ποίημα : Κυριακή, για τη γιορτή της Μητέρας

Μητέρα λυπάμαι που δεν δημοσιεύθηκαν καθόλου ποιήματα για τη γιορτή της Μητέρας.

Ωστόσο βρήκα μια αναφορά μαζί με την φωτογραφία μου στην εφημερίδα και θα αναρτήσω αυτήν :

εφημερίδα Κήρυκας, Κυριακή 9 Μαΐου 2010, σελ. 22, http://www.kirikas.gr/gr/

ηθογράφημα : Ήθελα να χαρείς μαζί μου

Το ξέρω πως δεν συμπαθούσες τις κοσμικές δόξες, και εσύ μου δίδαξες να συνομιλώ με την φωνή της ουσίας. Θα ήθελα όμως να προλάβαινες να χαρείς λιγάκι κάποτε μαζί μου, για όλες τις επιτυχίες μέχρι αυτήν, θα ήθελα να σου την αφιερώσω, λυπάμαι που δεν πρόλαβες να ζήσεις χαρές. Ήσουν πάντοτε τόσο ασκητική, -σε είπανε Αγία Ταβιθά εκείνη τη μέρα που γέμισε τόσο απίστευτο κόσμο το σπίτι και όλοι εκείνοι οι ξένοι σε αγαπούσαν όπως και αυτοί που χειροκροτούν το πρότυπό μου- συγνώμη μα μου έμεινε ένα παράπονο, ότι προστάτεψες τόσους φτωχούς αλλά εμένα δεν με αγκάλιασες ποτέ.

Όμως ούτε και με ξέχασες, στις λύπες έδενες τα χέρια των ζηλόφθονων και ελπίζω τα τρία χρόνια μέσα στο κήτος να επαληθευθούν και να βγω σε αυτό που πρέπει να φτάσω ....Κάθησε να χαρείς κι εσύ όμως λιγάκι, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, είμαι σίγουρη δηλαδή ότι θα χαιρόσουν να καμάρωνες, διότι άλλωστε ξέρω ότι η εκτίμηση του κόσμου είναι απλός οροδείκτης ενώ η αποστολή μας είναι κι άλλο πιο πέρα από τη χαρά. Θέλω να σου πω ότι δεν είναι τόσο μακριά όσο τα βήματα για να έλθω κοντά σας αλλά μην ξανατρομάξεις για τις εβδομάδες των αζύμων, μην φοβάσαι καθόλου δεν έχει η Παναγιά μας την ευθύνη, τώρα με αυτό το παράδειγμα μου μάθατε Ποιόν να συμβουλεύομαι, όπως και τότε που έζησα μια παράξενη ιστορία σαν τη θυσία του Αβραάμ. Πάντως χθες δεν ήθελα να βγω όπως οι άλλοι για διασκέδαση, εγώ έφυγα στο χειροκρότημα. Δεν θα μου άρεζε. Ήλθε η ώρα να φύγω.

Δεν μπορώ να ξεχάσω και πονάω πολύ, το θεωρώ άδικο για σένα αυτό που σου συνέβει, δεν μπορώ να συμβιβαστώ σε αυτήν την ιδέα, ο μεγάλος σταυρός στο μέτωπό σου ήταν όλος από μελανό αίμα! Όσο θλίβω ένα γιατί, ύστερα θυμάμαι ότι εσύ τα γνώριζες όλα αυτά και θυμάμαι και το πιο συγκλονιστικό...ακόμη και τον σταυρό εσύ τον είχες ζητήσει...και ακριβώς στο μέτωπο !