_____________________________________________________________ http://www.youtube.com/watch?v=j_u5NfDR7AA
http://www.youtube.com/watch?v=sGf3J2QSsmQ&NR=1
_____________________________________________________________
Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΦΩΚΑ –ΜΕΤΑΞΑ : Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος και ο Ιωάννης Μεταξάς
Αναρτούμε την απάντηση της κυρίας Ιωάννας Φωκά-Μεταξά, πάνω σε άρθρο του Κ. Ι. Δεσποτόπουλου ακαδημαϊκού, με το οποίο ο δεύτερος εισάγει ιστορικές ανακρίβειες. Την απάντησή της κοινοποιούμε ηλεκτρονικά και στα μέλη της Ομάδας των Φίλων του Ιωάννη Μεταξά :
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΦΩΚΑ –ΜΕΤΑΞΑ
ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010
Το άρθρο του Ακαδημαϊκού και φιλοσόφου κυρίου Κ. Ι. Δεσποτόπουλου, στην Καθημερινή, την 28η Οκτωβρίου 2010, με τίτλο «Ο ελληνοιταλικός Πόλεμος και ο Ιωάννης Μεταξάς», δημιούργησε εύλογες απορίες στο κοινό, ως προς τη στάση του Ιωάννη Μεταξά στον πόλεμο, και μάλιστα σε μία κρίσιμη στιγμή, τον Δεκέμβριο του 1940, με την υποθετική ερμηνεία της αποστολής του Γεωργίου Πεσμαζόγλου.
Φανερώνει δε την στάση του Ι. Μεταξά, εκ διαμέτρου αντίθετη και ασυνεπή με όσα είχε ήδη ανακοινώσει προς τους Ιδιοκτήτας και Αρχισυντάκτας του αθηναϊκού τύπου εις το Γενικόν Στρατηγείον, την 30η Οκτωβρίου, και με όσα στη συνέχεια είχε καταγράψει ως μύχιες σκέψεις του, στο Ημερολόγιο του, αλλά και με την τελευταία προ του θανάτου του, γραπτή διακοίνωση προς την αγγλική Κυβέρνηση, την 18η Ιανουαρίου 1941. «Διακοίνωσις του Έλληνος Πρωθυπουργού Ι. Μεταξά προς την Βρεταννικήν Κυβέρνησιν». Τα κείμενα αυτά περιέχονται ως αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα στην έκδοση του «Ημερολογίου» του Ι. Μεταξά και επανειλημμένως έχουν εμφανισθεί στον ημερήσιο τύπο.
Απαντώντας, για λόγους ιστορικής ακρίβειας, στο άρθρο του κου. Δεσποτόπουλου, παραθέτω αυτούσιο το κείμενο του Γεωργίου Πεσμαζόγλου, από το βιβλίο των απομνημονευμάτων του, με τίτλο : ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ (1889-1979), Αθήνα 1999, στο οποίο αναφέρεται στην συγκεκριμένη αποστολή, την οποίαν του είχε αναθέσει ο Ιωάννης Μεταξάς την 2α Δεκεμβρίου 1940, υπογραμμίζοντας τα σημαντικά σημεία που φανερώνουν το πνεύμα της.
Επίσης, ο κος Δεσποτόπουλος δεν μας δικαιολογεί γιατί αυθαίρετα αποκαλεί τον Ιωάννη Μεταξά «Παράνομο Κυβερνήτη» αφού η Κυβέρνησή του έγινε μετά την εντολή που έλαβε από τον Βασιλέα Γεώργιο Β’, βάσει του Συντάγματος, ως αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως Δεμερτζή να σχηματίσει Κυβέρνηση. Η Κυβέρνησή του, που σχηματίστηκε την 13η Απριλίου 1936, έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από την Τρίτη Αναθεωρητική Βουλή, με ψήφους 241 υπέρ 16 κατά και 4 λευκά, παρόλο που ήταν γνωστό σε όλους ότι ενδέχεται ο Μεταξάς να κάνει Δικτατορία. Αλλά και η άρση των άρθρων του Συντάγματος που ζήτησε από τον Βασιλέα Γεώργιο να υπογράψει την 4η Αυγούστου, ( Βλ. Μαρκεζίνη) δεν ήταν παράνομη, αφού στηριζόταν στον νόμο, τον γνωστό ως Ιδιώνυμο, τον 4229/1929, που είχε ψηφίσει η Βουλή με Πρωθυπουργό τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1929.
