Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

557 χρόνια από την Άλωση: Η τελευταία δημηγορία του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

Συνεχίζοντας το ιστορικό αφιέρωμα για τα 557 χρόνια από την Άλωση της Πόλης παραθέτουμε τα συγκλονιστικά λόγια του τελευταίου Βυζαντινού Αυτοκράτορα, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου πριν την έσχατη μάχη, όπως αυτά σώθηκαν στο "Χρονικό" του Φραντζή.
«Ευγενέστατοι άρχοντες και εκλαμπρότατοι δήμαρχοι και στρατηγοί, και γενναιότατοι συστρατιώτες, και όλος ο πιστός και τίμιος λαός, ξέρετε καλά πως έφτασε η ώρα που ο εχθρός της πίστης μας θέλει με κάθε τέχνασμα και τρόπο να μας στενοχωρήσει περισσότερο και να μας κάνει πόλεμο σφοδρό, με μεγάλες συγκρούσεις και συρράξεις από στεριά και θάλασσα, για να κατορθώσει και να χύσει το δηλητήριό του, σαν φίδι, και να μας καταπιεί σαν ανήμερο λιοντάρι. Σας λέω λοιπόν να σταθείτε αντρειωμένοι και γενναιόψυχοι, όπως κάνατε πάντοτε ως τώρα εναντίον των εχθρών της πίστης. Σας παραδίνω την εκλαμπρότατη και φημισμένη αυτή πόλη, πατρίδα σας και βασίλισσα των πόλεων.

Ξέρετε καλά, αδέρφια, ότι για τέσσερις λόγους οφείλουμε όλοι να προτιμήσουμε το θάνατο παρά τη ζωή: πρώτον, για την πίστη και την ευσέβειά μας· δεύτερον, για την πατρίδα· τρίτον, για το βασιλέα και το Χριστό· και τέταρτον, για τους συγγενείς και φίλους. Λοιπόν αδέρφια, αν οφείλουμε να αγωνιστούμε μέχρι θανάτου για έναν και μόνο από τους τέσσερις αυτούς λόγους, πολύ περισσότερο για όλους μαζί, όπως προφανώς κατανοείτε. Αν για τις αμαρτίες μας παραχωρήσει ο Θεός τη νίκη στους ασεβείς, θα διακινδυνεύσουμε υπέρ της πίστεως της αγίας που μας παραχώρησε ο Χριστός με το αίμα του.

Αυτό είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα. Τι θα ωφεληθεί κανείς αν κερδίσει τον κόσμο όλο και χάσει την ψυχή του; Δεύτερον, χάνουμε έτσι μια περίφημη πατρίδα και, ακόμη, την ελευθερία μας. Τρίτον, χάνουμε την άλλοτε περιφανή και σήμερα ντροπιασμένη, ταπεινωμένη και εξουθενωμένη βασιλεία, η οποία γίνεται έρμαιο του ασεβούς τυράννου. Τέταρτον, στερούμεθα τις προσφιλείς γυναίκες και τα παιδιά μας και τους συγγενείς μας. Ο αλιτήριος αυτός αμιράς έχει πενήντα εφτά ημέρες αφότου ήρθε, και μας πολιορκεί και μας πολεμάει νυχθημερόν, με κάθε τέχνασμα και με όλη του την ισχύ. Χάρη στον παντεπόπτη Χριστό και Κύριό μας, διώχτηκε ντροπιασμένος κακήν κακώς πολλές φορές ως τώρα από τα τείχη.

Μην δειλιάσετε και τώρα, αδερφοί, επειδή το τείχος έπεσε σε μερικά μέρη από τα βλήματα και τις εκπυρσοκροτήσεις των τηλεβόλων, γιατί, όπως και εσείς βλέπετε, όπως μπορούσαμε το διορθώσαμε. Εμείς κάθε ελπίδα μας τη στηρίζουμε στην ακαταμάχητη δύναμη του Θεού. Αυτοί έχουν πλήθος όπλα και στρατό και ιππικό, αλλά εμείς έχουμε πίστη στο όνομα του Κυρίου και σωτήρα και, δεύτερον, στα χέρια μας και τη δύναμή μας, που μας χάρισε η θεία πρόνοια.

