Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007
άρθρο: Είμαστε Χριστιανοί; Άνθρωποι;
2a.ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ_είμαστε χριστιανοί; άνθρωποι;Χριστούγεννα_25_12_2007_Κήρυκας
Ο Χάλεϋ, το αστέρι της Βηθλεέμ και η… αιώνια προσπάθεια για διαστρέβλωση της ιστορίας.
http://olympia.gr/2009/12/24/star-of-bethleem/
Για να φτάσουν σε αυτό το συμπέρασμα, χρησιμοποίησαν ως απόδειξη την ύπαρξη ενός νομίσματος του Αρμένιου Βασιλέα Τιγράνη όπου απεικονιζόταν ο κομήτης, στοιχείο που δικαιολογούσε τη γνώση των Αρμενίων μάγων για αυτό το αστέρι που όταν ξαναεμφανιζόταν θα σήμαινε και την έλευση του “Βασιλέα των Βασιλέων”.
Επειδή χρονολογικά δεν έβγαινε το σενάριο, κατέληξαν επίσης σε νέα ημερομηνία γέννησης του Χριστού, ήτοι το 5 προ Χριστού λόγω της χρονολογίας έκδοσης του νομίσματος. Άρα ο Χριστός σταυρώθηκε στα 37 και πάει λέγοντας. Εμείς θα μείνουμε στα στοιχεία που χρησιμοποίησαν για να τεκμηριώσουν τις έρευνες τους.
Το περιβόητο νόμισμα του βασιλέα της Αρμενίας λοιπόν είναι αυτό:
Tigranes II of Armenia (King of Armenia c.95-56 BC
Και βέβαια, παρατηρείτε όντως το αστέρι που υπάρχει στο βασιλικό στέμμα. Οπωσδήποτε κάτι θα σας θυμίζει κι’ όλας. Ιδιαίτερα βλέποντας την πίσω όψη όπου αναγράφονται τα στοιχεία του εικονιζομένου σε άπταιστα …Μακεδονικά!
Άρα δεν υπάρχει αμφιβολία για την ταυτότητα του άστρου που απεικονίζεται στο νόμισμα, ιδιαίτερα εάν το συγκρίνουμε με τα υπόλοιπα νομίσματα της Ιουδαίας εκείνη την εποχή:
Εδώ βέβαια υπάρχει κοτζάμ Αλέξανδρος. Ακόμα όμως και στον αγαπημένο μας Ηρώδη, το νόμισμα έχει αυτά τα άτιμα τα μακεδονίτικα:
Το πολύ καλό κατά τα άλλα, discovery channel, αφιέρωσε μία εκπομπή στο περιβόητο άστρο της Βηθλεέμ που οδήγησε τους (Αρμένιους) μάγους στον τόπο γέννησης। Μετά από μελέτη ιστορικών στοιχείων, ευρημάτων αλλά και της ιστορίας του γνωστού κομήτη κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το άστρο που είδαν οι μάγοι δεν ήταν τίποτε άλλο από τον Κομήτη του Χάλεϋ.
Για να φτάσουν σε αυτό το συμπέρασμα, χρησιμοποίησαν ως απόδειξη την ύπαρξη ενός νομίσματος του Αρμένιου Βασιλέα Τιγράνη όπου απεικονιζόταν ο κομήτης, στοιχείο που δικαιολογούσε τη γνώση των Αρμενίων μάγων για αυτό το αστέρι που όταν ξαναεμφανιζόταν θα σήμαινε και την έλευση του “Βασιλέα των Βασιλέων”.
Επειδή χρονολογικά δεν έβγαινε το σενάριο, κατέληξαν επίσης σε νέα ημερομηνία γέννησης του Χριστού, ήτοι το 5 προ Χριστού λόγω της χρονολογίας έκδοσης του νομίσματος. Άρα ο Χριστός σταυρώθηκε στα 37 και πάει λέγοντας. Εμείς θα μείνουμε στα στοιχεία που χρησιμοποίησαν για να τεκμηριώσουν τις έρευνες τους.
Το περιβόητο νόμισμα του βασιλέα της Αρμενίας λοιπόν είναι αυτό:
Tigranes II of Armenia (King of Armenia c.95-56 BC Και βέβαια, παρατηρείτε όντως το αστέρι που υπάρχει στο βασιλικό στέμμα. Οπωσδήποτε κάτι θα σας θυμίζει κι’ όλας. Ιδιαίτερα βλέποντας την πίσω όψη όπου αναγράφονται τα στοιχεία του εικονιζομένου σε άπταιστα …Μακεδονικά!
Άρα δεν υπάρχει αμφιβολία για την ταυτότητα του άστρου που απεικονίζεται στο νόμισμα, ιδιαίτερα εάν το συγκρίνουμε με τα υπόλοιπα νομίσματα της Ιουδαίας εκείνη την εποχή:
Εδώ βέβαια υπάρχει κοτζάμ Αλέξανδρος. Ακόμα όμως και στον αγαπημένο μας Ηρώδη, το νόμισμα έχει αυτά τα άτιμα τα μακεδονίτικα: 
Βλέπετε λοιπόν πως το “αστέρι” δεν ήταν κάποια πεφωτισμένη μυστική αποκάλυψη 70 ετών στους μάγους εξ Αρμενίας αλλά ένα σύμβολο πολύ παλαιότερο που βεβαίως επικράτησε και στην Ιουδαία όπως και η Ελληνική γλώσσα κατά τας γραφάς, που κάποιοι θέλουν ηθελημένα να διαστρεβλώσουν για να πάρουν τα πρωτεία. ΒΛ: http://olympia.gr/2009/12/19/christ-and-meat/
Λέτε λοιπόν να γνώριζαν οι Μακεδόνες τον κομήτη του Χάλεϋ; Μήπως το Discovery εκτός από την “εθνικότητα” του νομίσματος πέφτει “μέσα” στην ταυτοποίηση του κομήτη πάνω στο νόμισμα; Εδώ τώρα θα μπούμε σε άλλα κομμάτια, με αφορμή το πρόσφατο θέμα που παρουσιάσαμε με το “κλεμμένο” Πάριο Μάρμαρο και το περιεχόμενο του. Είναι η αρχαιότερη και πληρέστερη καταγραφή των τεκταινομένων στον Ελλαδικό χώρο με εκπληκτική χρονολογική ακρίβεια. Σε ένα σημείο λοιπόν, πολύ χαρακτηριστικά το μάρμαρο αναγράφει:
25. (127) ΑΦ’ ΟΥ [ΚΟΜΗΤΗΣ ΑΣ]ΤΗΡ ΕΦΑΝΗ, ΚΑΙ ΛΥΣΙΜΑΧ[Ο]Σ [ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΣΙΑΝ ΔΙΕΒΗ, ΕΤΗ ΔΔΔΠΙΙΙΙ, ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΑΘΗΝΗΣΙ] Λ[ΕΩΣΤ]Ρ[ΑΤΟΥ].
· από όταν ο κομήτης αστέρας εμφανίστηκε, και ο Λυσίμαχος στην Ασία διάβηκε, έτος 39, όταν ο Λεώστρατος ήταν άρχοντας στην Αθήνα.
Το περίεργο δεν είναι η αναγνώριση και αναφορά του κομήτη στο Πάριο Μάρμαρο που γράφτηκε πριν το 250 π.χ. Είναι το γεγονός ότι η αναφορά της εμφάνισης του κομήτη ταυτίζεται σύμφωνα και με το μουσείο του Λονδίνου, το 303 – 302 π.χ.
Υπάρχει δηλαδή αναφορά κομήτη σαφώς παλαιότερη από το άστρο της Βηθλεέμ, του νομίσματος του Τιγράνη ή ακόμα και των Κινεζικών αρχείων που επίσης ανέφερε το Discovery Channel.
Τι σημαίνει αυτό;
Πολύ απλά, ότι σύμφωνα με την καταγεγραμμένη περιοδικότητα του κομήτη του Χάλεϋ, αφού υπήρχε καταγραφή το 303 π.χ. μπορεί να γίνει μία απλή αφαίρεση από το Discovery, τo History ακόμα και από το Extra Channel ώστε να κατέληγαν στο ίδιο συμπέρασμα χωρίς να μπλέκουν με “μυστηριώδη Αρμένικα άστρα”, νομίσματα και άλλες σοφιστείες.
Αρκεί μία αναζήτηση στο διαδίκτυο και ένα κομπιουτεράκι για να κάνουν την αφαίρεση, αφού ο Κομήτης εμφανίζεται στη Γη κάθε 76 χρόνια:
303-76=227-76=151-76-76=0!!!
Μπίνγκο φίλοι. Μηδέν εις το πηλίκιον.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους, ευτυχισμένο το νέο Φως, το νέο Έτος, ευμάρεια για τους πολλούς καλούς, φώτιση για τους λίγους κακούς. Μα κυρίως…
Λέτε λοιπόν να γνώριζαν οι Μακεδόνες τον κομήτη του Χάλεϋ; Μήπως το Discovery εκτός από την “εθνικότητα” του νομίσματος πέφτει “μέσα” στην ταυτοποίηση του κομήτη πάνω στο νόμισμα; Εδώ τώρα θα μπούμε σε άλλα κομμάτια, με αφορμή το πρόσφατο θέμα που παρουσιάσαμε με το “κλεμμένο” Πάριο Μάρμαρο και το περιεχόμενο του. Είναι η αρχαιότερη και πληρέστερη καταγραφή των τεκταινομένων στον Ελλαδικό χώρο με εκπληκτική χρονολογική ακρίβεια. Σε ένα σημείο λοιπόν, πολύ χαρακτηριστικά το μάρμαρο αναγράφει:
25. (127) ΑΦ’ ΟΥ [ΚΟΜΗΤΗΣ ΑΣ]ΤΗΡ ΕΦΑΝΗ, ΚΑΙ ΛΥΣΙΜΑΧ[Ο]Σ [ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΣΙΑΝ ΔΙΕΒΗ, ΕΤΗ ΔΔΔΠΙΙΙΙ, ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΑΘΗΝΗΣΙ] Λ[ΕΩΣΤ]Ρ[ΑΤΟΥ].
· από όταν ο κομήτης αστέρας εμφανίστηκε, και ο Λυσίμαχος στην Ασία διάβηκε, έτος 39, όταν ο Λεώστρατος ήταν άρχοντας στην Αθήνα.
Το περίεργο δεν είναι η αναγνώριση και αναφορά του κομήτη στο Πάριο Μάρμαρο που γράφτηκε πριν το 250 π.χ. Είναι το γεγονός ότι η αναφορά της εμφάνισης του κομήτη ταυτίζεται σύμφωνα και με το μουσείο του Λονδίνου, το 303 – 302 π.χ.
Υπάρχει δηλαδή αναφορά κομήτη σαφώς παλαιότερη από το άστρο της Βηθλεέμ, του νομίσματος του Τιγράνη ή ακόμα και των Κινεζικών αρχείων που επίσης ανέφερε το Discovery Channel.
Τι σημαίνει αυτό;
Πολύ απλά, ότι σύμφωνα με την καταγεγραμμένη περιοδικότητα του κομήτη του Χάλεϋ, αφού υπήρχε καταγραφή το 303 π.χ. μπορεί να γίνει μία απλή αφαίρεση από το Discovery, τo History ακόμα και από το Extra Channel ώστε να κατέληγαν στο ίδιο συμπέρασμα χωρίς να μπλέκουν με “μυστηριώδη Αρμένικα άστρα”, νομίσματα και άλλες σοφιστείες.
Αρκεί μία αναζήτηση στο διαδίκτυο και ένα κομπιουτεράκι για να κάνουν την αφαίρεση, αφού ο Κομήτης εμφανίζεται στη Γη κάθε 76 χρόνια:
303-76=227-76=151-76-76=0!!!
Μπίνγκο φίλοι. Μηδέν εις το πηλίκιον.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους, ευτυχισμένο το νέο Φως, το νέο Έτος, ευμάρεια για τους πολλούς καλούς, φώτιση για τους λίγους κακούς. Μα κυρίως…
Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007
Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007
Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007
άρθρο: Η ορίζουσα των δημιουργικών λύσεων
2a.ΝΟΗΤΙΚΗ_ορίζουσα_Ημ.Κήρυκας_FullPage_Σάββατο_Νοέμβριος 2007
Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007
Τι είναι «Ethnicity» και «Nationality» και πως μεταφράζεται στα Ελληνικά
Ο Θουκυδίδης στο τρίτο βιβλίο της ιστορίας του «Πελοποννησιακού Πολέμου» έγραψε:«Και την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει» που σε νεοελληνική μετάφραση σημαίνει : «Για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και την σημασία των λέξεων».
Έτσι λοιπόν και σήμερα, εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες αλλάζουμε το νόημα των λέξεων(Ιθαγένεια, Υπηκοότητα) για να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας.Δυστυχώς αγγλικές λέξεις έχουν γίνει και αυτές θύματα των νεοελληνικών αποδόσεων και κυρίως των ερμηνειών. Θα ξεκινήσω λοιπόν με τις δύο πιο πρόσφατες και οι οποίες μας είχαν απασχολήσει στο νομοσχέδιο που Ελληνοποιούσε τους λαθρομετανάστες. Είναι οι λέξεις «Ethnicity» και «Nationality».
«Ethnicity» σύμφωνα με τον Hutchinson(Ethnicity, Oxford, 1996,σελ 4)) είναι η ιδιότητα το να ανήκεις σε μια εθνική(ethnic) κοινότητα(community) ή ομάδα(group) αλλά μπορεί και να σημαίνει και την ουσία μίας εθνικής ομάδας. Ο όρος «Ethnicity» πρωτοπαρουσιάστηκε το 1950 στην αγγλική γλώσσα. Η καταγραφή της γίνεται για πρώτη φορά στο Αγγλικό λεξικό της Οξφόρδης το 1953 ενώ και η πρώτη ανάλυσή της εντοπίζεται στο άρθρο των Glazer και Moynihan(Ethnicity seems to be a new term, 1975).
Για το όρο «Nationality» και σύμφωνα με τον David Miller(On Nationality, Oxford, 1995, σελ 10) δίνει 3 και αλληλοσυνδεόμενες προτάσεις :
Η πρώτη αφορά την εθνική ταυτότητα(national identity), όπου μπορεί να είναι μέρος της ταυτότητας ενός ατόμου ότι ανήκει σε αυτή ή εκείνη εθνική ομάδα. Ο ισχυρισμός αυτός με τη σειρά του υποδιαιρείται σε δύο: τα έθνη υπάρχουν πραγματικά, δηλαδή δεν είναι εικονικά πρόσωπα, έτσι ώστε όταν κάποιος που πιστεύει ότι ανήκει αυτό δεν είναι θύμα κάποιου λάθους, και ότι η «Nationality» μας, είναι ένα ουσιαστικό μέρος της ταυτότητάς μας.
Η δεύτερη πρόταση λέει ότι είναι είναι ηθικό κομμάτι, και υποστηρίζει ότι τα έθνη είναι ηθικές κοινοτήτες(communities)
Η τρίτη πρόταση είναι η πολιτική, και δηλώνει ότι οι άνθρωποι που αποτελούν μια εθνική κοινότητα(community) σε μια συγκεκριμένη περιοχή και έχουν ένα καλό επιχείρημα για πολιτικό αυτοπροσδιορισμό , το οποίο θα τους επιτρέπει να αποφασίζουν συλλογικά θέματα που αφορούν κυρίως τη δική τους κοινότητα.
Δηλαδή η«Nationality» μπορεί να είναι η εθνική, πολιτική και η ηθική ταυτότητα ενός ατόμου ή μίας ομάδας σε υπαρκτό και όχι εικονικό έθνος. Σημειώνω ότι και οι δύο σαφώς διακρίνουν την «Ethnicity» και «Nationality» από το Κράτος(State). Αυτό σημαίνει ότι η εθνική ταυτότητα προυπήρχε του έθνους-κράτους σαν εθνική ομάδα ή κοινότητα.
Έτσι λοιπόν και τα δύο μπορούμε να τα μεταφράσουμε και προσδιορίσουμε ως εξής:
«Ethnicity» και «Nationality»είναι η ιδιότητα στο να ανήκεις σε μια εθνική(ethnic) κοινότητα(community) ή ομάδα(group) και η οποία ιδιότητα είναι ανεξάρτητη από το Κράτος. Και οι δύο ορισμοί μεταφράζονται ως «εθνικότητα» στα Ελληνικά, ο δε πρώτος δύναται να χρησιμοποιηθεί στις ανθρωπολογικές επιστήμες και ο δεύτερος και στις πολιτικές επιστήμες όπως η νομική ορολογία.
Θα με ρωτήσει κάποιος γιατί τα έβαλες όλα αυτά;
Τα έβαλα ώστε να δείξω ότι στο εξωτερικό εκτός από την γραμμή του μεταμοντερνισμού/ μετανεωτερικότητας(postmodernism) που έχει κατακλείσει την Ελληνική σκέψη, υπάρχουν και άλλες όπως αυτές των Hutchinson, Smith, Miller, Armstrong, Λεούση κλπ όπου διαβάζεις απόψεις όπως ότι τα έθνη δεν είναι φαντασιακά, προϋπήρχε η εθνική ταυτότητα και κυρίως υπάρχει διαχωρισμός της εθνικότητας από το κράτος.. Σε ότι αφορά δε τον Miller. θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι από αυτούς όπου μεταξύ άλλων υποστηρίζει την διατήρηση του κοινωνικού κράτους(συντάξεις, υγεία, δικαιοσύνη) στα πλαίσια της Εθνικής ταυτότητας του κράτους και είναι υπέρμαχος ενός συντηρητικού και ελεγχόμενου πολυπολιτισμού, τα δε βιβλία του είναι γραμμένα με τέτοιο τρόπο όπου σε βάζει να προσπαθήσεις να απαντήσεις πραγματικά σε ερωτήματα και διλήμματα, προκειμένου τελικά να μπορέσεις να δεις τι είναι σωστό και τι λάθος.
Τελειώνοντας και κατά την γνώμη μου ο ορισμός του «Ethnicity» είναι η συνειδητότητα που έχει ένα άτομο/εθνική-εθνοτική ομάδα που προέρχεται από ένα ορισμένο έθνος ή/και η ιδιότητα κάποιου να ανήκει σε ορισμένο έθνος ή να κατάγεται από ορισμένο έθνος και «Nationality» είναι ο δεσμός(πολιτικός, πολιτιστικός, νομικός) που συνδέει το άτομο ως πολίτη με το έθνος-κράτος(nation state) στο οποίο ανήκει.
Οποιαδήποτε διαφωνία και κριτική στα παραπάνω είναι δεκτή.
Αναρτήθηκε από Akritas στις 12:09 πμ
Ετικέτες Πολιτική και Κοινωνική Ορολογία
3 σχόλια:
Βιβλιόφιλος είπε...
Αγαπητέ Ακρίτα, στην πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση με θέμα την ανάλυση ενός ιδιαίτερα εξειδικευμένου ζητήματος θα ήθελα να προσθέσω και την δική μου τοποθέτηση, μια και ασχολούμαι επί σειρά ετών με αυτά τα θέματα. Με απλά λόγια λοιπόν μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε την διαφορά μεταξύ των παραπάνω όρων. Ethnicity είναι το αντίστοιχο αυτού που αποκαλούμε "εθνική συνείδηση" και πρόκειται για έναν κοινωνιοβιολογικό όρο σε αντιδιαστολή με τον όρο Nationality, ο οποίος είναι ένας καθαρά νομικός όρος και τον οποίον προσδιορίζεις σωστά στην τελευταία πρόταση της ανάρτησης. Είναι αυτό που αποκαλούμε "Εθνικότητα" ή "Ιθαγένεια" σε αντιδιαστολή με την "Υπηκοότητα". (citizenship).
Δύο παρατηρήσεις:
α) Με βάση τα παραπάνω, οι τουρκόφωνοι της Θράκης έχουν ελληνική ιθαγένεια ή υπηκοότητα;
β) Οι μετασχηματισμοί των εννοιών είναι μια πραγματικότητα. Ας πούμε, ο όρος "nation" στα λατινικά σήμαινε "γένος", δηλ. φυλετική καταγωγή.
Έτσι λοιπόν και σήμερα, εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες αλλάζουμε το νόημα των λέξεων(Ιθαγένεια, Υπηκοότητα) για να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας.Δυστυχώς αγγλικές λέξεις έχουν γίνει και αυτές θύματα των νεοελληνικών αποδόσεων και κυρίως των ερμηνειών. Θα ξεκινήσω λοιπόν με τις δύο πιο πρόσφατες και οι οποίες μας είχαν απασχολήσει στο νομοσχέδιο που Ελληνοποιούσε τους λαθρομετανάστες. Είναι οι λέξεις «Ethnicity» και «Nationality».
«Ethnicity» σύμφωνα με τον Hutchinson(Ethnicity, Oxford, 1996,σελ 4)) είναι η ιδιότητα το να ανήκεις σε μια εθνική(ethnic) κοινότητα(community) ή ομάδα(group) αλλά μπορεί και να σημαίνει και την ουσία μίας εθνικής ομάδας. Ο όρος «Ethnicity» πρωτοπαρουσιάστηκε το 1950 στην αγγλική γλώσσα. Η καταγραφή της γίνεται για πρώτη φορά στο Αγγλικό λεξικό της Οξφόρδης το 1953 ενώ και η πρώτη ανάλυσή της εντοπίζεται στο άρθρο των Glazer και Moynihan(Ethnicity seems to be a new term, 1975).
Για το όρο «Nationality» και σύμφωνα με τον David Miller(On Nationality, Oxford, 1995, σελ 10) δίνει 3 και αλληλοσυνδεόμενες προτάσεις :
Η πρώτη αφορά την εθνική ταυτότητα(national identity), όπου μπορεί να είναι μέρος της ταυτότητας ενός ατόμου ότι ανήκει σε αυτή ή εκείνη εθνική ομάδα. Ο ισχυρισμός αυτός με τη σειρά του υποδιαιρείται σε δύο: τα έθνη υπάρχουν πραγματικά, δηλαδή δεν είναι εικονικά πρόσωπα, έτσι ώστε όταν κάποιος που πιστεύει ότι ανήκει αυτό δεν είναι θύμα κάποιου λάθους, και ότι η «Nationality» μας, είναι ένα ουσιαστικό μέρος της ταυτότητάς μας.
Η δεύτερη πρόταση λέει ότι είναι είναι ηθικό κομμάτι, και υποστηρίζει ότι τα έθνη είναι ηθικές κοινοτήτες(communities)
Η τρίτη πρόταση είναι η πολιτική, και δηλώνει ότι οι άνθρωποι που αποτελούν μια εθνική κοινότητα(community) σε μια συγκεκριμένη περιοχή και έχουν ένα καλό επιχείρημα για πολιτικό αυτοπροσδιορισμό , το οποίο θα τους επιτρέπει να αποφασίζουν συλλογικά θέματα που αφορούν κυρίως τη δική τους κοινότητα.
Δηλαδή η«Nationality» μπορεί να είναι η εθνική, πολιτική και η ηθική ταυτότητα ενός ατόμου ή μίας ομάδας σε υπαρκτό και όχι εικονικό έθνος. Σημειώνω ότι και οι δύο σαφώς διακρίνουν την «Ethnicity» και «Nationality» από το Κράτος(State). Αυτό σημαίνει ότι η εθνική ταυτότητα προυπήρχε του έθνους-κράτους σαν εθνική ομάδα ή κοινότητα.
Έτσι λοιπόν και τα δύο μπορούμε να τα μεταφράσουμε και προσδιορίσουμε ως εξής:
«Ethnicity» και «Nationality»είναι η ιδιότητα στο να ανήκεις σε μια εθνική(ethnic) κοινότητα(community) ή ομάδα(group) και η οποία ιδιότητα είναι ανεξάρτητη από το Κράτος. Και οι δύο ορισμοί μεταφράζονται ως «εθνικότητα» στα Ελληνικά, ο δε πρώτος δύναται να χρησιμοποιηθεί στις ανθρωπολογικές επιστήμες και ο δεύτερος και στις πολιτικές επιστήμες όπως η νομική ορολογία.
Θα με ρωτήσει κάποιος γιατί τα έβαλες όλα αυτά;
Τα έβαλα ώστε να δείξω ότι στο εξωτερικό εκτός από την γραμμή του μεταμοντερνισμού/ μετανεωτερικότητας(postmodernism) που έχει κατακλείσει την Ελληνική σκέψη, υπάρχουν και άλλες όπως αυτές των Hutchinson, Smith, Miller, Armstrong, Λεούση κλπ όπου διαβάζεις απόψεις όπως ότι τα έθνη δεν είναι φαντασιακά, προϋπήρχε η εθνική ταυτότητα και κυρίως υπάρχει διαχωρισμός της εθνικότητας από το κράτος.. Σε ότι αφορά δε τον Miller. θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι από αυτούς όπου μεταξύ άλλων υποστηρίζει την διατήρηση του κοινωνικού κράτους(συντάξεις, υγεία, δικαιοσύνη) στα πλαίσια της Εθνικής ταυτότητας του κράτους και είναι υπέρμαχος ενός συντηρητικού και ελεγχόμενου πολυπολιτισμού, τα δε βιβλία του είναι γραμμένα με τέτοιο τρόπο όπου σε βάζει να προσπαθήσεις να απαντήσεις πραγματικά σε ερωτήματα και διλήμματα, προκειμένου τελικά να μπορέσεις να δεις τι είναι σωστό και τι λάθος.
Τελειώνοντας και κατά την γνώμη μου ο ορισμός του «Ethnicity» είναι η συνειδητότητα που έχει ένα άτομο/εθνική-εθνοτική ομάδα που προέρχεται από ένα ορισμένο έθνος ή/και η ιδιότητα κάποιου να ανήκει σε ορισμένο έθνος ή να κατάγεται από ορισμένο έθνος και «Nationality» είναι ο δεσμός(πολιτικός, πολιτιστικός, νομικός) που συνδέει το άτομο ως πολίτη με το έθνος-κράτος(nation state) στο οποίο ανήκει.
Οποιαδήποτε διαφωνία και κριτική στα παραπάνω είναι δεκτή.
Αναρτήθηκε από Akritas στις 12:09 πμ
Ετικέτες Πολιτική και Κοινωνική Ορολογία
3 σχόλια:
Βιβλιόφιλος είπε...
