Τέρμα οι μάνες λέει η παγκόσμια Διακυβέρνηση

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υποδεικνύει την απόφαση 12267, δια της οποίας μεταξύ άλλων συνιστάται να καταπολεμηθεί ως σεξιστική στερεοτυπία (!) η χρήση του όρου «μητέρα» . Συνιστάται λοιπόν η παράκαμψη της χρήσεως της εννοίας αυτής, ως ανασταλτική της «ισότητας των φύλων». Έτσι αξιολογείται ο ρόλος της μητέρας ως παθητική λειτουργία.

Ιδιαιτέρως «προοδευμένη» επ᾿ αυτού προκύπτει η Ελβετία. Συμφώνως προς νέα οδηγία περί της υπηρεσιακώς ενδεικνυομένης γλώσσας, εμπίπτει η χρήση των εννοιών «πατέρας» και «μητέρα» εις την κατηγορία των καλουμένων «εννοιών διακρίσεων»· συνεπώς τα παιδιά δεν θα μπορούν επισήμως να έχουν πατέρα και μητέρα αλλά «γονεϊκά μέρη» ή «α' καὶ β' γονεϊκό» ως γονείς. «Ἡ οδηγία είναι υποχρεωτική προκειμένου περί υπηρεσιακών δημοσιευμάτων και εγγράφων», εξήγησε ἡ Isabel Kamber, υποδιευθύντρια του Γερμανικού τομέα της Κεντρικής Γλωσσικής Υπηρεσίας της ομοσπονδιακής καγκελαρίας της Ελβετίας.

Σχόλιο:
Το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ψήφισε δηλαδή υπέρ μιας έκθεσης που στόχο έχει να υποχρεώσει όλα τα κράτη μέλη να αναγνωρίσουν ως έγκυρα τα «πιστοποιητικά οικογενειακής κατάστασης» που προέρχονται από κράτη μέλη της ΕΕ που επιτρέπει GAY γάμους, (ή και πολυγαμικούς –πχ. Ολλανδία) αφού οι γονείς δεν θα είναι πια «πατέρας» και «μητέρα».
Τοιουτοτρόπως ευθυγραμμίζονται οι πολιτικοί ιθύνοντες της Βέρνης προς τη γραμμή της κατ᾿ εφαρμογή της ισότητας των φύλων υποβολής αποφάσεως 12267 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Ἡ συγκεκριμένη υποβολή θα είναι και ευνοϊκή προς τη διεκδίκηση γονεϊκότητας από ομοφυλόφιλα ζευγάρια· οπότε κάποιο παιδι με «κοινωνικούς γονείς» δύο λεσβίες γυναίκες, δεν θα έχει πια (όπως τώρα) μία μητέρα και μία θετή μητέρα αλλά δύο «γονεϊκὰ μέρη»: γονεϊκὸ μέρος 1 και γονεϊκὸ μέρος 2.

Θα είναι όμως αναγκαίο και συνεπές προς την ως άνω γραμμή να αλλάξει και ο παππούς εις προγονέα 1, και η γιαγιά σε προγονέα 2 - ή, ακόμη καλλίτερα, σε προγονεϊκὸ μέρος 1.1, προγονεϊκὸ μέρος 1.2 καθώς και προγονεϊκὸ μέρος 2.1 και προγονεϊκὸ μέρος 2.2 …
Θα διερωτάστε ελλόγως, τι είδους σκληρά φάρμακα παίρνουν εκεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο; Κι όμως είναι αλήθεια. Η παγκόσμια διακυβέρνηση αν δεν αποτραπεί θα δημιουργήσει κοινωνίες και άτομα που ούτε η πιο εφιαλτική φαντασία του ανθρώπου δεν έχει συλλάβει.

http://save-zack-id65.blogspot.com/2010/11/blog-post_24.html

Τέσσερις θεωρίες σχετικά με την θέση του τάφου του Μακεδόνα Έλληνα Αλέξανδρου

Ο χρόνος έκανε ακατόρθωτη τη διάκριση των ιστορικών γεγονότων από τους μύθους που περιβάλλουν τον τάφο του Αλέξανδρου. Ωστόσο, υπάρχουν τέσσερις θεωρίες σχετικά με τη θέση του:

Μακεδονία: Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο Αλέξανδρος μπορεί να έχει ταφεί στις Αιγές, πρώτη πρωτεύουσα τουυ βασιλείου της Μακεδονίας, όπου μερικοί από τους προγόνους του πήγαιναν για να ξεκουραστούν. Ορισμένοι σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν και εύλογη και ελκυστική την υπόθεση αυτή, αν και τα μόνα ιστορικά στοιχεία που έχουμε είναι κάποια αρχαία κείμενα που υποδεικνύουν πως σε κάποιο σημείο η νεκρική πομπή κατευθυνόταν κατά πάσα πιθανότητα προς τις Αιγές.