Όσο, για το πόσο σώφρων υπήρξε ο Ι. Μεταξάς, ευχαριστούμε για τον έπαινο τον κο Δεσποτόπουλο, μόνο που ο Ιωάννης Μεταξάς δεν ήταν σώφρων μόνο τον τελευταίο μήνα της ζωής του, αλλά όπως φανερώνουν τα ντοκουμέντα υπήρξε σώφρων καθ’ όλη την διάρκεια του στρατιωτικού και πολιτικού βίου του. Στην επιχείρηση των Δαρδανελίων είχε σωστά προβλέψει, και εάν είχε εισακουσθεί δεν θα είχε επέλθει η Μικρασιατική Καταστροφή. Το ενδιαφέρον του ήταν πάντα το συμφέρον της Ελλάδος, στη περίπτωση όμως αυτού του πολέμου ήταν άρρηκτα δεμένο με την εξέλιξη του Ευρωπαϊκού Πολέμου. Αν η Ελλάδα δεν είχε αντισταθεί, καθυστερώντας με αυτόν τον τρόπο έξι μήνες τα σχέδια του Χίτλερ, και αναγκάζοντας τον να δημιουργήσει νέο μέτωπο στα Βαλκάνια, οι Ναζί θα είχαν εισβάλει νωρίτερα στην Ρωσία, με άγνωστο το αποτέλεσμα.
Πολλοί ιστορικοί αναγνωρίζουν την συμβολή της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και υποστηρίζουν ότι η άμυνα της Ελλάδος καθυστέρησε την ταχείαν επέκτασιν του Ναζιστικού καθεστώτος. Συμπερασματικά ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν αντίθετος στο Ναζιστικό καθεστώς και προέβλεψε την ήττα της Γερμανίας. (βλ. Ημερολόγιο 30 Οκτωβρίου 1940).
http://ioannismetaxasgr.blogspot.com/2010/11/blog-post.html
Σας συστήνω το Ιστολόγιο της εγγονής του Ιωάννη Μεταξά :
http://ioannismetaxasgr.blogspot.com/
Εδώ η πηγή του άρθρου του Κ. Ι. Δεσποτόπουλου ακαδημαϊκού, με το οποίο ο δεύτερος εισάγει ιστορικές ανακρίβειες :
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_28/10/2010_420392
ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010
Το άρθρο του Ακαδημαϊκού και φιλοσόφου κυρίου Κ. Ι. Δεσποτόπουλου, στην Καθημερινή, την 28η Οκτωβρίου 2010, με τίτλο «Ο ελληνοιταλικός Πόλεμος και ο Ιωάννης Μεταξάς», δημιούργησε εύλογες απορίες στο κοινό, ως προς τη στάση του Ιωάννη Μεταξά στον πόλεμο, και μάλιστα σε μία κρίσιμη στιγμή, τον Δεκέμβριο του 1940, με την υποθετική ερμηνεία της αποστολής του Γεωργίου Πεσμαζόγλου.
Φανερώνει δε την στάση του Ι. Μεταξά, εκ διαμέτρου αντίθετη και ασυνεπή με όσα είχε ήδη ανακοινώσει προς τους Ιδιοκτήτας και Αρχισυντάκτας του αθηναϊκού τύπου εις το Γενικόν Στρατηγείον, την 30η Οκτωβρίου, και με όσα στη συνέχεια είχε καταγράψει ως μύχιες σκέψεις του, στο Ημερολόγιο του, αλλά και με την τελευταία προ του θανάτου του, γραπτή διακοίνωση προς την αγγλική Κυβέρνηση, την 18η Ιανουαρίου 1941. «Διακοίνωσις του Έλληνος Πρωθυπουργού Ι. Μεταξά προς την Βρεταννικήν Κυβέρνησιν». Τα κείμενα αυτά περιέχονται ως αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα στην έκδοση του «Ημερολογίου» του Ι. Μεταξά και επανειλημμένως έχουν εμφανισθεί στον ημερήσιο τύπο.
Απαντώντας, για λόγους ιστορικής ακρίβειας, στο άρθρο του κου. Δεσποτόπουλου, παραθέτω αυτούσιο το κείμενο του Γεωργίου Πεσμαζόγλου, από το βιβλίο των απομνημονευμάτων του, με τίτλο : ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ (1889-1979), Αθήνα 1999, στο οποίο αναφέρεται στην συγκεκριμένη αποστολή, την οποίαν του είχε αναθέσει ο Ιωάννης Μεταξάς την 2α Δεκεμβρίου 1940, υπογραμμίζοντας τα σημαντικά σημεία που φανερώνουν το πνεύμα της.
Επίσης, ο κος Δεσποτόπουλος δεν μας δικαιολογεί γιατί αυθαίρετα αποκαλεί τον Ιωάννη Μεταξά «Παράνομο Κυβερνήτη» αφού η Κυβέρνησή του έγινε μετά την εντολή που έλαβε από τον Βασιλέα Γεώργιο Β’, βάσει του Συντάγματος, ως αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως Δεμερτζή να σχηματίσει Κυβέρνηση. Η Κυβέρνησή του, που σχηματίστηκε την 13η Απριλίου 1936, έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από την Τρίτη Αναθεωρητική Βουλή, με ψήφους 241 υπέρ 16 κατά και 4 λευκά, παρόλο που ήταν γνωστό σε όλους ότι ενδέχεται ο Μεταξάς να κάνει Δικτατορία. Αλλά και η άρση των άρθρων του Συντάγματος που ζήτησε από τον Βασιλέα Γεώργιο να υπογράψει την 4η Αυγούστου, ( Βλ. Μαρκεζίνη) δεν ήταν παράνομη, αφού στηριζόταν στον νόμο, τον γνωστό ως Ιδιώνυμο, τον 4229/1929, που είχε ψηφίσει η Βουλή με Πρωθυπουργό τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1929.
Όσο, για το πόσο σώφρων υπήρξε ο Ι. Μεταξάς, ευχαριστούμε για τον έπαινο τον κο Δεσποτόπουλο, μόνο που ο Ιωάννης Μεταξάς δεν ήταν σώφρων μόνο τον τελευταίο μήνα της ζωής του, αλλά όπως φανερώνουν τα ντοκουμέντα υπήρξε σώφρων καθ’ όλη την διάρκεια του στρατιωτικού και πολιτικού βίου του. Στην επιχείρηση των Δαρδανελίων είχε σωστά προβλέψει, και εάν είχε εισακουσθεί δεν θα είχε επέλθει η Μικρασιατική Καταστροφή. Το ενδιαφέρον του ήταν πάντα το συμφέρον της Ελλάδος, στη περίπτωση όμως αυτού του πολέμου ήταν άρρηκτα δεμένο με την εξέλιξη του Ευρωπαϊκού Πολέμου. Αν η Ελλάδα δεν είχε αντισταθεί, καθυστερώντας με αυτόν τον τρόπο έξι μήνες τα σχέδια του Χίτλερ, και αναγκάζοντας τον να δημιουργήσει νέο μέτωπο στα Βαλκάνια, οι Ναζί θα είχαν εισβάλει νωρίτερα στην Ρωσία, με άγνωστο το αποτέλεσμα.
Πολλοί ιστορικοί αναγνωρίζουν την συμβολή της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και υποστηρίζουν ότι η άμυνα της Ελλάδος καθυστέρησε την ταχείαν επέκτασιν του Ναζιστικού καθεστώτος. Συμπερασματικά ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν αντίθετος στο Ναζιστικό καθεστώς και προέβλεψε την ήττα της Γερμανίας. (βλ. Ημερολόγιο 30 Οκτωβρίου 1940).