Αγαπητέ Ακρίτα, στην πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση με θέμα την ανάλυση ενός ιδιαίτερα εξειδικευμένου ζητήματος θα ήθελα να προσθέσω και την δική μου τοποθέτηση, μια και ασχολούμαι επί σειρά ετών με αυτά τα θέματα. Με απλά λόγια λοιπόν μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε την διαφορά μεταξύ των παραπάνω όρων. Ethnicity είναι το αντίστοιχο αυτού που αποκαλούμε "εθνική συνείδηση" και πρόκειται για έναν κοινωνιοβιολογικό όρο σε αντιδιαστολή με τον όρο Nationality, ο οποίος είναι ένας καθαρά νομικός όρος και τον οποίον προσδιορίζεις σωστά στην τελευταία πρόταση της ανάρτησης. Είναι αυτό που αποκαλούμε "Εθνικότητα" ή "Ιθαγένεια" σε αντιδιαστολή με την "Υπηκοότητα". (citizenship).
Δύο παρατηρήσεις:
α) Με βάση τα παραπάνω, οι τουρκόφωνοι της Θράκης έχουν ελληνική ιθαγένεια ή υπηκοότητα;
β) Οι μετασχηματισμοί των εννοιών είναι μια πραγματικότητα. Ας πούμε, ο όρος "nation" στα λατινικά σήμαινε "γένος", δηλ. φυλετική καταγωγή.
οι Τουρκόφωνοι της Θράκης έχουν
-Νομικά την Ελληνική «Nationality»(Ιθαγένεια) και «Citizeship»(Υπηκοότητα)μιας και ανήκουν σε ένα Nation-State.
-Ανάλογα την συνειδητότητά τους έχουν Ελληνική, Τουρκική, Πομακική και Ρομά «Ethnicity» μιας και ανήκουν σε ethnic communities και ethnic groups ή γαλλιστί «ethnie».
http://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2010/11/ethnicity-nationality.html
-Νομικά την Ελληνική «Nationality»(Ιθαγένεια) και «Citizeship»(Υπηκοότητα)μιας και ανήκουν σε ένα Nation-State.
-Ανάλογα την συνειδητότητά τους έχουν Ελληνική, Τουρκική, Πομακική και Ρομά «Ethnicity» μιας και ανήκουν σε ethnic communities και ethnic groups ή γαλλιστί «ethnie».
http://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2010/11/ethnicity-nationality.html
Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2007
άρθρο: Βιωσιμότητα πολιτιστικών Συλλόγων
.
1a.ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ_βιωσιμότητα_Ημ.Κήρυκας_FullPage Σάββατο_ Νοέμβριος 2007
1a.ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ_βιωσιμότητα_Ημ.Κήρυκας_FullPage Σάββατο_ Νοέμβριος 2007
Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007
Η Πελασγία (Πελασγικόν Άργος ή Λάρισα Κρεμαστή κατά την αρχαιότητα)
Η Πελασγία (Πελασγικόν Άργος ή Λάρισα Κρεμαστή κατά την αρχαιότητα) είναι η τελευταία κωμόπολη στην Ανατολική Φθιώτιδα, η οποία συμπίπτει με την αρχαία Φθία, περιοχή που έφτανε μέχρι τα Φάρσαλα και περιελάμβανε τμήμα της Μαγνησίας (Νέα Αγχίαλος = Φθιώτιδες Θήβες). Στην περιοχή (σύμφωνα με Όμηρο, Στράβωνα και νεότερους μελετητές), περί το 1280 π. Χ., βασίλευαν ο Πηλέας με τη θεά Θέτιδα. Γιος τους ήταν ο Αχιλλέας, τον οποίο η μάνα του βάφτισε στα νερά της Στυγός, κρατώντας τον, γυμνό, μόνο, από την φτέρνα, ώστε να τον κάνει αθάνατο σαν κι εκείνη. Το βασίλειο των Μυρμηδόνων, όπως λεγόταν η φυλή τους (συνώνυμη της λέξης μυρμήγκι, αφού κι αυτοί, όπως τα μυρμήγκια, ήταν πολύ εργατικοί, καθώς, όντας ξένοι έποικοι στην περιοχή, έπρεπε να επιβιώσουν, κι επειδή έφτιαχναν στοές για τις μυστικές και ασφαλείς μετακινήσεις τους), αποτελούνταν από 4 πόλεις (Πελασγικόν Άργος Τραχίνα, Αλόπη, Άλος). Οι Μυρμιδόνες ήταν κλάδος των Πελασγών Αχαιών. Πελασγός, κατά τη μία εκδοχή, είναι σύνθεση των λέξεων πέλα, που σημαίνει σιμά, και άγω = οδηγώ, δηλαδή οδηγώ το λαό μου κάπου σιμά. με την προοπτική εξεύρεσης τροφής και νερού. Κατά τη δεύτερη εκδοχή προέρχεται από λέξη της αρχαιότητας που σήμαινε άνθος - ανθίζω, απ’ όπου, ίσως, να επικράτησε, στην κωμόπολή μας, και ο λεγόμενος «Απάν Χορός», που θύμιζε ανοιγμένο στάχυ ή λουλούδι και χορεύονταν την άνοιξη, μέχρι, σχετικά, πρόσφατα.
Ο αρχαιολογικός χώρος, που θεωρείται ως οχύρωση μίας από τις προαναφερθείσες πόλεις, είναι η περιοχή «Κάστρο» και βρίσκεται Β. Α. της Πελασγίας. Σήμερα σώζονται μεγάλοι κυβικοί ογκόλιθοι και μισογκρεμισμένες πύλες - είσοδοι. Μαθητές του Δημοτικού Σχολείου όντες, περί το 1960, σε ημερήσια εκδρομή, σκάβοντας με τα χέρια και ξύλα ανασύραμε, από σχετικά μικρό βάθος, διάφορα αρχαία μαρμάρινα ευρήματα, τα οποία μεταφέραμε στο κτίριο του παλιού Σχολείου, αλλά αργότερα κατέληξαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λαμίας (νομίζω). Τις απόψεις του αρχαιολογικού ενδιαφέροντος της περιοχή μας ενισχύει και το γεγονός πως κοντά υπάρχουν κι άλλα αρχαιολογικά κατάλοιπα, όπως το δάπεδο και κολώνες Ναού του Ερμή, στην «Παναγίτσα» Κυπαρισσώνα, που παλαιότερα ήταν εμφανή, ενώ σήμερα μισο-υπάρχουν, αλλά και σκόρπια ευρήματα, κεφαλών, αγγείων κ. α. Σύμφωνα με όσα υποστηρίχτηκαν, κατά καιρούς, και με τα γραπτά ντοκουμέντα, ο χώρος αυτός είναι ομόλογος του αντίστοιχου των Μυκηνών. Πηγές για τα πιο πάνω στοιχεία έχουν αντληθεί από το Στράβωνα, ο οποίος αναφέρει στα «Γεωγραφικά»: «Είθ’ εξής παραπλεύσαντι σταδίοις εκατόν ο Εχίνος (σημ. Αχινός) υπέρκειται. Της δ’ εξής παραλίας εν μεσογαία εστίν η Κρεμαστή Λάρισα είκοσι σταδίους (184,83Χ20=3.696μ.) αυτής διέχουσα, η δ’ αυτή και Πελασγία λεγομένη Λάρισα». Κρεμαστή Λάρισα λεγόταν και η κωμόπολή μας από το 1926. Στο ίδιο βιβλίο, ο Στράβων αναφέρει: «Άλος δε και Λάρισα η Κρεμαστή και το Δημήτριον υπ’ εκείνω πάσαι προς έως της Όθρυος». Και σε άλλο: Λάρισα δ’ έστι και άλλη... και η Κρεμαστή, υπό τινων δε Πελασγία λεγομένη». Ο Όμηρος, δε, αναφέρει: «Νυν αυ τους όσσοι το Πελασγικόν Άργος έναιον, οι τ’ Άλον οι τ’ Αλόπην οι τε Τρηχίνα νέμοντο, οι τ’ είχον Φθίην η δ’ Ελλάδα καλλιγύναικα, Μυρμιδόνες δε καλεύοντο και Έλληνες και Αχαιοί, των αυ πεντήκοντα νεών ην αρχός Αχιλλεύς» (Ιλιάδα, ραψ. Β΄, στιχ. 681-685). Από τον Όμηρο μάθαμε, επίσης, ότι μόνο στην περιοχή μας κόπηκαν νομίσματα με την κεφαλή του Αχιλλέα, ίδια με το σύμβολο του Δήμου, της εφημερίδας και του Συνδέσμου Πελασγιωτών Αθήνας - Πειραιά. Τα στοιχεία αυτά παραθέτουν και νεώτεροι ερευνητές, όπως οι: Κρατίνος Αποστολίδης, Ιωαν. Βορτσέλας, Γ. Πλατής, Σερ. Τσιτσάς, Τριαντ. Παπαναγιώτου, Ζήσης Πρωτοπαπάς, Απόστ. Κορτιμανίτσης και το εγκυκλοπαιδικό λεξικό «Υδρία». Προσθέτουμε και τις περιγραφές του Γερμανού περιηγητή Fr. Stahlin, στις οποίες παραθέτει και χάρτη της περιοχής, «Das Hellenishe Thessalien", 1924, όπου φαίνεται ότι η Κρεμαστή Λάρισα αποτελούνταν από τρία τμήματα. Γράφει συγκεκριμένα: «Ανάμεσα στη Σουβάλα (σημ. Βαθύκοιλο) και στο Γαρδίκι (σημ. Πελασγία) ανοίγεται η κοιλάδα της Λάρισας, η οποία ακόμα, σήμερα, έχει πολλά νερά και είναι φυτεμένη με αμπελώνες. Ανοίγεται σ’ ένα ημικυκλικό κόλπο με επίπεδη ακτή. Η Κρεμαστή Λάρισα βρίσκεται στο όρος Όθρη 3,5 χιλ από τη θάλασσα. Ο Σκύλαξ καταγράφει τη γειτονική πόλη Αντρώνα (σώζονται ερείπια, μεταξύ Γλύφας - Αχιλλείου). Το όνομα Αχίλλειο ενισχύει κι αυτό την ταύτιση της περιοχής μας, ως γενέτειρας του Αχιλλέα, δεδομένου πως πρόκειται για γειτονική περιοχή, που, ως γνωστό, ανήκε στη Φθιώτιδα, μέχρι το 1930, περίπου, μαζί και τις κωμοπόλεις Σούρπη και Πτελεό. Το τραγικό είναι ότι στην περιοχή δεν έγιναν ποτέ συστηματικές ανασκαφές, ο χώρος είναι αφύλαχτος για αιώνες, βορά στους όποιους σκοπούς του οποιουδήποτε.
ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΟΛΕΩΝ: ΦΘΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΗΛΕΑ ΚΑΙ ΑΧΙΛΛΕΑ
Με τα στοιχεία που προέκυψαν από μια δεκαετή έρευνα, ο εντοπισμός των δύο κυριοτέρων πόλεων της επικράτειας του Πηλέα, Φθίας και Ελλάδας.
Οι βασικοί πρωταγωνιστές στην Ιλιάδα είναι ο Αχιλλέας και ο Οδυσσέας, των οποίων οι πρωτεύουσες και τα ανάκτορά τους δεν έχουν αποκαλυφθεί μέχρι σήμερα, ενώ έχουν ανακαλυφθεί: του Πριάμου, του Αγαμέμνονα, του Νέστορα, τελευταία δε και του Μενελάου.
Το Πελασγικό Άργος ή Κρεμαστή Λάρισα, βρισκόταν στην Ανατολική Φθιώτιδα, στην Πελασγία, κατά πάσαν πιθανότητα, στον προϊστορικό οικισμό που αποκαλύφθηκε σε βραχώδη περιοχή στην παραλία, κατά την διάνοιξη του Εθνικού δρόμου.
Απροσδιόριστος παραμένει μέχρι σήμερα ο χώρος της πόλεως Φθίας και της Ελλάδος. Η Ελλάδα γενικώς, τοποθετείται κοντά στον Σπερχειό.
Η επιλογή του τόπου των σημαντικών πόλεων την Μυκηναϊκή εποχή κατά τον Στράβωνα (Ζ’ 235, 8,11) γινόταν με στρατηγικά κριτήρια, σε οχυρωματικές θέσεις, σε υψώματα, κοντά σε παραγωγικές περιοχές, με πρόσβαση σε λιμάνια, με οπτικόν ορίζοντα και ομορφιά του τοπίου.
Και ο Αριστοτέλης στα πολιτικά (Τόμος 4 εκδ. Γεωργιάδη Ζ’ σ. 10,11), λέει ότι, οι αρχαίοι Έλληνες τοποθετούσαν τις πόλεις σε θέσεις, ώστε να χρησιμοποιούν τη θάλασσα ως εμπορικό δρόμο διακινήσεως προϊόντων, όμως να βρίσκονται σε θέση εξασφαλισμένης άμυνας. Η εδαφική περιοχή δε της πόλεως να είναι κατάλληλος για την υγεία των κατοίκων, έχοντας ανατολικό προσανατολισμό.
Αυτές οι αναφορές του Στράβωνος και του Αριστοτέλη, είναι καθοριστικά δεδομένα στην έρευνα εντοπισμού της θέσεως των αρχαίων πόλεων Φθίας και Ελλάδος. Τα πραγματικά δεδομένα των Μυκηναϊκών πόλεων είναι πως όλες έχουν τα τοπογραφικά κριτήρια που περιγράφουν Στράβωνας και Αριστοτέλης. Οι Μυκήνες είναι κτισμένες σε ύψωμα 300 μέτρων, σε οχυρωματική θέση, με Ορεινή κορυφογραμμή στο Βορρά, την παραγωγική Αργολική πεδιάδα και το λιμάνι κοντά μπροστά της. Η Τίρυνθα είναι κτισμένη σε βραχώδη Οχυρωματικό λόφο, σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα και παραγωγική περιοχή κοντά της.
Η Πύλος, την εποχή της βασιλείας του Νηλέα ήταν κτισμένη στους πρόπποδες του Όρους Αιγάλεο και επί Νέστορος, το ανάκτορο μεταφέρθηκε στον βραχώδη στρατηγικό λόφο στην Άνω Εκλινό, που δεσπόζει στον Ιόνιον, απέναντι από το λιμάνι του Ναυαρίνου. Και οι Κνωσός είναι επίσης κτισμένη σε λόφο, σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από τη θάλασσα, σε στρατηγική και παραγωγική περιοχή. Η τοποθέτηση της Φθίας και της Ελλάδος, προσδιορίζονται από τις αυθεντικές περιγραφές του Ομήρου, τις προκαθοριστικές μαρτυρίες του Στράβωνα και του Αριστοτέλη, περί των θέσεων των Μυκηναϊκών πόλεων και τα πραγματικά τοπογραφικά δεδομένα και μνημεία της περιοχής.
http://www.hellinon.net/NeesSelides/Fthia.htm
Ο αρχαιολογικός χώρος, που θεωρείται ως οχύρωση μίας από τις προαναφερθείσες πόλεις, είναι η περιοχή «Κάστρο» και βρίσκεται Β. Α. της Πελασγίας. Σήμερα σώζονται μεγάλοι κυβικοί ογκόλιθοι και μισογκρεμισμένες πύλες - είσοδοι. Μαθητές του Δημοτικού Σχολείου όντες, περί το 1960, σε ημερήσια εκδρομή, σκάβοντας με τα χέρια και ξύλα ανασύραμε, από σχετικά μικρό βάθος, διάφορα αρχαία μαρμάρινα ευρήματα, τα οποία μεταφέραμε στο κτίριο του παλιού Σχολείου, αλλά αργότερα κατέληξαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λαμίας (νομίζω). Τις απόψεις του αρχαιολογικού ενδιαφέροντος της περιοχή μας ενισχύει και το γεγονός πως κοντά υπάρχουν κι άλλα αρχαιολογικά κατάλοιπα, όπως το δάπεδο και κολώνες Ναού του Ερμή, στην «Παναγίτσα» Κυπαρισσώνα, που παλαιότερα ήταν εμφανή, ενώ σήμερα μισο-υπάρχουν, αλλά και σκόρπια ευρήματα, κεφαλών, αγγείων κ. α. Σύμφωνα με όσα υποστηρίχτηκαν, κατά καιρούς, και με τα γραπτά ντοκουμέντα, ο χώρος αυτός είναι ομόλογος του αντίστοιχου των Μυκηνών. Πηγές για τα πιο πάνω στοιχεία έχουν αντληθεί από το Στράβωνα, ο οποίος αναφέρει στα «Γεωγραφικά»: «Είθ’ εξής παραπλεύσαντι σταδίοις εκατόν ο Εχίνος (σημ. Αχινός) υπέρκειται. Της δ’ εξής παραλίας εν μεσογαία εστίν η Κρεμαστή Λάρισα είκοσι σταδίους (184,83Χ20=3.696μ.) αυτής διέχουσα, η δ’ αυτή και Πελασγία λεγομένη Λάρισα». Κρεμαστή Λάρισα λεγόταν και η κωμόπολή μας από το 1926. Στο ίδιο βιβλίο, ο Στράβων αναφέρει: «Άλος δε και Λάρισα η Κρεμαστή και το Δημήτριον υπ’ εκείνω πάσαι προς έως της Όθρυος». Και σε άλλο: Λάρισα δ’ έστι και άλλη... και η Κρεμαστή, υπό τινων δε Πελασγία λεγομένη». Ο Όμηρος, δε, αναφέρει: «Νυν αυ τους όσσοι το Πελασγικόν Άργος έναιον, οι τ’ Άλον οι τ’ Αλόπην οι τε Τρηχίνα νέμοντο, οι τ’ είχον Φθίην η δ’ Ελλάδα καλλιγύναικα, Μυρμιδόνες δε καλεύοντο και Έλληνες και Αχαιοί, των αυ πεντήκοντα νεών ην αρχός Αχιλλεύς» (Ιλιάδα, ραψ. Β΄, στιχ. 681-685). Από τον Όμηρο μάθαμε, επίσης, ότι μόνο στην περιοχή μας κόπηκαν νομίσματα με την κεφαλή του Αχιλλέα, ίδια με το σύμβολο του Δήμου, της εφημερίδας και του Συνδέσμου Πελασγιωτών Αθήνας - Πειραιά. Τα στοιχεία αυτά παραθέτουν και νεώτεροι ερευνητές, όπως οι: Κρατίνος Αποστολίδης, Ιωαν. Βορτσέλας, Γ. Πλατής, Σερ. Τσιτσάς, Τριαντ. Παπαναγιώτου, Ζήσης Πρωτοπαπάς, Απόστ. Κορτιμανίτσης και το εγκυκλοπαιδικό λεξικό «Υδρία». Προσθέτουμε και τις περιγραφές του Γερμανού περιηγητή Fr. Stahlin, στις οποίες παραθέτει και χάρτη της περιοχής, «Das Hellenishe Thessalien", 1924, όπου φαίνεται ότι η Κρεμαστή Λάρισα αποτελούνταν από τρία τμήματα. Γράφει συγκεκριμένα: «Ανάμεσα στη Σουβάλα (σημ. Βαθύκοιλο) και στο Γαρδίκι (σημ. Πελασγία) ανοίγεται η κοιλάδα της Λάρισας, η οποία ακόμα, σήμερα, έχει πολλά νερά και είναι φυτεμένη με αμπελώνες. Ανοίγεται σ’ ένα ημικυκλικό κόλπο με επίπεδη ακτή. Η Κρεμαστή Λάρισα βρίσκεται στο όρος Όθρη 3,5 χιλ από τη θάλασσα. Ο Σκύλαξ καταγράφει τη γειτονική πόλη Αντρώνα (σώζονται ερείπια, μεταξύ Γλύφας - Αχιλλείου). Το όνομα Αχίλλειο ενισχύει κι αυτό την ταύτιση της περιοχής μας, ως γενέτειρας του Αχιλλέα, δεδομένου πως πρόκειται για γειτονική περιοχή, που, ως γνωστό, ανήκε στη Φθιώτιδα, μέχρι το 1930, περίπου, μαζί και τις κωμοπόλεις Σούρπη και Πτελεό. Το τραγικό είναι ότι στην περιοχή δεν έγιναν ποτέ συστηματικές ανασκαφές, ο χώρος είναι αφύλαχτος για αιώνες, βορά στους όποιους σκοπούς του οποιουδήποτε.
ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΟΛΕΩΝ: ΦΘΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΗΛΕΑ ΚΑΙ ΑΧΙΛΛΕΑ
Με τα στοιχεία που προέκυψαν από μια δεκαετή έρευνα, ο εντοπισμός των δύο κυριοτέρων πόλεων της επικράτειας του Πηλέα, Φθίας και Ελλάδας.
Οι βασικοί πρωταγωνιστές στην Ιλιάδα είναι ο Αχιλλέας και ο Οδυσσέας, των οποίων οι πρωτεύουσες και τα ανάκτορά τους δεν έχουν αποκαλυφθεί μέχρι σήμερα, ενώ έχουν ανακαλυφθεί: του Πριάμου, του Αγαμέμνονα, του Νέστορα, τελευταία δε και του Μενελάου.
Το Πελασγικό Άργος ή Κρεμαστή Λάρισα, βρισκόταν στην Ανατολική Φθιώτιδα, στην Πελασγία, κατά πάσαν πιθανότητα, στον προϊστορικό οικισμό που αποκαλύφθηκε σε βραχώδη περιοχή στην παραλία, κατά την διάνοιξη του Εθνικού δρόμου.
Απροσδιόριστος παραμένει μέχρι σήμερα ο χώρος της πόλεως Φθίας και της Ελλάδος. Η Ελλάδα γενικώς, τοποθετείται κοντά στον Σπερχειό.
Η επιλογή του τόπου των σημαντικών πόλεων την Μυκηναϊκή εποχή κατά τον Στράβωνα (Ζ’ 235, 8,11) γινόταν με στρατηγικά κριτήρια, σε οχυρωματικές θέσεις, σε υψώματα, κοντά σε παραγωγικές περιοχές, με πρόσβαση σε λιμάνια, με οπτικόν ορίζοντα και ομορφιά του τοπίου.
Και ο Αριστοτέλης στα πολιτικά (Τόμος 4 εκδ. Γεωργιάδη Ζ’ σ. 10,11), λέει ότι, οι αρχαίοι Έλληνες τοποθετούσαν τις πόλεις σε θέσεις, ώστε να χρησιμοποιούν τη θάλασσα ως εμπορικό δρόμο διακινήσεως προϊόντων, όμως να βρίσκονται σε θέση εξασφαλισμένης άμυνας. Η εδαφική περιοχή δε της πόλεως να είναι κατάλληλος για την υγεία των κατοίκων, έχοντας ανατολικό προσανατολισμό.
Αυτές οι αναφορές του Στράβωνος και του Αριστοτέλη, είναι καθοριστικά δεδομένα στην έρευνα εντοπισμού της θέσεως των αρχαίων πόλεων Φθίας και Ελλάδος. Τα πραγματικά δεδομένα των Μυκηναϊκών πόλεων είναι πως όλες έχουν τα τοπογραφικά κριτήρια που περιγράφουν Στράβωνας και Αριστοτέλης. Οι Μυκήνες είναι κτισμένες σε ύψωμα 300 μέτρων, σε οχυρωματική θέση, με Ορεινή κορυφογραμμή στο Βορρά, την παραγωγική Αργολική πεδιάδα και το λιμάνι κοντά μπροστά της. Η Τίρυνθα είναι κτισμένη σε βραχώδη Οχυρωματικό λόφο, σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα και παραγωγική περιοχή κοντά της.