Ασία: Δύο χώρες στην Ασία, η Ινδονησία και η Τουρκία, διεκδικούν τον τάφο του Αλέξανδρου, κυρίως γιατί αποτελούσαν μέρος της εκτεταμένης αυτοκρατορίας του. Ωστόσο, οι αρχαιολόγοι έχουν απορρίψει εν γένει τον ισχυρισμό αυτό καθώς δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία που να τεκμηριώνουν αυτή την πιθανότητα.

Αλεξάνδρεια: Οι περισσότεροι αρχαιολόγοι είναι πεπεισμένοι ότι ο Αλέξανδρος θάφτηκε στην πόλη που ίδρυσε στην Αίγυπτο στις βόρειες ακτές της Μεσογείου. Προς τιμήν του Αλεξάνδρου χτίστηκε το μεγαλοπρεπές μαυσωλείο που έγινε γνωστό ως «Σώμα» ή «Σήμα». «Το Σώμα του Αλεξάνδρου μεταφέρθηκε από τον Πτολεμαίο και θάφτηκε στην Αλεξάνδρεια»3. Αρχικά, πριν μεταφερθεί εκεί, η σορός είχε ταφεί προσωρινά στη Μέμφιδα.4 Άλλα αρχαία κείμενα αναφέρονται σε διάφορες σημαντικές προσωπικότητες, συμπεριλαμβανομένων των Ρωμαίων αυτοκρατόρων και των μελετητών, οι οποίοι επισκέφθηκαν τον τάφο του στην Αλεξάνδρεια.5

Η όαση της Σίβα: Η θεωρία αυτή αφορά την ιστορία όπου ο Αλέξανδρος ζήτησε από το νεκροκρέβατό του, να ταφεί στο Αμμώνειον που βρισκόταν στην όαση της Σίβα, κοντά στο ναό του θεού Αμμωνα. Αυτή η ιστορία αναφέρεται από τους ιστορικούς Διόδωρο, Κούρτιο Ρούφο και Ιουστίνο, οι οποίοι ωστόσο δεν ήταν σύγχρονοι του Αλέξανδρου.

Μια ελληνική αποστολή, με επικεφαλής την Λιάνα Σουβαλτζή, ξεκίνησε τις ανασκαφές στην όαση της Σίβα το 1989. Το 1995, η αποστολή ανακοίνωσε ότι είχε αποκαλύψει ένα υπόγειο πέρασμα που οδηγεί στην τελευταία κατοικία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ωστόσο ο ισχυρισμός αυτός θεωρήθηκε φαιδρός από άλλους Αιγυπτιολόγους, με αποτέλεσμα να μην ξανακουστεί ποτέ η Σουβαλτζή από τότε. Άλλοι πάλι Αιγυπτιολόγοι κάνουν λόγο για καπέλωμα και οικειοποίηση της έρευνας της Σουβαλτζή. Η ίδια πάντως κάνει λόγο για τα ευρήματα της στην επίσημη ιστοσελίδα της.

Από τις ανασκαφές της ελληνικής αποστολής

Read more at: http://www.macedoniahellenicland.eu/content/view/1405/40/lang,el/

Στο Βασιλικό Τάφο της Βεργίνας είναι θαμμένος... ο Μέγας Αλέξανδρος;

Bασιλικός Τάφος, Αρχαιολογικός Χώρος των Αιγών (σημερινή ονομασία Βεργίνα, ΟΥΝΕΣΚΟ Μνημείο ΠΠΚ)

Δεν είναι η μοναδική φορά που κάποιος αμφισβητεί την ταυτότητα του νεκρού στο Βασιλικό Τάφο ΙΙ της Βεργίνας. Το θέμα έχει απασχολήσει αρχαιολογικά συμπόσια και ερευνητές από την πρώτη στιγμή της ανακάλυψης του αείμνηστου καθηγητή αρχαιολογίας Μ Ανδρόνικου.

