Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Η «Μηχανή του Θεού» στο CERN

το ακριβότερο βραχυκύκλωμα
Ενα μικρό τμήμα καλωδίωσης προκάλεσε καθυστέρηση
της «Μηχανής του Θεού» στο CERN

http://www.xrysalogia.gr/shortsircuit.html
Με την πρώτη ματιά, τίποτα δεν μαρτυρά την ταυτότητα του μεταλλικού αντικειμένου που κρατά στο χέρι του ο Στιβ Μάιερς. Μια δεύτερη, όμως, πιο κοντινή εξέταση αποκαλύπτει την ταυτότητά του. Ο Μάιερς, διευθυντής των επιταχυντών στο εργαστήριο φυσικής του CERN, στα περίχωρα της Γενεύης, κρατά στο χέρι ένα τμήμα χάλκινου σωλήνα από τον οποίο εξέχει ένα ηλεκτρικό καλώδιο.
Ενα τέτοιο κομμάτι καλωδίωσης ευθύνεται για το ακριβότερο βραχυκύκλωμα του κόσμου. Το κόστος της ζημίας στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων, λίγες ημέρες αφού τέθηκε πανηγυρικά σε λειτουργία, έφτασε σε αρκετές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα, ο Μάιερς και εκατοντάδες συνεργάτες του στο CERN εργάστηκαν εντατικά για περισσότερο από ένα χρόνο έως ότου εντοπίσουν το φθαρμένο τμήμα καλωδίωσης και επισκευάσουν τη βλάβη. «Ηταν ένα απειροελάχιστο κομμάτι, αλλά η ζημία ήταν τεράστια», εξηγεί. Τώρα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε κατά πόσο θα καταστεί δυνατή η αποκατάσταση, όχι μόνο της βλάβης αλλά κατά κύριο λόγο της φήμης του CERN. Κι αυτό θα το μάθουμε όταν ο Μεγάλος Επιταχυντής τεθεί εκ νέου σε λειτουργία.
«Δεν είμαι νευρικός άνθρωπος», εξηγεί ο 63χρονος μηχανικός που γεννήθηκε στο Μπέλφαστ. «Ευτυχώς, δηλαδή». Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων εγκαινιάστηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2008 και αμέσως βρέθηκε κάτω από τους λαμπερούς προβολείς της διεθνούς επικαιρότητος. Αλλωστε ήταν η «Μηχανή του Θεού» που επρόκειτο να μας αποκαλύψει τα μυστικά του σύμπαντος. Δέσμες πρωτονίων πυροδοτήθηκαν επιτυχώς στην υπόγεια σήραγγα, μήκους 28,8 χιλιομέτρων, στα περίχωρα της Γενεύης.
Μέσα σε λίγο χρόνο,υποστήριζαν οι επιστήμονες, θα κατάφερναν αναπαραγωγή συνθηκών όμοιων με αυτές που επικρατούσαν ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά τη γέννηση του Σύμπαντος και θα ξεκινούσε μια νέα εποχή συγκλονιστικών ανακαλύψεων, όπως παραδείγματος χάρη, αυτή του Σωματιδίου του Θεού, μιας απειροελάχιστης οντότητας που ονομάζεται μποζόνιο Χιγκς. Αυτό το σωματίδιο -σύμφωνα τουλάχιστον με τους ισχυρισμούς των ερευνητών- δίνει σε όλα τα αντικείμενα -και στον άνθρωπο- τη μάζα τους. Επίσης, θα μας φανερωνόταν η σκοτεινή ύλη, μια μυστηριώδης και αόρατη μορφή ύλης που υπάρχει στο Σύμπαν, καθώς και πολλά άλλα που θα άλλαζαν την ιστορία των επιστημών.
«Ολα έμοιαζαν να βαίνουν καλώς» λέει ο Μάιερς. Κι όμως στις 19 Σεπτεμβρίου, στις 11.45 π.μ., κάτι πήγε στραβά. Ενα μικρό τμήμα καλωδίωσης το οποίο μετέφερε ενέργεια στους πελώριους μαγνήτες αυτής της μηχανής προκάλεσε σπίθες με αποτέλεσμα η θερμοκρασία, σε κάποια τμήματα του Μεγάλου Επιταχυντή, να εκτιναχθεί στα ύψη. Αμέσως άνοιξε μία οπή στον προστατευτικό σωλήνα που περιέβαλε το καλώδιο με αποτέλεσμα να απελευθερωθεί στη σήραγγα Ηλιον, το οποίο βρισκόταν σε θερμοκρασία 271 βαθμών Κελσίου υπό το μηδέν. Οι βαλβίδες πίεσης δεν μπόρεσαν να απελευθερώσουν το αέριο και μέσα στη σήραγγα επήλθε το χάος.
«Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων χρησιμοποιεί όση ενεργεια χρησιμοποιεί ένα αεροπλανοφόρο που κινείται με τη μέγιστη ταχύτητα» εξηγεί ο Μάιερς. «Οταν ξαφνικά απελευθερώνεις τόση ενέργεια, προκαλείς τεράστιες ζημίες». Οι πυροσβέστες που κατέφθασαν αμέσως στον επιταχυντή διαπίστωσαν ότι δεκάδες από τους μεγάλους μαγνήτες που ελέγχουν τις δέσμες πρωτονίων είχαν μετακινηθεί. Ρινίσματα σιδήρου και καπνός είχαν καλύψει τα πάντα. «Χρειάστηκε να περάσει πολύς χρόνος για να διαπιστώσουμε το μέγεθος της ζημίας που είχε γίνει», εξηγεί ο Μάιερς.