Η Πύλος, την εποχή της βασιλείας του Νηλέα ήταν κτισμένη στους πρόπποδες του Όρους Αιγάλεο και επί Νέστορος, το ανάκτορο μεταφέρθηκε στον βραχώδη στρατηγικό λόφο στην Άνω Εκλινό, που δεσπόζει στον Ιόνιον, απέναντι από το λιμάνι του Ναυαρίνου. Και οι Κνωσός είναι επίσης κτισμένη σε λόφο, σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από τη θάλασσα, σε στρατηγική και παραγωγική περιοχή. Η τοποθέτηση της Φθίας και της Ελλάδος, προσδιορίζονται από τις αυθεντικές περιγραφές του Ομήρου, τις προκαθοριστικές μαρτυρίες του Στράβωνα και του Αριστοτέλη, περί των θέσεων των Μυκηναϊκών πόλεων και τα πραγματικά τοπογραφικά δεδομένα και μνημεία της περιοχής.
http://www.hellinon.net/NeesSelides/Fthia.htm
Προ της καθόδου εις την Ελλάδα των Ελληνικών φυλών, των Αχαιών και των Αιολέων (οί Αιολείς ήσαν Αχαίκόν έθνος) κατά το 2000 περίπου π.Χ. υπήρχον εις αυτήν οί Προελληνικοί λαοί, φέροντες γενικώς το όνομα Πελασγοί και έχοντες εις πολλά μέρη συνοίκους τους Θράκας, Καράς, Λέλεγας κτλ.Εις την Ελλάδα ως πρωτοέλληνες ήλθον περί τα 2000 π. Χ. από τον Καύκασον οί Αχαιοί. Ούτοι ανεμίγησαν με τα ευρισκόμενα εις αυτήν Πελασγικά και άλλα έθνη και εκ της αναμίξεως ταύτης προέκυψαν οί Αχαιοί (οπού υπερίσχυσαν αυτοί) και οί Αιολείς. Ταύτα δε συνέβησαν μέχρι της ΙΔ' π. Χ. εκατονταετηρίδος.Κατά δε την ΙΓ' π. Χ. εκατονταετηρίδα ήρχισαν οί Αχαιοί να εξαπλώνωνται εις τάς νήσους του Αιγαίου πελάγους και την Κρήτην, εις τάς άκτάς της Μ. Ασίας μέχρι Κιλικίας, την Κύπρον και την Αίγυπτον. Συγχρόνως δε ίδρύθησαν (1400—1100 π. Χ.) εις την ηπειρωτικήν Ελλάδα τα διάφορα Αχαίκά κράτη, των οποίων σπουδαιότερον ήτο το του Άργους, εξ ου και τα διάφορα φύλα από τον Όμηρον ονομάζονται αδιακρίτως Αχαιοί, Αργείοι και Δαναοί. Τα κράτη ταύτα ήσαν διάσημα δια τον Ελληνικόν πολιτισμόν των, όστις γενικώς αποκαλείται Μηκηναίκός.Οι δε Ίωνες και οι Μινύαι ήλθον αργότερον εις την Ελλάδα από τον Καύκασον ή από την Αρμενίαν, όπου οι Χεταίοι είχον το βασίλειόν των εκτεινόμενον μέχρι της Συρίας.Εις την Κρήτην πολλούς αιώνας προ του Μυκηναίκοί πολιτισμού και της καθόδου των Αχαιών είς την Ελλάδα υπήρξεν άλλος διάσημος πολιτισμός, ο Κρητικός.Τον Μυκηναϊκόν και Κρητικόν πολιτισμόν διέκοψαν κατά τον ΙΑ' π. Χ. αιώνα τα είς την Ελλάδα τότε κατελθόντα Δωρικά φυλά (κάθοδος των Ηρακλείδων), τα όποια επέδραμον κυρίως και κατέλαβον την Πελοπόννησον, επειδή δε ήσαν φυλά ρωμαλεώτερα των Αχαιών, επεβλήθησαν εις αυτούς. Εντεύθεν δια την Ελλάδα αρχίζει η περίοδος της Δωρικής Ελλάδος.Όταν δε οι Αιολείς επεκράτησαν ως εκ του πλήθους των εις τα πέραν του Ισθμού—και οι εντός του Ισθμού προτίτερα ήσαν Αιολείς τότε επήλθεν η άνάμιξις των διαφόρων Ελληνικών φυλών, καθ' όσον οι μεν Ίωνες από την Αττικήν κατέλαβον τον Αιγιαλόν, οι δε Ηρακλείδαι ωδήγησαν τους Δωριείς, υπό των οποίων οικίσθησαν τα Μέγαρα και πολλαί της Πελοποννήσου πόλεις. Και οι μεν Ίωνες ταχέως πάλιν απεδιώχθησαν από την Πελοπόννησον υπό των Αχαιών, έμειναν δε εις αυτήν τα δυο έθνη, το Αίολικόν και το Δωρικόν. Και όσοι μεν εκ των κατοίκων της ολιγώτερον ανεμίγησαν με τους Δωριείς, καθώς λ. χ. οι Αρκάδες και οι Ηλείοι, ούτοι ωμίλησαν Αιολιστί, οι δε άλλοι πάλιν, δηλαδή οι περισσότερον αναμιχθέντες, μετεχειρίσθησαν μίαν διάλεκτον ανάμικτον εκ των δυο, οι μεν περισσότερον, οι δε ολιγώτερον των άλλων αιολίζοντες591.Τα έθνη, τα όποια κατ' αρχάς κατέλαβον και κατοίκησαν την Ελλάδα, θεωρούνται υπό τίνων Πελασγικά, τινά δε εξ αυτών ως Θρακοφρυγικά και Ιλλυρικά. Η μεγαλειτέρα μοίρα των Πελασγών διαβάσα την Θράκην και την Μακεδονίαν—όπου αφήκε συνοικισμούς τινάς—έφθασε και εγκατεστάθη κυρίως εις την Θεσσαλίαν και Πελοπόννησον. Από την Θεσσαλίαν εκινήθη και κατέλαβε την Ήπειρον. Από δε την Θεσσαλίαν και Πελοπόννησον μετέβησαν εις την Λήμνον, Ίμβρον, Σαμοθράκην, Λέσβον, Χίον, Σάμον, Σκύρον, Εύβοιαν, Κέων, Νάξον και Κρήτην.Άλλοι δε διέβησαν και εγκατεστάθησαν εις την πέριξ της Τροίας χώραν, εις την Βιθυνίαν, δυτικήν Μ. Ασίαν, Λυδίαν και Λυκίαν.Τα γεωγραφικά ονόματα των Πελασγικών χωρών της Ελλάδος έχουν μεγίστην συγγένειαν μετά των Φρυγών, Κάρων, Λυδών, Λυκίων και Λελέγων, ως σημειώνομεν εις άλλο κεφάλαιον.Πολύ δε δικαίως ο Ηρόδοτος λέγει, ότι η Ελλάς προηγουμένως ως εκ των πρώτων κατοίκων της εκαλείτο Πελασγία. «Της νυν Ελλάδος, πρότερον δε Πελασγίης καλεσμένης αυτής ταύτης»592.Την πιστοτέραν εικόνα των μετακινήσεων των Πελασγών μας την δίδει Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς. «Σκεδασθέντες οι Πελασγοί απήλθον εκ Θεσσαλίας εις Κρήτην και κατέσχον τινάς των Κυκλάδων νήσων. Άλλοι πάλιν εξ αυτών κατήλθον εις την Όσσαν, άλλοι μετέβησαν εις τον Όλυμπον, άλλοι δε εις την Βοιωτίαν και Φωκίδα και Ευβοιαν διεκομίσθησαν. Οι δε εις την Ασίαν διαπεραιωθέντες κατέσχον πολλά μέρη περί τον Ελλήσποντον και των παρακειμένων νήσων και έστειλαν αποικίαν εις την Λέσβον»593.Οι Πελασγοί επί Δευκαλίωνος κατοικούσαν την Φθιώτιν, επί Δώρου δε του Έλληνος υπό την Όσσαν και τον Όλυμπον. Εκείθεν εκδιωχθέντες υπό τών Βοιωτών εκατοίκησαν εις την Πίνδον ονομαζόμενοι Μακεδνοί. Εκείθεν μετενάστευσαν εις την Δρυοπίδα και από την Δρυοπίδα ήλθον εις την Πελοπόννησον ονομαζόμενοι ως Δωριείς594.Το δε πλείστον μέρος των Πελασγών δια της μεσογείου προς τους εν Δωδώνη κατοικούντας συγγενείς των μετέβη.Είνε δε σήμερον αποδεδειγμένον εξ αρχαιολογικών τεκμηρίων, ότι εις τας μετακινήσεις ταύτας τους Πελασγούς παρηκολούθησαν εις πολλά μέρη οι Θράκες, οι οποίοι ήσαν ο ευκινητότερος λαός εξ όλων των εθνών της Ελληνικής χερσονήσου. Ως εκ τούτου φαίνεται πιθανόν, ότι από τους Θράκας μάλλον ήρχισεν η πρώτη μεγάλη μετανάστευσις των εθνών.Αλλά και οι Πελασγοί επίσης ήσαν έθνος, το οποίον είχε πλανητικόν βίον.Οι Πελασγοί, οι κατοικούντες άνωθεν της πόλεως των Τυρρηνών (αυτοί, οι οποίοι ήσαν ποτέ γείτονες των κατόπιν ονομασάντων Δωριέων και κατοικούσαν τότε την καλουμένην Θεσσαλιώτιδα), διεσπάρησαν κατά το πλείστον και ελάχιστα λείψανα εξ αυτών εναπέμειναν εις την αρχικήν των εστίαν. Επίσης οι Πελασγοί, οι οποίοι έκτισαν εις την Προποντίδα τας πόλεις Πλακίαν και Σκυλάκην, ήλθον εις την Αττικήν και έγιναν συγκάτοικοι με τους Αθηναίους, μεταβληθέντες δε εις Έλληνας έμαθον και την Ελληνικήν γλώσσαν595.Επίσης οι Πελασγοί της Λήμνου, εκδιωχθέντες εκείθεν, ήλθον εις την χερσόνησον του Άθω, όπου έκτισαν εις αυτήν τας μνημονευθείσας πέντε μικράς πόλεις. Κατ' άλλους δε πάλιν οι Πελασγοί της Λήμνου ήσαν άποικοι από τον Άθω ή από την παρά τον θερμαϊκόν κόλπον χώραν των Κρηστωναίων Πελασγών.Οί Πελασγοί μετέβησαν, ως είπομεν, και εις την Κρήτην αποτελέσαντες την βάσιν της εποικίσεως της νήσου ταύτης. «Την γαρ Κρήτην είχον το παλαιόν πάσαν βάρβαροι»596.Η Κρήτη αρχαιότατα ήτο κατ' αρχάς Πελασγική, ηκολούθησαν δε τους Πελασγούς οι Αχαιοί και οι Δωριείς κατόπιν εκατονταετηρίδων ετών.«Τρία γαρ Ελληνικά έθνη της Κρήτης εποικήσαι, Πελασγούς, Αχαιούς, Δωριείς, ους τριχάϊκας κεκλήκασι»597.Άλλ' εις την Κρήτην κατά τον ποιητήν κατοικούσαν μάλλον πέντε λαοί, οι Αχαιοί, οι Ετεόκρητες (γηγενείς, γνήσιοι Κρήτες), Κύδωνες, Δωριείς και Πελασγοί598.Ό δε Εκαταίος ό Μιλήσιος, όστις θεωρείται ως ο πρώτος Έλλην ιστοριογράφος και περιηγηθείς πολλάς χώρας, ενέκυψεν εις την συγγραφήν της ιστορίας των λαών, τους οποίους επεσκέφθη—σώζονται δε από το έργον του «Περίοδος Γης» πολλά αποσπάσματα—λέγει περί της Πελοποννήσου, ότι προ των Ελλήνων είχον κατοικήσει αυτήν οι βάρβαροι. Σχεδόν δε και ολόκληρος η Ελλάς υπήρξε τον παλαιόν καιρόν κατοικία βαρβάρων, διότι την μεν Αττικήν κατέλαβαν οι μετά του Ευμόλπου ελθόντες Θράκες, την δε Δαυλίδα της Φωκίδος ο Τηρεύς με τους Θράκας επίσης, οι δε Θράκες, οι Ιλλυριοί και οι Ηπειρώται μέχρι της εποχής των ιστορικών χρόνων εξηκολούθουν να κατοικούν εις τας πλευράς της Ελλάδος.Άλλ' εκτός των πλευρών τούτων και εις μέγα μέρος της Ελλάδος, εις την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΝ, ήτις θεωρείται ότι αναντιρρήτως αποτελεί την κυρίως ΕΛΛΑΔΑ, κατοικούν οι Θράκες, ως και εις μέρη τινά της βορείου και άνωθεν του Πηνειού Θεσσαλίας.Η Μακεδονία αποτελεί ανέκαθεν τμήμα αναπόσπαστον της Ελλάδος.«Έστι δε Ελλάς και η Μακεδονία» 599, ως βροντοφωνεί ο Στράβων.Και ο περιηγητής Παυσανίας λέγει, ότι τον παλαιόν καιρόν τα περισσότερα μέρη της σήμερον καλούμενης Ελλάδος τα είχον κατοικήσει βάρβαροι 600.Εις την Βοιωτίαν, καθώς είπομεν, είχον εγκατασταθή Πελασγοί και Θράκες, εκβιάσαντες και αποδιώξαντες εκείθεν τους Βοιωτούς. Αργότερον όμως οι Βοιωτοί απεδίωξαν από την χώραν των τους μεν Πελασγούς εις τας Αθήνας, τους δε Θράκας εις την Δαυλίδα του Παρνασσού, από το Λειβήθριον, παραφυάδα του Ελικώνος. Οι Θράκες δε ούτοι εισήγαγον εις παναρχαίαν εποχήν την λατρείαν των Μουσών κατ' αρχάς μεν εις τον Όλυμπον, κατόπιν δε εις τον Ελικώνα της Βοιωτίας και εκδιωχθέντες εκείθεν εις τον Παρνασσόν.Κατά Διόδωρον τον Σικελιώτην οι Θράκες ποτε στρατεύσαντες κατά των κατοικούντων Ορχομενόν τον Μινύειον της Βοιωτίας εξέβαλον αυτούς εκείθεν 601.Περί των γεγονότων τούτων, περί της εγκαταστάσεως δηλαδή των Θρακών εις την Βοιωτίαν και Αττικήν, έχομεν και ιστορικάς μαρτυρίας, ότι ο Ίων νικήσας τους Θράκας, οι όποιοι ήλθον εις την Αττικήν με τον Εύμολπον, ευδοκίμησε τόσον πολύ, ώστε οι Αθηναίοι επέτρεψαν εις αυτόν να γίνη άρχων της πόλεώς των.«Περί δε των Θρακών λέγεται, ότι κατοικούντες κατά τον άλλον χρόνον γείτονες με τους Αθηναίους δια την εκστρατείαν εκείνην ανεχώρηοαν, ώστε μετά την αναχώρησίν των πολλά έθνη και γένη παντοδαπά εκατοίκησαν εις το μεταξύ της χώρας και πόλεις πολλαί εκτίσθησαν 602.Εις δε την Δαυλίδα της Φωκίδος πλησίον των Δελφών είχε βασιλεύσει ο Θράξ Τηρεύς 603.Ό Τηρεύς έλαβε σύζυγον από τάς Αθήνας την Πρόκνην, θυγατέρα του βασιλέως των Αθηναίων Πανδίονος. Αυτός δε ό Τηρεύς ήτο βασιλεύς της Θράκης604.Και ο τελευταίος βασιλεύς των Αθηνών Κόδρος εφονεύθη εις τον πόλεμον υπό Θρακών, οι οποίοι δεν εγνώριζον την αλήθειαν και την πραγματικήν περίστασιν του στρατηγήματος του φιλοπάτριδος ανδρός 605. Επίσης ο Πίερος, από τον οποίον και το όρος και η χώρα έλαβε το όνομα Πιερία, είχεν έλθει εις τας Θεσπιάς και αυτός καθιέρωσεν εκεί τα ονόματα και την λατρείαν των Μουσών. Εδιδάχθη δε ο Πίερος αυτά από τους Θράκας, διότι το Θρακικόν έθνος κατά την αρχαίαν εποχήν ήτο πολύ επιδεξιώτερον από το Μακεδονικόν και δεν ήτο τόσον ολίγωρον και αδιάφορον, καθώς το Μακεδονικόν έθνος, περί τα θεία 606.Επί του ιστορικού τούτου ζητήματος, της εγκαταστάσεως των Θρακών εις την Ελλάδα, ο Παυσανίας μας δίδει μίαν σπουδαιοτάτην μαρτυρίαν και απόδειξιν, λέγων ότι ο Τηρεύς απέθανεν εις τα Μέγαρα, αυτοκτονήσας, οι δε Μεγαρείς έχωσαν αυτόν εις τον τάφον, έκτοτε δε καθ' έκαστον έτος, τελούν θυσίαν πλησίον του τάφου του Τηρέως 607.Κατά τον Στράβωνα την Ελλάδα ασφαλώς τον παλαιόν καιρόν είχον κατοικήσει βάρβαροι και τούτο καταφαίνεται από τα ονόματα των οικιστών της και διαφόρων αρχηγών, τα όποια είνε ξενικά, ως Κέκροψ, Κόδρος, Άϊκλος, Κόθος, Δρύμας και Κρίνακος 608. Σχεδόν δε ολόκληρος ή Ελλάς κατά τον παλαιόν καιρόν υπήρξε κατοικία βαρβάρων, καθόσον ο Πέλοψ από την Φρυγίαν ωδήγησε λαόν εις την απ' αυτού ονομασθείσαν Πελοπόννησον. «Τάνταλος Φρυγίας ην βασιλεύς. Ούτος γεννά τον Πέλοπα. Λαβών ο Πέλοψ χρήματα ήλθεν είς την Ελλάδα είς χώραν καλουμένην Απίαν και αντί Απίας εκάλεσε Πελοπόννησον» 609.Ό δε Δαναός από την Αίγυπτον, οι Δρύωπες και Καύκωνες, Πελασγοί και Λέλεγες διένειμαν τα εντός του Ισθμού. Την δε Αττικήν κατέλαβον οι μετά Ευμόλπου Θράκες, την Δαυλίδα της Φωκίδος ο Τηρεύς, την Καδμείαν (Θήβας) οι μετά του Κάδμου ελθόντες Φοίνικες, την Βοιωτίαν δε οι Άονες και Τέμμικες και Ύαντες 610.Ό Πανδίων, πρώτος, ως φαίνεται, κατά το 1463 π Χ. βασιλεύς των Αθηνών, εκάλεσεν εναντίον των Βοιωτών εις βοήθειαν τον Θράκα βασιλέα της Δαυλίδος Τηρέα και έδωκε κατόπιν είς αυτόν ως σύζυγον την θυγατέρα του Πρόκνην. Ήτο δε ο Θράξ Τηρεύς υιός του Άρεως και, της νύμφης Βιστονίδος.Και οι Κύκλωπες, οι όποιοι έκτισαν τα τείχη του Άργους, των Μυκηνών και της Τίρυνθος, λέγονται ανέκαθεν ότι ήσαν Θράκες. Δια τούτο ταύτα ελέγοντο «Κυκλώπων θυμέλαι» και η Αργολίς ελέγετο Κυκλωπία611.Ή Τίρυνς εκαλείτο «Τιρυνθιον πλίνθευμα», τείχος. Είχε δε τούτο κατασκευασθή κατά τον Στράβωνα υπό Κυκλώπων, οίτινες προσεκλήθησαν δια τα τείχη της Τίρινθος εκ Λυκίας 612.Κατά τον Στράβωνα «πολλαχού της Ευρώπης ετύγχανε πλανώμενα». Τα έθνη δηλαδή, τα από του Δουνάβεως μέχρι της Μεσογείου θαλάσσης κατοικούντα, επλανώντο μη έχοντα μόνιμον εστίαν. Το τοιούτο δε είνε η αιτία και δια τα άλλα μεν έθνη, προ πάντων δε δια τους Θράκας, ότι επηκολούθησε μεγάλη σύγχυσις δια τον καθορισμόν των αναφερομένων εις αυτούς ζητημάτων ένεκα των διαφόρων μεταναστεύσεων, προ πάντων δε από την εποχήν του Τρωικού πολέμου μέχρι των Μηδικών πολέμων. Αι σπουδαιότεροι όμως μεταναστεύσεις έγιναν προ πάντων από τον Τρωικόν πόλεμον και έπειτα εκτός των μετακινήσεων των Μυσών και των Φρυγών, αι οποίαι είνε αρχαιόταται και έγιναν πολλούς αιώνας προ του Τρωικού πολέμου.Άλλ' η επικρατέστερα σύγχυσις περί τον καθορισμόν της μεταναστεύσεως και της διαβιώσεως εν γένει των διαφόρων Θρακικών εθνών έγινε πολύ μεγαλειτέρα και δια τον ουσιωδέστατον λόγον, ότι πολλά από τα έθνη αυτά κατόπιν εξέλιπον τελείως, άλλα δε διεσπάσθησαν και διεσπάρησαν, άλλα δε πάλιν ανεμίγησαν με άλλα και εσχημάτισαν ένα έθνος μεγαλείτερον και γενικώτερον, ως λ. χ. οι Μοισοί εις την Ευρώπην και οι Φρύγες εις την Μ. Ασίαν, διότι κατά τον αιώνιον και αναπόφευκτον νόμον της προσαρμογής τα μικρότερα έθνη απερροφήθησαν υπό των μεγαλειτέρων και ισχυρότερων εθνών 613.Κατά δε την μαρτυρίαν του μεγάλου ιστορικού Θουκυδίδου φαίνεται ότι «η σήμερον καλούμενη Ελλάς δεν κατοικείτο διαρκώς έκπαλαι, δηλαδή δεν είχε μονίμους κατοίκους, αλλά προηγουμένως συνεκροτείτο από μεταναστεύσεις και ευκόλως οι κάτοικοι εγκατέλειπαν την χώραν των και μετέβαινον εις άλλην, όταν τυχόν εβιάζοντο από άλλους ισχυρότερους και περισσοτέρους.»Η Ελλάς και μετά τα Τρωικά υφίστατο μεταναστεύσεις....
http://www.ideografhmata.gr/forum/viewtopic.php?f=112&t=4221
Η χώρα που σήμερα λέγεται Ελλάδα αρχικά ήταν σχεδόν κατοικία βαρβάρων με πολυπληθέστερο φύλο τους καλούμενους Πελασγούς, ο λόγος και για τον οποίο η Ελλάδα αρχικά λέγονταν Πελασγία και οι κάτοικοί της Πελασγοί: «Της νυν Ελλάδος, πρότερον δε Πελασγίης καλουμένης» ( Ηρόδοτος B 54 - 57). Τα άλλα φύλα ήσαν οι Δαναοί, οι Καδμείοι ή Θηβαίοι, οι Πέλοπες, οι Κάρες, οι Φοίνικες, οι Εύμολποι κ.α., οι οποίοι άλλοι ήρθαν από την Ασία (Μ. Ασία, Κασπία κ.α.), άλλοι από την Αφρική (Αίγυπτο κ.α.) και άλλοι από την Ευρώπη (Θράκη κ.α.). .
Όλα αυτά τα φύλα, καθώς λέει ο Θουκυδίδης (Α, 2 9) μέχρι και λίγο μετά τους χρόνους του Τρωικού πολέμου ζούσαν μεταναστευτικά, επειδή δεν υπήρχε ακόμη η γεωργία και ως εξ αυτού οι άνθρωποι έπρεπε να μεταναστεύουν για εξεύρεση πηγών διατροφής. Μάλιστα επειδή η πιο ισχυρή ομάδα όπου πήγαινε έδιωχνε εκείνη που έβρισκε εκεί για να εκμεταλλευτεί αυτή το χώρο αρχικά, μέχρι τα τρωικά, αφενός δεν υπήρχαν σύνορα, κράτη ή πατρίδες, πολιτισμός κ.τ.λ. και αφετέρου ο Ηρόδοτος και ο Εκαταίος ο Μιλήσιος χαρακτηρίζουν την περίοδο αυτή βάρβαρο και τα φύλα βάρβαρα.
Οι Πελασγοί ήταν αυτόχθονες, δηλαδή ήσαν οι πρώτοι άνθρωποι που είχαν έρθει στην Ελλάδα και οι υπόλοιποι ήσαν επήλυδες (από το επί+ έρχομαι), δηλαδή φύλα που είχαν έρθει στην Ελλάδα μετά από τους Πελασγούς.
Οι Πελασγοί, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ονομάστηκαν έτσι από τον πρώτο βασιλιά γενάρχη τους, τον Πελασγό, που είχε ρίζα ή την έδρα του βασιλείου του στην Αρκαδία της Πελοποννήσου. Ο Πελασγός ήταν λέει ο πρώτος αυτόχθων βασιλιάς της Αρκαδίας και από αυτόν ονομάσθηκε Πελασγία η Πελοπόννησος. Οι κάτοικοι όλη της Πελοποννήσου ήσαν απόγονοι του Άργου και του Πελασγού, παιδιών του Δία και της Νιόβης, απ΄όπου οι Πελοποννήσιοι ονομάσθηκαν μετά Πελασγοί. Ο Πελασγός και η Μελίβοια, κόρη του Ωκεανού ή κατ' άλλους την Κυλλήνη, γέννησαν το Λυκάονα, το βασιλιά των Αρκάδων που με πάρα πολλές γυναίκες απόκτησε 50 γιους: Θεσπρωτό, Μάκεδνο, Μαίναλο, Φθίο, Λύκιο, Ορχομενό & και έτσι, εννοείται, οι Πελασγοί εξαπλώθηκαν σ' όλη την Ελλάδα.
Οι Πελασγοί ή μετέπειτα Έλληνες πριν από τα τρωικά διαχωρίζονταν σε διάφορα επί μέρους φύλα: Ίωνες, Αχαιούς, Δωριείς και Αιολείς, ισχυρότερα των οποίων ήσαν οι Ίωνες ή Αθηναίοι και οι Δωριείς ή Σπαρτιάτες και τα οποία μετά τα τρωικά, ξέκοψαν και αποτέλεσαν ξέχωρο έθνος, το Ελληνικό. Στο έθνος αυτό σιγά-σιγά προσχώρησαν και τα υπόλοιπα φύλα των Πελασγών, καθώς και πολλοί άλλοι βάρβαροι, όπως οι Δαναοί, οι Καδμείοι, οι Πέλοπες κ.α.
«Το Ελληνικό έθνος αφότου φάνηκε, την ίδια πάντα γλώσσα μιλά - αυτό είναι η πεποίθησή μου, αφότου όμως ξέκοψε από το Πελασγικό, αδύνατο τότε και στην αρχή και μικρό, αυξήθηκε ύστερα και πλήθαινε σε έθνη, καθώς προσχώρησαν σ' αυτό κυρίως οι Πελασγοί, αλλά και πάρα πολλά άλλα βαρβαρικά φύλα» (Ηρόδοτος Α, 57- 58)
.....
http://ellas.pblogs.gr/2007/09/h-arhaia-istoria-twn-ellhnwn.html
http://www.ideografhmata.gr/forum/viewtopic.php?f=124&t=5589
Πελασγοί (πηγή : Βικιπαίδεια)
Με το όνομα Πελασγοί οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς αποκαλούσαν, συγκεχυμένα, διάφορους πληθυσμούς, ιδιαίτερα αυτούς που θεωρούσαν "προελληνικούς". Κάποιοι, κυρίως μεταγενέστεροι, το χρησιμοποιούν όμως και για να περιγράψουν ελληνικούς πληθυσμούς. Σύγχρονοι ιστορικοί, αρχαιολόγοι και γλωσσολόγοι έχουν προσπαθήσει να συνδέσουν τους "Πελασγούς", έναν όρο με μάλλον ασαφές περιεχόμενο, με διάφορους υλικούς πολιτισμούς, γλωσσολογικές ομάδες κ.λ.π. αλλά πρόκειται περί άλυτου "προβλήματος". Οι συνεχείς επεξεργασίες των ελληνικών παραδόσεων και μύθων καθιστούν δύσκολο το διαχωρισμό σαφών "αναμνήσεων ιστορικών γεγονότων" και μυθοπλασίας όσον αφορά τις πληροφορίες που δίνουν οι αρχαίοι συγγραφείς για τους Πελασγούς.[1]
Περιοχές όπως η Θεσσαλία και η Αττική θεωρούνταν παραδοσιακά ως περιοχές στις οποίες κατοικούσαν Πελασγοί. Γενάρχης των Πελασγών αναφέρεται ο Πελασγός. Με τ' όνομά του συνδέθηκαν πολυάριθμοι θρύλοι και παραδόσεις.
Ιστορικές μαρτυρίες :
Περί των Πελασγών έχουν αφήσει μαρτυρίες πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς από τους μυθικούς χρόνους. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι: Ησίοδος, Όμηρος, Έφορος, Στράβων, Σκύμνος, Ηρόδοτος, Μενεκράτης, Παυσανίας, Θουκυδίδης, Ευριπίδης, Αισχύλος, Διονύσιος ο Αλικαρνασεύς, Αντικλείδης, καθώς και ο Πλάτων.
