέμπτη, η τελευταία: «Να μαζευτεί ο οπλισμός - Άμεση υποχώρηση - Εγκαταλείπουμε τις θέσεις μας, εγκαταλείπουμε την Αμμόχωστο...».
----------------------------------------------------------------------------------------------
Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ γράφτηκε στη Δερύνεια μια ώρα αργότερα, όπου δεχθήκαμε την ανακούφιση του Λοχαγού Κάτσιου που μας είδε ζωντανούς, αλλά και στο χωριό Φρέναρος, όπου είχαμε κακό συναπάντημα με τον ατιμώρητο Συνχη Κωνσταντίνο Ζαρκάδα. Για να ακούσουμε την σαρκαστική απορία του: «Μπά, κύριε Ανθυπολοχαγέ, σωθήκατε όλοι»!
Εκείνη την ώρα, ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΗΘΕΛΑ «να μου είχε περισσέψει μια τελευταία σφαίρα».
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν θα σας κουράσω με άλλες λεπτομέρειες. Θα επαναλάβω μόνο, τα τελευταία λόγια του Ανθγού Αρέστη «Πάνο, την Σημαία», για να σας εκφράσω την ΑΓΩΝΙΑ ΜΟΥ για την ώρα που τα εγγόνια μου θα με ρωτήσουν την ίδια εκείνη ερώτηση, που ο κάθε Έλληνας του ’74, αλλά και του 2010, θα πρέπει να απαντήσει προς τα παιδιά και τα εγγόνια του:
«ΓΙΑΤΙ ξεχάσατε τα όσα ζήσατε και γιατί δεν αντιστέκεστε ΤΩΡΑ που μπορείτε; Εάν, μετά από τόσα χρόνια ΕΔΩ θα καταλήγατε, Ευρωπαίοι Έλληνες της Κύπρου και της Ελλάδας, ΓΙΑΤΙ δεν ολοκληρώσατε την προδοσία τότε, το 1974;»
Κάποιου όμως τα εγγόνια, θα έχουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να ρωτήσουν και κάτι ακόμα:
«ΓΙΑΤΙ την φύλαξες τη Σημαία, παππού; Απλώς και μόνο...για να δακρύζεις στις 15 του κάθε Αυγούστου; Και δεν είναι αυτό υποκρισία;»
Επειδή λοιπόν, αυτός ο παππούς (ΟΠΩΣ και κάθε άλλος) θα πρέπει -εκείνη την ώρα- να μπορεί να απαντήσει με αξιοπρέπεια «εγώ, αντιστάθηκα μέχρι το τέλος», ΠΡΕΠΕΙ να είμαστε αυστηροί και ΠΡΕΠΕΙ να πούμε και από αυτό το βήμα σήμερα, ότι η Σημαία «για την οποία θυσίασαν τη Ζωή τους χιλιάδες Έλληνες της Ελλάδας και της Κύπρου», η Σημαία «που συμβολίζει την εθνική μας ταυτότητα και που την τιμούμε εξ ίσου με τη Σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας που συμβολίζει την οντότητα του κυρίαρχου Κράτους μας», η Σημαία «που την χαιρέτησαν και την υπέστειλαν μέσα στην κόλαση των τούρκικων πυρών οι 32 στην Αμμόχωστο» -η Σημαία του Έθνους των Ελλήνων- είναι παρόμοια με τη γαλανόλευκη, που ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ανεγκέφαλοι ΕΚΑΨΑΝ στις 3 του Οκτώβρη φέτος στη Λευκωσία, κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα...
Και ΔΕΝ είναι τυχαίο που ΑΥΤΟ έγινε λίγες μέρες μετά, που ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ΕΙΠΕ στην Ουάσιγκτον, ότι ΔΗΘΕΝ «το 1974, στην Κύπρο εισέβαλαν τόσο η Τουρκία όσο και η Ελλάδα...».