Ενα τμήμα της συσκευής, μήκους 400 μέτρων, είχε καταστραφεί ολοσχερώς. Οταν, μάλιστα, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όλα είχαν συμβεί εξαιτίας ενός μικρού τμήματος καλωδίωσης, αντιλήφθηκαν ότι θα έπρεπε να σχεδιάσουν εκ νέου μεγάλα τμήματα του συστήματος ασφάλειας του επιταχυντή, έτσι ώστε να μην επαναληφθεί το ίδιο περιστατικό. Και για να ολοκληρωθεί ο νέος σχεδιασμός χρειάστηκε περισσότερο από ένα χρόνο.
Τα μποζόνια θα γυρίσουν πίσω τον χρόνο
Σήμερα οι επιστήμονες θέτουν ξανά σε λειτουργία ένα τμήμα του επιταχυντή αδρονίων και προετοιμάζονται πυρετωδώς για την ημέρα που θα μπορέσουν να θέσουν σε λειτουργία ολόκληρο το σύστημα. Τις επόμενες εβδομάδες θα πυροδοτούνται περισσότερες δέσμες πρωτονίων μέχρι να φτάσουν στο σημείο της πλήρους λειτουργίας του, κάτι που σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, μπορεί να γίνει κοντά στα Χριστούγεννα.
Στη συνέχεια, δεκατρία ολόκληρα χρόνια από την έναρξη της κατασκευής του, θα αρχίσουμε να λαμβάνουμε τα αποτελέσματα όλης αυτής της πειραματικής διαδικασίας.Οταν ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων τεθεί σε πλήρη λειτουργία θα καταναλώνει δεκαπλάσια ενέργεια από οποιοδήποτε άλλο επιταχυντή του πλανήτη μας. Θα καταναλώνει περίπου 120 μεγαβάτ ηλεκτρισμού, όσο δηλαδή και ένα ολόκληρο ελβετικό καντόνι. Τόση είναι η ενέργεια που θα χρειάζεται για να επιταχυνθούν δέσμες πρωτονίων -με διάμετρο μικρότερη από αυτή μίας ανθρώπινης τρίχας- και να φτάσουν ταχύτητες που θα προσεγγίσουν αυτή του φωτός.
«Eκρηκτικές επαφές»
Η μία δέσμη πρωτονίων θα κινείται όπως οι δείκτες του ρολογιού και η άλλη αντίθετα. Σε τέσσερα σημεία οι δέσμες πρωτονίων θα τέμνονται.Οι «εκρηκτικές επαφές» των πρωτονίων θα γεννήσουν νέους τύπους σωματιδίων, όπως τα μποζόνια, που θα εμφανίζονται και θα διαλύονται αφήνοντας πίσω τους ένα ίχνος άλλων υποατομικών σωματιδίων. Οι επιστημονικές ανακαλύψεις που θα γεννηθούν σίγουρα θα βοηθήσουν πολλούς ερευνητές να κερδίσουν Βραβεία Νομπέλ.
Kάποιοι, ωστόσο, πιστεύουν ότι ταυτόχρονα θα δημιουργηθούν και μικρές μαύρες τρύπες που δεν αποκλείεται να καταπιούν τελικά ολόκληρη τη Γη μας. Ετσι ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων δεν αποκλείεται να γίνει συγχρόνως το μεγαλύτερο πείραμα που έγινε ποτέ στον πλανήτη και το τελευταίο του.
Αυτός ακριβώς ο φόβος οδήγησε πολλούς να δηλώσουν την αντίθεσή τους και να προσπαθήσουν να θέσουν εκτός λειτουργίας τον Μεγάλο Επιταχυντή. Μάλιστα ένα σχετικό αίτημα έφτασε μέχρι το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ολες οι αιτήσεις απορρίφθηκαν, εκτός μίας, στη Γερμανία που ακόμα εκκρεμεί.
Περισσότερο ασφαλής
Ακόμα πιο παράξενος είναι ο ισχυρισμός μιας ομάδας φυσικών, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η παραγωγή μποζονίων Χιγκς είναι τόσο αντίθετη με τη φύση των πραγμάτων, ώστε η δημιουργία τους θα γυρίσει πίσω τον χρόνο και θα θέσει εκτός λειτουργίας τον Μεγάλο Επιταχυντή προτού καταφέρει να δημιουργήσει έστω και ένα μποζόνιο. Θα δράσουν, δηλαδή, σαν τον ταξιδιώτη του χρόνου που επιστρέφει στο παρελθόν για να εμποδίσει την ίδια του τη γέννηση.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Μεγάλος Επιταχυντής είναι μάλλον εύκολα κατανοητό. Είναι μια πελώρια συσκευή που κατασκευάστηκε με ακρίβεια δισεκατομμυριοστού του χιλιοστού. Προφανώς, το να διασφαλίσει κανείς ότι δεν υπάρχει το παραμικρό σφάλμα σε ένα τέτοιο εγχείρημα είναι σχεδόν αδύνατο.
Το CERN λίγο έλειψε να τα καταφέρει τη χρονιά που πέρασε. Τώρα, οι ειδικοί πιστεύουν ότι έμαθαν το μάθημά τους. «Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι σήμερα ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων είναι ασφαλέστερος από ό,τι πριν από ένα χρόνο και τώρα καταλαβαίνουμε καλύτερα τη λειτουργία του», καταλήγει ο διευθυντής επιταχυντών, μηχανικός, κ. Μάιερς.


Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ






Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ

Ο ερημίτης μοναχός Ιωσήφ (κατά κόσμον Χρήστος Μπαίρακτάρης) είναι μόλις 48 ετών. Κατάγεται απο το χωριό Άγιος Βασίλειος της Κορινθίας και θεωρείται απο την οικογένεια της Πολεμικής μας Αεροπορίας ο δικός της άνθρωπος. Τον γνωρίζουν όλοι οι πιλότοι των αεροπλάνων Phantom, Corsair και F-16, οι χειριστές δηλαδή που κάθε μέρα δίνουν τον δικό τους επικίνδυνο αγώνα για την αξιοπρέπεια της Ελλάδας και την ελληνικότητα του Αιγαίου.


Ο πατέρας Ιωσήφ μονάζει απο την αρχή της δεκαετίας 1980 στο Άγιον Όρος। Απο το 1989 έχει αποσυρθεί στο ησυχαστήριό του, στην άκρη... του πουθενά πάνω στα βράχια του Ακρωτηρίου Άκραθως, πάνω απο ένα γκρεμό βάθους 300 μέτρων। Μόνος με το Θεό... Διαβάζει, κάνει χειρωνακτικές εργασίες και σώζει την ψυχή του."Είναι ένας Άγιος άνθρωπος, μια βιβλική μορφή, που όποιος τον γνωρίσει έχει ανοίξει ένα παράθυρο στον κόσμο της καλοσύνης και της αγάπης" είπε στον "Ρress Τime" ο πιλότος Γιώργος Βαζούρας που τον επισκέπτεται συχνά.Ο πατέρας Ιωσήφ, ερημίτης του Αγίου Όρους, παρακολουθεί τις αερομαχίες στο Αιγαίο και ευλογεί τους πιλοτους των μαχητικών μας.Απο το 1990 περίπου όλοι οι Έλληνες πιλότοι ύστερα απο κάθε εμπλοκή με τους Τούρκους πετάνε πάνω απο το Άγιο Όρος για να πάρουν την ευχή του σεβάσμιου γέροντα."Κάθε μέρα, όταν ακούω τον θόρυβο των αεροπλάνων, πετιέμαι απο το κελί μου. Βγαίνω έξω και κυματίζω την Ελληνική σημαία. Δακρύζω απο συγκίνηση, καθώς αυτά τα νέα παιδιά έρχονται πάντα ύστερα απο οποιαδήποτε αποστολή στο Αιγαίο να με χαιρετίσουν και να τους δώσω την ευχή μου".Τα τέσσερα τουρκικά F-16 τρύπησαν σαν βέλη τα πυκνά σύννεφα και ξεχύθηκαν στον ουρανό του Αιγαίου. Μόλις πέρασαν στον Ελληνικό εναέριο χώρο, χωρίστηκαν σε ζευγάρια. Το πρώτο έστριψε δεξιά και κατευθύνθηκε προς τη Θάσο και τη Σαμοθράκη. Το δεύτερο συνέχισε σε ευθεία οριζόντια για τις Βόρειες Κυκλάδες (Άνδρο-Τήνο-Μύκονο). Στο Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας στη Λάρισα είχε σημάνει ήδη συναγερμός. Απο την Αγχίαλο σηκώθηκαν τέσσερα Ελληνικά μαχητικά με κυβερνήτες έμπειρους σμηναγούς και υποσμηναγούς. Το καθημερινό... πανηγύρι μόλις άρχιζε.Οι Τούρκοι αεροπόροι όταν αντιλήφθηκαν ότι οι διώκτες τους πλησίαζαν, ενώθηκαν στο βόρειο Αιγαίο μεταξύ της Λήμνου, του Αγίου Όρους και της Μυτιλήνης. Δεν ήθελαν απλώς να «παίξουν» αλλά να προκαλέσουν, αφου τα μαχητικά με την ημισέληνο στον ουρά ήταν οπλισμένα. Λίγα λεπτά αργότερα, στο θαλάσσιο χώρο νότια του Αγίου Όρους άρχιζε μια εικονική αερομαχία. Οι Έλληνες χειριστές, με αριστοτεχνικό τρόπο, «πήρε» ο καθένας απο έναν Τούρκο και πολύ σύντομα απέκτησαν επιχειρησιακό πλεονέκτημα. Δηλαδή, κατάφεραν να βρίσκονται πίσω τους σπρώχνοντάς τους ταυτόχρονα προς τα παράλια της Τουρκίας. Σε χαμηλό ύψος πάνω απο τη θάλασσα, με επικίνδυνους ελιγμούς και με τις μηχανές σε μέγιστη ισχύ, εξελίχθηκαν εντυπωσιακές «αερομαχίες», κλειστές στροφές και σφιξίματα που έμοιαζαν με τανάλιες.Τα VHF με τη Λάρισα είχαν ανάψει. Εντολές και οδηγίες έδιναν κι έπαιρναν, και απο το ραντάρ του Χορτιάτη και της Λήμνου οι επιτελικοί αξιωματικοί της Πολεμικής Αεροπορίας χαμογελούσαν με ικανοποίηση, καθώς έβλεπαν τους Τούρκους να χάνουν σιγά-σιγα τη μάχη και να παίρνουν το δρόμο προς τις ακτές της Τουρκίας.Τα τέσσερα Ελληνικά F-16, πρίν επιστρέψουν στη βάση τους, έκαναν ότι κάνουν τα τελευταία 13 χρόνια όλοι οι Ελληνες αεροπόροι... Πήγαν να πάρουν την ευχή απο τον προστάτη τους! Τον γέροντα Ιωσήφ, που απο το ησυχαστήριό του, στους γκρεμούς του Αγίου Όρους, παρακολουθούσε την αερομαχία με δάκρυα στα μάτια. Επικεφαλής του σχηματισμού ο αρχαιότερος σμηναγός και απο πίσω του τα υπόλοιπα 3 μαχητικά.Ο μοναχός Ιωσήφ, σκαρφαλωμένος στα βράχια του ακρωτηρίου Άκραθος, με τον επικίνδυνο γκρεμό να χάσκει κάτω απο τα πόδια του, το?ς περίμενε. Στα χέρια του κρατούσε δύο τεράστιες σημαίες, τη γαλανόλευκη κι εκείνη του Βυζαντίου. Σε πολύ χαμηλό ύψος, τα Ελληνικά αεροπλάνα πέρασαν πάνω απο τον γκρεμό κουνώντας τα φτερά τους. Η φωνή του μοναχού χάθηκε απο το μουγκρητό των κινητήρων:"Να έχετε την ευχή μου! Γυρίστε πίσω υγιείς και πάντα νικητές...". Οι σημαίες ανέμιζαν στον παγωμένο αέρα του Αιγαίου κι ο ερημίτης μοναχός έμεινε πάνω στα βράχια μέχρις ότου τα αεροπλάνα έγιναν κουκίδες και χάθηκαν στον ορίζοντα."Τους αγαπώ όλους σαν παιδιά μου. Κάποιους τους έχω γνωρίσει κι απο κοντά", μας είπε ο ερημίτης Ιωσήφ σε συνομιλία που είχαμε μαζί του. «Κάθε μέρα, όταν ακούσω το θόρυβο των αροπλάνων πετιέμαι απο το κελλί μου. Εδώ, στην ερημιά και την ησυχία του Άθω, οι θόρυβοι έρχονται απο πολύ μακριά. Βγαίνω έξω και κυματίζω την ελληνική σημαία. Δακρύζω απο συγκίνηση, καθώς αυτά τα νέα παιδιά έρχονται πάντα ύστερα απο οποιαδήποτε αποστολή στο Αιγαίο να με χαιρετίσουν και να τους δώσω την ευχή μου. Έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές αερομαχίες. Έχω νιώσει φόβο και υπερηφάνια. Αλλά το συναίσθημα, έπειτα απο κάθε εμπλοκή να περνάνε πάνω απο το ησυχαστήριο μου για να με χαιρετίσουν, δεν περιγράφεται... Κάποιοι απο τους πιλότους ήρθαν ως εδω και με βρήκαν. Αγκαλιαστήκαμε, μιλήσαμε, μου άνοιξαν την καρδιά τους. Μου αποκάλυψαν τα προβλήματα τους. Νιώθω ότι με τα λόγια μου, που είναι λόγια του Θεού, θα γίνουν ακόμα πιο γενναίοι για να υπερασπίζονται πάντα την Ελλάδα μας».Ο αρχηγός της Αεροπορίας, πτέραρχος Γιώργος Αυλωνίτης, είναι ένας απο τους αξιωματικούς που έχει συναντήσει τον μοναχό Ιωσήφ. Και όπως και οι υπόλοιποι, έχει εντυπωσιαστεί απο τον γαλήνιο χαρακτήρα του και τη σοφία των λόγων του. Οι πιλότοι απο όλες τις πολεμικές μοίρες έχουν στείλει στο ησυχαστήριο του ερημίτη ευχές, αναμνηστικα δώρα, αλλα πάνω απο όλα την αγάπη τους, γιατί ξέρουν ότι έπειτα απο μια δύσκολη πτήση με οποιονδήποτε καιρό πάνω απο το Αρχιπέλαγος, Ο σύγχρονος «προστάτης» τους θα βρίσκεται εκεί, πάνω στα βράχια, για να τους ευλογήσει και να τους εμψυχώσει...