«Όλες οι ιστορικές πηγές της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας και όχι μόνο , μας πληροφορούν ότι μετά την κατάληψη μέρους της Μακεδονίας και τη σύληση του αρχαίου βασιλικού νεκροταφείου των αρχαίων Αιγών (Βεργίνας) από το βασιλιά της Ηπείρου Πύρρο το 274/273 π.Χ το συγκεκριμένο νεκροταφείο παρουσίαζε κατά τη μαρτυρία τριών αρχαίων Ελλήνων ιστορικών και ενός Λατίνου, την εξής εικόνα:

-Όλοι οι βασιλικοί τάφοι εσυλλήθησαν από τους Γαλάτες του Πύρου . Τα οστά όλων των βασιλέων διασκορπίστηκαν και τα κτερίσματα όλων των τάφων αφαιρέθηκαν. Ο Πύρρος προφανώς για την ολοκλήρωση του έργου του «εγκατέστησε στις Αιγές φρουρά μισθοφόρων Γαλατών» για ένα χρόνο μέχρι την εκδίωξή του .

Στο ίδιο νεκροταφείο το 1978-80 ο καθηγητής Αρχαιολογίας του ΑΠΘ Μ Ανδρόνικος , ανακάλυψε τρεις βασιλικούς τάφους, εκ των οποίων οι ΙΙ και ΙΙΙ βρέθηκαν ασύλλητοι. Τον τάφο Ι τον ονόμασε «τάφο της Περσεφόνης», τον Ιιο τον απέδωσε στον Φίλιππο Β και τον ΙΙΙο τον ονόμασε «τάφο του Πρίγκηπα».

Ο καθηγητής Ανδρόνικος έγραφε ότι «εντελώς συμπτωματικά φαίνεται ότι γλίτωσε ο τάφος του Φιλίππου Β τη σύλληση. Τα αρχαία ιστορικά κείμενα όμως δεν αναφέρουν καμία εξαίρεση κανενός τάφου ούτε αυτό διαπιστώθηκε από τις ανασκαφές στον ίδιο χώρο από τον ίδιο καθηγητή».


Η ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Ο καθηγητής Ανθρωπολογίας Ν Ξηροτύρης και η συνάδελφός του Franzeska Langensheidt που εκλήθησαν πρώτοι και εξέτασαν τα οστά , αποφάνθηκαν για τα ανδρικά οστά του τάφου ΙΙ ότι «από την ανθρωπολογική ανάλυση δεν προκύπτει καθαρή απόδειξη ότι τα οστά είναι του βασιλιά Φιλίππου Β» . Στην ίδια γνωμάτευση κατέληξε αργότερα και ο καθηγητής Ανθρωπολογίας Αντ Μπαρτσιώκας. Στη συνέχεια όμως εκλήθη δεύτερη επιστημονική ομάδα υπό τον Βρετανό ανατόμο Dr J Musgrave ο οποίος παρουσίασε στο ΧΙΙ Διεθνές Συνέδριο Κλασσικής Αρχαιολογίας διαφορετικά συμπεράσματα , σύμφωνα με τα οποία τα οστά της μεγάλης χρυσής λάρνακας του ΙΙ τάφου ανήκουν στο Βασιλιά Φίλιππο Β.

«Η απόδοση αυτή του τάφου ΙΙ μαζί με όλα τα ευρήματα στον Φίλιππο τον Β από τον καθηγητή Μ Ανδρόνικο και τους συνεργάτες του , αποτέλεσαν μια μεγάλη ιστορική πλάνη, η οποία έχει καθιερωθεί διεθνώς ως «Θεωρία του καθηγητή Ανδρονικου» .

Τα οστά του τάφου ΙΙ μαζί με όλα χρυσοποίκιλτα κτερίσματα που υπάρχουν σήμερα στο αρχαιολογικό μουσείο της Βεργίνας και προκαλούν την εθνική περηφάνεια των Πανελλήνων και τον παγκόσμιο θαυμασμό, δεν ανήκουν στον Φίλππο τον Β. Ανήκουν όμως σε άλλο μεγάλο βασιλιά που επανατάφηκε εκεί , από το Βασιλιά Αντίγονο Γονατά μετά την εκδίωξη του Πύρρου το 273 πΧ . Βάσει πολλών αποδεικτικών στοιχείων προκύπτει ότι όλα τα ευρήματα ένα προς ένα σχετίζονται άμεσα με τον Μ Αλέξανδρο και την οικογένειά του. Ο νεκρός του τάφου είναι ο Μ Αλέξανδρος» λέει ο κ Παπαζώης.

Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=43920:2011-04-18-090000&catid=32:macedonia-i-elliniki&Itemid=212#ixzz1LrliMFs3

ο www.tdpapazois.gr papazoitd@tdpapazois.grΑυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. : http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=43920:2011-04-18-090000&catid=32:macedonia-i-elliniki&Itemid=212#ixzz1JxPWqd7P

Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ

Χρυσό περιλαίμιο (ή περιτραχήλιο) από την πανοπλία του Μ.Αλεξάνδρου. Είναι πιθανότατα δώρο του βασιλιά των Σκυθών. Βρέθηκε στον τάφο ΙΙ της Βεργίνας.

Όπως είναι γνωστό, ο Μ.Αλέξανδρος πέθανε στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ. Εκεί οι νεκροί κατά τους Ηρόδοτο, Στράβωνα και Στοβαίο δεν μουμιοποιούνταν ούτε καίγονταν αλλά θάπτονταν τοποθετημένοι μέσα σε μέλι ή κερί. Το ίδιο έγινε, όπως προκύπτει και για τη σορό του Μ.Αλεξάνδρου που ενώ προοριζόταν να ταφεί στη Μακεδονία οδηγήθηκε το 321π.Χ. από τη Δαμασκό κατά τρόπο βίαιο από τον Πτολεμαίο Α' στην Αίγυπτο (Παυσανίας, Αρριανός, Αιλιανός). Εκεί κατά τις επικρατέστερες πληροφορίες τάφηκε στην ιερή πόλη Μέμφη "σύμφωνα με το Μακεδονικό νόμο ο οποίος προέβλεπε καύση των νεκρών" (Παυσανίας, Πάριον Χρονικόν, Κούρτιος Ρούφος).
Μία άλλη άποψη ότι μεταφέρθηκε αμέσως στην Αλεξάνδρεια όπου και τάφηκε (Διοδ. Σικελιώτης) κρίνεται ως αδύνατη για το λόγο ότι ήταν ανέφικτο τεχνικώς να ετοιμασθεί το μεγαλοπρεπές μαυσωλείο που προοριζόταν για την ταφή του και για άλλους ακόμα λόγους.
Η βασίλισσα Ρωξάνη με το βρεφικής ηλικίας παιδί της "αφίχθηκαν τον ίδιο χρόνο στη Μακεδονία και το 311π.Χ. δολοφονήθηκαν από τον Κάσσανδρο στην Αμφίπολη και τα οστά τους διασκορπίστηκαν" (Διοδ. Σικελιώτης, Στράβων, Ιουστίνος [Επιτ]). Η πόλη Αμφίπολη είναι σχετικά κοντά στη Βεργίνα και ήταν εύκολη η μεταφορά τους στους βασιλικούς τάφους.
Η πραγματοποιηθείσα πρώτη καύση του νεκρού Αλέξανδρου στη Μέμφη επιβεβαιώνεται μεταξύ των άλλων και από το γεγονός ότι κατά τον καθ. Ανθρωπολογίας, Α. Μπαρτσιώκα "...ο σκελετός του νεκρού του τάφου ΙΙ αποτεφρώθηκε στεγνά (ξηρά), απαλλαγμένος από τις σάρκες του". Αν είναι ακριβές αυτό, τότε σημαίνει ότι στη Βεργίνα έχουμε πιθανότατα μία επαναταφή του ίδιου βασιλιά.