Τόποι στους οποίους αρχαίοι συγγραφείς ανέφεραν ότι κατοικούσαν Πελασγοί :
Πελοπόννησος
Ξεκινώντας από την Ελληνική Μυθολογία, ο Ησίοδος παραδίδει την παράδοση ότι πρώτος κάτοικος της Αρκαδίας ήταν ο Πελασγός, ο δε Έφορος ότι όλοι οι Πελασγοί είναι αρκαδικής καταγωγής, σημείο που αναφέρει ο Στράβων [2]. Ο δε Παυσανίας συμπληρώνει πως την εποχή που βασίλευε ο Πελασγός, όλη η Πελοπόννησος λεγόταν Πελασγία ή Αχαϊκόν Άργος. Ο δε Διονύσιος Αλικαρνασσεύς διατρανώνει: "των Πελασγών το γένος εκ Πελοποννήσου το αρχαίον" (Ι 17). Αλλά και ο Ευριπίδης στο έργο του "Αρχέλαος" αναφέρει πως "όταν ο Δαναός ήλθε στο Άργος κι έκτισε την πόλη του Ινάχου, και ενώ οι κάτοικοι λέγονταν "Πελασγιώται" εκείνος τους όρισε με νόμο αυτοί σε όλη την αρχαία Ελλάδα να λέγονται Δαναοί". Επίσης, ο Ηρόδοτος σημειώνει πως "όσο καιρό οι Ίωνες κατοικούσαν στη Πελοπόννησο στη περιοχή της σημερινής Αχαΐας, πριν ακόμη να έλθουν ο Δαναός και ο Ξούθος ονομάζονταν Πελασγοί Αιγιαλείς και που έλαβαν τελικά το όνομα Ίωνες από τον Ίωνα του Ξούθου"[3]. Τέλος, ο Στράβων αναφέρει ότι ο Αισχύλος στις "Ικέτιδες", καθώς και στις "Δαναΐδες" αναφέρεται στη καταγωγή των Πελασγών από το Άργος (Ε κεφ. Β).
Αττική
Ο Ηρόδοτος αναφέρει την ύπαρξη Πελασγικού έθνους στην Αττική[4] και συμπληρώνει πως όταν ο Κροίσος θέλησε να μάθει ποιοι Έλληνες είναι οι πιο ισχυροί, βρήκε πως πρώτοι ήταν οι Λακεδαιμόνιοι και μετά οι Αθηναίοι, οι πρώτοι από τη φυλή των Δωριέων και οι δεύτεροι από των Ιώνων. "Πράγματι αυτοί οι λαοί ήσαν οι πλέον εξέχοντες, οι δεύτεροι μεν καταγωγής Πελασγικής, οι πρώτοι δε καταγωγής ελληνικής"*.
(*) Για τη διάκριση πελασγική - ελληνική, δείτε παρακάτω
Θεσσαλία
Για τους Πελασγούς στην Θεσσαλία αναφέρεται ο Στράβων, ο οποίος και αποκαλεί όλη τη Θεσσαλία Πελασγικόν Άργος και συγκεκριμένα: "τη Θεσσαλία μεταξύ των εκβολών του Πηνειού και των Θερμοπυλών μέχρι της ορεινής χώρας σε όλη την έκταση της Πίνδου, αφού οι Πελασγοί ήταν κυρίαρχοι των τόπων αυτών" και ιδιαίτερα πως είχαν επεκταθεί "προπάντων μεταξύ των Αιολέων που ήταν ανά τη Θεσσαλία."[5]
Σημειώνεται όμως ότι και κατά τους ιστορικούς χρόνους, το νότιο τμήμα της Θεσσαλίας μεταξύ Λάρισας και Φερών διατηρούσε το όνομα Πελασγιώτις.
Ήπειρος
Στην Ιλιάδα, αναφέρεται στην προσευχή του Αχιλλέα ο Ζευς, ο οποίος προσφωνείται βασιλιάς της Δωδώνης και των Πελασγών. [6]
Η Ήπειρος και ιδιαίτερα η Δωδώνη αποτελούσε το κέντρο των Πελασγών. Ο Στράβων μνημονεύει τον Ησίοδο, ο οποίος είχε αποκαλέσει τη Δωδώνη ως το Πελασγών έδρανο (fr.225). Εδώ υπήρχε και το μέγα ιερό του Δωδωναίου Διός, το περίφημο ομώνυμο μαντείο καθώς και ένα από τα αρχαιότερα θέατρα του ελλαδικού χώρου.
Μακεδονία
Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Αισχύλου στο έργο Ικέτιδες (250), όπου ο Βασιλεύς Πελασγός αναφέρει: "Του γηγενούς Παλαίχθονος είμαι εγώ γιος, ο Πελασγός, που κυβερνώ τη χώρα. Και αφού είμαι ο βασιλιάς επόμενο είναι να πάρουν από μένα τ΄ όνομά τους οι Πελασγοί που κατοικούν τη χώρα. Όλη αυτή που τη διασχίζει ο αγνός Στρυμόνας στη δυτική πλευρά του. Και τη χώρα των Περραιβών ακόμη εξουσιάζω και όσα μέρη είναι πέρα από την Πίνδο και της Δωδώνης τα βουνά. Τα σύνορά μου ορίζει η θάλασσα"[7].
Σαμοθράκη
Κατά τον Ηρόδοτο, "τη Σαμοθράκη κατοικούσαν παλαιότερα Πελασγοί". [8]. Από τους Πελασγούς προέρχονται τα Καβείρια μυστήρια.
Ίμβρος - Λήμνος
Ο Ηρόδοτος, αναφερόμενος στον 5ο αιώνα π.Χ., σημειώνει τόσο για την Ίμβρο όσο και για τη Λήμνο, ότι την εποχή εκείνη και τα δύο αυτά νησιά τα κατοικούσαν ακόμα οι Πελασγοί[9].
Λέσβος
Και η Λέσβος κατά τον Στράβωνα, (Ε κεφ.Β), λέγονταν Πελασγία, που σαφώς σημαίνει ότι κατοικείτο από Πελασγούς.
Κυκλάδες
Κατά την Περσική εκστρατεία, ο Ηρόδοτος αναφέρει πως οι Κυκλάδες πρόσφεραν 17 πλοία συμπληρώνοντας ότι "και αυτοί ήταν λαός Πελασγικός που αργότερα όμως ονομάσθηκαν Ίωνες" [10].
Κρήτη
Για τους Πελασγούς στην Κρήτη παραδίδεται από τον Όμηρο, στην Οδύσσεια (Τ 175) η παρουσία των "δίων Πελασγών". [11]
Ελλήσποντος
Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως στον Ελλήσποντο πελασγικές εγκαταστάσεις υπήρχαν στις περιοχές Πλακία και Σκυλάκη και πως οι Πελασγοί αυτοί του Ελλησπόντου προέρχονταν από την Αττική[12].
Μικρά Ασία
Ο Όμηρος στην Ιλιάδα χαρακτηρίζει τους γείτονες των Κιλίκων της Τρωάδας Πελασγούς και συγκεκριμένα αναφέρει πως "ο Ιππόθοος οδηγούσε τα φύλα των κονταρομάχων Πελασγών αυτών που κατοικούσαν στην εύφορη Λάρισσα[13]. Ο δε Μεκράτης ο Ελαΐτης θεωρεί τους Πελασγούς κατοίκους όλης της Ιωνικής παραλίας: "την παραλίαν την νυν Ιωνικήν πάσαν από Μυκάλης αρξαμένην υπό Πελασγών οικείσθαι πρότερον". Ακόμη όμως και ο Ηρόδοτος επισημαίνει για τους Αιολείς πως "στους παλαιότερους χρόνους και αυτοί λέγονταν Πελασγοί".
Κύπρος
Και για την Κύπρο ο Ηρόδοτος αναφέρει πως είχαν μεταναστεύσει εκεί Πελασγοί από την Αθήνα, τη Σαλαμίνα, την Κύθνο και από την Αρκαδία[14]. Μάλιστα ο Βασιλεύς της Τεγέας, Αγήνωρ, ήταν ο ιδρυτής της Πάφου. Η δε κυπριακή διάλεκτος ομοιάζει με την αρκαδική, εξ ου και γίνεται λόγος για την αρκαδοκυπριακή διάλεκτο ή Νότια Αχαϊκή, διάλεκτο των αρχαίων ελληνικών. Επίσης κατά την παράδοση, ο Αιακίδης Τεύκρος με μερικούς Τρώες αιχμαλώτους ήταν εκείνος που έκτισε τη Σαλαμίνα της Κύπρου.
Ετρουρία
Ο Αθηναίος Αντικλείδης, Αλεξανδρινός ιστορικός, παραδίδει κατά μαρτυρία του Στράβωνα (E κεφ.B) πως οι Πελασγοί εκείνοι που ζούσαν στη Μακεδονία και στην Αττική ήταν εκείνοι που κατοίκησαν και στα γύρω από την Ίμβρο και τη Λήμνο μέρη και πως μερικοί απ' αυτούς υπό τον Λύδο τον Τυρρηνό μετανάστευσαν στην Ιταλία, που απετέλεσαν και στη συνέχεια το έθνος των Τυρρηνών ή Ετρούσκων.
http://el.wikisource.org/wiki/Στράβων_5
Περιοχές όπως η Θεσσαλία και η Αττική θεωρούνταν παραδοσιακά ως περιοχές στις οποίες κατοικούσαν Πελασγοί. Γενάρχης των Πελασγών αναφέρεται ο Πελασγός. Με τ' όνομά του συνδέθηκαν πολυάριθμοι θρύλοι και παραδόσεις.
Ιστορικές μαρτυρίες :
Περί των Πελασγών έχουν αφήσει μαρτυρίες πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς από τους μυθικούς χρόνους. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι: Ησίοδος, Όμηρος, Έφορος, Στράβων, Σκύμνος, Ηρόδοτος, Μενεκράτης, Παυσανίας, Θουκυδίδης, Ευριπίδης, Αισχύλος, Διονύσιος ο Αλικαρνασεύς, Αντικλείδης, καθώς και ο Πλάτων.
Τόποι στους οποίους αρχαίοι συγγραφείς ανέφεραν ότι κατοικούσαν Πελασγοί :
Πελοπόννησος
Ξεκινώντας από την Ελληνική Μυθολογία, ο Ησίοδος παραδίδει την παράδοση ότι πρώτος κάτοικος της Αρκαδίας ήταν ο Πελασγός, ο δε Έφορος ότι όλοι οι Πελασγοί είναι αρκαδικής καταγωγής, σημείο που αναφέρει ο Στράβων [2]. Ο δε Παυσανίας συμπληρώνει πως την εποχή που βασίλευε ο Πελασγός, όλη η Πελοπόννησος λεγόταν Πελασγία ή Αχαϊκόν Άργος. Ο δε Διονύσιος Αλικαρνασσεύς διατρανώνει: "των Πελασγών το γένος εκ Πελοποννήσου το αρχαίον" (Ι 17). Αλλά και ο Ευριπίδης στο έργο του "Αρχέλαος" αναφέρει πως "όταν ο Δαναός ήλθε στο Άργος κι έκτισε την πόλη του Ινάχου, και ενώ οι κάτοικοι λέγονταν "Πελασγιώται" εκείνος τους όρισε με νόμο αυτοί σε όλη την αρχαία Ελλάδα να λέγονται Δαναοί". Επίσης, ο Ηρόδοτος σημειώνει πως "όσο καιρό οι Ίωνες κατοικούσαν στη Πελοπόννησο στη περιοχή της σημερινής Αχαΐας, πριν ακόμη να έλθουν ο Δαναός και ο Ξούθος ονομάζονταν Πελασγοί Αιγιαλείς και που έλαβαν τελικά το όνομα Ίωνες από τον Ίωνα του Ξούθου"[3]. Τέλος, ο Στράβων αναφέρει ότι ο Αισχύλος στις "Ικέτιδες", καθώς και στις "Δαναΐδες" αναφέρεται στη καταγωγή των Πελασγών από το Άργος (Ε κεφ. Β).
Αττική
Ο Ηρόδοτος αναφέρει την ύπαρξη Πελασγικού έθνους στην Αττική[4] και συμπληρώνει πως όταν ο Κροίσος θέλησε να μάθει ποιοι Έλληνες είναι οι πιο ισχυροί, βρήκε πως πρώτοι ήταν οι Λακεδαιμόνιοι και μετά οι Αθηναίοι, οι πρώτοι από τη φυλή των Δωριέων και οι δεύτεροι από των Ιώνων. "Πράγματι αυτοί οι λαοί ήσαν οι πλέον εξέχοντες, οι δεύτεροι μεν καταγωγής Πελασγικής, οι πρώτοι δε καταγωγής ελληνικής"*.
(*) Για τη διάκριση πελασγική - ελληνική, δείτε παρακάτω
Θεσσαλία
Για τους Πελασγούς στην Θεσσαλία αναφέρεται ο Στράβων, ο οποίος και αποκαλεί όλη τη Θεσσαλία Πελασγικόν Άργος και συγκεκριμένα: "τη Θεσσαλία μεταξύ των εκβολών του Πηνειού και των Θερμοπυλών μέχρι της ορεινής χώρας σε όλη την έκταση της Πίνδου, αφού οι Πελασγοί ήταν κυρίαρχοι των τόπων αυτών" και ιδιαίτερα πως είχαν επεκταθεί "προπάντων μεταξύ των Αιολέων που ήταν ανά τη Θεσσαλία."[5]
Σημειώνεται όμως ότι και κατά τους ιστορικούς χρόνους, το νότιο τμήμα της Θεσσαλίας μεταξύ Λάρισας και Φερών διατηρούσε το όνομα Πελασγιώτις.
Ήπειρος
Στην Ιλιάδα, αναφέρεται στην προσευχή του Αχιλλέα ο Ζευς, ο οποίος προσφωνείται βασιλιάς της Δωδώνης και των Πελασγών. [6]
Η Ήπειρος και ιδιαίτερα η Δωδώνη αποτελούσε το κέντρο των Πελασγών. Ο Στράβων μνημονεύει τον Ησίοδο, ο οποίος είχε αποκαλέσει τη Δωδώνη ως το Πελασγών έδρανο (fr.225). Εδώ υπήρχε και το μέγα ιερό του Δωδωναίου Διός, το περίφημο ομώνυμο μαντείο καθώς και ένα από τα αρχαιότερα θέατρα του ελλαδικού χώρου.
Μακεδονία
Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Αισχύλου στο έργο Ικέτιδες (250), όπου ο Βασιλεύς Πελασγός αναφέρει: "Του γηγενούς Παλαίχθονος είμαι εγώ γιος, ο Πελασγός, που κυβερνώ τη χώρα. Και αφού είμαι ο βασιλιάς επόμενο είναι να πάρουν από μένα τ΄ όνομά τους οι Πελασγοί που κατοικούν τη χώρα. Όλη αυτή που τη διασχίζει ο αγνός Στρυμόνας στη δυτική πλευρά του. Και τη χώρα των Περραιβών ακόμη εξουσιάζω και όσα μέρη είναι πέρα από την Πίνδο και της Δωδώνης τα βουνά. Τα σύνορά μου ορίζει η θάλασσα"[7].
Σαμοθράκη
Κατά τον Ηρόδοτο, "τη Σαμοθράκη κατοικούσαν παλαιότερα Πελασγοί". [8]. Από τους Πελασγούς προέρχονται τα Καβείρια μυστήρια.
Ίμβρος - Λήμνος
Ο Ηρόδοτος, αναφερόμενος στον 5ο αιώνα π.Χ., σημειώνει τόσο για την Ίμβρο όσο και για τη Λήμνο, ότι την εποχή εκείνη και τα δύο αυτά νησιά τα κατοικούσαν ακόμα οι Πελασγοί[9].
Λέσβος
Και η Λέσβος κατά τον Στράβωνα, (Ε κεφ.Β), λέγονταν Πελασγία, που σαφώς σημαίνει ότι κατοικείτο από Πελασγούς.
Κυκλάδες
Κατά την Περσική εκστρατεία, ο Ηρόδοτος αναφέρει πως οι Κυκλάδες πρόσφεραν 17 πλοία συμπληρώνοντας ότι "και αυτοί ήταν λαός Πελασγικός που αργότερα όμως ονομάσθηκαν Ίωνες" [10].
Κρήτη
Για τους Πελασγούς στην Κρήτη παραδίδεται από τον Όμηρο, στην Οδύσσεια (Τ 175) η παρουσία των "δίων Πελασγών". [11]
Ελλήσποντος
Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως στον Ελλήσποντο πελασγικές εγκαταστάσεις υπήρχαν στις περιοχές Πλακία και Σκυλάκη και πως οι Πελασγοί αυτοί του Ελλησπόντου προέρχονταν από την Αττική[12].
Μικρά Ασία
Ο Όμηρος στην Ιλιάδα χαρακτηρίζει τους γείτονες των Κιλίκων της Τρωάδας Πελασγούς και συγκεκριμένα αναφέρει πως "ο Ιππόθοος οδηγούσε τα φύλα των κονταρομάχων Πελασγών αυτών που κατοικούσαν στην εύφορη Λάρισσα[13]. Ο δε Μεκράτης ο Ελαΐτης θεωρεί τους Πελασγούς κατοίκους όλης της Ιωνικής παραλίας: "την παραλίαν την νυν Ιωνικήν πάσαν από Μυκάλης αρξαμένην υπό Πελασγών οικείσθαι πρότερον". Ακόμη όμως και ο Ηρόδοτος επισημαίνει για τους Αιολείς πως "στους παλαιότερους χρόνους και αυτοί λέγονταν Πελασγοί".
Κύπρος
Και για την Κύπρο ο Ηρόδοτος αναφέρει πως είχαν μεταναστεύσει εκεί Πελασγοί από την Αθήνα, τη Σαλαμίνα, την Κύθνο και από την Αρκαδία[14]. Μάλιστα ο Βασιλεύς της Τεγέας, Αγήνωρ, ήταν ο ιδρυτής της Πάφου. Η δε κυπριακή διάλεκτος ομοιάζει με την αρκαδική, εξ ου και γίνεται λόγος για την αρκαδοκυπριακή διάλεκτο ή Νότια Αχαϊκή, διάλεκτο των αρχαίων ελληνικών. Επίσης κατά την παράδοση, ο Αιακίδης Τεύκρος με μερικούς Τρώες αιχμαλώτους ήταν εκείνος που έκτισε τη Σαλαμίνα της Κύπρου.
Ετρουρία
Ο Αθηναίος Αντικλείδης, Αλεξανδρινός ιστορικός, παραδίδει κατά μαρτυρία του Στράβωνα (E κεφ.B) πως οι Πελασγοί εκείνοι που ζούσαν στη Μακεδονία και στην Αττική ήταν εκείνοι που κατοίκησαν και στα γύρω από την Ίμβρο και τη Λήμνο μέρη και πως μερικοί απ' αυτούς υπό τον Λύδο τον Τυρρηνό μετανάστευσαν στην Ιταλία, που απετέλεσαν και στη συνέχεια το έθνος των Τυρρηνών ή Ετρούσκων.
http://el.wikisource.org/wiki/Στράβων_5
Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2007
Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2007
Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2007
Αγια Σοφιά, Κωνσταντινούπολη: να ξαναγίνει Ορθόδοξος Ναός
Ιδιαίτερη κοινοποίηση
Subject: AGIA SOPHIA
Importance: High
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ MAIL ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ.
To all of you who are Greek, Orthodox:
The European Union Parliament is pressuring the Turkish Government to restore Saint Sophia Cathedral from a museum into a Greek Orthodox Church. However the Parliament has set a requirement of 1.000.000 signatures on a petition before it makes this conversation a prerequisite for Turkey 's admission into the European Union.
You are requested to cast your vote by logging on to a link at WWW.hagiasophiablog.com. This is an opportunity for each of you to have an impact on world events. Get as many Greek Orthodox, other Orthodox and Christian friends of yours to sign the petition and make history.
Στο site www.hagiasophiablog.com υπάρχει ένα LINK, για να ψηφίσετε, ώστε να ξαναλειτουργήσει η Αγία Σοφία στην Κων/πολη ως χριστιανική εκκλησία και όχι ως μουσείο.
Για να ξεκινήσει η διαδικασία συζήτησης και άσκησης πίεσης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς την Τουρκία χρειάζονται 1.000.000 ηλεκτρονικές υπογραφές.
Ήδη σε μια εβδομάδα μαζεύτηκαν χωρίς καν ανακοινώσεις από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο 50.000.
ΠΕΡΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ.
Subject: AGIA SOPHIA
Importance: High
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ MAIL ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ.
To all of you who are Greek, Orthodox:
The European Union Parliament is pressuring the Turkish Government to restore Saint Sophia Cathedral from a museum into a Greek Orthodox Church. However the Parliament has set a requirement of 1.000.000 signatures on a petition before it makes this conversation a prerequisite for Turkey 's admission into the European Union.
You are requested to cast your vote by logging on to a link at WWW.hagiasophiablog.com. This is an opportunity for each of you to have an impact on world events. Get as many Greek Orthodox, other Orthodox and Christian friends of yours to sign the petition and make history.
Στο site www.hagiasophiablog.com υπάρχει ένα LINK, για να ψηφίσετε, ώστε να ξαναλειτουργήσει η Αγία Σοφία στην Κων/πολη ως χριστιανική εκκλησία και όχι ως μουσείο.
Για να ξεκινήσει η διαδικασία συζήτησης και άσκησης πίεσης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς την Τουρκία χρειάζονται 1.000.000 ηλεκτρονικές υπογραφές.
Ήδη σε μια εβδομάδα μαζεύτηκαν χωρίς καν ανακοινώσεις από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο 50.000.
ΠΕΡΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ.
Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007
άρθρο: Πόλεις του Ιππόδαμου ή πόλεις του Ιπποδάμειου συστήματος;
Πόλεις του Ιππόδαμου ή πόλεις του Ιπποδάμειου συστήματος;_
Φ.Λόγος_10/09/2007
Δευτέρα 2 Ιουλίου 2007
Παρασκευή 15 Ιουνίου 2007
Να τι διδάσκονται οι Τούρκοι στα σχολεία!
ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ : Ενώ το βιβλίο Ιστορίας που διδάσκονται τα Ελληνόπουλα στη ΣΤ' Δημοτικού εξυμνεί τις «προοδευτικές» προσπάθειες των Οθωμανών να atενισχύσουν την εκπαίδευση των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία το αντίστοιχο εγχειρίδιο της γείτονος διδάσκει στους Τούρκους μαθητές ότι: -Σελίδα19: «Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή». -Σελίδα 21: «Η Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να διατηρήσει στο Αιγαίο την ειρήνη». (!!!) -Σελί δα 65: «Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία είναι δυνατόν να διατηρηθεί με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία». -Σελίδα 110: «Η Τουρκία καθόρισε τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια το 1930. Έτσι η Χίος, η Μυτιλήνη και η Σάμος βρίσκονται μέσα στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας.Το δικαίωμα κυριαρχίας μιας χώρας στα δικά της χωρικά ύδατα της επιτρέπει να ασκεί τα ίδια δικαιώματα στα νησιά που βρίσκονται σε αυτά τα ύδατα».
Αυτά και άλλα πολλά αλιεύει κάποιος από την πρώτη κιόλας ανάγνωση του βιβλίου Ιστορίας (έκδοση 1996) το οποίο διδάσκεται σήμερα συστηματικά στις μεγαλύτερες τάξεις του τουρκικού σχολείου οκταετούς υποχρεωτικής φοίτησης. Το συγκεκριμένο σύγγραμμα που τιτλοφορείται τα «Τα δίκαια της Τουρκίας στο Αιγαίο» (EgeDenizinde TurkHaklari) και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη γείτονα το 1955 ! με την υπογραφή του Τούρκου καθηγητή Ιστορίας Μεχμέτ Σακά.
Βάση των αυθαίρετων ιστορικών θεωριών τις οποίες σήμερα διδάσκονται στις ιστορικές ακαδημίες και στις στρατιωτικές σχολές της Τουρκίας,όλοι οι πολιτισμοί του Αιγαίου-μεταξύ αυτών και ο ελληνικός- ήταν τουρκικής προέλευσης! Φτάνουν στον παραλογισμό να θεωρούν Μινωίτες, Μυκηναίους, Ίωνες, Τρώες και Πελασγούς προτουρκικές φυλές που κατοικούσαν στο Αιγαίο. Σύμφωνα με αυτές τις απίστευτες θεωρίες, οι Έλληνες δεν ήταν παρά ένα μικρό παρακλάδι του «μεγάλου τουρκικού λαού»,του «μοναδικού που είχε τη δύναμη να δημιουργεί μεγάλα κράτη και πολιτισμούς»! Ακόμη πιο προχωρήμενη είναι η εργασία του Σελαχατίν Σαλιζίκ (Turk Yunaniliskilerive filiki eteria) όπου περιλαμβάνονται αλλόκοτοι ισχυρισμοί όπως ότι ο ελληνικός πολιτισμός ήρθε από την Ασία και δεν είχε κανένα πρωτότυπο στοιχείο, ότι οι Τούρκοι ήρθαν στο Αιγαίο το...2480 π.Χ. και ότι ο Δημόκριτος,Ηρόδοτος,Ιπποκράτης,Πυθαγόρας και Όμηρος ήταν όλοι τους τουρκικής καταγωγής. Η εργασία του εγκρίθηκε απ' το τουρκικό υπουργείο Παιδείας και διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία. .. Εφημερίδα ΤΟ ΘΕΜΑ - Νίκος Χειλαδάκης
Κυριακή 10 Ιουνίου 2007
Αποσπάσματα από "Ηροδότου Ιστορίες"
Ο Ηρόδοτος αποτελεί μία από τις πολυτιμότερες πηγές της Ιστορίας της αρχαιότητας. Διαβάζοντας κανείς τις αναφορές του στις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εποχής του στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και συγκρίνοντας τες με το σήμερα βρίσκει πολλές ομοιότητες, αλλά και το μίτο της εξήγησης τουςΠερί «Αξιοκρατικής Διακυβέρνησης» (Τερψιχόρη)
Η δεύτερη εξέγερση των Ελλήνων της Ιωνίας κατά της περσικής κυριαρχίας (τέλη 6ου αιώνος π.Χ.) άρχισε από τη Νάξο και τη Μίλητο. Την εποχή εκείνη η Μίλητος είχε φτάσει σε ύψιστο βαθμό οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας και αποτελούσε το καύχημα της Ιωνίας. Ομως τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε έτσι. Σε μια προηγούμενη πολυετή περίοδο, η Μίλητος είχε εξασθενήσει εξαιτίας κακοδιοίκησης και εμφύλιων σπαραγμών.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει πώς επετεύχθη η μεταστροφή αυτή: «Την τάξη απεκατέστησαν οι Πάριοι, τους οποίους από όλους τους Ελληνες οι Μιλήσιοι επέλεξαν ως συμβούλους. Οταν οι εκπρόσωποι των Παρίων έφτασαν στη Μίλητο και αντίκρισαν το χάος που επικρατούσε, ζήτησαν να τους επιτραπεί να περιοδεύσουν όλη τη χώρα για να αποκομίσουν μια συνολική εικόνα. Κατά την περιοδεία τους δε αυτή, οι Πάριοι, κάθε φορά που έβλεπαν ένα κομμάτι γης άριστα καλλιεργημένο, σημείωναν το όνομα του ιδιοκτήτη. Ομως, οι περιπτώσεις αυτές ήταν ελάχιστες.