Ξέρω ότι αυτό το αναρίθμητο μπουλούκι των εχθρών, καθώς είναι η συνήθειά τους, θα βαδίσει εναντίον μας με βαναυσότητα και με έπαρση, με πολύ θράσος και βία, για να μας συνθλίψουν, λόγω του ολιγάριθμου της παράταξής μας, και να μας καταπονήσουν με την κούραση, και με φωνές πολλές και ισχυρές να μας φοβίσουν. Τις φλυαρίες τους αυτές τις ξέρετε καλά και δεν είναι ανάγκη να μιλήσουμε γι’ αυτές. Και σε λίγη ώρα θα τα κάνουν όλα αυτά, και θα πετάξουν πάνω μας σαν άμμο της θάλασσας αναρίθμητες πέτρες, βέλη και βλήματα.

Ελπίζω να μη μας βλάψουν με αυτά, γιατί βλέποντάς σας χαίρομαι πολύ και τρέφω τη σκέψη μου με ελπίδες σαν κι αυτή, δηλαδή πως, αν και είμαστε λίγοι, είμαστε ωστόσο πολύ επιδέξιοι, επιτήδειοι, ρωμαλέοι, δυνατοί, ικανοί για μεγάλα έργα, και καλά προπαρασκευασμένοι. Με τις ασπίδες σας καλύπτετε καλά τα κεφάλια σας στις συμπλοκές και τις συρράξεις. Το δεξί σας χέρι, που κρατάει τη ρομφαία, να είναι πάντοτε μακρύ. Οι περικεφαλαίες σας, οι θώρακες και η σιδερέ νια πανοπλία σας είναι πολύ ικανά, όπως και τα άλλα σας όπλα, και στη συμπλοκή θα σας εξυπηρετήσουν πολύ. Οι αντίπαλοι ούτε έχουν τέτοια ούτε γνωρίζουν να τα χρησιμοποιούν.

Εσείς είσαστε, επίσης, προστατευμένοι πίσω από τα τείχη, και οι απροστάτευτοι δύσκολα προχωρούν. Γι’ αυτό γίνετε μαχητές έτοιμοι, ισχυροί και μεγαλόψυχοι, για όνομα του Θεού. Μιμηθείτε τους λίγους ελέφαντες των αρχαίων Καρχηδονίων, που μόνο με τη φωνή και την όψη τους έτρεψαν σε φυγή μέγα πλήθος ρωμαϊκού ιππικού. Και αν είχαν τη δύναμη να τρέψουν σε φυγή ζώα χωρίς λογική, πόσο μάλλον εμείς που είμαστε κύριοι των ζώων· αυτοί που έρχονται να μας αντιπαραταχθούν σαν ζώα χωρίς λογική, είναι χειρότεροι απ’ αυτά. Τα δόρατά μας, οι ρομφαίες μας, τα τόξα μας και τα ακόντιά μας θα στραφούν εναντίον τους.

Και φανταστείτε πως παίρνετε μέρος σε κυνήγι αγριόχοιρων, για να καταλάβουν οι ασεβείς ότι δεν αντιμάχονται με ζώα χωρίς λογική, όπως είναι αυτοί, αλλά με άρχοντες, και αφέντες τους, και απογόνους των Ελλήνων και των Ρωμαίων. Ξέρετε καλά πως ο ασεβέστατος αυτός αμιράς και εχθρός της αγίας μας πίστης, χωρίς καμιά δικαιολογημένη αιτία, καταπάτησε την ειρήνη που είχαμε και αθέτησε τους πολλούς του όρκους χωρίς να λογαριάζει τίποτε· φτάνοντας ξαφνικά εδώ έστησε οχυρό στο στενό του Ασωμάτου, για να μπορεί να μας βλάπτει κάθε μέρα.

Τα χωράφια μας, τους κήπους μας, τα οικογενειακά μας καταφύγια, τα σπίτια μας τα έχει κιόλας πυρπολήσει. Τους αδερφούς μας τους Χριστιανούς, όσους βρήκε, τους θανάτωσε και τους αιχμαλώτισε. Διέλυσε τη φιλία μας και έπιασε φιλίες με τους κατοίκους του Γαλατά, και αυτοί χαίρονται, μη γνωρίζοντας και αυτοί οι ταλαίπωροι το μύθο του παιδιού του γεωργού, που έψηνε σαλιγκάρια και είπε “ω ανόητα ζώα” και τα λοιπά.