Ὁ Μοναχὸς Ἰωσὴφ καὶ οἱ Ἰπτάμενοι τοῦ Αἰγαίου Φάρος τηλαυγὴς τὸ Ἁγιότατον Ὄρος καὶ μετερίζι ἀπόρθητο γιὰ τὰ στίφη τῶν βαρβάρων। Ἐπὶ αἰῶνες κρατάει ψηλὰ τὸ κλέος τοῦ γένους καὶ τῆς τρέχουσας θρησκείας τῶν Ἑλλήνων। Δύο σημαίες, ἡ γαλάζια τῶν λευκῶν κυμάτων μὲ τὸ σταυρὸ καὶ ἡ κίτρινη μὲ τὸ δικέφαλο ἀετὸ τοῦ Βυζαντίου, κυματίζουν ἐπηρμένες στὸ ἀνατολικὸ ἀκρωτήρι τῆς χερσονήσου, στὸν Ἄκραθω। Κάτω, στὰ διακόσια πενήντα μέτρα, μὲ ἕνα κατακόρυφο ἴλιγγο, τὸ Αἰγαῖο σὲ ἔλκει μὲ μυστηριώδεις δυνάμεις, πρῶτα νὰ αἰωρηθεῖς καὶ μετὰ νὰ ἐφορμήσεις, καὶ σχίζοντας τὰ ἱερὰ νερά, νὰ ἑνωθεῖς μαζί του σὲ μιὰ αἰώνια σύζευξη। Πάνω ἀπὸ τὸ ἀκρωτήρι, ἄλλα χίλια ἑπτακόσια τόσα μέτρα, ὁ κῶνος τῆς Ἀθωνικῆς ὀροσειρᾶς, ἀκροτελεύτιο βουνὸ τοῦ ἑλληνικοῦ ὀροπανθέου, παραστέκει στὸν ἀγῶνα τῶν κατοίκων του, ἐπισκοπώντας τὸ θαλάσσιο ὄριο τῶν δύο ἠπείρων.Ἐδῶ, στὴν ἐσχατιὰ τῆς Μοναστικῆς Πολιτείας, στὴ Βίγλα, εἶναι κτισμένο πέτρα-πέτρα, σὰν φωλιὰ θαλασσαετῶν, τὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ. Ὁ μοναχὸς Ἰωσήφ, ποὺ ἦρθε ἀπὸ τῆς Κορινθίας τὰ μέρη, ἀεικίνητος καὶ συνηθισμένος στὶς ἐπισκέψεις τῶν τολμηρῶν προσκυνητῶν, σὲ κοιτάζει μὲ τὰ φωτεινὰ γαλανά του μάτια καὶ τὸ ξανθὸ χαμόγελο, καθὼς σὲ ξεναγεῖ στὸ μικρὸ μοναστηράκι του. Εἶναι ὅλο κι ὅλο μιὰ ἐκκλησούλα, ἕνα ἀρχονταρίκι μὲ πολλὰ βιβλία καὶ μιὰ κουζίνα, καὶ σὲ φιλεύει μὲ τὰ καθιερωμένα ἂν τύχεις στρατοκόπος προσκυνητής. Ἔχεις φθάσει μέχρι τὸ ἀκρωτήρι ὁδοιπόρος ἤ μὲ ἕνα ἀνθεκτικὸ ὄχημα, διασχίζοντας τὴ βόρειο-ἀνατολικὴ ἀκτὴ τῆς χερσονήσου καὶ θαῤῥεῖς ἔτσι πῶς κατέληξες στὸ πέρας τῆς γῆς. Κι ὅμως ἐδῶ ἀρχίζει τὸ σημαντικότερο μέρος τῆς πατρίδας γιατὶ σ΄αὐτὴ τὴν ἑσχατιὰ τοῦ Ἁγιοτάτου Ὄρους ἑνώνεται ἡ γῆ μὲ τὸν θαλάσσιο καὶ τὸν οὐράνιο πόντο τῆς Ἑλλάδος. Μὲ τὸ γλαυκὸ Αἰγαῖο καὶ τὴν ἱερὴ σκέπη του. Ὁ Ἁγιορείτης Ἰωσήφ, ὅπως τώρα ἐπιβεβαιώνονται οἱ φῆμες ποὺ μᾶς ἔφεραν ἐδῶ, δὲν «ἀνῆκει» ἱερατικὰ στὶς ταξιαρχίες τῶν ἑξαπτέρυγων Σεραφεὶμ ἢ στὰ ἄλλα οὐράνια ἀγγελικὰ σώματα. Ἔχει «καταχωρηθεῖ», εἰκονικὰ μὲν ἀλλὰ οὐσιαστικά, στὶς πτέρυγες μάχης τῶν ἀεροπορικῶν βάσεων τῆς πατρίδας μας, ἐθελοντικὰ καὶ αὐθόρμητα.«Περιλαμβάνεται» λοιπὸν στὸ προσωπικὸ ἐδάφους τῆς πολεμικῆς ἀεροπορίας, καὶ συμπαρίσταται στοὺς ἱπτάμενους μαχητές, ὑπηρετώντας τους ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ. Ἐδὼ, στἠν ἀπόκρημνη ἄκρη τῆς Ἀθωνικῆς πολιτείας.Ἡ ἱστορία του, ὄπως ἄρχισε νὰ μᾶς τὴν ἐξιστορεῖ ἐνῶ καθόμαστε στὸ μικροσκοπικὸ ἀρχονταρίκι, ἦταν μιὰ σειρὰ συμπτώσεων. Ὁ μακαριστὸς ἡγούμενος Φίλιππος τῆς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας, στὴν ὁποῖα ἀνήκει καὶ τὸ Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ, ἔπεισε πρὶν μερικὰ χρόνια τὸν Ἰωσὴφ νὰ ταξιδέψει γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, στὴ Σκύρο. Δὲν ἤθελε νὰ πάει. Εἶχε τόσες δουλειές-πάντα στὴν προσευχή του ζητᾶ νὰ μὴν τελειώνουν- νὰ βγάζει πέτρα τὴ πέτρα ἀπὸ τοὺς βράχους, καὶ σὰν μάστορας στὶς ξερολιθιὲς νὰ περιχαρακώνει μὲ αὐτὲς τὴν ἀετοφωλιὰ καὶ νὰ μοχθεῖ γιὰ νὰ ἀνακαινίσει τὸ μοναστηράκι του. Ἀλλὰ ἔκανε ὑπακοή. Ἐκεῖ στὴ Σκύρο, μετὰ τὸ πανηγύρι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐπισκέφθηκε τὴν ἀεροπορικὴ βάση ὄπου τὸν ξενάγησαν. Σ΄αὐτὴ ἦταν ἕνας ἰπτάμενος ἀξιωματικὸς ποὺ τὸν πλησίασε καὶ τοῦ εἶπε πὼς σὲ μιὰ ἐξόρμησή του στὸ Αἰγαῖο πέρασε δίπλα ἀπὸ τὸ ἀκρωτήρι καὶ τὸν εἶδε ἀστραπιαῖα στὸ μοναστηράκι μὲ δύο πολίτες. Ἤσουν ἐσύ, τοῦ εἶπε, ἄλλος ἕνας κύριος καὶ μία κυρία. Θὰ ἦταν γυναῖκα αὐτὴ, γιατὶ εἶχε μακριὰ μαλλιά. Ὁ Ἰωσὴφ γέλασε. Ἤμαρτον Κύριε. Ἦταν ἕνας μακρυμάλλης ποὺ ἔγινε μάλιστα μοναχός, τοῦ ἐξήγησε. Τὸ ἄβατον δὲν ἐπιτρέπει οὔτε κἄν ἁμαρτωλὲς σκέψεις περὶ τοῦ ἄλλου φύλου. Ὁ ἀεροπόρος, μιὰ ποὺ γνωρίστηκαν, σκέφθηκε ὅταν περνᾶ ἀπὸ τὸ «σημεῖο στροφῆς» πάνω ἀπὸ τὸν Ἅγιο Μηνᾶ, στὶς περιπολίες καὶ ἀναχαιτίσεις νὰ τοῦ στέλνει ἕνα χαιρετισμό. Καὶ δὲν παρέλειψε ἀπὸ τότε, σὲ κάθε του ἐξόρμηση, νὰ χαμηλώνει τὸ ὕψος καὶ νὰ κόβει ταχύτητα. Ὁ Ἰωσὴφ τὸν χαιρετοῦσε. Ἦσαν ἤδη γνώριμοι. Αὐτὸς στὸν ἀέρα κι ἐκεῖνος μὲ τὸ μαῦρο ράσο στὴ γῆ.Ἡ ἱστορία μαθεύτηκε ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀεροπόρους ποὺ πετοῦσαν καὶ αὐτοὶ πάνω ἀπὸ τὸ ἀκρωτήρι. Ἀφοῦ ἔκαναν τὸ σταυρό τους βάζοντας τὶς μηχανὲς μπροστὰ γιὰ τὴν περιπολία στὸ Αἰγαῖο ἀντίκρυζαν γιὰ λίγο τὸ Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ. Ἔτσι μιὰ μέρα ποὺ περνοῦσαν τὰ μεταλλικὰ πουλιὰ μὲ τὶς ὑπερηχητικὲς ταχύτητες, ὁ Ἰωσὴφ σκέφθηκε πὼς τὸ ἱερὸ σύμβολο τῆς πατρίδας θὰ ἦταν ὁ καλλίτερος χαιρετισμὸς σ΄αὐτοὺς ποὺ διαβαίνουν γιὰ νὰ δώσουν τὶς στιγμιαῖες εἰκονικὲς μάχες πάνω ἀπὸ τὸ γαλανὸ Αἰγαῖο. Πῆρε μιὰ σημαῖα κι ἀνεβαίνοντας σὲ ψηλὸ σημεῖο τὴν ἀνέμιζε δεξιά-ἀριστερά. Εἶχε ὅμως βάλει, σὰν ἀπὸ θεία φώτιση πρὶν δύο χρόνια, μία ἑλληνικὴ καὶ μία βυζαντινὴ σημαῖα σὲ δύο πανύψηλους ἱστούς. Ἡ δεύτερη, κίτρινη μὲ τὸ δικέφαλο ἀετό, ἦταν σὰν εὐλογία ἀπὸ τὸ χιλιόχρονο προπύργιο τῆς Ὀρθοδοξίας.Ἔτσι ἀπὸ τότε, ὅταν οἱ ἱπτάμενοι φύλακες τῆς πατρίδας ἐξορμοῦν γιὰ τὴν ἀναχαίτιση τῶν προκλήσεων ἀπὸ τοὺς ἀπέναντι γείτονες, ἀντικρύζουν σὰν τελευταῖο χαιρετισμὸ στὸ ἔσχατο σημεῖο τῆς ἱερᾶς χερσονήσου, τὶς δύο σημαῖες. Καὶ σὰν πρῶτο πάλι σημάδι μὲ ἀνακούφιση τὶς χαιρετοῦν, ὅταν ἐπιστρέφουν ἀπὸ τὶς ἐπιχειρήσεις τῶν συχρόνων ἀψιμαχιῶν. Νοιώθουν, ὅπως ἐκμυστηρεύονται, σὰ νὰ τοὺς διαπερνᾶ μιὰ ἱερὴ αὔρα, ὅταν γιὰ λίγα δευτερόλεπτα διασχίζουν τὸν οὐρανὸ τοῦ Ὄρους.Αὐτὲς οἱ φευγαλέες συναντήσεις τῶν μαχητικῶν ἀεροσκαφῶν μὲ τὸ μοναστηράκι τοῦ Ἀκράθωνα δημιούργησαν ἀκατάλυτους δεσμοὺς στοὺς ἱπτάμενους τῆς σύγχρονης τεχνολογίας μὲ τὸν ταπεινὸ ὑπηρέτη τοῦ μοναχισμοῦ. Ἡ ταύτιση τῆς χιλιόχρονης πορείας τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὶς μηχανὲς τοῦ 21ου αἰῶνα στὸ διαρκὴ ἀγῶνα τῆς φυλῆς ὑπῆρξε ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα αὐτονόητη. Τὸν κάλεσαν στὴν ἀεροπορικὴ βάση στὴ Λάρισα κι ὁ Ἰωσὴφ ἔγινε ὁ πνευματικός τους ἀδελφός. Ἦρθαν καὶ τὸν ἐπισκέφθηκαν στὸν Ἅγιο Μηνᾶ. Τὸ ἀρχονταρίκι του πλέον κοσμοῦν ὁμοιώματα πολεμικῶν ἀεροσκαφῶν καὶ μιὰ φωτογραφία ἑνὸς νέου μὲ στολή. Ἦταν ὁ Δημήτρης Κωστόπουλος ἀπὸ τὸ Βόλο, μᾶς εἶπε. Σκοτώθηκε σὲ μία ἐξόρμηση. Κι ἐπρόκειτο νὰ παντρευτεῖ σὲ λίγο καιρὸ μιὰ καλὴ κοπέλα, τὴ Δήμητρα. Ὁ Ἰωσὴφ ἤδη τοὺς συμπαραστεκόταν. Εἶχαν τελευταῖα κι οἱ δυό τους ἀποκτήσει βαθιὰ πίστη.Ὁ Δημήτρης -εἶναι σίγουρος γι΄αὐτὸ ὁ Ἰωσήφ- ὑπηρετεῖ τώρα στὶς ἀγγελικὲς δυνάμεις τῶν ἀσωμάτων. Ὅταν καὶ αὐτὲς βγαίνουν γιὰ περιπολία στὸν αἰθέρα τοῦ Αἰγαίου, ἐκεῖνος, μὲ τὰ διάσημα τῆς ἐπίγειας ὑπηρεσίας του, φωτεινὸς μὲ τὴν ἀθωότητα μιᾶς ἐφηβείας, μὲ τὰ ὁλοκαίνουρια φτερὰ τῆς αἰωνιότητας, σταματᾶ γιὰ λίγο πάνω ἀπὸ τὸν Ἅγιο Μηνᾶ. Ὑπεριπτάμενος, δίνει τὸ χέρι στὸν πνευματικό του Ἰωσήφ, ποὺ τὸν περιμένει ἀνεβασμένος στὸν τροῦλο τὴς ἐκκλησούλας, ὅταν στὸν ὄρθρο του τὸν μνημονεύει «ὑπὲρ ἀναπαύσεως». Ὅμως ὁ Δημήτρης τοῦ τὸ ἔχει ἐξηγήσει. Οἱ σκιὲς τῶν ἀεροπόρων μας δὲν «ἀναπαύονται». Ἀδιαλείπτως περιπολοῦν στὸν οὐράνιο πόντο τοῦ Αἰγαίου.kitrinomavro.