http://ioannismetaxasgr.blogspot.com/2010/11/blog-post.html
Σας συστήνω το Ιστολόγιο της εγγονής του Ιωάννη Μεταξά :
http://ioannismetaxasgr.blogspot.com/
Εδώ η πηγή του άρθρου του Κ. Ι. Δεσποτόπουλου ακαδημαϊκού, με το οποίο ο δεύτερος εισάγει ιστορικές ανακρίβειες :
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_28/10/2010_420392
Για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940
Ομιλία της Χαράς Νικοπούλου
Ημέρες σαν τη σημερινή αναρωτιέμαι πάντα:
Πως να δείξεις σε έναν τυφλό το μεγαλείο του Παρθενώνα για να νιώσει την Ελληνική περηφάνια...;;
Πως να βάλεις σε έναν κωφό να ακούσει την ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν και να ονειρευτεί...;;
Πως να μιλήσεις σε έναν ξένο για το Ελληνικό έπος του 1940 για να αντιληφθεί τον ηρωισμό των Ελλήνων...;;
Ημέρες σαν τη σημερινή αναρωτιέμαι πάντα:
Πως να δείξεις σε έναν τυφλό το μεγαλείο του Παρθενώνα για να νιώσει την Ελληνική περηφάνια...;;
Πως να βάλεις σε έναν κωφό να ακούσει την ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν και να ονειρευτεί...;;
Πως να μιλήσεις σε έναν ξένο για το Ελληνικό έπος του 1940 για να αντιληφθεί τον ηρωισμό των Ελλήνων...;;
Γι αυτό και εγώ σήμερα δε θα απευθυνθώ σε κανέναν άλλο παρά μόνο σε αυτούς που ...η καρδιά τους χτυπά ακόμη Ελληνικά και κυρίως σε εσάς σύγχρονα Ελληνόπουλα , σε εσάς που όλη η Ελλάδα στηρίζει το μέλλον της..
Σαν σήμερα λοιπόν πριν από 70 χρόνια ακριβώς ο Έλληνας για μια ακόμη φορά ξύπνησε μέσα του τον Λεωνίδα , μα τότε πιο λακωνικός από ποτέ άλλοτε, έκλεισε το
''ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ'' σε τρία γράμματα: "ΟΧΙ"
Μια άρνηση που ξεκινούσε από την Ελληνική ψυχή του πιο απλού Έλληνα και έφτανε μέχρι τα χείλη του τότε εθνάρχη Ιωάννη Μεταξά.
Πριν από 70 χρόνια δεν υπήρχε κανένας Έλληνας , μεγάλος ή μικρός, νέος ή γέρος, άνδρας ή γυναίκα, που να σκεφτεί αν έπρεπε να κάνει το καθήκον του..
Όλοι μαζί ξεκίνησαν για την εθνική αντίσταση:
το ξυπόλυτο τάγμα, αποτελούμενο από μικρά παιδιά στην πρώτη γραμμή του αντιπερισπασμού, οι γυναίκες της Πίνδου , αυτές που έκαναν τον στιχουργό να απορήσει και να τις υμνήσει λέγοντας,''γυναίκες ηπειρώτισσες , ξαφνιάσματα της φύσης, εχθρέ γιατί δε ρώτησες ποιον πας να πολεμήσεις'' οι υπερήφανοι Έλληνες φαντάροι , αυτοί που μόνοι στην πρώτη γραμμή, μα γεμάτοι σθένος πολεμούσαν για εσένα , αυτοί που δάκρυζαν, που πονούσαν , που ακρωτηριάστηκαν, που έχαναν τη ζωή τους , αυτοί που μέχρι και σήμερα τα οστά τους παραμένουν άταφα στα βουνά της σκλαβωμένης Βορείου Ηπείρου.. 
Τα ιστορικά γεγονότα λίγο πολύ γνωστά :
Προάγγελος του πολέμου η βύθιση του Ελληνικού αντιτορπιλικού ''Έλλη'' στις 15 Αυγούστου του 1940.. 
Δυο μήνες μετά στις τρεις τα ξημερώματα της Δευτέρας 28 Οκτωβρίου 1940 , για τους Ιταλούς η 18η επέτειος από τη φασιστική ''πορεία προς τη Ρώμη'' που έφερε το 1922 τον Μουσολίνι στην εξουσία , ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα Γκράτσι επισκέπτεται στην οικία του τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά και του επιδίδει τελεσίγραφο με το οποίο ζητούσε , εντός τριών ωρών , τη διέλευση και στάθμευση των Ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα.