Ήρθε λοιπόν, αδερφοί, και μας απέκλεισε, και κάθε μέρα έχει ανοιχτό το αχανές στόμα του για να βρει ευκαιρία να μας καταπιεί, εμάς και την Πόλη που έκτισε ο τρισμακάριστος και μέγας βασιλεύς Κωνσταντίνος, και την αφιέρωσε στην πάναγνη και αειπάρθενη δέσποινά μας, τη Θεοτόκο· και τη χάρισε σ’ εκείνη, ώστε να είναι Κυρία της Πόλεως, αλλά και σύμμαχός της και σκέπη της πατρίδας μας και καταφύγιο των χριστιανών, ελπίδα και χαρά όλων των Ελλήνων, το καύχημα όλων που ζουν κάτω από τον ήλιο.

Στράφηκε τότε στους Ενετούς, που στέκονταν προς τα δεξιά και τους είπε:

«Ευγενείς Ενετοί, αγαπημένοι αδερφοί μας εν Χριστώ τω Θεώ, άνδρες ισχυροί και δυνατοί στρατιώτες και δόκιμοι στους πολέμους, εσείς που με τις αστραφτερές σας ρομφαίες θανατώσατε πολλές φορές πλήθος Αγαρηνών, και το αίμα τους έτρεξε από τα χέρια σας σαν ποτάμι, σας παρακαλώ σήμερα την πόλη τούτη, που βρίσκεται σε τόση συμφορά πολέμου, να την υπερασπιστείτε ολόψυχα. Γνωρίζετε πως πάντα την είχατε δεύτερη πατρίδα σας και μητέρα σας. Σας λέω λοιπόν άλλη μια φορά, και σας παρακαλώ, αυτή την ώρα να ενεργήσετε ως φίλοι της πίστης, ομόθρησκοι και αδερφοί».

Κατόπιν, γυρίζοντας προς τα αριστερά, λέει στους Γενουάτες: «Ω Γενουάτες, αδερφοί εντιμότατοι, άντρες πολεμιστές και μεγαλόκαρδοι και φημισμένοι, ξέρετε καλά και καταλαβαίνετε ότι η δυστυχισμένη αυτή πόλη δεν ήταν πάντοτε μόνο δική μου, αλλά και δική σας, για πολλές αιτίες. Εσείς μας βοηθήσατε πολλές φορές πρόθυμα, και με τη δική σας συνδρομή σώθηκε από τους Αγαρηνούς εχθρούς. Τώρα πάλι έφτασε ο καιρός να δείξετε, βοηθώντας την, την αγάπη σας εν Χριστώ, την ανδρεία σας και τη γενναιότητά σας».

Και γενικά, αφού στράφηκε προς όλους, είπε: «Δεν έχω καιρό να πω περισσότερα· μοναχά το ταπεινωμένο σκήπτρο μου το αναθέτω στα χέρια σας, για να το διαφυλάξετε με προθυμία. Σας παρακαλώ ακόμα, και ζητώ την αγάπη σας, να είστε πειθαρχικοί στους στρατηγούς σας, τους δημάρχους και τους εκατόνταρχους, ο καθένας κατά την τάξη του, τη θέση του και την υπηρεσία του. Να ξέρετε τούτο: αν από μέσα από την καρδιά σας φυλάξετε τις εντολές μου, ελπίζω στο Θεό ότι θα λυτρωθούμε από την παρούσα δίκαιη απειλή του. Δεύτερον, σας περιμένει στον ουρανό το αδαμάντινο στεφάνι, και η μνήμη σας θα είναι αιώνια και άξια στον κόσμο».