όποιος φτάσει μέχρι τη Μεγίστη Λαύρα καλό θα είναι να πάει να δει τον γέροντα Ιωσήφ.Είναι ένας γλυκός άνθρωπος , από αυτούς που θα άξιζε στη ζωή του κάποιος να γνωρίσει


Πώς φτιάχτηκε η τουρκική σημαία;


ΠΩΣ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ;

Η Τούρκικη σημαία, και το αντίστοιχο "εθνικό σύμβολο" των Τούρκων, προέρχεται από ένα σύμβολο του Βυζαντίου, αλλά της αρχαιοελληνικής πόλης Βυζάντιον, που υπήρχε στην θέση της Κωνσταντινούπολης.
Αυτό το σήμα, που είναι πανάρχαιο και απαντάται ως λατρευτικό σύμβολο της θεάς Εκάβης, έγινε σύμβολο της πόλης του Βυζαντίου όταν ο Φίλιππος, πατέρας του Μεγαλέξανδρου, προσπάθησε να καταλάβει αυτή την πόλη, και μια νύχτα με συννεφιά, έστειλε πολεμιστές (σαν καταδρομική επιχείρηση) να περάσουν τα τείχη, για να αλώσουν την πόλη.
Ξαφνικά, εμφανίστηκε το φεγγάρι, οι εισβολείς έγιναν αντιληπτοί, και αποκρούστηκε η επίθεση.... Από τότε, και επειδή θεωρήθηκε ως θεϊκή βοήθεια προς την πόλη, έγινε σύμβολο της πόλης του Βυζαντίου.
Από εκεί έμεινε ως σύμβολο παραδοσιακά και στην Κωνσταντινούπολη, το βρήκε και ο Μωχάμεντ ο πορθητής (και οι επόμενοί του), και όπως χρησιμοποίησε τα πάντα που βρήκε από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για να δώσει αυτοκρατορική χροιά στην πλιατσικολογική Οθωμανική κατάκτηση, το έκανε ένα σύμβολο της Οθωμανικής κυριαρχίας, και έτσι έμεινε ως μουσουλμανικό σύμβολο....
Η διπλανή φωτογραφία είναι από ένα κέρμα των Βυζαντίων και αν θα προσέξετε, το γράφει: ΒΥΖΑΝΤΙΩΝ
Αν ξέραμε την ιστορία μας, θα είχαμε τις απαιτούμενες απαντήσεις για όλα αυτα που μας σερβίρουν καθημερινά.