Οταν η έρευνα τους ολοκληρώθηκε και επέστρεψαν στην πόλη, ζήτησαν από τους Μιλήσιους να συγκληθεί Γενική Συνέλευση. Και τότε ανακοίνωσαν την απόφαση τους να αναθέσουν τη διοίκηση της πόλης στους πολίτες των οποίων είχαν καταγράψει τα ονόματα. Με το σκεπτικό ότι οι πολίτες αυτοί θα μπορούσαν να διαχειριστούν και τα δημόσια πράγματα, όπως ακριβώς τα δικά τους».
Σημ. Οίκοθεν νοείται ότι την εποχή εκείνη δεν είχε θεσπισθεί κανενός είδους επαγγελματικό ασυμβίβαστο με το βουλευτικό αξίωμα.Περί «Πόθεν Εσχες» (Ευτέρπη)
Ο Αμασις υπήρξε ένας από τους πιο επιφανείς Φαραώ της Αιγύπτου, γνωστός για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας, καθώς και για τις εκπολιτιστικές του δραστηριότητες. Περιγράφοντας τη ζωή στην Αίγυπτο επί της βασιλείας του (570-529 π.Χ.), ο Ηρόδοτος αναφέρει, μεταξύ άλλων, και τα εξής:«Εξάλλου, ο Αμασις είναι αυτός που καθιέρωσε τον νόμο βάσει του οποίου κάθε πολίτης, άπαξ του έτους, υποχρεούται να δηλώνει στο νομάρχη της περιφέρειας του από πού κερδίζει τα προς το ζην. Αν δεν το πράξει ή δεν μπορέσει να αποδείξει ότι τα χρήματα που δαπάνησε προέρχονται από τίμια πηγή, τιμωρείται με θάνατο. Το νόμο αυτόν "δανείστηκε" ο Σόλων και τον εισήγαγε στην Αθήνα, όπου τον διατηρούν ακόμα επειδή τον θεωρούν νόμον τέλειον».
Σημ. Οχι μόνον στην Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα, αλλά και στην Ελλάδα του 21ου αιώνα διατηρούν τον «τέλειο» αυτόν νόμο (χωρίς βέβαια την ποινή), μόνο που δεν εφαρμόζεται «τέλεια».Περί «Διπλωματίας» (Ερατώ)
Ως γνωστόν, οι Πλαταιείς ήταν πιστοί σύμμαχοι των Αθηναίων, οι οποίοι τους είχαν υπό την προστασία τους, κυρίως έναντι των Θηβαίων, οι οποίοι δεν τους άφηναν σε ησυχία. Ο Ηρόδοτος διηγείται πώς συνήφθη αυτή η συμμαχία και αποκαλύπτει ποιος είχεν ωφέλεια απ' αυτήν: «Η συμμαχία συνήφθη όταν κάποτε οι Πλαταιείς, πιεζόμενοι φοβερά από τους Θηβαίους και μπροστά στον κίνδυνο να υποδουλωθούν, ζήτησαν να παραδοθούν στον Κλεομένη, βασιλιά της Σπάρτης, που έτυχε να βρίσκεται με στρατό στην περιοχή τους. Οι Σπαρτιάτες όμως δεν δέχτηκαν την προσφορά, με το επιχείρημα ότι αυτοί ζούσαν μακριά και δεν θα προλάβαιναν να τους σώσουν σε περίπτωση που θα τους επετίθεντο οι Θηβαίοι. Και τους συμβούλεψαν να παραδοθούν στους Αθηναίους, οι οποίοι ήταν γείτονες τους και συνεπώς ήταν σε θέση να τους προστατεύουν πιο αποτελεσματικά. Συμβουλή την οποία οι Πλαταιείς απεδέχθησαν».
Ο Ηρόδοτος όμως αμφισβητεί τις καλές προθέσεις των Σπαρτιατών και συνεχίζει: «Η συμβουλή αυτή δεν εδόθη βέβαια από συμπάθεια προς τους Πλαταιείς, αλλά διότι ήταν προς το συμφέρον της Σπάρτης να εξαντλούνται οι Αθηναίοι με το να βρίσκονται συνεχώς σε εμπόλεμη κατάσταση με τους Βοιωτούς στην προσπάθεια τους να προστατεύσουν τους Πλαταιείς».
Σημ. Οπως φαίνεται, οι Λακεδαιμόνιοι δεν ήταν μόνον ικανοί πολεμιστές αλλά και δαιμόνιοι στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής.Περί «Ελλήνων της Ιωνίας» (Κλειώ - Καλλιόπη)
Η αδυναμία αποτελεσματικής προστασίας των Ελλήνων της Ιωνίας από τις ασιατικές ορδές είχε διαπιστωθεί από τους αρχαιότατους χρόνους. Ο Ηρόδοτος κάνει δύο αναφορές σχετικά με αυτό το θέμα :α) Οι Ελληνες της Ιωνίας, ακόμα και μετά την κυριαρχία του Κόρου, δεν έπαψαν να συνέρχονται στο Πανιώνιον και να συζητούν τα προβλήματα τους. Σε μία από τις συναντήσεις αυτές (το 546 π.Χ.), ο Βίας ο Πριηνεύς (ένας από τους επτά σοφούς) έκανε μια πρόταση.
Σχετικά, ο Ηρόδοτος αναφέρει:«Ο Βίας πρότεινε στους Ελληνες της Ιωνίας να κατασκευάσουν από κοινού ένα στόλο, στον οποίο να επιβιβαστούν όλοι και να πλεύσουν στη Σαρδηνία, όπου να εγκατασταθούν ως ενιαία κοινότητα. Εκεί θα μπορούσαν να ζήσουν ελεύθεροι και ευτυχισμένοι στο μέλλον. Ενώ, αν συνέχιζαν να παραμένουν στην Ιωνία, δεν έβλεπε ότι θα μπορούσαν ποτέ να ανακτήσουν την ελευθερία τους. Ομως η πρόταση του Βία δεν έγινε δεκτή».
β) Μετά τη νίκη τους στη Μυκάλη (το 479 π.Χ.) οι Ελληνες κατέπλευσαν στη Σάμο, όπου έκαναν σύσκεψη με θέμα τη σκοπιμότητα μεταφοράς του ελληνικού πληθυσμού της Ιωνίας σε άλλη περιοχή του ελληνικού κόσμου, εγκαταλείποντας την Ιωνία στους βαρβάρους. Διότι ήταν αδύνατο να τους προστατεύουν επ' άπειρον και, αν δεν τους προστάτευαν, αυτοί από μόνοι τους δεν είχαν καμιά ελπίδα να ξεμπλέξουν με τους Πέρσες. Μια τέτοια πρόταση, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, έκαναν οι Λακεδαιμόνιοι:«Οι αντιπρόσωποι των Πελοποννησίων είχαν τη γνώμη ότι έπρεπε να εκδιωχθούν από τους εμπορικούς λιμένες οι Ελληνες που είχαν μηδίσει και ο τόπος τους να δοθεί στους Ιωνες να κατοικήσουν. Οι Αθηναίοι όμως αντέδρασαν στην πρόταση αυτή και επισήμαναν ότι δεν δέχονται να αποφασίζουν οι Πελοποννήσιοι για το μέλλον των δικών τους αποικιών. Ετσι, η πρόταση δεν έγινε δεκτή».
Σημ. Πέρασαν 24 αιώνες για να φανεί πόσο δύσκολο ήταν να προστατεύουν οι Ελληνες τους αδελφούς τους στην αλλη πλευρά του Αιγαίου (1922) και για να πραγματοποιηθεί τελικά (όχι βέβαια με μεταφορά στη Σικελία) η πρόταση που υπέβαλε ο Βίας ο Πριηνεύς (Συνθήκη Λωζάννης).
Περί «Λειψυδρίας σε Αίγυπτο και Ελλάδα» (Ευτέρπη)
Οι Αιγύπτιοι πίστευαν πως τα νερά του Νείλου δεν προέρχονταν από βροχές και χιόνια, αλλά ήταν δώρο του θεού Ηλιου. Διότι τους ήταν αδιανόητο ότι μπορούσε να βρέχει και να χιονίζει σε μέρη νοτιότερα της Αιγύπτου. Αλλωστε, το γεγονός και μόνον ότι ο Νείλος πλημμύριζε το θέρος και όχι το χειμώνα, σε αντίθεση με τους ποταμούς των άλλων χωρών, αποτελούσε για τους Αιγυπτίους επιβεβαίωση της πίστης τους ότι είχαν μια προνομιακή πηγή ύδρευσης. Τέτοια πηγή, κατά τη γνώμη τους, δεν είχε η Ελλάδα και γι' αυτό ίσως μια μέρα να κινδύνευε από λειψυδρία. Σχετικά ιστορεί ο Ηρόδοτος:«Οι Αιγύπτιοι πιστεύουν πως, αν σταματήσει ο Νείλος να υπερχειλίζει, θα πάθουν τα ίδια που νομίζουν ότι θα πάθουν μια μέρα οι Ελληνες. Δηλαδή, όταν πληροφορήθησαν ότι ολόκληρη η Ελλάδα ποτίζεται από νερό της βροχής και όχι από υπερχείλιση ποταμών, όπως η Αίγυπτος, παρατήρησαν ότι θα έρθει μια μέρα που οι Ελληνες θα πεινάσουν.
Με άλλα λόγια, αν οι θεοί αποφασίσουν να μην μας στέλνουν πια βροχές και χιόνια, εμείς οι Ελληνες θα πεθάνουμε από πείνα, αφού η χώρα μας εκτός από τη βροχή και τα χιόνια δεν έχει άλλη πηγή νερού».
Σημ. Οπως οι Αιγύπτιοι τότε, έτσι και σήμερα, πολλές κυβερνήσεις πιστεύουν ότι οι χώρες τους δεν κινδυνεύουν από την καταστροφή του περιβάλλοντος και αρνούνται να λάβουν προληπτικά μέτρα.
Του Ιωάννη Καμάρα, Οικονομολόγου – Απογευματινή 10 Μαρτίου του 2007
Ο Ηρόδοτος αποτελεί μία από τις πολυτιμότερες πηγές της Ιστορίας της αρχαιότητας. Διαβάζοντας κανείς τις αναφορές του στις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εποχής του στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και συγκρίνοντας τες με το σήμερα βρίσκει πολλές ομοιότητες, αλλά και το μίτο της εξήγησης τουςΠερί «Αξιοκρατικής Διακυβέρνησης» (Τερψιχόρη)
Η δεύτερη εξέγερση των Ελλήνων της Ιωνίας κατά της περσικής κυριαρχίας (τέλη 6ου αιώνος π.Χ.) άρχισε από τη Νάξο και τη Μίλητο. Την εποχή εκείνη η Μίλητος είχε φτάσει σε ύψιστο βαθμό οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας και αποτελούσε το καύχημα της Ιωνίας. Ομως τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε έτσι. Σε μια προηγούμενη πολυετή περίοδο, η Μίλητος είχε εξασθενήσει εξαιτίας κακοδιοίκησης και εμφύλιων σπαραγμών.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει πώς επετεύχθη η μεταστροφή αυτή: «Την τάξη απεκατέστησαν οι Πάριοι, τους οποίους από όλους τους Ελληνες οι Μιλήσιοι επέλεξαν ως συμβούλους. Οταν οι εκπρόσωποι των Παρίων έφτασαν στη Μίλητο και αντίκρισαν το χάος που επικρατούσε, ζήτησαν να τους επιτραπεί να περιοδεύσουν όλη τη χώρα για να αποκομίσουν μια συνολική εικόνα. Κατά την περιοδεία τους δε αυτή, οι Πάριοι, κάθε φορά που έβλεπαν ένα κομμάτι γης άριστα καλλιεργημένο, σημείωναν το όνομα του ιδιοκτήτη. Ομως, οι περιπτώσεις αυτές ήταν ελάχιστες.
Οταν η έρευνα τους ολοκληρώθηκε και επέστρεψαν στην πόλη, ζήτησαν από τους Μιλήσιους να συγκληθεί Γενική Συνέλευση. Και τότε ανακοίνωσαν την απόφαση τους να αναθέσουν τη διοίκηση της πόλης στους πολίτες των οποίων είχαν καταγράψει τα ονόματα. Με το σκεπτικό ότι οι πολίτες αυτοί θα μπορούσαν να διαχειριστούν και τα δημόσια πράγματα, όπως ακριβώς τα δικά τους».
Σημ. Οίκοθεν νοείται ότι την εποχή εκείνη δεν είχε θεσπισθεί κανενός είδους επαγγελματικό ασυμβίβαστο με το βουλευτικό αξίωμα.Περί «Πόθεν Εσχες» (Ευτέρπη)
Ο Αμασις υπήρξε ένας από τους πιο επιφανείς Φαραώ της Αιγύπτου, γνωστός για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας, καθώς και για τις εκπολιτιστικές του δραστηριότητες. Περιγράφοντας τη ζωή στην Αίγυπτο επί της βασιλείας του (570-529 π.Χ.), ο Ηρόδοτος αναφέρει, μεταξύ άλλων, και τα εξής:«Εξάλλου, ο Αμασις είναι αυτός που καθιέρωσε τον νόμο βάσει του οποίου κάθε πολίτης, άπαξ του έτους, υποχρεούται να δηλώνει στο νομάρχη της περιφέρειας του από πού κερδίζει τα προς το ζην. Αν δεν το πράξει ή δεν μπορέσει να αποδείξει ότι τα χρήματα που δαπάνησε προέρχονται από τίμια πηγή, τιμωρείται με θάνατο. Το νόμο αυτόν "δανείστηκε" ο Σόλων και τον εισήγαγε στην Αθήνα, όπου τον διατηρούν ακόμα επειδή τον θεωρούν νόμον τέλειον».
Σημ. Οχι μόνον στην Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα, αλλά και στην Ελλάδα του 21ου αιώνα διατηρούν τον «τέλειο» αυτόν νόμο (χωρίς βέβαια την ποινή), μόνο που δεν εφαρμόζεται «τέλεια».Περί «Διπλωματίας» (Ερατώ)
Ως γνωστόν, οι Πλαταιείς ήταν πιστοί σύμμαχοι των Αθηναίων, οι οποίοι τους είχαν υπό την προστασία τους, κυρίως έναντι των Θηβαίων, οι οποίοι δεν τους άφηναν σε ησυχία. Ο Ηρόδοτος διηγείται πώς συνήφθη αυτή η συμμαχία και αποκαλύπτει ποιος είχεν ωφέλεια απ' αυτήν: «Η συμμαχία συνήφθη όταν κάποτε οι Πλαταιείς, πιεζόμενοι φοβερά από τους Θηβαίους και μπροστά στον κίνδυνο να υποδουλωθούν, ζήτησαν να παραδοθούν στον Κλεομένη, βασιλιά της Σπάρτης, που έτυχε να βρίσκεται με στρατό στην περιοχή τους. Οι Σπαρτιάτες όμως δεν δέχτηκαν την προσφορά, με το επιχείρημα ότι αυτοί ζούσαν μακριά και δεν θα προλάβαιναν να τους σώσουν σε περίπτωση που θα τους επετίθεντο οι Θηβαίοι. Και τους συμβούλεψαν να παραδοθούν στους Αθηναίους, οι οποίοι ήταν γείτονες τους και συνεπώς ήταν σε θέση να τους προστατεύουν πιο αποτελεσματικά. Συμβουλή την οποία οι Πλαταιείς απεδέχθησαν».
Ο Ηρόδοτος όμως αμφισβητεί τις καλές προθέσεις των Σπαρτιατών και συνεχίζει: «Η συμβουλή αυτή δεν εδόθη βέβαια από συμπάθεια προς τους Πλαταιείς, αλλά διότι ήταν προς το συμφέρον της Σπάρτης να εξαντλούνται οι Αθηναίοι με το να βρίσκονται συνεχώς σε εμπόλεμη κατάσταση με τους Βοιωτούς στην προσπάθεια τους να προστατεύσουν τους Πλαταιείς».
Σημ. Οπως φαίνεται, οι Λακεδαιμόνιοι δεν ήταν μόνον ικανοί πολεμιστές αλλά και δαιμόνιοι στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής.Περί «Ελλήνων της Ιωνίας» (Κλειώ - Καλλιόπη)
Η αδυναμία αποτελεσματικής προστασίας των Ελλήνων της Ιωνίας από τις ασιατικές ορδές είχε διαπιστωθεί από τους αρχαιότατους χρόνους. Ο Ηρόδοτος κάνει δύο αναφορές σχετικά με αυτό το θέμα :α) Οι Ελληνες της Ιωνίας, ακόμα και μετά την κυριαρχία του Κόρου, δεν έπαψαν να συνέρχονται στο Πανιώνιον και να συζητούν τα προβλήματα τους. Σε μία από τις συναντήσεις αυτές (το 546 π.Χ.), ο Βίας ο Πριηνεύς (ένας από τους επτά σοφούς) έκανε μια πρόταση.
Σχετικά, ο Ηρόδοτος αναφέρει:«Ο Βίας πρότεινε στους Ελληνες της Ιωνίας να κατασκευάσουν από κοινού ένα στόλο, στον οποίο να επιβιβαστούν όλοι και να πλεύσουν στη Σαρδηνία, όπου να εγκατασταθούν ως ενιαία κοινότητα. Εκεί θα μπορούσαν να ζήσουν ελεύθεροι και ευτυχισμένοι στο μέλλον. Ενώ, αν συνέχιζαν να παραμένουν στην Ιωνία, δεν έβλεπε ότι θα μπορούσαν ποτέ να ανακτήσουν την ελευθερία τους. Ομως η πρόταση του Βία δεν έγινε δεκτή».
β) Μετά τη νίκη τους στη Μυκάλη (το 479 π.Χ.) οι Ελληνες κατέπλευσαν στη Σάμο, όπου έκαναν σύσκεψη με θέμα τη σκοπιμότητα μεταφοράς του ελληνικού πληθυσμού της Ιωνίας σε άλλη περιοχή του ελληνικού κόσμου, εγκαταλείποντας την Ιωνία στους βαρβάρους. Διότι ήταν αδύνατο να τους προστατεύουν επ' άπειρον και, αν δεν τους προστάτευαν, αυτοί από μόνοι τους δεν είχαν καμιά ελπίδα να ξεμπλέξουν με τους Πέρσες. Μια τέτοια πρόταση, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, έκαναν οι Λακεδαιμόνιοι:«Οι αντιπρόσωποι των Πελοποννησίων είχαν τη γνώμη ότι έπρεπε να εκδιωχθούν από τους εμπορικούς λιμένες οι Ελληνες που είχαν μηδίσει και ο τόπος τους να δοθεί στους Ιωνες να κατοικήσουν. Οι Αθηναίοι όμως αντέδρασαν στην πρόταση αυτή και επισήμαναν ότι δεν δέχονται να αποφασίζουν οι Πελοποννήσιοι για το μέλλον των δικών τους αποικιών. Ετσι, η πρόταση δεν έγινε δεκτή».
Σημ. Πέρασαν 24 αιώνες για να φανεί πόσο δύσκολο ήταν να προστατεύουν οι Ελληνες τους αδελφούς τους στην αλλη πλευρά του Αιγαίου (1922) και για να πραγματοποιηθεί τελικά (όχι βέβαια με μεταφορά στη Σικελία) η πρόταση που υπέβαλε ο Βίας ο Πριηνεύς (Συνθήκη Λωζάννης).
Περί «Λειψυδρίας σε Αίγυπτο και Ελλάδα» (Ευτέρπη)
Οι Αιγύπτιοι πίστευαν πως τα νερά του Νείλου δεν προέρχονταν από βροχές και χιόνια, αλλά ήταν δώρο του θεού Ηλιου. Διότι τους ήταν αδιανόητο ότι μπορούσε να βρέχει και να χιονίζει σε μέρη νοτιότερα της Αιγύπτου. Αλλωστε, το γεγονός και μόνον ότι ο Νείλος πλημμύριζε το θέρος και όχι το χειμώνα, σε αντίθεση με τους ποταμούς των άλλων χωρών, αποτελούσε για τους Αιγυπτίους επιβεβαίωση της πίστης τους ότι είχαν μια προνομιακή πηγή ύδρευσης. Τέτοια πηγή, κατά τη γνώμη τους, δεν είχε η Ελλάδα και γι' αυτό ίσως μια μέρα να κινδύνευε από λειψυδρία. Σχετικά ιστορεί ο Ηρόδοτος:«Οι Αιγύπτιοι πιστεύουν πως, αν σταματήσει ο Νείλος να υπερχειλίζει, θα πάθουν τα ίδια που νομίζουν ότι θα πάθουν μια μέρα οι Ελληνες. Δηλαδή, όταν πληροφορήθησαν ότι ολόκληρη η Ελλάδα ποτίζεται από νερό της βροχής και όχι από υπερχείλιση ποταμών, όπως η Αίγυπτος, παρατήρησαν ότι θα έρθει μια μέρα που οι Ελληνες θα πεινάσουν.
Με άλλα λόγια, αν οι θεοί αποφασίσουν να μην μας στέλνουν πια βροχές και χιόνια, εμείς οι Ελληνες θα πεθάνουμε από πείνα, αφού η χώρα μας εκτός από τη βροχή και τα χιόνια δεν έχει άλλη πηγή νερού».
Σημ. Οπως οι Αιγύπτιοι τότε, έτσι και σήμερα, πολλές κυβερνήσεις πιστεύουν ότι οι χώρες τους δεν κινδυνεύουν από την καταστροφή του περιβάλλοντος και αρνούνται να λάβουν προληπτικά μέτρα.
Του Ιωάννη Καμάρα, Οικονομολόγου – Απογευματινή 10 Μαρτίου του 2007
Τετάρτη 11 Απριλίου 2007
ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΩΝ ΤΑΣΣΟΣΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ- 8,9,10 Απριλίου 2011 Λευκωσία - Συνέδριο: «Το Κυπριακό και το Διεθνές Σύστημα,1945-1974:Αναζητώντας θέση στον κόσμο
Ο Ελληνισμός της Κύπρου προδόθηκε τρεις φορές. Το 1959 με τις γνωστές
Καραμανλικές συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου που επιβλήθηκαν στους
Ελληνοκυπρίους, το 1974 με τη συμφωνημένη εισβολή (και πάλιν και από τον
«εθνάρχη» Καραμανλή) όπου απλά οι τούρκοι υπερέβησαν «όσα είχαν συμφωνηθεί»
και κατέλαβαν περίπου την μισή Κύπρο και το 2004 με το σχέδιο Ανάν. Σε αυτές
θα επανέλθουμε.
Μία τετάρτη προδοσία του Ελληνισμού της Κύπρου που αν πετύχει θα σημάνει και
τον αφανισμόν του βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ο αξιότιμος Άντρος Κυπριανού γενικός γραμματέας του κυβερνώντος κόμματος
ΑΚΕΛ, μαζί με τον κ. Χριστόφια και με το κατάλληλο ντεκόρ των «αδελφών»
τουρκοκυπρίων, προσπάθησε άθλια να σπιλώσει ως «επάρατον» εθνικιστή όποιον
ενδιαφέρεται για τη σωτηρία του Ελληνισμού της Κύπρου, που τον οδηγεί σε
καταστροφή ο Πρόεδρος του με τα γνωστά αποδεχθέντα του. Έφτασε να υβρίζει
και τον Εθνικοαπευθερωτικόν Αγώνα των Ελληνοκυπρίων που το κόμμα του από την
αρχή είχε προδώσει.
Κατωτέρω και συνημμένα μπορείτε να δείτε τη θαυμάσια ανάλυση του Καθηγητή
Ήφαιστου για το θέμα.
Από το όλο εξαιρετικό κείμενο του ξεχωρίζω τα κατωτέρω αποσπάσματα. Που δεν
αφορούν μόνον την Κύπρο αλλά και τους περισσότερους ημετέρους ευρωλιγούρηδες
παγκοσμιοποιημένους, εν γνώσει τους ή όχι νεοταξικούς, αλλά ουσία δρώντες
εναντίον του Ελληνισμού.
«Πολιτική και επιστημονική ύβρις και επωδός έπονται όταν κάθε φορά ο
προτεινόμενος εθνικός θάνατος μεταμφιέζεται ως υποψήφια χαμένη ευκαιρία.
Αντί να ερμηνεύσουμε σωστά τα αίτια των λαθών του παρελθόντος τα οποία
εμπόδισαν την επίτευξη των εφικτών σκοπών έχουμε ποταμούς ανορθολογικής
πολιτικής σκέψης που συνοδεύονται με κάλεσμα για ευθανασία.»