ΔΗΛΑΔΗ, να συμπεράνουμε και εμείς ΑΥΤΟ που συμπέραναν οι Ξένοι που άκουσαν τον Πρόεδρο; Ότι η προδοσία μερικών ηλίθιων της Χούντας του ‘74 ήταν «ΕΙΣΒΟΛΗ του Ελληνικού Κράτους κατά της Κύπρου», ΙΣΗ με το έγκλημα της παράνομης Επιδρομής που διέπραξε το Κράτος της Τουρκίας; Ότι δηλαδή, μαζί -Τουρκία και Ελλάδα- κατέχουν το 38% του κυπριακού εδάφους για 36 χρόνια και ότι μαζί έσφαξαν Έλληνες αμάχους και αιχμαλώτους, μαζί βίασαν 2.000 Ελληνίδες κάθε ηλικίας, μαζί σύλησαν τα ιερά και τα όσια του Ελληνισμού στο Νησί, μαζί εκτόπισαν το 1/3 των Ελλήνων της Κύπρου, μαζί δημιούργησαν χιλιάδες αγνοούμενους και μαζί -Ελλάδα και Τουρκία- είναι που επιδιώκουν την πλήρη ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ και τον εκτουρκισμό της Κύπρου;
Να συμπεράνουμε δηλαδή, όπως συμπέραναν και όσοι άκουσαν τον Πρόεδρο, ότι η Τουρκία απο-ενοχοποιείται και ότι, ορθά διαδίδει ο Πρόεδρος ότι «φταίξαμε οι Έλληνες και πρέπει να τιμωρηθούμε»;
Και συνεπώς, ορθά αποδέχθηκε ο Πρόεδρος τη ρατσιστική «εκ περιτροπής προεδρία», την αντιδημοκρατική «σταθμισμένη ψήφο», τη νομιμοποίηση του Διεθνούς Εγκλήματος του Εποικισμού, την κατάργηση του δικαιώματος Προσφύγων να επιστρέψουν και να ανακτήσουν την περιουσία τους, την κατάργηση του ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ του Κυπριακού Κράτους να διατηρεί Ένοπλες Δυνάμεις και κάμποσα ακόμα, ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ το ευρωπαϊκό μας Κράτος και ΣΥΜΦΩΝΩΝΤΑΣ με τους Τούρκους και τους Εγγλέζους να αντικατασταθεί με «δύο συνεταιρικά και ισότιμα κράτη»;
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ, ορθά ξανάβγαλε ο Πρόεδρος από τον τάφο το Σχέδιο Αννάν, που ο Κυπριακός Λαός απέρριψε συντριπτικά τον Απρίλη του 2004 και ορθά ΤΣΙΜΕΝΤΩΝΕΙ επάνω του την περιβόητη «Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία»;
Ένα εφεύρημα της κακιάς ώρας, που το δημιούργησε η Αγγλία και το έκαμε φλάμπουρο η Τουρκία, επιδιώκοντας ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΕΙ πρώτα την Κύπρο στα δύο και μετά να την καταπιεί ολόκληρη;
«Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία»! Μια «διευθέτηση» διεθνώς ΑΝΟΜΗ, που δεν καθορίζεται ΠΟΥΘΕΝΑ, που δεν χρησιμοποιήθηκε ΠΟΤΕ, που δεν δοκιμάστηκε από ΚΑΝΕΝΑ και που προτάθηκε μόνο προς τους Μαύρους της Νοτίου Αφρικής και απορρίφθηκε αμέσως, ΔΙΟΤΙ αποτελούσε «ρατσιστική διάκριση», την οποίαν το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο καταδίκασε ως Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας.
Αυτή, δυστυχώς, είναι η πορεία που σήμερα ακολουθείται και αυτά είναι που συμφωνήθηκαν (αμέσως μετά από τις Προεδρικές Εκλογές του 2008) με τους Τούρκους και τους Άγγλους, με ΣΤΟΧΟ «μερικοί ηττοπαθείς δικοί μας... να γίνουν αρεστοί προς τους εχθρούς μας»...