άρθρο: Ομολογία του συγγραφέα κα δημοσιογράφου Engin Ardiç

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ...
Με ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, πουδημοσιεύεται στην έγκυρη εφημερίδα SABAH, από τον Engin Ardiç,γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία στηλιτεύεται ο Τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης τηςΚωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου...Στο εν λόγω άρθρο ο συγγραφέας παρουσιάζει µίασειρά από αλήθειες για τις οποίες το Κεµαλικό καθεστώς εδώκαι δεκαετίες προσπαθεί να καταπνίξει. Αξίζει να παρατεθείμεταφρασμένο το πλήρες κείμενο, από την συγκεκριμένη διεύθυνσητης Τουρκικής εφημερίδας Sabah το οποίο έχει ως εξής : " Τούρκοι συμπατριώτες, σταματήστε πια τις φανφάρες καιτις γιορτές για την Άλωση, αρκετή ßία έχουμε δώσει στην Ανατολή µετις πράξεις µας..."« ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο µε θέμα : «Θα πάρουμε πίσω την Πόλη»...ΑΝ έφτιαχναν μακέτα µε τα τείχη της πόλης και τουςστρατιώτες µε τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη... (όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !)ΑΝ ένας τύπος ντυμένος όπως ο περίφημος Έλληνας νικηφόρος καισχεδόν μυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό µας Ulubatlι Hasan καιτον γκρέμιζε κάτω...ΑΝ ξαφνικά έμπαινε στην πόλη κάποιος ντυμένος ΑυτοκράτοραςΚωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ωςΛουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έμπαιναν ωςαντιπρόσωποι της πόλης... ( όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθεχρόνο !)ΑΝ έφτιαχναν µια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε μιναρέδεςαλλά Σταυρό....ΑΝ έκαιγαν λιβάνι και έλεγαν ύμνους, θα µας άρεσε ;Δεν θα µας άρεσε, θα ξεσηκώναμε τον κόσμο, μέχρι πουθα καλούσαμε πίσω τον πρέσβη µας από την Ελλάδα.Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο ;Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Άλωση) σαν ναήταν χθες ;Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ( µ΄ αυτές τις γιορτές πούκάνετε ) διακηρύσσετε σε όλο τον κόσµο ότι:«αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ των υστέρων και ταπήραμε µε τη ßία».Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη µνήµη µια υπόθεση 6 αιώνων;Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποιαµέρα θα δοθεί πίσω ;Μην φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε µερικοίηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919.Μη φοβάστε, τα 9 εκατοµµύρια Ελλήνων δεν μπορούν να πάρουντην πόλη των 12 εκατοµµυρίων, και αν ακόμα την πάρουν δεν μπορούννα την κατοικήσουν.Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µιαχούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα.Ρε σεις, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαμε την Πόλη τρειςµέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουμε ;Θα υπερασπιστούμε τον εαυτό µας στο Ευρωπαϊκό ΔικαστήριοΑνθρωπίνων Δικαιωμάτων ή θα αφήσουμε το θέμα στους ιστορικούς ;Αντί να περηφανευόμαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαμε, αςπερηφανευτούμε µε αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν. Αλλά δενυπάρχουν.Όλη η Ανατολή είναι περιοχή µέ την βία κατακτημένη...Ακόμα και το όνομα της Ανατολίας δεν είναι αυτό πουπιστεύουν (ana=µανα, dolu=γεµάτη) αλλά προέχεται από την ελληνικήλέξη η Ανατολή.Ακόμα και η ονομασία της Ισταµπούλ δεν είναι όπως µαςλέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ» τραßώντας τηλέξη από τα μαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαµε µόνιµη εγκατάσταση, τέλος ηνοµαδική ζωή και γι' αυτό ο λαός αγοράζει πέντε - πέντε ταδιαµερίσµατα. Κανείς δεν μπορεί να µας κουνήσει, ηρεμήστε πια...Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν τηνΚωνσταντινούπολη χωρίς όμως πολλές φανφάρες...».

Η Ιστορία της Ελληνικής Σημαίας

Η Ιστορία της Ελληνικής Σημαίας

Το 1822, μόλις ένα χρόνο μετά την διακήρυξη της ανεξαρτησίας και το ξεκίνημα του αγώνα των Ελλήνων, γίνεται η Α´ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο। Το "Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος" που προέκυψε από αυτή την συνέλευση, είναι ουσιαστικά το πρώτο ελληνικό σύνταγμα. Στις παραγράφους ρδ' και ρε' υπάρχει η πρώτη απόφαση για τη μορφή της ελληνικής σημαίας. Το Πολίτευμα καθιέρωσε τα χρώματα ...κυανό και λευκό και ανέθεσε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της.Σύμφωνα με μια θεωρία θέλησαν να αποφύγουν το κόκκινο και το πράσινο, χρώματα δηλαδή που συνδέονταν με την ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σύμφωνα με άλλη θεωρία, η επιλογή των χρωμάτων έγιναν για να συμβολίζει το γαλάζιο της θάλασσας του Αιγαίου και το λευκό των κυμάτων. Η πιο διαδεδομένη θεωρία για το πλήθος των λωρίδων, είναι ότι συμβολίζουν τις συλλαβές της φράσης «ελευθερία ή θάνατος», οι πέντε κυανές τις συλλαβές Ε-λευ-θε-ρί-α και οι τέσσερις λευκές ή θά-να-τος. Οι θεωρίες για την επιλογή των χρωμάτων και το συμβολισμό των λωρίδων κρίνονται συχνά ως λαϊκοί θρύλοι. Ωστόσο, πολλές από τις σημαίες της επανάστασης έφεραν μία από τις φράσεις «Ελευθερία ή Θάνατος», «Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ», ή «ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ».H πρώτη ελληνική σημαία (1822-1978)

Στις 15 Μαρτίου 1822 εκδόθηκε η απόφαση 540 του εκτελεστικού, υπογεγραμμένη από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, πρόεδρο του। Το διάταγμα όριζε για τις σημαίες ότι:

α) των μεν κατά γην δυνάμεων η σημαία, σχήματος τετραγώνου, θα είχεν εμβαδόν κυανούν, το οποίο θα διηρείτο εις τέσσαρα ίσα τμήματα από άκρων έως άκρων του εμβαδού

β) η δε κατά θάλασσαν σημαία θα ήτο διττή' μία διά τα πολεμικά και άλλη διά τα εμπορικά πλοία। Και της μεν διά τα πολεμικά πλοία το εμβαδόν θα διηρείτο ες εννέα οριζόντια παραλληλόγραμμα, παραμειβομένων εις αυτά των χρωμάτων λευκού και κυανού' εις την άνω δε προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο τετράγωνον κυανόχρουν, διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού λευκοχρόου। Της δε διά τα εμπορικά πλοία διωρισμένης το εμβαδό θα ήτο κυανούν' εις την άνω προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο ωσαύτως τετράγωνον λευκόχρουν και διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού κυανοχρόου।