«Τέταρτον, μιλώντας λογικά, ορθολογιστικά και εξ ανάγκης ασυμβίβαστα,
διεθνισμός και εθνοκράτος ως θεσμός ελευθερίας είναι έννοιες και παραδοχές
ασύμβατες. Ο διεθνισμός κάθε απόχρωσης και κάθε εκδοχής αντιβαίνει στην
ελεύθερη εθνική ύπαρξη, θρέφει την εξάρτηση, υπονομεύει το εθνικό συμφέρον
και αντιβαίνει στα θέσφατα της υπέρτατης και έσχατης κοσμοθεωρίας της
εθνικής ανεξαρτησίας. Εξ αντικειμένου, τα διεθνιστικά και κοσμοπολίτικα
ιδεολογήματα αποτελούν θανατηφόρο δηλητήριο κατά του κράτους και κατά της
εθνικής ανεξαρτησίας, δηλαδή της ελευθερίας της κοινωνίας και εξ
αντικειμένου λειτουργούν ανασταλτικά και αναιρετικά κατά κάθε αξίωσης
συγκρότησης εθνικής στρατηγικής»
«Συμβουλή να αφήσεις το εθνοκράτος σου για να αγωνιστείς για την ενοποίηση
του πλανήτη οποιουδήποτε είδους ή απόχρωσης, αποτελεί συνταγή
κατακρημνίσματος. Από καιρό, αντί χάραξης μιας εθνικής στρατηγικής άξιας των
προσδοκιών μας που εκπληρώνει τους εφικτούς εθνικούς σκοπούς κάθε
συγκυρίας, έχουμε ένα νεφελώδες φάσμα εκλογικεύσεων περί «χαμένων ευκαιριών»
το οποίο υπερίπταται πάνω από τα κεφάλια μας προκαλώντας σύγχυση και
αποπροσανατολισμό»
«Πολλοί συχνά αμφισβητούν την σκοπιμότητα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα
των κυπρίων. Σφάλλουν βαθύτατα. Μπορούμε κάλλιστα να ισχυριστούμε ότι θα
μπορούσε να γίνει καλύτερη πολιτική διαχείρισή του ή να είχαμε σχεδιάσει μια
στρατηγική καλύτερης σύνδεσης εναλλακτικών βαθμίδων ένοπλου αγώνα με τους
διπλωματικούς χειρισμούς. Αυτό όμως είναι ένα ζήτημα και άλλο να ειπωθεί η
ανιστόρητη θέση ότι ο αγώνας ήταν περιττός ή αχρείαστος.»
«Στην Κύπρο ο σκοπός είναι και σήμερα και ο ίδιος θα συνεχίσει να είναι
μελλοντικά: Η αυτοδιάθεση του κυπριακού λαού. Οτιδήποτε πιο κάτω είναι
αναπόδραστα καταστροφικό καθότι καταστέλλει τις ασυμβίβαστες έσχατες αρχές
της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Αυτό τον σκοπό επιδιώξαμε το 1955 και ο
ίδιος σκοπός παραμένει και σήμερα. Όταν την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμεθα ας
μην σφάλλουμε μετατρέποντάς την σε δήθεν αμάχητο επιχείρημα υπέρ
αυτοχειριασμού»
Ευριπίδης Μπίλλης
Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ
ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΩΝ ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ- 8,9,10 Απριλίου 2011 Λευκωσία -
Συνέδριο: «Το Κυπριακό και το Διεθνές Σύστημα, 1945-1974: Αναζητώντας θέση
στον κόσμο»
Π. Ήφαιστος, Διεθνείς Σχέσεις-Στρατηγικές Σπουδές, Πανεπιστήμιο Πειραιώς
<http://www.ifestosedu.gr> www.ifestosedu.gr
«Το μεταπολεμικό διεθνές σύστημα: Σταθερά και μεταβλητά κριτήρια του
κυπριακού ζητήματος πριν και μετά το 1974 και τα αίτια του ελλείματος
εθνικής στρατηγικής»
Με διαχρονικά και οικουμενικά κριτήρια ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της
Κύπρου την δεκαετία του 1950 αποτέλεσε μια γνήσια αξίωση ελευθερίας. Ήταν ο
επιπλέον το τελευταίος ελληνικός αγώνας ελευθερίας, ανεξαρτησίας και
αυτοδιάθεσης. Και επειδή σε ένα διεθνές σύστημα πλήρες αιτιών πολέμου και
κυρίως πλήρες ηγεμονικών αξιώσεων ισχύος, η ανεξαρτησία για κάθε κοινωνία
ακόμη και όταν την κερδίσει απαιτείται να αγωνίζεται άγρυπνα και αδιάλειπτα
για να την διασφαλίζει. Για πολλούς στην Ελλάδα και στην Κύπρο αν και αυτό
είναι αναγκαιότητα δεν είναι αυτονόητα δεδομένο.
Βασική θέση που υιοθετούμε είναι ότι υπό τις συνθήκες των δύο πρώτων ρευστών
δεκαετιών της μεταπολεμικής περιόδου υπήρχαν οι προϋποθέσεις ενός
εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα οι σκοποί του οποίου αν υπήρχε μια ελληνική
Υψηλή Στρατηγική θα μπορούσαν να είχαν εκπληρωθεί. Εν τούτοις, από το 1945
μέχρι σήμερα το νεοελληνικό κράτος, σ' αντίθεση με την Βρετανία και Τουρκία,
ποτέ δεν διέθετε μια εθνική υψηλή στρατηγική.
Μια εθνική στρατηγική απαιτεί προϋποθέσεις. Ας αναφέρουμε μερικές από αυτές
τις προϋποθέσεις:
Πρώτον, γρανιτένια και αδιατάραχτη προσκόλληση στο εθνικό συμφέρον, στις
εθνικές μας κοσμοθεωρίες, στην ασυμβίβαστη υπεράσπιση ακόμη και της
τελευταίας ίντζας της εθνικής επικράτειας που προσφέρει η διεθνής
νομιμότητα, απόκτηση επαρκούς αποτρεπτικής ισχύος και αυτοθυσία αν
κινδυνεύσει η εθνική ανεξαρτησία.
Δεύτερον, σωστή γνώση της φυσιογνωμίας, του χαρακτήρα και των λειτουργιών
του διεθνούς συστήματος, βαθειά γνώση του άμεσου στρατηγικού περιβάλλοντος,
των άλλων στρατηγικών περιβαλλόντων ιδιαίτερα του πεδίου της ηγεμονικής
διαπάλης, των πολλών επιπέδων, στρωμάτων και ρευστών στρατηγικών κριτηρίων
και παραγόντων.
Τρίτον, περίκλειστο σύστημα λήψης αποφάσεων που περιφρουρεί τους
πολιτειακούς φορείς από έξωθεν διαβρώσεις και υπονομεύσεις, προσδιορισμό του
εθνικού συμφέροντος και των ιεραρχήσεών τους, διαρκής σφυρηλάτηση κρίσιμης
και δημοκρατικά νομιμοποιημένης πολιτικής συνοχής και συναίνεσης στα πεδία
των έσχατων λογικών του εθνικού συμφέροντος και αταλάντευτος αγώνας
εκπλήρωσής του.
Τέταρτον, μιλώντας λογικά, ορθολογιστικά και εξ ανάγκης
ασυμβίβαστα, διεθνισμός και εθνοκράτος ως θεσμός ελευθερίας είναι έννοιες
και παραδοχές ασύμβατες. Ο διεθνισμός κάθε απόχρωσης και κάθε εκδοχής
αντιβαίνει στην ελεύθερη εθνική ύπαρξη, θρέφει την εξάρτηση, υπονομεύει το
εθνικό συμφέρον και αντιβαίνει στα θέσφατα της υπέρτατης και έσχατης
κοσμοθεωρίας της εθνικής ανεξαρτησίας. Εξ αντικειμένου, τα διεθνιστικά και
κοσμοπολίτικα ιδεολογήματα αποτελούν θανατηφόρο δηλητήριο κατά του κράτους
και κατά της εθνικής ανεξαρτησίας, δηλαδή της ελευθερίας της κοινωνίας και
εξ αντικειμένου λειτουργούν ανασταλτικά και αναιρετικά κατά κάθε αξίωσης
συγκρότησης εθνικής στρατηγικής. Αν λόγω συνήθειας και καθιερωμένων
συμβατικών όρων κάποιοι νοιώθουν την ανάγκη να ταυτίζονται με κάποιο
διεθνισμό, ας κατανοήσουν ότι αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο αγάπη προς την
πατρίδα, την δημοκρατία, την ελευθερία και την ειρήνη με όρους διασφάλισης
της εθνικής ανεξαρτησίας. Εγγενώς έτσι ήταν πάντα ο κόσμος, έτσι είναι και
έτσι πάντα θα είναι.
Πέμπτον, μια ευρεία και βαθειά κοινωνική συναίνεση για την εθνική στρατηγική
ως έσχατη και υπέρτατη κοσμοθεωρητική παραδοχή είναι μια εξίσου σημαντική
προϋπόθεση εθνικής στρατηγικής. Η εθνική ανεξαρτησία για όλες τις κοινωνίες
είναι η ελευθερία τους, δηλαδή, ότι πιο πολύτιμο διαθέτουν. Όποιος απορεί
για τα αίτια μπορεί να μάθει πολλά διαβάζοντας τα ποιήματα του 16χρονου
Ευαγόρα Παλληκαρίδη, κατανοώντας, επίσης, τους βαθύτερους αιτιώδεις λόγους
για τους οποίους ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος και η κυπριακή κοινωνία,
το 2004 είπαν ένα ουρανομήκη ΟΧΙ στην υποδούλωσή τους. Κάποιοι βέβαια,
δυστυχώς ακαδημαϊκοί φορείς, με πολύ αρνητικά πρόσημα θεώρησαν σωστό να
χαρακτηρίζουν τον Τάσσο Παπαδόπουλο ως «απορριπτικό» γιατί απόρριπτε την
κατάργηση της ελευθερίας των κυπρίων. Τιμητικός θα έλεγα τίτλος, εν τέλει.
Είναι αναγκαίο να επιμείνω λίγο ακόμη για την παραδοχή της εθνικής
ανεξαρτησίας. Και αυτό αντίθετα με την συμβατική σοφία, δεν αποτελεί κάποια
αξιολογική ιδεολογική στάση.
Πρώτον, η κοσμοθεωρητική παραδοχή της εθνικής ανεξαρτησίας ή του «ιδεώδους
της εθνικής ανεξαρτησίας» όπως ονομαζόταν στην κλασική εποχή, είναι
πνευματικά σύμφυτη με την ύπαρξη μιας ανθρωπολογικά περιεκτικής και γι' αυτό
βιώσιμης κοινωνικής οντότητας.
Δεύτερον, η εθνική ανεξαρτησία αποτελεί τον υπέρτατο σκοπό της εθνικής
στρατηγικής. Επειδή όπως λέμε η στρατηγική είναι η συνάρτηση των μέσων με
τους σκοπούς για να την εκπλήρωση του τελευταίου χωρίς υπέρτατο πνευματικό
σκοπό μια εθνική στρατηγική προγραμματικά είναι κενή περιεχομένου, δηλαδή
προγραμματικά ανύπαρκτη.
Εξ ου και το προηγηθέν επιχείρημα ότι ανεξαρτήτως χρώματος ή απόχρωσης
επειδή ο διεθνισμός θεωρεί το έθνος και το εθνοκράτος αναλώσιμα και περιττά,
περιττή είναι και η εθνική στρατηγική, γεγονός που οδηγεί τους διεθνιστές να
συντάσσονται και να συμπράττουν με τα εκάστοτε διεθνιστικά μεταμφιεσμένα
δόγματα των καθ' έκαστη συγκυρία ηγεμονικών αξιώσεων.
Η εθνική ανεξαρτησία είναι υπέρτατη νομική, πολιτική, πνευματική και
κοσμοθεωρητική παραδοχή διαχρονικά πανηγυρικά οικουμενικά επικυρωμένη. Πάνω
σ' αυτή εξάλλου εδράζονται οι θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου.
Πνευματικές ή φιλοσοφικές ρωγμές λογικά δεν είναι επιτρεπτές και αν υπάρχουν
ροκανίζουν τόσο την εθνική στρατηγική όσο και την εθνική ανεξαρτησία. Όταν
οι κοινωνίες δεν την έχουν παλεύουν να την αποκτήσουν και όταν την
αποκτήσουν είναι προ το συμφέρον τους να την διαφυλάττουν με όλα τα μέσα και
με όποια θυσία και αν χρειαστεί. Για την εθνική ανεξαρτησία έγινε και ο
κυπριακός εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας.
Συμβουλή να αφήσεις το εθνοκράτος σου για να αγωνιστείς για την ενοποίηση
του πλανήτη οποιουδήποτε είδους ή απόχρωσης, αποτελεί συνταγή
κατακρημνίσματος. Από καιρό, αντί χάραξης μιας εθνικής στρατηγικής άξιας των
προσδοκιών μας που εκπληρώνει τους εφικτούς εθνικούς σκοπούς κάθε
συγκυρίας, έχουμε ένα νεφελώδες φάσμα εκλογικεύσεων περί «χαμένων ευκαιριών»
το οποίο υπερίπταται πάνω από τα κεφάλια μας προκαλώντας σύγχυση και
αποπροσανατολισμό.
Πολιτική και επιστημονική ύβρις και επωδός έπονται όταν κάθε φορά ο
προτεινόμενος εθνικός θάνατος μεταμφιέζεται ως υποψήφια χαμένη ευκαιρία.
Αντί να ερμηνεύσουμε σωστά τα αίτια των λαθών του παρελθόντος τα οποία
εμπόδισαν την επίτευξη των εφικτών σκοπών έχουμε ποταμούς ανορθολογικής
πολιτικής σκέψης που συνοδεύονται με κάλεσμα για ευθανασία.
Σ' αυτές τις αδιέξοδες συζητήσεις περί χαμένων δήθεν ευκαιριών
κάθε διαδοχικής συγκυρίας το προγραμματικό ροκάνισμα των θέσεών μας αν και
διαφορετικού περιεχομένου μορφικά είναι εν τούτοις πανομοιότυπο: Λανθασμένες
εκτιμήσεις για το διεθνές σύστημα, λανθασμένες εκτιμήσεις για τα όρια των
δυνατοτήτων των διεθνών θεσμών -οι οποίοι στην διεθνή πολιτική είναι
νομοτελειακά εξαρτημένες μεταβλητές της ισχύος-, λανθασμένες εσχατολογικές
διεθνιστικές ή κοσμοπολίτικες αφέλειες και ηγεμονικές εκλογικεύσεις για τον
επικείμενο θάνατο του κράτους και την έλευση του ενός ή άλλου διεθνιστικού ή
κοσμοπολίτικου πλανητικού παραδείσου.
Τέτοιοι ανορθολογισμοί ήδη μας προκάλεσαν γιγαντιαίες ζημιές στην Ελλάδα και
στην Κύπρο επειδή η διπλωματία μας σε διαδοχικές κομβικές στιγμές στηρίχθηκε
πάνω στην ακραία λανθασμένη υπόθεση πως αντί ισορροπίας με κάθε φίλο ή
αντίπαλο τα διακρατικά προβλήματα θα αντιμετωπιστούν, δήθεν, με αισθητικά
κριτήρια και διαπροσωπικές σχέσεις. Προσεγγίσεις μάλιστα που σε όλες τις
φάσεις που εξετάζουμε, ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες δεκαετίες, είναι
εμπλουτισμένες με άφθονη προπαγάνδα και λαϊκίστικο κτίσιμο προσδοκιών,
ψευτοδιλήμματα πόλεμος ή ειρήνη και καλλιέργεια ευσεβών πόθων και
ψευδαισθήσεων.
Πολλοί συχνά αμφισβητούν την σκοπιμότητα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των
κυπρίων. Σφάλλουν βαθύτατα. Μπορούμε κάλλιστα να ισχυριστούμε ότι θα
μπορούσε να γίνει καλύτερη πολιτική διαχείρισή του ή να είχαμε σχεδιάσει μια
στρατηγική καλύτερης σύνδεσης εναλλακτικών βαθμίδων ένοπλου αγώνα με τους
διπλωματικούς χειρισμούς. Αυτό όμως είναι ένα ζήτημα και άλλο να ειπωθεί η
ανιστόρητη θέση ότι ο αγώνας ήταν περιττός ή αχρείαστος.
Το κριτήριο της νομιμοποίησης μιας πολιτικής πράξης στην διεθνή πολιτική
ενέχει μεγάλη σημασία και στην ιστορική συγκυρία που έγινε ο κυπριακός
εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας η νομιμοποίησή του ήταν άφθονη.
Το ερώτημα όπως υπαινιχθήκαμε μόλις είναι εάν έτυχε σωστής διπλωματικής
διαχείρισης και αν όχι γιατί;
Η αξίωση αυτοδιάθεσης των κυπρίων τον 20ό αιώνα ήταν υπαρξιακού χαρακτήρα,
θεμελιώδης, αναπόφευκτη και για αντικειμενικούς ιστορικούς λόγους εντός
εφικτών ορίων. Επιτυχία απαιτούσε μεγιστοποίηση των νομικών, πολιτικών,
κοσμοθεωρητικών και διεθνοπολιτικών ερεισμάτων που διαθέταμε στην
μεταπολεμική συγκυρία.
Το κύμα των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων δεν είναι ο μόνος παράγων που
νομιμοποιούσε ένα αγώνα ελευθερίας στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο 19ος αιώνας
και οι αρχές του 20ού αιώνα ήταν επίσης η φάση εκπνοής της αποικιακής εποχής
και η αφετηρία του σύγχρονου πλανητικού εθνοκρατοκεντρικού διεθνούς
συστήματος.
Μπορεί αναρίθμητοι έλληνες και όχι μόνον να παρασύρθηκαν στην διεθνιστική
και κοσμοπολίτικη ρητορεία του τεχνητού, επίπλαστου και κίβδηλου Ψυχρού
Πολέμου όταν οι εκατέρωθεν ηγεμονικές δυνάμεις μεταμφίεσαν τα συμφέροντά
τους με ψεύτικα κοσμοϊστορικά σχέδια, πλην η ιστορική εξέλιξη αν και με
σκαμπανευάσματα συνεχίστηκε. Απλά, αν και εντυπωσιακός και καταστροφικός, ο
Ψυχρός Πόλεμος αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του των διενιστικοϋλιστικών
δογμάτων και των ηγεμονισμών που αφετηρία είχαν τον 17ο αιώνα και που
συμβολικά εξέπνευσαν το 1990. Πολλοί βέβαια λόγω κεκτημένης ταχύτητας ακόμη
τον βιώνουν.
Η καταστροφική πορεία της ανθρωπότητας που άρχισε με την πτώση της
Βυζαντινής Οικουμένης και στην συνέχεια την έλευση των υλιστικών δογμάτων
οδήγησε εν μέσω αντιφάσεων και καταστροφών στην αποικιοκρατία, στον
ηγεμονισμό και στην μεταβατική επίφαση του Ψυχρού Πολέμου που τερματίστηκε
το 1990. Τον 20ο αιώνα και πολύ περισσότερο στις απαρχές του 21ου αιώνα η
εθνική ανθρωπολογία εισέρευσε ξανά ορμητικά ως ο διαμορφωτικός παράγων του
πολιτικού γίγνεσθαι.
Αυτή η αλλαγή παραδείγματος αφορά τα εννέα τουλάχιστον δέκατα των ανθρώπων
του πλανήτη αν όχι το σύνολο, αν συμπεριλάβουμε τα έθνη της Δύσης οι
κοινωνίες των οποίων μάλλον κινούνται και αυτές ερήμην των ταρακουνημένων
και αποτυχημένων πολιτικών και διανοητικών ελίτ. Η τάση είναι πανίσχυρη.
Αφήνοντας κάποια πολιτικά και πνευματικά ελίτ να αναμασούν δόγματα
παρωχημένων φιλελεύθερων και μαρξιστικών υλισμών ή φασιστικών κολεκτιβισμών,
οι άνθρωποι στο επίπεδο των κοινωνικών οντοτήτων διαρκώς συγκροτούνται
πολιτικά σύμφωνα με την ιστορικά διαμορφωμένη εθνική ανθρωπολογική τους
υπόσταση <http://www.ifestosedu.gr/104ΕθνικήΚοσμοθεωρία.htm> .
Όποιος απορεί για τα αίτια, επαναλαμβάνω, μπορεί να μάθει πολλά διαβάζοντας
τα ποιήματα του 16χρονου Ευαγόρα Παλληκαρίδη και κατανοώντας το ΟΧΙ των
κυπρίων κατά της υποδούλωσής τους το 2004.
Οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες διαμόρφωσαν την πρώτη μεγάλη μετά-αποικιακή
καταστατική δομή: Συνέτειναν στην νομικοθεσμική και κοσμοθεωρητική επικύρωση
μιας οντολογικής πλέον πραγματικότητας που αναδείκνυε το εθνοκρατοκεντρικό
διεθνές σύστημα <http://www.ifestosedu.gr/105Ethnokratos.htm> που εδράζεται
πάνω στις κοινή για όλες τις κοινωνίες, υψηλή κοσμοθεωρητική αρχή της
Εθνικής Ανεξαρτησίας ως μετά-Αποικιακού τρόπου ζωής. Νομικοπολιτικά αυτό
ενσαρκώνουν και οι Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου.
Συνοψίζοντας αυτή την καίρια πτυχή τονίζουμε ότι η πριν το 1974
φάση αποτελείτο από δύο μεταβατικές εποχές και η Κύπρος πάτησε μέσα σε
αμφότερες: Η πρώτη μεταβατική εποχή ήταν η φάση των εθνικοαπελευθερωτικών
αγώνων που προκάλεσε την γένεση δύο εκατοντάδων ανεξάρτητων κρατών. Η
δεύτερη μεταβατική εποχή αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εγκλώβισε τα
κράτη αυτά αλλά και όλο τον πλανήτη μέσα στον εξίσου μεταβατικό Ψυχρό Πόλεμο
κατά την διάρκεια του οποίου διεξάχθηκε η επίπλαστη δήθεν ιδεολογική διαπάλη
Ανατολής-Δύσης.
Οι έλληνες της Κύπρου με την σύμπνοια των ελλήνων της μητροπολιτικής Ελλάδας
-και ανεξαρτήτως αδυναμιών της τελευταίας στο επίπεδο της πολιτικής
διακυβέρνησης- ήταν σωστό και ιστορικά αναπόδραστο να διεκδικήσουν
αυτοδιάθεση πριν ή μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και όπως γνωρίζουμε αυτό
έκαναν.
Κύριος ανασταλτικός παράγοντας που σχεδόν προγραμματικά προδίκασε την
αποτυχία αυτής της αναπόδραστης αξίωσης ελευθερίας ήταν το γεγονός ότι η
ελληνική κοινωνία ήταν το πρώτο μεγάλο θύμα του Ψυχρού Πολέμου. Μετά τον
άχαρο και αχρείαστο ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, η απορρέουσα εξάρτηση του
νεοελληνικού κράτους έθρεψε τα εκατέρωθεν διεθνιστικά σύνδρομα, δίχασε την
ελληνική κοινωνία και κατέστησε, βασικά μέχρι και σήμερα ανέφικτη την
συγκρότηση μιας εθνικής στρατηγικής που θα δικαίωνε την Κύπρο και θα
διασφάλιζε την ελληνική επικράτεια σύμφωνα με τις Συνθήκες και την διεθνή
νομιμότητα.
Στην συνέχεια, για αυτούς κυρίως τους λόγους αλλά και εκ του
γεγονότος ότι ο Ψυχρός Πόλεμος βάθαινε ολοένα και περισσότερο η εξάρτηση της
μητροπολιτικής Ελλάδας περιέπλεξε ακόμη περισσότερο την πολιτική διαχείριση
του αγώνα ελευθερίας. Δυνατότητες και ευκαιρίες εκμετάλλευσης των κυμάνσεων
του Ψυχρού Πολέμου για να επιτύχει ο αγώνας υπήρχαν πολλές. Στις εισηγήσεις
που προηγήθηκαν, για παράδειγμα, καταδείχθηκε ότι ένας εξεζητημένος δυτικός
προσανατολισμός κατά την διάρκεια των δεκαετιών του 1950 και 1960 θα
μπορούσε να επιτύχει πολλά και ίσως την πλήρη αυτοδιάθεση.
Λόγω των πιο πάνω και πολλών άλλων παραγόντων, το κεκτημένο της Κυπριακής
Δημοκρατίας μετά το 1960 ήταν αρκετά εύθραυστο λόγω ύπουλων διαιρετικών
συνταγματικών στοιχείων και η συνεχιζόμενη απουσία στρατηγικής διαχείρισης
κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου οδήγησε από το την μια αντίφαση στην
άλλη και από το ένα αδιέξοδο στο άλλο.
Εξωτερικές εξαρτήσεις, ιδεολογική διάβρωση, πνευματικό ροκάνισμα, λάθη
οφειλόμενα σε πάγια ελλείμματα κατανόησης της διεθνούς πολιτικής, έξωθεν
υποκινούμενες πολιτικά εγκληματικές στάσεις όπως το πραξικόπημα του 1974 ή η
υποστήριξη του εγκληματικού σχεδίου Αναν μας φέρνουν στο σημερινό εξαιρετικά
δύσκολο σταυροδρόμι. Εν τούτοις, επειδή Ιδιαίτερα όταν τα ζητήματα που
τίθενται είναι ζωής και θανάτου, δημοκρατίας και ελευθερίας, κανείς δεν
πρέπει να ξεχνά ότι στην διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν ανέφικτοι σκοποί παρά
μόνο δύσκολοι στόχοι.
Στην μια πλευρά είναι η πεπατημένη του κατευνασμού. Στην άλλη είναι η
επιδίωξη του μόνου εφικτού σκοπού, δηλαδή μιας βιώσιμης λύσης του κυπριακού
με γρανιτένια προσκόλληση στις υψηλές αρχές της δημοκρατίας, της ελευθερίας
και της εθνικής ανεξαρτησίας που τις ενσαρκώνει.
Το ζήτημα στην εξωτερική πολιτική δεν είναι το κατά πόσο σε κάθε ιστορική
συγκυρία θα περιπίπτουμε σε μοιρολατρία για παρελθούσες δήθεν «χαμένες
ευκαιρίες» αλλά το κατά πόσο στην εκάστοτε ιστορική συγκυρία θα
επιτυγχάνεται το εφικτό με σωστή διαχείριση όλων των μέσων που διαθέτουμε
χωρίς ποτέ να επιτρέπεται να δρασκελίσουμε κόκκινες γραμμές.
Σε κάθε περίπτωση, σε κάθε ιστορική στιγμή το ζητούμενο είναι η εκπλήρωση
του μέγιστου εφικτού εθνικού συμφέροντος χρησιμοποιώντας την βέλτιστη υψηλή
στρατηγική. Όταν αυτό δεν συμβαίνει μεμφόμαστε την λανθασμένη στρατηγική και
όχι τον μέγιστο εφικτό σκοπό που λόγω λαθών και παραλείψεών μας δεν
εκπληρώθηκε. Διατυπώνουμε επίσης πορίσματα για το πώς δεν θα επαναληφθούν τα
λάθη.