Και ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ, πως «όταν γίνεσαι αρεστός στον Εχθρό σου», ΕΙΣΑΙ ο μεγαλύτερος εχθρός της Πατρίδας σου;
---------------------------------------------------------------------------------
Αγαπητοί Φίλοι, εύλογο είναι το ερώτημα:
Υπάρχει άραγε η ορθή πορεία, που κατάληξη θα έχει τον σεβασμό και την περιφρούρηση των Δικαίων της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επικράτηση των αρχών της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Δημοκρατίας; Δηλαδή των αρχών, που πάνω τους είναι θεμελιωμένη και λειτουργεί ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η Κυπριακή Δημοκρατία ΕΙΝΑΙ ισότιμο και κυρίαρχο Κράτος-μέλος;
Βεβαίως και υπάρχει η ορθή πορεία, όπως ακριβώς υπάρχει και για τα υπόλοιπα 500 εκατομμύρια ΙΣΟΤΙΜΟΥΣ Ευρωπαίους συμπολίτες μας, και αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης της ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ Κίνησης για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, της οποίας έχω την τιμή να προεδρεύω.
Προβλέποντας την καταστροφική πορεία που θα ακολουθούσε ο Πρόεδρος, θέσαμε τρεις στόχους:
Στόχος 1ος: Να εξουδετερωθεί η βρετανο-τουρκική προπαγάνδα, την οποία ΔΥΣΤΥΧΩΣ υιοθέτησαν και μερικοί ελληνόφωνοι, ότι ΔΗΘΕΝ «για όλα τα δεινά της Κύπρου φταίμε οι Έλληνες και, συνεπώς, θα πρέπει να τιμωρηθούμε με μια καταστροφική διευθέτηση»!
Ο στόχος υλοποιήθηκε τον Απρίλιο 2009, με την έκδοση του δίγλωσσου βιβλίου «Αιματηρή Αλήθεια - Bloody Truth», που τεκμηριώνει την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ από τη 10ετία του ’50 μέχρι και σήμερα, κυκλοφορεί διεθνώς και -πράγματι- εξουδετερώνει αποτελεσματικά την βρώμικη αυτή προπαγάνδα.
Στόχος 2ος: Να δημιουργηθεί το περίγραμμα μιας πραγματικά δίκαιης, βιώσιμης και αξιοπρεπούς Πρότασης για την ορθή πορεία και κατάληξη στο Κυπριακό Ζήτημα, που να προέρχεται από το επίσημο Κράτος και να βασίζεται επί των διεθνών Αρχών Δικαίου και των αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο στόχος υλοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο 2009, με τη δημιουργία του εγγράφου «η Πρόταση του ορθού ΝΑΙ», η οποία βασίζεται στο θεμελιώδες αξίωμα, ότι:
Το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ακριβώς ΗΤΑΝ την ώρα που εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ΠΡΕΠΕΙ να παραμείνει αναλλοίωτο, διασφαλίζοντας ΟΛΑ τα ανθρώπινα δικαιώματα για κάθε ΝΟΜΙΜΟ Κύπριο Πολίτη (Έλληνα, Τούρκο, Λατίνο, Μαρωνίτη ή Αρμένιο».
Η Πρόταση μεταφράστηκε στα αγγλικά και γαλλικά, κυκλοφορεί εντός και εκτός Κύπρου και τυγχάνει ευρύτατης αποδοχής.
Πρόσφατα, η Πρόταση κυκλοφόρησε και σε δίγλωσσο ηλεκτρονικό δίσκο DVD. Ένα ΝΤΟΚΙΟΥΜΑΝΤΕΡ, που -σε συνδυασμό με τα ιστορικά δεδομένα του βιβλίου «Αιματηρή Αλήθεια»- δίνει ανάγλυφη την εικόνα του παρελθόντος, του παρόντος και του ΟΡΘΟΥ μέλλοντος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στόχος 3ος: Να ενημερωθεί ο Κυπριακός Λαός και ο απανταχού ελληνισμός για τις δυσμενείς εξελίξεις, για την ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ «το Κυπριακό να τοποθετηθεί στην ορθή βάση της ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗΣ» και για την ακολουθητέα πορεία.