Μια άλλη ακόμα σοβαρή ανθρωπολογική διαπίστωση για τα οστά του ιδίου τάφου αποτελεί το γεγονός ότι κατά τον καθ. Ανθρωπολογίας, Ν.Ι. Ξηροτύρη, "ο σκελετός αυτός ήταν σχεδόν ολοκληρωμένος, ακόμα και τα πολύ μικρά τεμάχια είχαν συλλεγεί. Τα οστά είχαν προσεκτικά πλυθεί και είχαν καθαριστεί οι στάχτες. Τα υπόλοιπα τεμάχια των οστών ταξινομήθηκαν με βάση το μέγεθος και το μήκος και τοποθετήθηκαν ανατομικά ορθά στη λάρνακα. Στο ανώτερο στρώμα βρέθηκαν τα τεμάχια του κρανίου, στο μέσο στρώμα τα μικρά οστά του μετακρανιακού σκελετού και στο κατώτερο στρώμα τα μακρά οστά των άκρων τοποθετήθηκαν διαγωνίως" (Ελληνική Αρχαιολογική Εφημερίδα, 1981).
Αντίθετα, κατά τον ίδιο πάλι, τα γυναικεία οστά του προθαλάμου του ίδιου τάφου "ήταν λιγότερα και λερωμένα με στάχτες και δεν μπορούσαν να επαναδομηθούν ολοκληρωτικά".
Αυτό κατά τη γνώμη μου ερμηνεύεται ότι τα λείψανα αυτά μεταφέρθηκαν και τάφηκαν στη Βεργίνα από δυο διαφορετικούς τόπους όπως συμβαίνει με την περίπτωση του Μ.Αλεξάνδρου και της γυναίκας του βασίλισσας Ρωξάνης της οποίας τα οστά όπως αναφέρεται παραπάνω "είχαν διασκορπισθεί" και ήταν επόμενο να μην είχαν συλλεγεί όλα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που προκύπτουν, όλα τα προσωπικά ενθυμήματα του Μ.Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης καθώς και τα όπλα του ακολούθησαν επί Αντίγονου Γονατά, μετά το 274π.Χ., τη βασιλική οικογένεια στους τάφους της Βεργίνας, όπου και βρέθηκαν. Αποτελούσε ιερή παράδοση για τους Έλληνες στην αρχαιότητα η μετακομιδή στη γενέτειρα γη των οστών των βασιλέων που πέθαιναν σε ξένους τόπους και από την παράδοση αυτή δεν ήταν δυνατόν να αποτελέσουν εξαίρεση τα λείψανα του Μ.Αλεξάνδρου.
Όπως προκύπτει επίσης, οι αρχαίοι Μακεδόνες "ύστερα από δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες, το 321π.Χ" πέτυχαν τελικά -όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία που αναφέρονται στο βιβλίο μου- να αφαιρέσουν πιθανότατα από τη Μέμφη- τα λείψανα του Μ.Αλεξάνδρου (Διοδ. Σικελιώτης, Αιλιανός). Αυτό, όπως πιστεύω, έγινε πριν μεταφερθούν μετά διετία από τον Πτολεμαίο Α' ή και περισσότερα χρόνια από τον Πτολεμαίο Β' στην Αλεξάνδρεια, (Παυσανίας) αντικαθιστώντας τα με άλλα ξένα λείψανα ή με είδωλο (ομοίωμα) του Αλεξάνδρου που είδαν, αν είδαν αργότερα Ρωμαίοι αυτοκράτορες.
Λέμε είδωλο (μούμια) γιατί όπως έχει προαναφερθεί η Σορός του Μ.Αλέξανδρου δεν είχε μουμιοποιηθεί αλλά κάηκε προηγουμένως και επομένως η μούμια που είδαν δεν μπορούσε να ήταν πραγματική.
Η Αίγυπτος ήταν γνωστή από την αρχαιότατη εποχή ως χώρα κατασκευής καταπληκτικών ειδώλων (Διοδ. Σικελιώτης). Μια γνώμη για το θέμα αυτό μπορεί να σχηματίσει κανείς από το βιβλίο του Αιγυπτίου αρχαιολόγου Abbas Chalaby στο οποίο περιλαμβάνονται καταπληκτικά είδωλα Αιγυπτίων πριγκίπων και βασιλέων.
Η ανακάλυψη το 1887 στη Σιδώνα του Λιβάνου της λεγομένης "Σαρκοφάγου του Μ.Αλεξάνδρου" φρονώ ότι ίσως να μην είναι άσχετη με την περιπέτεια των λειψάνων του. Δεν βρέθηκε βέβαια κανένα αρχαίο κείμενο το οποίο να αναφέρεται στην επαναταφή του Μ.Αλεξάνδρου από την Αίγυπτο στις Αιγές (Βεργίνα). Αναφέρονται εν τούτοις από τους: Αρριανό, Πλούταρχο, Στράβωνα και άλλους ιστορικούς ότι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς έγραψαν μεταξύ των άλλων για "το θάνατο και την ταφή του Μ.Αλεξάνδρου", αλλά όλα αυτά χάθηκαν όπως και το 7ο βιβλίο του Στράβωνα, το οποίο αναφερόταν στην Μακεδονία.

http://www.tdpapazois.gr/hellas/alexander.htm