Συμπεραίνω λοιπόν λέγοντας ότι τα προβλήματα της εθνικής στρατηγικής που
απαιτεί βέλτιστη χρήση των μέσων που διαθέτουμε για να εκπληρώσουμε τον
εφικτό σκοπό της κάθε ιστορικής συγκυρίας, έχουν τρις κύριες διαστάσεις.
Πρώτον, την ευρεία διάδοση διεθνιστικών δογμάτων που διαποτίζουν την
ελλαδική και κυπριακή κοινωνία αναιρώντας προγραμματικά κάθε αξίωση χάραξης
Υψηλής εθνικής στρατηγικής. Δεύτερον, την συνεπαγόμενη διαχρονικά ξένη
εξάρτηση που περιορίζει τόσο την εθνική ανεξαρτησία όσο και την ανεξάρτητη
πολιτειακή δράση στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Τρίτον, ιδιαίτερα την
ύστερη εποχή, την εκτεταμένη διείσδυση στο πολιτικό, επικοινωνιακό και
πνευματικό πεδίο διεθνικών δρώντων οι οποίοι αν και επενεργούν διανεμητικά
δεν υπόκεινται στον παραμικρό δημοκρατικό έλεγχο.
Στο εσωτερικό του πιο σκληρού πυρήνα λήψης αποφάσεων, για παράδειγμα, δεν
μπορούν να ακούονται τα πιο ανορθολογικά και παράλογα πράγματα και η λόγω
επιστημονικής μεταμφίεσης να γίνονται πιστευτά από την εκάστοτε πολιτική
ηγεσία. Αυτό εν τούτοις είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της ελληνικής
πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών που διαβρώθηκε όχι μόνο λόγω παρακμής της
ακαδημαϊκής πολιτικής σκέψης αλλά λόγω και εκτεταμένης σε όλα τα επίπεδα του
ελληνικού πολιτικού και πνευματικού σκηνικού διείσδυσης ενός περίεργου
μίγματος πολιτικά και κοινωνικά ανεξέλεγκτων φορέων επιστημονικών τίτλων,
ενός ακόμη πιο περίεργου μίγματος διεθνικών δρώντων και λιγότερο ή
περισσότερο πονηρών μελών που εκτείνονται από πολυεθνικές επιχειρήσεις και
χρηματοοικονομικούς δρώντες μέχρι «πρώην» στελέχη των κυβερνήσεων και των
«υπηρεσιών» ξένων κρατών.
Ένας στοιχειώδης ιστορικοπολιτικός απολογισμός της περιόδου 1945 μέχρι 1974
αλλά πανομοιότυπα από το 1974 μέχρι σήμερα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αίτια,
αιτιώδεις σχέσεις και αιτιατά συμπλέκονται με ένα τρόπο που δεν είναι
καθόλου τυχαίος:
· Δεν είναι τυχαίο ότι έγινε ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα.
· Δεν είναι τυχαίο ότι άβουλα, αμελέτητα, απονενοημένα και προς
μεγάλη έκπληξη των Άγγλων, όπως έγραψε ο Μακμίλλαν προσήλθαμε στην τριμερή
διάσκεψη το 1955.
· Δεν είναι τυχαίο ότι η κυπριακή αριστερά διαιρέθηκε στον αγώνα
ελευθερίας των κυπρίων.
· Δεν είναι τυχαίο ότι ετοιμαζόμενοι για ένα μεγάλο αγώνα ελευθερίας
δεν συνεκτιμήσαμε δεόντως τις παραμέτρους του Ψυχρού Πολέμου αλλά και των
παραμέτρων της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής της δεκαετίας του 1950 και
1960.
· Δεν είναι τυχαίο ότι αλλοπρόσαλλα την ίδια στιγμή που η Κύπρος
ήταν κατειλημμένη από δυνάμεις του ΝΑΤΟ αρχές της δεκαετίας του 1960
στραφήκαμε προς την Σοβιετική Ένωση.
· Δεν είναι τυχαίο ότι εύκολα οι αμερικανικές υπηρεσίες διείσδυσαν
σε όλο το πολιτικό φάσμα πριν και μετά την ξενόφερτη χούντα του 1967.
· Δεν είναι τυχαίο το ότι στο πλαίσιο μιας αχρείαστα υπερβολικής
ταύτισης με τους αδέσμευτους δόθηκε δυσανάλογη σημασία στην ΓΣ του ΟΗΕ.
· Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί τάχθηκαν υπέρ των καταχρηστικών
ηγεμονικών επεμβάσεων μετά το 1990 συμβάλλοντας στην αναστάτωση της
περιφέρειάς μας και δημιουργώντας προϋποθέσεις διείσδυσης στις δικές μας
υποθέσεις.
· Δεν είναι τυχαίο ότι χάσαμε το τραίνο της ΕΕ επειδή την είδαμε
διεθνιστικά και όχι όπως είναι, εθνοκρατοκεντρικά.
· Δεν είναι τυχαίο ότι ουκ ολίγοι ακούοντας την έννοια «έθνος»
παθαίνουν πνευματική και πολιτική αλλεργία με τα τρόπο που ακυρώνει τα
πνευματικά, πολιτικά, πολιτισμικά και στρατηγικά μας ερείσματα.
· Δεν είναι τυχαίο ότι μη κυβερνητικές διεθνικές οργανώσεις
καλλιέργησαν την εικόνα ενός ανθόσπαρτου πλανήτη προσανατολίζοντας την
Ελλάδα προς τον κρημνό, καταπολεμώντας την πορεία της Κύπρου προς την ΕΕ,
αντικρούοντας ή και καταπολεμώντας την πολιτική αξιόπιστης εθνικής
αποτρεπτικής στρατηγικής στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
· Δεν είναι τυχαίο ότι πείστηκαν οι κυβερνούσες πολιτικές ηγεσίες
πως με κατευνασμό και δη στηριζόμενο σε αισθητικές και διαπροσωπικές φιλικές
σχέσεις θα αντιμετωπιστεί η τουρκική απειλή.
· Δεν είναι τυχαίο ότι η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος
επιβίωσης με μια υπεύθυνη αποτροπή συχνά εξυβρίστηκε ως εθνικιστική θέση.
· Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί τελικά θεωρήθηκε φυσιολογικό να μιλάμε
για νομιμοποίηση των τετελεσμένων στην Κύπρο και απάρνηση άσκησης των
κυριαρχικών δικαιωμάτων που προσφέρει η διεθνής νομιμότητα στο Αιγαίο και
στην Λεβαντίνη.
· Δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια γραμμή σκέψης υποστήριξε πως το
1955-59 οι άγγλοι αποικιοκράτες εφάρμοζαν πολιτική προστασίας των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων.
· Δεν είναι τυχαίο ότι επειδή όπως είπαν οι Ρωμαίοι scripta manent
πολλοί εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα. Αντί όμως να δηλώσουν ένα τίμιο ουρανομήκη
mea culpa επειδή για παράδειγμα συμπράττοντας με τους εχθρούς της ελευθερίας
και της Ελλάδας εκθείασαν το παράνομο και καταχρηστικό σχέδιο Αναν, ζητούν
και τα ρέστα.
· Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και σήμερα ουκ ολίγοι είναι έτοιμοι να
κάνουν άλμα στο κενό με την κατάργηση της ΚΔ και την κατασκευή μιας
πολιτειακής διαστροφής άνευ προηγουμένου που αναιρεί κεκτημένα πέντε
χιλιάδων χρόνων διαδρομής του πολιτικού πολιτισμού των ανθρώπων.
Καταληκτικά, ο μόνος λογικός και σωστός σκοπός πριν και μετά το 1974 ήταν η
αυτοδιάθεση. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα, στο πλαίσιο της Κυπριακής
Δημοκρατίας που μόνο αν είναι ένα δημοκρατικό κράτος μπορεί να επιβιώσει
χωρίς να καταστεί εστία συγκρούσεων και θανάτου. Νομικοπολιτικά, εξάλλου, αν
η αυτοδιάθεση στην βάση του one man one vote ήταν βασική αρχή της
από-αποικιοποίησης, ισχύει πλήρως στο εσωτερικό ενός κράτους δικαίου και της
αναγκαίας και μη εξαιρετέας δημοκρατικής νομιμότητας. Ποτέ δεν προσφερόταν
ως βιώσιμη λύση και ποτέ δεν θα είναι αποτελέσει βιώσιμη επιλογή η
συγκρότηση ενός διεστραμμένου πολιτειακού γάμου που θα διαιρέσει την
κοινωνία σε ρατσιστική και φυλετική βάση. Είναι άλμα στο κενό. Στην Κύπρο ο
σκοπός είναι και σήμερα και ο ίδιος θα συνεχίσει να είναι μελλοντικά: Η
αυτοδιάθεση του κυπριακού λαού. Οτιδήποτε πιο κάτω είναι αναπόδραστα
καταστροφικό καθότι καταστέλλει τις ασυμβίβαστες έσχατες αρχές της
ελευθερίας και της δημοκρατίας. Αυτό τον σκοπό επιδιώξαμε το 1955 και ο
ίδιος σκοπός παραμένει και σήμερα. Όταν την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμεθα ας
μην σφάλλουμε μετατρέποντάς την σε δήθεν αμάχητο επιχείρημα υπέρ
αυτοχειριασμού
Τέλος ολοκληρώνοντας, θέλω να αναφερθώ στην χθεσινή παραδοχή μεγάλου
σφάλματος στελέχους του ΕΛΙΑΜΕΠ επειδή, όπως μας είπε, σε συνομιλία του με
τον Γιάννη Κρανιδιώτη δεν είχε πειστεί ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ ήταν
σημαντική και σωστή διπλωματική επιλογή. Πάγια θέση μου όπως είναι γνωστό
είναι πως η παραδοχή λάθους στο επιστημονικό πεδίο τιμά δεν προσβάλλει τον
δηλώνοντα και πως τέτοιες πρακτικές αποτελούν προϋπόθεση επιστημονικής
προόδου. Πλην έλεος, ας μην υποβαθμίζουμε ένα ζήτημα γιγαντιαίων διαστάσεων
σε κάποια συνομιλία με τον αείμνηστο Κρανιδιώτη. Από πολλά στελέχη
απαιτείται ένα πολύ μεγάλο mea culpa. Αν και για το θέμα αυτό έγραψα αρκετά
και θα γράψω πολύ περισσότερα
<http://www.ifestosedu.gr/42memoriamkranidioti.htm> , είναι εδώ αναγκαίο να
ειπωθούν έστω και δύο λόγια. Πρώτον, δεν είναι ένα και δύο ή καμιά κουβέντες
σε κανένα συνέδριο αλλά εκατοντάδες κείμενα, βιβλία, άρθρα, επιφυλλίδες για
τα οποία κάποιοι από εμάς από το 1989 μέχρι και σήμερα απελπισμένα
αναγκαζόμαστε να αναλώσουμε χιλιάδες ώρες για να τα αντικρούσουμε.
Εκατοντάδες κείμενα λοιπόν για τα οποία πριν λίγα χρόνια το ΕΛΙΑΜΕΠ πήρε μια
επιστολή στην οποία τους πρότεινα να συγκροτηθεί επιστημονική ομάδα που θα
χρηματοδοτήσει το ίδιο μιας και εύπορο, για να προχωρήσουμε σε μια ενδελεχή
και αντικειμενική μελέτη ως προς το τι είπε τις και πως το είπε όσον αφορά
α) την υποβολή αίτησης ένταξης, β) την πορεία της των ενταξιακών
διαπραγματεύσεων, γ) την αμυντική ενίσχυση της Κύπρου, δ) την αποτρεπτική
στρατηγική στο Αιγαίο, ε) τα προεόρτια του σχεδίου Αναν, στ) την
επιστημονικά και κοινωνικά ηρωϊκή μάχη για να απορριφτεί αυτό το σχέδιο
πολιτικής, διεθνοπολιτικής και επιστημονικής ντροπής, και ζ) τους ανοίκειους
χαρακτηρισμούς κατά του Τάσσου Παπαδόπουλου και την πολιτική του διαδρομή.
Αν το ζητούμε και επιμένουμε -και εγώ συντάσσω σχετικά εκτενές κείμενο- δεν
οφείλεται σε κάποια μνησικακία ή εκδικητικότητα αλλά στην ανάγκη να μην
ξαναβρεθούμε ως επιστήμονες και ως κοινωνίες μπροστά σε ένα κύμα εκατοντάδων
αναλύσεων που περίπου υποστήριζαν ότι τα γαϊδούρια έχουν φτερά και πετούν ή
ότι η ελευθερία και η δημοκρατία είναι περιττά μιας και εισερχόμαστε στην
... μεταεθνική εποχή των προπαγανδιστικών φαντασιώσεών τους. Ακόμη πιο
σημαντικό στην Ελλάδα και στην Κύπρο βρισκόμαστε ενώπιον επερχόμενων μεγάλων
προβλημάτων στην αντιμετώπιση των οποίων η ελληνική επιστημονική κοινότητα
απαιτείται αυτή την φορά να φανεί άξια του μισθού τους επιτελώντας την
επιστημονική της αποστολή. Να απέχει δηλαδή από κάθε προπαγανδιστική
δραστηριότητα, να συγκροτήσει επιστημονικές εργασίες που στηρίζουν και δεν
υπονομεύουν την διεθνή νομιμότητα και να τηρήσει πάγιους κώδικες
δεοντολογίας της επιστήμης που αφορούν την ελευθερία και την δημοκρατία. Τον
ερχόμενο Φθινόπωρο μάλλον όλοι και όλα πάλι θα δοκιμαστούν. Αυτή την φορά
κάποιοι ας μην παρασυρθούν ντροπιάζοντας την επιστήμη και τον επιστημονική
τους ταυτότητα. Γιατί όπως είπαμε, scripta manent.
Π. Ήφαιστος, www <http://www.ifestosedu.gr> .ifestosedu.gr
Αναρτημένη και στην διεύθυνση
Καραμανλικές συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου που επιβλήθηκαν στους
Ελληνοκυπρίους, το 1974 με τη συμφωνημένη εισβολή (και πάλιν και από τον
«εθνάρχη» Καραμανλή) όπου απλά οι τούρκοι υπερέβησαν «όσα είχαν συμφωνηθεί»
και κατέλαβαν περίπου την μισή Κύπρο και το 2004 με το σχέδιο Ανάν. Σε αυτές
θα επανέλθουμε.
Μία τετάρτη προδοσία του Ελληνισμού της Κύπρου που αν πετύχει θα σημάνει και
τον αφανισμόν του βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ο αξιότιμος Άντρος Κυπριανού γενικός γραμματέας του κυβερνώντος κόμματος
ΑΚΕΛ, μαζί με τον κ. Χριστόφια και με το κατάλληλο ντεκόρ των «αδελφών»
τουρκοκυπρίων, προσπάθησε άθλια να σπιλώσει ως «επάρατον» εθνικιστή όποιον
ενδιαφέρεται για τη σωτηρία του Ελληνισμού της Κύπρου, που τον οδηγεί σε
καταστροφή ο Πρόεδρος του με τα γνωστά αποδεχθέντα του. Έφτασε να υβρίζει
και τον Εθνικοαπευθερωτικόν Αγώνα των Ελληνοκυπρίων που το κόμμα του από την
αρχή είχε προδώσει.
Κατωτέρω και συνημμένα μπορείτε να δείτε τη θαυμάσια ανάλυση του Καθηγητή
Ήφαιστου για το θέμα.
Από το όλο εξαιρετικό κείμενο του ξεχωρίζω τα κατωτέρω αποσπάσματα. Που δεν
αφορούν μόνον την Κύπρο αλλά και τους περισσότερους ημετέρους ευρωλιγούρηδες
παγκοσμιοποιημένους, εν γνώσει τους ή όχι νεοταξικούς, αλλά ουσία δρώντες
εναντίον του Ελληνισμού.
«Πολιτική και επιστημονική ύβρις και επωδός έπονται όταν κάθε φορά ο
προτεινόμενος εθνικός θάνατος μεταμφιέζεται ως υποψήφια χαμένη ευκαιρία.
Αντί να ερμηνεύσουμε σωστά τα αίτια των λαθών του παρελθόντος τα οποία
εμπόδισαν την επίτευξη των εφικτών σκοπών έχουμε ποταμούς ανορθολογικής
πολιτικής σκέψης που συνοδεύονται με κάλεσμα για ευθανασία.»
«Τέταρτον, μιλώντας λογικά, ορθολογιστικά και εξ ανάγκης ασυμβίβαστα,
διεθνισμός και εθνοκράτος ως θεσμός ελευθερίας είναι έννοιες και παραδοχές
ασύμβατες. Ο διεθνισμός κάθε απόχρωσης και κάθε εκδοχής αντιβαίνει στην
ελεύθερη εθνική ύπαρξη, θρέφει την εξάρτηση, υπονομεύει το εθνικό συμφέρον
και αντιβαίνει στα θέσφατα της υπέρτατης και έσχατης κοσμοθεωρίας της
εθνικής ανεξαρτησίας. Εξ αντικειμένου, τα διεθνιστικά και κοσμοπολίτικα
ιδεολογήματα αποτελούν θανατηφόρο δηλητήριο κατά του κράτους και κατά της
εθνικής ανεξαρτησίας, δηλαδή της ελευθερίας της κοινωνίας και εξ
αντικειμένου λειτουργούν ανασταλτικά και αναιρετικά κατά κάθε αξίωσης
συγκρότησης εθνικής στρατηγικής»
«Συμβουλή να αφήσεις το εθνοκράτος σου για να αγωνιστείς για την ενοποίηση
του πλανήτη οποιουδήποτε είδους ή απόχρωσης, αποτελεί συνταγή
κατακρημνίσματος. Από καιρό, αντί χάραξης μιας εθνικής στρατηγικής άξιας των
προσδοκιών μας που εκπληρώνει τους εφικτούς εθνικούς σκοπούς κάθε
συγκυρίας, έχουμε ένα νεφελώδες φάσμα εκλογικεύσεων περί «χαμένων ευκαιριών»
το οποίο υπερίπταται πάνω από τα κεφάλια μας προκαλώντας σύγχυση και
αποπροσανατολισμό»
«Πολλοί συχνά αμφισβητούν την σκοπιμότητα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα
των κυπρίων. Σφάλλουν βαθύτατα. Μπορούμε κάλλιστα να ισχυριστούμε ότι θα
μπορούσε να γίνει καλύτερη πολιτική διαχείρισή του ή να είχαμε σχεδιάσει μια
στρατηγική καλύτερης σύνδεσης εναλλακτικών βαθμίδων ένοπλου αγώνα με τους
διπλωματικούς χειρισμούς. Αυτό όμως είναι ένα ζήτημα και άλλο να ειπωθεί η
ανιστόρητη θέση ότι ο αγώνας ήταν περιττός ή αχρείαστος.»
«Στην Κύπρο ο σκοπός είναι και σήμερα και ο ίδιος θα συνεχίσει να είναι
μελλοντικά: Η αυτοδιάθεση του κυπριακού λαού. Οτιδήποτε πιο κάτω είναι
αναπόδραστα καταστροφικό καθότι καταστέλλει τις ασυμβίβαστες έσχατες αρχές
της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Αυτό τον σκοπό επιδιώξαμε το 1955 και ο
ίδιος σκοπός παραμένει και σήμερα. Όταν την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμεθα ας
μην σφάλλουμε μετατρέποντάς την σε δήθεν αμάχητο επιχείρημα υπέρ
αυτοχειριασμού»
Ευριπίδης Μπίλλης
Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ
ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΩΝ ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ- 8,9,10 Απριλίου 2011 Λευκωσία -
Συνέδριο: «Το Κυπριακό και το Διεθνές Σύστημα, 1945-1974: Αναζητώντας θέση
στον κόσμο»
Π. Ήφαιστος, Διεθνείς Σχέσεις-Στρατηγικές Σπουδές, Πανεπιστήμιο Πειραιώς
<http://www.ifestosedu.gr> www.ifestosedu.gr
«Το μεταπολεμικό διεθνές σύστημα: Σταθερά και μεταβλητά κριτήρια του
κυπριακού ζητήματος πριν και μετά το 1974 και τα αίτια του ελλείματος
εθνικής στρατηγικής»
Με διαχρονικά και οικουμενικά κριτήρια ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της
Κύπρου την δεκαετία του 1950 αποτέλεσε μια γνήσια αξίωση ελευθερίας. Ήταν ο
επιπλέον το τελευταίος ελληνικός αγώνας ελευθερίας, ανεξαρτησίας και
αυτοδιάθεσης. Και επειδή σε ένα διεθνές σύστημα πλήρες αιτιών πολέμου και
κυρίως πλήρες ηγεμονικών αξιώσεων ισχύος, η ανεξαρτησία για κάθε κοινωνία
ακόμη και όταν την κερδίσει απαιτείται να αγωνίζεται άγρυπνα και αδιάλειπτα
για να την διασφαλίζει. Για πολλούς στην Ελλάδα και στην Κύπρο αν και αυτό
είναι αναγκαιότητα δεν είναι αυτονόητα δεδομένο.
Βασική θέση που υιοθετούμε είναι ότι υπό τις συνθήκες των δύο πρώτων ρευστών
δεκαετιών της μεταπολεμικής περιόδου υπήρχαν οι προϋποθέσεις ενός
εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα οι σκοποί του οποίου αν υπήρχε μια ελληνική
Υψηλή Στρατηγική θα μπορούσαν να είχαν εκπληρωθεί. Εν τούτοις, από το 1945
μέχρι σήμερα το νεοελληνικό κράτος, σ' αντίθεση με την Βρετανία και Τουρκία,
ποτέ δεν διέθετε μια εθνική υψηλή στρατηγική.
Μια εθνική στρατηγική απαιτεί προϋποθέσεις. Ας αναφέρουμε μερικές από αυτές
τις προϋποθέσεις:
Πρώτον, γρανιτένια και αδιατάραχτη προσκόλληση στο εθνικό συμφέρον, στις
εθνικές μας κοσμοθεωρίες, στην ασυμβίβαστη υπεράσπιση ακόμη και της
τελευταίας ίντζας της εθνικής επικράτειας που προσφέρει η διεθνής
νομιμότητα, απόκτηση επαρκούς αποτρεπτικής ισχύος και αυτοθυσία αν
κινδυνεύσει η εθνική ανεξαρτησία.
Δεύτερον, σωστή γνώση της φυσιογνωμίας, του χαρακτήρα και των λειτουργιών
του διεθνούς συστήματος, βαθειά γνώση του άμεσου στρατηγικού περιβάλλοντος,
των άλλων στρατηγικών περιβαλλόντων ιδιαίτερα του πεδίου της ηγεμονικής
διαπάλης, των πολλών επιπέδων, στρωμάτων και ρευστών στρατηγικών κριτηρίων
και παραγόντων.
Τρίτον, περίκλειστο σύστημα λήψης αποφάσεων που περιφρουρεί τους
πολιτειακούς φορείς από έξωθεν διαβρώσεις και υπονομεύσεις, προσδιορισμό του
εθνικού συμφέροντος και των ιεραρχήσεών τους, διαρκής σφυρηλάτηση κρίσιμης
και δημοκρατικά νομιμοποιημένης πολιτικής συνοχής και συναίνεσης στα πεδία
των έσχατων λογικών του εθνικού συμφέροντος και αταλάντευτος αγώνας
εκπλήρωσής του.
Τέταρτον, μιλώντας λογικά, ορθολογιστικά και εξ ανάγκης
ασυμβίβαστα, διεθνισμός και εθνοκράτος ως θεσμός ελευθερίας είναι έννοιες
και παραδοχές ασύμβατες. Ο διεθνισμός κάθε απόχρωσης και κάθε εκδοχής
αντιβαίνει στην ελεύθερη εθνική ύπαρξη, θρέφει την εξάρτηση, υπονομεύει το
εθνικό συμφέρον και αντιβαίνει στα θέσφατα της υπέρτατης και έσχατης
κοσμοθεωρίας της εθνικής ανεξαρτησίας. Εξ αντικειμένου, τα διεθνιστικά και
κοσμοπολίτικα ιδεολογήματα αποτελούν θανατηφόρο δηλητήριο κατά του κράτους
και κατά της εθνικής ανεξαρτησίας, δηλαδή της ελευθερίας της κοινωνίας και
εξ αντικειμένου λειτουργούν ανασταλτικά και αναιρετικά κατά κάθε αξίωσης
συγκρότησης εθνικής στρατηγικής. Αν λόγω συνήθειας και καθιερωμένων
συμβατικών όρων κάποιοι νοιώθουν την ανάγκη να ταυτίζονται με κάποιο
διεθνισμό, ας κατανοήσουν ότι αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο αγάπη προς την
πατρίδα, την δημοκρατία, την ελευθερία και την ειρήνη με όρους διασφάλισης
της εθνικής ανεξαρτησίας. Εγγενώς έτσι ήταν πάντα ο κόσμος, έτσι είναι και
έτσι πάντα θα είναι.
Πέμπτον, μια ευρεία και βαθειά κοινωνική συναίνεση για την εθνική στρατηγική
ως έσχατη και υπέρτατη κοσμοθεωρητική παραδοχή είναι μια εξίσου σημαντική
προϋπόθεση εθνικής στρατηγικής. Η εθνική ανεξαρτησία για όλες τις κοινωνίες
είναι η ελευθερία τους, δηλαδή, ότι πιο πολύτιμο διαθέτουν. Όποιος απορεί
για τα αίτια μπορεί να μάθει πολλά διαβάζοντας τα ποιήματα του 16χρονου
Ευαγόρα Παλληκαρίδη, κατανοώντας, επίσης, τους βαθύτερους αιτιώδεις λόγους
για τους οποίους ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος και η κυπριακή κοινωνία,
το 2004 είπαν ένα ουρανομήκη ΟΧΙ στην υποδούλωσή τους. Κάποιοι βέβαια,
δυστυχώς ακαδημαϊκοί φορείς, με πολύ αρνητικά πρόσημα θεώρησαν σωστό να
χαρακτηρίζουν τον Τάσσο Παπαδόπουλο ως «απορριπτικό» γιατί απόρριπτε την
κατάργηση της ελευθερίας των κυπρίων. Τιμητικός θα έλεγα τίτλος, εν τέλει.
Είναι αναγκαίο να επιμείνω λίγο ακόμη για την παραδοχή της εθνικής
ανεξαρτησίας. Και αυτό αντίθετα με την συμβατική σοφία, δεν αποτελεί κάποια
αξιολογική ιδεολογική στάση.