Με αυτά τελείωσε τη δημηγορία του, ευχαριστώντας με δάκρυα και στεναγμούς το Θεό, ενώ όλοι, με ένα στόμα, του αποκρίνονταν με δάκρυα λέγοντας: «θα πεθάνουμε για την πίστη του Χριστού και την πατρίδα μας». Τα άκουσε ο αυτοκράτωρ και, αφού τους ευχαρίστησε θερμά, υποσχόμενος πολλές δωρεές, τους είπε τέλος: «Λοιπόν, αδερφοί και συμμαχητές, να είσαστε έτοιμοι το πρωί. Με τη χάρη και την αρετή που μας δώρισε ο Θεός και με τη βοήθεια της Αγίας Τριάδος, στην οποία αναθέτουμε “την πάσαν ελπίδα μας”. θα κάνουμε τον εχθρό να φύγει κακήν κακώς και ντροπιασμένος από εδώ».

Tμήμα ιστορικών αφιερωμάτων defencenet.gr

Ευχαριστούμε τον εξοχότατο κύριο Γεώργιο Σάββα Ελευθεριάδη που μας έστειλε τα άρθρα.

Να είσαι καλά θείε Γιώργο.

επιστολή : In Turkey, Plagiarising and - Who should own our ancestral civilisation?

557 years since the sacking of Constantinople by the Turks, and again we find ourselves in need to defend our Hellenic Ethnos from the de-hellenising "New Age" connivances of our new enemies (not foreign these times), but against our very own conceding political leaders and governments; scheming to lead us to yet another ethno-sacking εθνο-άλωσιν
Βyzantium (now Turkey)?

Dear Leaders and fellows of HECGr. other Lists, Thettalos, and all readers

In Turkey, Plagiarising and - Who should own our ancestral civilisation?
In recent years Hellenes are outraged by shocking attempts of several phoneys to copy and plagiarise their Hellenic products and civilisation. Thus the brand "Fetta Cheese", etc. Skopjans are hell-bent on displacing us from owning our Macedonian Hellenising legacy. In Asia Minor's Anatolia Turks pretended that our Greek-Orthodox Saint Nicholas (Bishop of Myrha Lykeias) is a Turk, and issued a post stamp for this, (even though they had slaughtered the Saint's Christian faithful successors), but only to have the Saint's stolen holy remnants (which were stolen by Italian corsairs) returned to serve as shrine for the tourists' dollars. In Britain the authorities refuse to return the marbles which were robbed from the Parthenon
Now Turks who have roughly five centuries putrid history, pretend they possess European history by plagiarising as their own, our Hellenic achievements of four or more millennia. Thus in this case, our classical ship "Cybele" is misrepresented as an ancient Turkish event, which had founded the city of Marseilles (Massalia) in the history of Europe, i.e. "celebrating that ancient Turks were the founders of that city". We expect our Hellenes and the world at large to know that Hellenic and Byzantine historical achievements can neither be copied nor plagiarised. Absolutely NOT, Asia Minor and Byzantium (its pre-Turk names) celebrates millennia-standing civilising history. Anything ancient (pre-Turk) there, is NOT Turkish but Hellenic/Christian, as per world history records
Then, who should own our ancestral legacies and history in Asia Minor?
Unlike the Hellenistically kindred nations of Europe whose accession was just their own home affair, Turkey is an allien who drastically slaughtered and still opposes/harrasses Hellenism and Christianity which, in fact, are the fundamental tenets of European and other other nations. On the contrary, Turkey needs to account to, and to settle with, the nations (indigenous Hellenes, Armenians, Assyrians, and beyond), for its centuries-long bestial enslaving and inhuman oppression over their peoples and cultures. Now how can this allien oppressor and still adversary, be allowed to participate in Europe's benefits without first RECONCILING with its long-persecuted Hellenes and other victims?
With its chauvinistic "Turkishness", Turkey is fraught of barbaric brutality and gross violations of human rights, enslaving peoples, slave markets, slave harems, kidnapped children janissars, holocaust genocides, displacements and ethnic cleansing, misappropriating and defiling faith and culture institutions, cemeteries and properties, wholesale slaughters, etc. It stands accused of slaughter and oppression even as recently: - since its inhuman pogrom on Constantinople of 6/7 September 1955, - its barbaric aggression in Cyprus (and murderous as was recently admitted by own officer, and lately confirmed by DNA testing on body remains unearthed in mass graves, according to current world news), - its harrassment of the millennia-standing Ecumenical Orthodox Church, and then - its tyranny over its Allowites, Kurds, and non-Turkic ethnicities
It needs to settle its putrid past with all the tyrannised "Ethnicities of Turkey". European governments must not compromise on these scores. In a Europised Turkey there needs to be unfettered freedom of worship and cultural expression, free observance of "Ethnicity" education, free ownership of institutions and pre-Turkish and traditional history, etc. It needs to shed its chauvinistic "Turkey for Turks only" and open up its constitution to embrace its Hellenic/Byzantine and all its other indigenous Ethnicities, where its indigenous Helleno-Europeans and its other Ethnicities get recognised Ethnicity rights, viz. freedom to honour, observe, and to cherish and exercise their ancestral civilisation, language, and worship
If Turkey wants to advance its nationhood as European the Australian experience does serve as a plausible precedent. Australia realised that the aboriginees (indigenous natives inhabitants) populations are humans who lost their lands and everything to the invading white (British, etc) people. It declared "SORRY" to these natives. Not only that, but with its famous Mabo legislation, restored native land titles to them. It gave them ethnicity rights, and citizenship, and enacted its RECONCILIATION programs
Turks on the other hand, have vanquished the Hellenic Byzantine civilisation (incidentally the founding tenets of Europe), and slaughtered the millennia-long indigenous populations, which were Europeans. To Europise itself, it should come to TERMS with its victims. I have previously posted a report concerning such terms according to our Australian Mabo legislation and Reconciliation program. At first opportunity I shall elaborate on what is required and expected in Turkey's European directions. Presently I outline some requirements as follows: - restoration of all captured, seized, or plagiarised indigenous institutions back to the ownership of their originators, - recognition of and granting "ETHNICITY rights in Turkey" and RECONCILIATION, to its indigenous populations, viz, Hellenes, Armenians, Assyrians, etc, of Turkey. It is only then that Turkey may be accessed as European nation
The world was amazed by the "Cybele" events in Marseilles. Many Turk "foolhardies" were so intimidated by the hostile events, that they would not even eat for the fear the served meal could be laced with poison