Η ενημερωτική προσπάθεια καταβάλλεται εντατικά για 30 τώρα μήνες, με αρθρογραφία, με συμμετοχή σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές και με τοπικές εκδηλώσεις στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στην Αγγλία, στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα μέχρι τώρα συμπεράσματα είναι δύο:
• 1ον: Ο Κυπριακός Λαός έχει συνειδητοποιήσει ότι, ΜΟΝΟ ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ τα ευρωπαϊκά μας δικαιώματα θα διασφαλίσουμε το σημερινό μας Κράτος και το μέλλον μας ως ΝΟΜΙΜΟΣ Κυπριακός Λαός.
• 2ον: Ο Κυπριακός Λαός γνωρίζει πλέον ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ η ορθή πορεία και η αξιοπρεπής κατάληξη για το Κυπριακό Ζήτημα και ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ να πει ένα ισχυρότερο ΟΧΙ από εκείνο του 2004 στην όποια καταστροφική διευθέτηση του προταθεί, ΔΕΣΜΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ προς την ορθή κατεύθυνση τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας... Είτε τον νυν Πρόεδρο, είτε τον μελλούμενο.
Εφ’ όσον η κυπριακή ηγεσία επιμένει να ακολουθεί μια καταστροφική πορεία ΧΩΡΙΣ την εξουσιοδότηση του Κυπριακού Λαού, είμαστε αποφασισμένοι να πούμε «όσα ΟΧΙ χρειαστεί» και να κατονομάζουμε την ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ως «παρανομία της Τουρκίας» και την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ως «απελευθέρωση της Κύπρου», χωρίς να φοβόμαστε κανένα...
Η κατάργηση του ευρωπαϊκού Κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΕΙΤΑΙ και όλες οι παραβιάσεις των ευρωπαϊκών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Κυπριακού Λαού είναι εξ ορισμού και διαρκώς παράνομες, ΜΕΧΡΙ που να ακυρωθούν με την αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων και με την αποκατάσταση των ατομικών ελευθεριών για κάθε νόμιμο Κύπριο πολίτη».
ΜΟΝΟΝ ΕΤΣΙ θα επιστρέψει υπερήφανη στον ιστό της η Σημαία της Αμμοχώστου και μόνον έτσι θα επιστρέψουμε όλοι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ.
------------------------------------------------------------------------------
Κυρίες & Κύριοι, Αγαπητοί Φίλοι.
Είμαστε σήμερα εδώ, για να επιβεβαιώσουμε πως «ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΜΕ», αλλά και για να διακηρύξουμε «ΕΙΡΗΝΙΚΗ αλλά ΓΡΑΝΙΤΕΝΙΑ αντίσταση». Τεκμηριωμένα και υπερκομματικά, όπως συμβαίνει αυτή την ώρα σε αυτό τον χώρο.
Ας γίνουμε ΟΛΟΙ αγωνιστές και κήρυκες αυτής της αντίστασης ΠΑΝΤΟΥ -στην οικογένεια, στο σχολείο, στο στράτευμα, στον δικό του κύκλο ο καθένας μας- για να αντιληφθούν ΟΛΟΙ όσοι πρέπει, ότι ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ «να είμαστε αρεστοί προς τα Παιδιά και τα Εγγόνια μας και ΟΧΙ προς τον εχθρό μας»...
ΓΡΑΝΙΤΕΝΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ λοιπόν, με το βλέμμα πάντα στραμμένο προς την ορθή κατεύθυνση, με την πεποίθηση ότι πράττουμε το καθήκον μας και με τη βαθιά πίστη, πως όταν το Δίκαιο είναι μαζας, μαζί μας είναι και ο Θεός.
Σας ευχαριστώ πολύ.
-----------------------------------------------------------------------------------