Με τη γαλλική φράση:'' alors, c'est la guerre'' , που σημαίνει ''πόλεμος λοιπόν'' ο Μεταξάς απορρίπτει το Ιταλικό τελεσίγραφο και απευθύνει διάγγελμα-κατάθεσης και μαρτυρίας Ελληνικής αφοσίωσης προς τον Ελληνικό λαό.Αρχίζει έτσι η Ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας στο Αλβανικό μέτωπο, την ώρα που ο λαός διαδηλώνοντας στους δρόμους της Αθήνας κατά της Ιταλίας τρέχει με ενθουσιασμό να καταταγεί και να πολεμήσει στο μέτωπο..
Τα γεγονότα που σχετίζονται με αυτόν τον πόλεμο είναι γεγονότα που χτίστηκαν με τον ηρωισμό και την αυτοθυσία όλων των Ελλήνων.
Ενδεικτικό του ηρωικού πνεύματος της εποχής είναι και το διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά προς τους Έλληνες..
Μίλησε με ανδρισμό και άγγιξε κάθε Ελληνική ψυχή ..
Μέχρι και σήμερα μας κάνει να νοιώθουμε πόσο φτωχή είναι η Ελλάδα από κυβερνήτες που ποτέ δε θα διαπραγματεύονταν την τιμή και την αξιοπρέπεια της και δε θα άφηναν κανέναν αέρα να πάρει καμιά Ελληνική σημαία, γιατί στην προκειμένη περίπτωση ο Έλληνας γίνηκε η ιαχή "ΑΕΡΑΣ'' στο σύνθημα που ακόμη αντιλαλεί στα αυτιά μας από το στόμα των στρατιωτών του 1940..
Α Ε Ρ Α !!!!!!!
Ο Ιωάννης Μεταξάς λοιπόν στο διάγγελμα του στις 28 Οκτωβρίου του 1940 αναφέρει:
''Η στιγμή έφτασε που θα αγωνισθούμε για την ανεξαρτησία της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμή της.
Μολονότι τηρήσαμε την πλέον αυστηρή ουδετερότητα και ίση προς όλους , η Ιταλία , χωρίς να αναγνωρίζει σε εμάς το δικαίωμα να ζούμε ως ελεύθεροι Έλληνες , μου ζήτησε σήμερα στις τρεις το πρωί την παράδοση τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά τη δική της βούληση και με σκοπό να καταλάβουν αυτές τις περιοχές.Η κίνηση των στρατευμάτων τους θα άρχιζε στις 6 το πρωί.
Απάντησα στον Ιταλό πρέσβη ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθαυτό και τον τρόπο με τον οποίο γίνεται τούτο ως κήρυξη πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδας.
Τώρα θα αποδείξουμε εάν πράγματι είμαστε άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποία μας εξασφάλισαν οι προπάτορες μας.
Όλο το έθνος ας ξεσηκωθεί σύσσωμο..
Αγωνισθήτε για την πατρίδα , τις γυναίκες, τα παιδιά σας και τις ιερές παραδόσεις σας. Ν υ ν υ π ε ρ π α ν τ ω ν ο α γ ω ν" !! Kανείς δεν έλειπε από τη μάχη!!
Κανείς δε δείλιασε στον πόνο!!
Κανείς δεν καταδέχτηκε να παραδοθεί!!
Γιατί όλοι ήσαν γνήσιοι απόγονοι του Λεωνίδα , του Κολοκοτρώνη, του Κωσταντίνου Παλαιολόγου, και καθε Έλληνα πολεμιστή που άφησε την ψυχή του και έγραψε το όνομα του με αίμα στις σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας!
Σήμερα λοιπόν παιδιά μετά από 70 χρόνια καλούμαστε να θυμηθούμε το Έπος του 1940,
όχι γιατί το έχουν τόσο ανάγκη οι ψυχές των ηρώων του τότε..
Αυτοί είναι πλέον αθάνατοι!!