George Savva Eleftheriades, OAM, GCSCG, CETr, JP

άρθρο : Η ζωή δεν είναι γραμμική αλλά έχει τους κύκλους του Ηράκλειτου

Δεν ολοκληρώθηκε. Να μου επιτρέψετε να μην ανακοινώσω και να μην δημοσιεύσω ακόμη για τον λόγο ότι δεν βιάστηκα (δυστυχώς είθισται εμείς οι αρθρογράφοι να βιαζόμαστε να δηλώσουμε)- να το συγγράψω αλλά και διότι χρειάζομαι χρόνο να διϊχνεύσω τις σκέψεις μου και τα αισθήματά μου. Χρειάζομαι να θυμηθώ, ψάχνοντας κομμάτια χρόνου από το παρελθόν, διαπιστώνοντας τα δεδομένα αποτελέσματα των πράξεων στο σήμερα, και σχεδιάζοντας τη συνέχεια για όλα αυτά που έγιναν και δεν έγιναν. Όταν πρέπει να επιβιώνει η ψυχή, τότε η τύχη ακουμπά στους συνδυασμούς της λογικής και των δυνατοτήτων. Ωστόσο πάντοτε έχουμε ανάγκη να θέτουμε σε θέση σεβασμού την αξιοπρέπεια των συναισθημάτων μας, αυτού του ενίοτε περιφρονημένου από το υπερεγώ κόσμου, που όμως είναι ο μόνος αρμόδιος να δικάζει με μακροθυμία και κατανόηση το «πότε στεναχωρεθήκαμε και πότε χαρήκαμε» και έτσι να αποφασίσει το, τι θέλουμε, τι μας δίνεται, τι μπορούμε και τι πρέπει να αντέχουμε ...
[ Ευχαριστώ τον αγαπημένο Γιώργο Δημοσίου που μου έθεσε τους προβληματισμούς για να εκφράσω βιωματικές διαπιστώσεις και ανθρώπινες σκέψεις μέσα στο άρθρο αυτό. Σε ευχαριστώ επίσης για όλη την υποστήριξη. Δυό παρακλήσεις μου παρακαλώ να τις διαβάσεις μέσα στα σχόλια]