Σύμφωνα με κείμενο στο ιστορικό αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών υπ' αριθμόν 8711, η πρώτη σημαία που υψώθηκε στα Καλάβρυτα «έφερεν άνωθεν σταυρόν, με γραμμάς κάτωθεν αυτού 16, κατά το σύνθημα της Εταιρείας των Φιλικών, και με την επιγραφήν ή ελευθερία ή θάνατος। Κατόπιν δε ο Ν। Σολιώτης έλαβε προσφερθείσαν αυτώ παρά της μονής Αγίας Λαύρας την χρυσοκέντητων επί των Χριστιανών αυτοκρατόρων σημαίαν της μονής, φέρουσα εξ ενός την Ανάστασιν και ετέρωθεν τον άγιον Γεώργιον। Σώζονται δε ως παρακαταθήκαι μετά τον Αγώνα παρά του Σολιώτου εις τη ρηθείσαν μονήν αμφότεραι αυταί αι σημαίαι»।Η πρώτη ελληνική σημαία με τη σημερινή της μορφή (κυανό φόντο και λευκός σταυρός) σχεδιάστηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε το 1807 στη Μονή Ευαγγελιστρίας στη Σκιάθο. Σ’ αυτή ο Νήφων όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο του Γένους Επιφάνιο-Στέφανο Δημητριάδη, τους Λαζαίους, τον Καρατάσο, τον Λιόλιο, τον Τσάμη, τον Νικοτσαρά και πολλούς άλλους. Οι καπεταναίοι είχαν συγκεντρωθεί στο Μοναστήρι για να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους για την Επανάσταση. Παραλλαγή της ήταν η σημαία του Παπαφλέσσα, φτιαγμένη από το μπλε εσωτερικό του ράσου του και την φουστανέλα ενός συμπολεμιστή του.Επί Όθωνα προστέθηκαν στη σημαία του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού τα βασιλικά παράσημα. Η εμπορική σημαία ορίστηκε να είναι σαν την σημαία του πολεμικού ναυτικού, χωρίς τα παράσημα. Το κυανό χρώμα της σημαίας σκούρυνε προκειμένου να ταυτίζεται τα χρώματα της Βαυαρίας, από τον βασιλικό οίκο της οποίας προερχόταν ο Όθωνας. Το 1862 με την κατάλυση της βασιλείας του Όθωνα, αφαιρέθηκαν απ' τις σημαίες τα βασιλικά παράσημα. Επί Γεωργίου Α΄ προστέθηκε στις σημαίες στρατού και πολεμικού ναυτικού το βασιλικό στέμμα. Το 1864, ορίστηκε η σημαία του πεζικού να φέρει στο κέντρο της εικόνα του Αγίου Γεωργίου, προστάτη του πεζικού. Στις 31 Μαΐου 1914 εκδόθηκε βασιλικό διάταγμα που όριζε με ακρίβεια τη μορφή των σημαιών, χωρίς να μεταβάλλει τα βασικά χαρακτηριστικά που ήδη είχαν. Ορίστηκε επίσης σημαία που θα χρησιμοποιείτε από υπουργεία, πρεσβείες, δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες και φρούρια. Ακόμη όρισε οτι η σημαία του εμπορικού ναυτικού είναι και η εθνική σημαία, αυτή δηλαδή που επιτρεπόταν να υψώνουν και οι ιδιώτες. Στις 25 Μαρτίου 1924 τα Υπουργεία Στρατιωτικών και Ναυτικών αφαίρεσαν τα στέμματα από τις σημαίες, εκτελώντας το ψήφισμα της Δ΄ Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης στην Αθήνα «Περί ανακηρύξεως τής Δημοκρατίας».Στις 20 Φεβρουαρίου 1930 νέο διάταγμα για τη μορφή της Σημαίας, όριζε ότι η κλίμακα της εθνικής σημαίας είναι 2:3. Η επίσημη σημαία είναι «κυανούν ορθογώνιο, με αναλογίες διαστάσεων επίσης 2:3, το οποίο διαιρείται σε τέσσερα ίσα ορθογώνια δι' ορθίου λευκού σταυρού, του οποίου αι κεραίαι έχουσι πλάτος ίσον προς το 1/5 του πλάτους της σημαίας». Η επίσημη σημαία ορίστηκε να χρησιμοποιείται από υπουργεία πρεσβείες, δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες και φρούρια και η εθνική σημαία από πολεμικά και εμπορικά πλοία, ναυτικά και λιμενικά καταστήματα και ιδρύματα, από τα προξενεία και από τους ιδιώτες. Το διάταγμα όριζε ακόμη η σημαία του πεζικού να χρησιμοποιείται από τα συντάγματα πεζικού και ευζώνων, και στον ιστό της να φέρει υπερκείμενη σταυροφόρο χρυσή σφαίρα με εμπρός τον αριθμό του συντάγματος και πίσω το γράμμα Π.Στις 10 Οκτωβρίου του 1935 επαναφέρθηκαν τα στέμματα στις σημαίες με το ψήφισμα της Ε΄ Εθνικής Συνέλευσης στην Αθήνα «Περί καταργήσεως τής αβασιλεύτου Δημοκρατίας». Το 1967, η Χούντα των Συνταγματαρχών αφαίρεσε το στέμμα από τις σημαίες, και το 1969 με νέο ψήφισμα καταργήθηκε η σημαία του πεζικού και καθιερώθηκε ως επίσημη σημαία εκείνη του ναυτικού. Στις 18 Αυγούστου του 1970, η αναλογία της σημαίας μετατράπηκε από 2:3 σε 7:12. Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Νόμος 48/1975 «Περί τής εθνικής σημαίας τής Ελλάδος καί τού εμβλήματος τής Ελληνικής Δημοκρατίας» και το Προεδρικό Διάταγμα 515/1975 ρύθμιζαν με λεπτομέρειες τη μορφή και τις διαστάσεις της σημαίας.Ο Νόμος 851/21-12-1978 (ΦΕΚ 233 τ. Α΄) «Περί εθνικής Σημαίας, των Πολεμικών Σημαιών καί του Διακριτικού Σήματος τού Προέδρου τής Δημοκρατίας» καθόριζε την επίσημη εθνική σημαία που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, καθώς και τις τεχνικές και τυπικές προδιαγραφές της. Η κλίμακα της σημαίας άλλαξε πάλι σε 2:3, όπως φαίνεται από τις διαστάσεις που προβλέπονται (π.χ. 432:648 ή 90:135). Στα πλαίσια του άρθρου 9, καταργήθηκαν οι διατάξεις των προηγούμενων ετών (1967, 1969, 1971, 1973, 1975). Η επίσημη σημαία, ίδια με τη σημαία του στρατού ξηράς, καταργήθηκε με αυτόν το νόμο και αντικαταστάθηκε πλήρως από την εθνική σημαία, η ανάρτηση της οποίας γίνεται πάνω σε λευκό κοντό, στην κορυφή του οποίου υπάρχει (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) λευκός σταυρός.Το 1980, το Προεδρικό Διάταγμα 348/17-4-1980 (ΦΕΚ 98 τ. Α΄), καθόριζε με λεπτομέρειες τις προδιαγραφές για τις πολεμικές σημαίες. Η σημαία της Πολεμικής Αεροπορίας φέρει στο κέντρο του σταυρού την εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.Η ελληνική σημαία γιορτάζει και τιμάται στις 27 Οκτωβρίου, παραμονή της επετείου του Όχι. Δίπλα στην κρατική σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας συχνά συναντάται και η εθνική ελληνική σημαία. Σε μερικούς θεσμούς όπως η εκπαίδευση και ο στρατός η παρουσία της ελληνικής σημαίας είναι επίσημη και θεσμοθετημένη.news24.gr

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/10/blog-post_5300.html