Μα κυρίως γιατί εμείς νοιώθουμε την ανάγκη να πιαστούμε από μεγάλες ιδέες και ιδανικά και ίσως πιο πολύ από ποτέ άλλοτε να υψώσουμε το ανάστημα μας σε κάθε ξένο ή εγχώριο που επιβουλεύεται την εθνική υπόσταση της Ελλάδος και να βροντοφωνάξουμε το
Ο Χ Ι.
..Γιατί μπορεί να μένουμε προς το παρόν βουβοί στην άνευ όρων παράδοση της χώρας μας στους ξενόφερτους κατακτητές , μα ας θυμηθούμε όλοι τα λόγια δύο Ελλήνων ποιητών αρχικά του Γιάννη Ρίτσου που μας ψυχογραφεί τονίζοντας:
''τούτος ο λαός αφέντη μου δεν ξέρει πολλά λόγια, σωπαίνει, ακούει και όσα του λες τα δένει κομπολόγια.... Κι από τους τάφους ξεκινάν όλοι οι νεκροί του αγώνα και μπαίνουν πάλι στη σειρά με σιδερένιο γόνα.. Και τούτο το περήφανο, το άμετρο ψυχομέτρι, μόνη σημαία το φως κρατεί, μόνο σπαθί τ' αλέτρι!!''
Μα ακόμη πιο χαρακτηριστικά ας μας συντροφεύουν στη σημερινή εθνική επέτειο του 1940 τα λόγια του Κωστή Παλαμά:
''παιδιά μου , ο πόλεμος για εσάς περνάει θριαμβευτής των αδίκων ο πόλεμος δεν είναι εκδικητής. Είναι ο θυμός της άνοιξης και της δημιουργίας. Η Ελλάδα είναι αβασίλευτη , με δάφνες και με κρίνα της νίκης! Παντοδύναμος την έπλασε τεχνίτης. Η δόξα το καμάρι της. Η αλήθεια είναι δική της.. Κι αν είναι και στον πόλεμο μέσα , η ζωή θυσία, ο τάφος είναι πέρασμα προς την αθανασία!!!''
Ε Λ Λ Α Δ Α : Χ ρ ό ν ι α Π ο λ λ ά !
Ομιλία Χαράς Νικοπούλου, Οκτώβριος 2010
Πηγή : http://mariapapadopoulou.blogspot.com/2010/10/28-1940.html
Επιμέλεια παρουσίασης κειμένου -Εικόνες: Ιστολόγιο Αντιπαρακμή
Η Κυρά της Ρω
Η Κυρά της Ρω υπήρξε μέλος της Αντίστασης και το πραγματικό της όνομα ήταν Δέσποινα Αχλαδιώτη.
Κατά την περίοδο της κατοχής είχε αντιστασιακή δράση, αλλά έγινε γνωστή στο πανελλήνιο ως «κυρά της Ρω» γιατί επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και την κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου.
Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της και την τυφλή μητέρα της από το 1924. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, τον Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας.
Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982.[1] Η κηδεία της έγινε με τιμές δημοσία δαπάνη στο Καστελλόριζο, παρουσία του τότε υφυπουργού Άμυνας Αντώνη Δροσογιάννη, με τιμές εθνικού ήρωα. Η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.
Σήμερα συμπληρώνονται 28 χρόνια από τον θάνατο της και είναι αμφίβολο αν κάποια εφημερίδα ή κάποιο κανάλι θα την θυμηθούν.
Κατά την περίοδο της κατοχής είχε αντιστασιακή δράση, αλλά έγινε γνωστή στο πανελλήνιο ως «κυρά της Ρω» γιατί επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και την κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου.
Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της και την τυφλή μητέρα της από το 1924. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, τον Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας.
Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982.[1] Η κηδεία της έγινε με τιμές δημοσία δαπάνη στο Καστελλόριζο, παρουσία του τότε υφυπουργού Άμυνας Αντώνη Δροσογιάννη, με τιμές εθνικού ήρωα. Η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.
Σήμερα συμπληρώνονται 28 χρόνια από τον θάνατο της και είναι αμφίβολο αν κάποια εφημερίδα ή κάποιο κανάλι θα την θυμηθούν.
[ανάρτηση από 25-08-2010 παρόντος ιστολογίου]
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)