Πρώτον, η κοσμοθεωρητική παραδοχή της εθνικής ανεξαρτησίας ή του «ιδεώδους
της εθνικής ανεξαρτησίας» όπως ονομαζόταν στην κλασική εποχή, είναι
πνευματικά σύμφυτη με την ύπαρξη μιας ανθρωπολογικά περιεκτικής και γι' αυτό
βιώσιμης κοινωνικής οντότητας.
Δεύτερον, η εθνική ανεξαρτησία αποτελεί τον υπέρτατο σκοπό της εθνικής
στρατηγικής. Επειδή όπως λέμε η στρατηγική είναι η συνάρτηση των μέσων με
τους σκοπούς για να την εκπλήρωση του τελευταίου χωρίς υπέρτατο πνευματικό
σκοπό μια εθνική στρατηγική προγραμματικά είναι κενή περιεχομένου, δηλαδή
προγραμματικά ανύπαρκτη.
Εξ ου και το προηγηθέν επιχείρημα ότι ανεξαρτήτως χρώματος ή απόχρωσης
επειδή ο διεθνισμός θεωρεί το έθνος και το εθνοκράτος αναλώσιμα και περιττά,
περιττή είναι και η εθνική στρατηγική, γεγονός που οδηγεί τους διεθνιστές να
συντάσσονται και να συμπράττουν με τα εκάστοτε διεθνιστικά μεταμφιεσμένα
δόγματα των καθ' έκαστη συγκυρία ηγεμονικών αξιώσεων.
Η εθνική ανεξαρτησία είναι υπέρτατη νομική, πολιτική, πνευματική και
κοσμοθεωρητική παραδοχή διαχρονικά πανηγυρικά οικουμενικά επικυρωμένη. Πάνω
σ' αυτή εξάλλου εδράζονται οι θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου.
Πνευματικές ή φιλοσοφικές ρωγμές λογικά δεν είναι επιτρεπτές και αν υπάρχουν
ροκανίζουν τόσο την εθνική στρατηγική όσο και την εθνική ανεξαρτησία. Όταν
οι κοινωνίες δεν την έχουν παλεύουν να την αποκτήσουν και όταν την
αποκτήσουν είναι προ το συμφέρον τους να την διαφυλάττουν με όλα τα μέσα και
με όποια θυσία και αν χρειαστεί. Για την εθνική ανεξαρτησία έγινε και ο
κυπριακός εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας.
Συμβουλή να αφήσεις το εθνοκράτος σου για να αγωνιστείς για την ενοποίηση
του πλανήτη οποιουδήποτε είδους ή απόχρωσης, αποτελεί συνταγή
κατακρημνίσματος. Από καιρό, αντί χάραξης μιας εθνικής στρατηγικής άξιας των
προσδοκιών μας που εκπληρώνει τους εφικτούς εθνικούς σκοπούς κάθε
συγκυρίας, έχουμε ένα νεφελώδες φάσμα εκλογικεύσεων περί «χαμένων ευκαιριών»
το οποίο υπερίπταται πάνω από τα κεφάλια μας προκαλώντας σύγχυση και
αποπροσανατολισμό.
Πολιτική και επιστημονική ύβρις και επωδός έπονται όταν κάθε φορά ο
προτεινόμενος εθνικός θάνατος μεταμφιέζεται ως υποψήφια χαμένη ευκαιρία.
Αντί να ερμηνεύσουμε σωστά τα αίτια των λαθών του παρελθόντος τα οποία
εμπόδισαν την επίτευξη των εφικτών σκοπών έχουμε ποταμούς ανορθολογικής
πολιτικής σκέψης που συνοδεύονται με κάλεσμα για ευθανασία.
Σ' αυτές τις αδιέξοδες συζητήσεις περί χαμένων δήθεν ευκαιριών
κάθε διαδοχικής συγκυρίας το προγραμματικό ροκάνισμα των θέσεών μας αν και
διαφορετικού περιεχομένου μορφικά είναι εν τούτοις πανομοιότυπο: Λανθασμένες
εκτιμήσεις για το διεθνές σύστημα, λανθασμένες εκτιμήσεις για τα όρια των
δυνατοτήτων των διεθνών θεσμών -οι οποίοι στην διεθνή πολιτική είναι
νομοτελειακά εξαρτημένες μεταβλητές της ισχύος-, λανθασμένες εσχατολογικές
διεθνιστικές ή κοσμοπολίτικες αφέλειες και ηγεμονικές εκλογικεύσεις για τον
επικείμενο θάνατο του κράτους και την έλευση του ενός ή άλλου διεθνιστικού ή
κοσμοπολίτικου πλανητικού παραδείσου.
Τέτοιοι ανορθολογισμοί ήδη μας προκάλεσαν γιγαντιαίες ζημιές στην Ελλάδα και
στην Κύπρο επειδή η διπλωματία μας σε διαδοχικές κομβικές στιγμές στηρίχθηκε
πάνω στην ακραία λανθασμένη υπόθεση πως αντί ισορροπίας με κάθε φίλο ή
αντίπαλο τα διακρατικά προβλήματα θα αντιμετωπιστούν, δήθεν, με αισθητικά
κριτήρια και διαπροσωπικές σχέσεις. Προσεγγίσεις μάλιστα που σε όλες τις
φάσεις που εξετάζουμε, ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες δεκαετίες, είναι
εμπλουτισμένες με άφθονη προπαγάνδα και λαϊκίστικο κτίσιμο προσδοκιών,
ψευτοδιλήμματα πόλεμος ή ειρήνη και καλλιέργεια ευσεβών πόθων και
ψευδαισθήσεων.
Πολλοί συχνά αμφισβητούν την σκοπιμότητα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των
κυπρίων. Σφάλλουν βαθύτατα. Μπορούμε κάλλιστα να ισχυριστούμε ότι θα
μπορούσε να γίνει καλύτερη πολιτική διαχείρισή του ή να είχαμε σχεδιάσει μια
στρατηγική καλύτερης σύνδεσης εναλλακτικών βαθμίδων ένοπλου αγώνα με τους
διπλωματικούς χειρισμούς. Αυτό όμως είναι ένα ζήτημα και άλλο να ειπωθεί η
ανιστόρητη θέση ότι ο αγώνας ήταν περιττός ή αχρείαστος.
Το κριτήριο της νομιμοποίησης μιας πολιτικής πράξης στην διεθνή πολιτική
ενέχει μεγάλη σημασία και στην ιστορική συγκυρία που έγινε ο κυπριακός
εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας η νομιμοποίησή του ήταν άφθονη.
Το ερώτημα όπως υπαινιχθήκαμε μόλις είναι εάν έτυχε σωστής διπλωματικής
διαχείρισης και αν όχι γιατί;
Η αξίωση αυτοδιάθεσης των κυπρίων τον 20ό αιώνα ήταν υπαρξιακού χαρακτήρα,
θεμελιώδης, αναπόφευκτη και για αντικειμενικούς ιστορικούς λόγους εντός
εφικτών ορίων. Επιτυχία απαιτούσε μεγιστοποίηση των νομικών, πολιτικών,
κοσμοθεωρητικών και διεθνοπολιτικών ερεισμάτων που διαθέταμε στην
μεταπολεμική συγκυρία.
Το κύμα των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων δεν είναι ο μόνος παράγων που
νομιμοποιούσε ένα αγώνα ελευθερίας στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο 19ος αιώνας
και οι αρχές του 20ού αιώνα ήταν επίσης η φάση εκπνοής της αποικιακής εποχής
και η αφετηρία του σύγχρονου πλανητικού εθνοκρατοκεντρικού διεθνούς
συστήματος.
Μπορεί αναρίθμητοι έλληνες και όχι μόνον να παρασύρθηκαν στην διεθνιστική
και κοσμοπολίτικη ρητορεία του τεχνητού, επίπλαστου και κίβδηλου Ψυχρού
Πολέμου όταν οι εκατέρωθεν ηγεμονικές δυνάμεις μεταμφίεσαν τα συμφέροντά
τους με ψεύτικα κοσμοϊστορικά σχέδια, πλην η ιστορική εξέλιξη αν και με
σκαμπανευάσματα συνεχίστηκε. Απλά, αν και εντυπωσιακός και καταστροφικός, ο
Ψυχρός Πόλεμος αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του των διενιστικοϋλιστικών
δογμάτων και των ηγεμονισμών που αφετηρία είχαν τον 17ο αιώνα και που
συμβολικά εξέπνευσαν το 1990. Πολλοί βέβαια λόγω κεκτημένης ταχύτητας ακόμη
τον βιώνουν.
Η καταστροφική πορεία της ανθρωπότητας που άρχισε με την πτώση της
Βυζαντινής Οικουμένης και στην συνέχεια την έλευση των υλιστικών δογμάτων
οδήγησε εν μέσω αντιφάσεων και καταστροφών στην αποικιοκρατία, στον
ηγεμονισμό και στην μεταβατική επίφαση του Ψυχρού Πολέμου που τερματίστηκε
το 1990. Τον 20ο αιώνα και πολύ περισσότερο στις απαρχές του 21ου αιώνα η
εθνική ανθρωπολογία εισέρευσε ξανά ορμητικά ως ο διαμορφωτικός παράγων του
πολιτικού γίγνεσθαι.
Αυτή η αλλαγή παραδείγματος αφορά τα εννέα τουλάχιστον δέκατα των ανθρώπων
του πλανήτη αν όχι το σύνολο, αν συμπεριλάβουμε τα έθνη της Δύσης οι
κοινωνίες των οποίων μάλλον κινούνται και αυτές ερήμην των ταρακουνημένων
και αποτυχημένων πολιτικών και διανοητικών ελίτ. Η τάση είναι πανίσχυρη.
Αφήνοντας κάποια πολιτικά και πνευματικά ελίτ να αναμασούν δόγματα
παρωχημένων φιλελεύθερων και μαρξιστικών υλισμών ή φασιστικών κολεκτιβισμών,
οι άνθρωποι στο επίπεδο των κοινωνικών οντοτήτων διαρκώς συγκροτούνται
πολιτικά σύμφωνα με την ιστορικά διαμορφωμένη εθνική ανθρωπολογική τους
υπόσταση <http://www.ifestosedu.gr/104ΕθνικήΚοσμοθεωρία.htm> .
Όποιος απορεί για τα αίτια, επαναλαμβάνω, μπορεί να μάθει πολλά διαβάζοντας
τα ποιήματα του 16χρονου Ευαγόρα Παλληκαρίδη και κατανοώντας το ΟΧΙ των
κυπρίων κατά της υποδούλωσής τους το 2004.
Οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες διαμόρφωσαν την πρώτη μεγάλη μετά-αποικιακή
καταστατική δομή: Συνέτειναν στην νομικοθεσμική και κοσμοθεωρητική επικύρωση
μιας οντολογικής πλέον πραγματικότητας που αναδείκνυε το εθνοκρατοκεντρικό
διεθνές σύστημα <http://www.ifestosedu.gr/105Ethnokratos.htm> που εδράζεται
πάνω στις κοινή για όλες τις κοινωνίες, υψηλή κοσμοθεωρητική αρχή της
Εθνικής Ανεξαρτησίας ως μετά-Αποικιακού τρόπου ζωής. Νομικοπολιτικά αυτό
ενσαρκώνουν και οι Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου.
Συνοψίζοντας αυτή την καίρια πτυχή τονίζουμε ότι η πριν το 1974
φάση αποτελείτο από δύο μεταβατικές εποχές και η Κύπρος πάτησε μέσα σε
αμφότερες: Η πρώτη μεταβατική εποχή ήταν η φάση των εθνικοαπελευθερωτικών
αγώνων που προκάλεσε την γένεση δύο εκατοντάδων ανεξάρτητων κρατών. Η
δεύτερη μεταβατική εποχή αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εγκλώβισε τα
κράτη αυτά αλλά και όλο τον πλανήτη μέσα στον εξίσου μεταβατικό Ψυχρό Πόλεμο
κατά την διάρκεια του οποίου διεξάχθηκε η επίπλαστη δήθεν ιδεολογική διαπάλη
Ανατολής-Δύσης.
Οι έλληνες της Κύπρου με την σύμπνοια των ελλήνων της μητροπολιτικής Ελλάδας
-και ανεξαρτήτως αδυναμιών της τελευταίας στο επίπεδο της πολιτικής
διακυβέρνησης- ήταν σωστό και ιστορικά αναπόδραστο να διεκδικήσουν
αυτοδιάθεση πριν ή μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και όπως γνωρίζουμε αυτό
έκαναν.
Κύριος ανασταλτικός παράγοντας που σχεδόν προγραμματικά προδίκασε την
αποτυχία αυτής της αναπόδραστης αξίωσης ελευθερίας ήταν το γεγονός ότι η
ελληνική κοινωνία ήταν το πρώτο μεγάλο θύμα του Ψυχρού Πολέμου. Μετά τον
άχαρο και αχρείαστο ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, η απορρέουσα εξάρτηση του
νεοελληνικού κράτους έθρεψε τα εκατέρωθεν διεθνιστικά σύνδρομα, δίχασε την
ελληνική κοινωνία και κατέστησε, βασικά μέχρι και σήμερα ανέφικτη την
συγκρότηση μιας εθνικής στρατηγικής που θα δικαίωνε την Κύπρο και θα
διασφάλιζε την ελληνική επικράτεια σύμφωνα με τις Συνθήκες και την διεθνή
νομιμότητα.
Στην συνέχεια, για αυτούς κυρίως τους λόγους αλλά και εκ του
γεγονότος ότι ο Ψυχρός Πόλεμος βάθαινε ολοένα και περισσότερο η εξάρτηση της
μητροπολιτικής Ελλάδας περιέπλεξε ακόμη περισσότερο την πολιτική διαχείριση
του αγώνα ελευθερίας. Δυνατότητες και ευκαιρίες εκμετάλλευσης των κυμάνσεων
του Ψυχρού Πολέμου για να επιτύχει ο αγώνας υπήρχαν πολλές. Στις εισηγήσεις
που προηγήθηκαν, για παράδειγμα, καταδείχθηκε ότι ένας εξεζητημένος δυτικός
προσανατολισμός κατά την διάρκεια των δεκαετιών του 1950 και 1960 θα
μπορούσε να επιτύχει πολλά και ίσως την πλήρη αυτοδιάθεση.
Λόγω των πιο πάνω και πολλών άλλων παραγόντων, το κεκτημένο της Κυπριακής
Δημοκρατίας μετά το 1960 ήταν αρκετά εύθραυστο λόγω ύπουλων διαιρετικών
συνταγματικών στοιχείων και η συνεχιζόμενη απουσία στρατηγικής διαχείρισης
κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου οδήγησε από το την μια αντίφαση στην
άλλη και από το ένα αδιέξοδο στο άλλο.
Εξωτερικές εξαρτήσεις, ιδεολογική διάβρωση, πνευματικό ροκάνισμα, λάθη
οφειλόμενα σε πάγια ελλείμματα κατανόησης της διεθνούς πολιτικής, έξωθεν
υποκινούμενες πολιτικά εγκληματικές στάσεις όπως το πραξικόπημα του 1974 ή η
υποστήριξη του εγκληματικού σχεδίου Αναν μας φέρνουν στο σημερινό εξαιρετικά
δύσκολο σταυροδρόμι. Εν τούτοις, επειδή Ιδιαίτερα όταν τα ζητήματα που
τίθενται είναι ζωής και θανάτου, δημοκρατίας και ελευθερίας, κανείς δεν
πρέπει να ξεχνά ότι στην διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν ανέφικτοι σκοποί παρά
μόνο δύσκολοι στόχοι.
Στην μια πλευρά είναι η πεπατημένη του κατευνασμού. Στην άλλη είναι η
επιδίωξη του μόνου εφικτού σκοπού, δηλαδή μιας βιώσιμης λύσης του κυπριακού
με γρανιτένια προσκόλληση στις υψηλές αρχές της δημοκρατίας, της ελευθερίας
και της εθνικής ανεξαρτησίας που τις ενσαρκώνει.
Το ζήτημα στην εξωτερική πολιτική δεν είναι το κατά πόσο σε κάθε ιστορική
συγκυρία θα περιπίπτουμε σε μοιρολατρία για παρελθούσες δήθεν «χαμένες
ευκαιρίες» αλλά το κατά πόσο στην εκάστοτε ιστορική συγκυρία θα
επιτυγχάνεται το εφικτό με σωστή διαχείριση όλων των μέσων που διαθέτουμε
χωρίς ποτέ να επιτρέπεται να δρασκελίσουμε κόκκινες γραμμές.
Σε κάθε περίπτωση, σε κάθε ιστορική στιγμή το ζητούμενο είναι η εκπλήρωση
του μέγιστου εφικτού εθνικού συμφέροντος χρησιμοποιώντας την βέλτιστη υψηλή
στρατηγική. Όταν αυτό δεν συμβαίνει μεμφόμαστε την λανθασμένη στρατηγική και
όχι τον μέγιστο εφικτό σκοπό που λόγω λαθών και παραλείψεών μας δεν
εκπληρώθηκε. Διατυπώνουμε επίσης πορίσματα για το πώς δεν θα επαναληφθούν τα
λάθη.
Συμπεραίνω λοιπόν λέγοντας ότι τα προβλήματα της εθνικής στρατηγικής που
απαιτεί βέλτιστη χρήση των μέσων που διαθέτουμε για να εκπληρώσουμε τον
εφικτό σκοπό της κάθε ιστορικής συγκυρίας, έχουν τρις κύριες διαστάσεις.
Πρώτον, την ευρεία διάδοση διεθνιστικών δογμάτων που διαποτίζουν την
ελλαδική και κυπριακή κοινωνία αναιρώντας προγραμματικά κάθε αξίωση χάραξης
Υψηλής εθνικής στρατηγικής. Δεύτερον, την συνεπαγόμενη διαχρονικά ξένη
εξάρτηση που περιορίζει τόσο την εθνική ανεξαρτησία όσο και την ανεξάρτητη
πολιτειακή δράση στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Τρίτον, ιδιαίτερα την
ύστερη εποχή, την εκτεταμένη διείσδυση στο πολιτικό, επικοινωνιακό και
πνευματικό πεδίο διεθνικών δρώντων οι οποίοι αν και επενεργούν διανεμητικά
δεν υπόκεινται στον παραμικρό δημοκρατικό έλεγχο.
Στο εσωτερικό του πιο σκληρού πυρήνα λήψης αποφάσεων, για παράδειγμα, δεν
μπορούν να ακούονται τα πιο ανορθολογικά και παράλογα πράγματα και η λόγω
επιστημονικής μεταμφίεσης να γίνονται πιστευτά από την εκάστοτε πολιτική
ηγεσία. Αυτό εν τούτοις είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της ελληνικής
πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών που διαβρώθηκε όχι μόνο λόγω παρακμής της
ακαδημαϊκής πολιτικής σκέψης αλλά λόγω και εκτεταμένης σε όλα τα επίπεδα του
ελληνικού πολιτικού και πνευματικού σκηνικού διείσδυσης ενός περίεργου
μίγματος πολιτικά και κοινωνικά ανεξέλεγκτων φορέων επιστημονικών τίτλων,
ενός ακόμη πιο περίεργου μίγματος διεθνικών δρώντων και λιγότερο ή
περισσότερο πονηρών μελών που εκτείνονται από πολυεθνικές επιχειρήσεις και
χρηματοοικονομικούς δρώντες μέχρι «πρώην» στελέχη των κυβερνήσεων και των
«υπηρεσιών» ξένων κρατών.
Ένας στοιχειώδης ιστορικοπολιτικός απολογισμός της περιόδου 1945 μέχρι 1974
αλλά πανομοιότυπα από το 1974 μέχρι σήμερα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αίτια,
αιτιώδεις σχέσεις και αιτιατά συμπλέκονται με ένα τρόπο που δεν είναι
καθόλου τυχαίος:
· Δεν είναι τυχαίο ότι έγινε ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα.
· Δεν είναι τυχαίο ότι άβουλα, αμελέτητα, απονενοημένα και προς
μεγάλη έκπληξη των Άγγλων, όπως έγραψε ο Μακμίλλαν προσήλθαμε στην τριμερή
διάσκεψη το 1955.
· Δεν είναι τυχαίο ότι η κυπριακή αριστερά διαιρέθηκε στον αγώνα
ελευθερίας των κυπρίων.
· Δεν είναι τυχαίο ότι ετοιμαζόμενοι για ένα μεγάλο αγώνα ελευθερίας
δεν συνεκτιμήσαμε δεόντως τις παραμέτρους του Ψυχρού Πολέμου αλλά και των
παραμέτρων της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής της δεκαετίας του 1950 και
1960.
· Δεν είναι τυχαίο ότι αλλοπρόσαλλα την ίδια στιγμή που η Κύπρος
ήταν κατειλημμένη από δυνάμεις του ΝΑΤΟ αρχές της δεκαετίας του 1960
στραφήκαμε προς την Σοβιετική Ένωση.
· Δεν είναι τυχαίο ότι εύκολα οι αμερικανικές υπηρεσίες διείσδυσαν
σε όλο το πολιτικό φάσμα πριν και μετά την ξενόφερτη χούντα του 1967.
· Δεν είναι τυχαίο το ότι στο πλαίσιο μιας αχρείαστα υπερβολικής
ταύτισης με τους αδέσμευτους δόθηκε δυσανάλογη σημασία στην ΓΣ του ΟΗΕ.
· Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί τάχθηκαν υπέρ των καταχρηστικών
ηγεμονικών επεμβάσεων μετά το 1990 συμβάλλοντας στην αναστάτωση της
περιφέρειάς μας και δημιουργώντας προϋποθέσεις διείσδυσης στις δικές μας
υποθέσεις.
· Δεν είναι τυχαίο ότι χάσαμε το τραίνο της ΕΕ επειδή την είδαμε
διεθνιστικά και όχι όπως είναι, εθνοκρατοκεντρικά.
· Δεν είναι τυχαίο ότι ουκ ολίγοι ακούοντας την έννοια «έθνος»
παθαίνουν πνευματική και πολιτική αλλεργία με τα τρόπο που ακυρώνει τα
πνευματικά, πολιτικά, πολιτισμικά και στρατηγικά μας ερείσματα.
· Δεν είναι τυχαίο ότι μη κυβερνητικές διεθνικές οργανώσεις
καλλιέργησαν την εικόνα ενός ανθόσπαρτου πλανήτη προσανατολίζοντας την
Ελλάδα προς τον κρημνό, καταπολεμώντας την πορεία της Κύπρου προς την ΕΕ,
αντικρούοντας ή και καταπολεμώντας την πολιτική αξιόπιστης εθνικής
αποτρεπτικής στρατηγικής στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
· Δεν είναι τυχαίο ότι πείστηκαν οι κυβερνούσες πολιτικές ηγεσίες
πως με κατευνασμό και δη στηριζόμενο σε αισθητικές και διαπροσωπικές φιλικές
σχέσεις θα αντιμετωπιστεί η τουρκική απειλή.
· Δεν είναι τυχαίο ότι η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος
επιβίωσης με μια υπεύθυνη αποτροπή συχνά εξυβρίστηκε ως εθνικιστική θέση.
· Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί τελικά θεωρήθηκε φυσιολογικό να μιλάμε
για νομιμοποίηση των τετελεσμένων στην Κύπρο και απάρνηση άσκησης των
κυριαρχικών δικαιωμάτων που προσφέρει η διεθνής νομιμότητα στο Αιγαίο και
στην Λεβαντίνη.
· Δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια γραμμή σκέψης υποστήριξε πως το
1955-59 οι άγγλοι αποικιοκράτες εφάρμοζαν πολιτική προστασίας των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων.
· Δεν είναι τυχαίο ότι επειδή όπως είπαν οι Ρωμαίοι scripta manent
πολλοί εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα. Αντί όμως να δηλώσουν ένα τίμιο ουρανομήκη
mea culpa επειδή για παράδειγμα συμπράττοντας με τους εχθρούς της ελευθερίας
και της Ελλάδας εκθείασαν το παράνομο και καταχρηστικό σχέδιο Αναν, ζητούν
και τα ρέστα.
· Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και σήμερα ουκ ολίγοι είναι έτοιμοι να
κάνουν άλμα στο κενό με την κατάργηση της ΚΔ και την κατασκευή μιας
πολιτειακής διαστροφής άνευ προηγουμένου που αναιρεί κεκτημένα πέντε
χιλιάδων χρόνων διαδρομής του πολιτικού πολιτισμού των ανθρώπων.
Καταληκτικά, ο μόνος λογικός και σωστός σκοπός πριν και μετά το 1974 ήταν η
αυτοδιάθεση. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα, στο πλαίσιο της Κυπριακής
Δημοκρατίας που μόνο αν είναι ένα δημοκρατικό κράτος μπορεί να επιβιώσει
χωρίς να καταστεί εστία συγκρούσεων και θανάτου. Νομικοπολιτικά, εξάλλου, αν
η αυτοδιάθεση στην βάση του one man one vote ήταν βασική αρχή της
από-αποικιοποίησης, ισχύει πλήρως στο εσωτερικό ενός κράτους δικαίου και της
αναγκαίας και μη εξαιρετέας δημοκρατικής νομιμότητας. Ποτέ δεν προσφερόταν
ως βιώσιμη λύση και ποτέ δεν θα είναι αποτελέσει βιώσιμη επιλογή η
συγκρότηση ενός διεστραμμένου πολιτειακού γάμου που θα διαιρέσει την
κοινωνία σε ρατσιστική και φυλετική βάση. Είναι άλμα στο κενό. Στην Κύπρο ο
σκοπός είναι και σήμερα και ο ίδιος θα συνεχίσει να είναι μελλοντικά: Η
αυτοδιάθεση του κυπριακού λαού. Οτιδήποτε πιο κάτω είναι αναπόδραστα
καταστροφικό καθότι καταστέλλει τις ασυμβίβαστες έσχατες αρχές της
ελευθερίας και της δημοκρατίας. Αυτό τον σκοπό επιδιώξαμε το 1955 και ο
ίδιος σκοπός παραμένει και σήμερα. Όταν την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμεθα ας
μην σφάλλουμε μετατρέποντάς την σε δήθεν αμάχητο επιχείρημα υπέρ
αυτοχειριασμού
Τέλος ολοκληρώνοντας, θέλω να αναφερθώ στην χθεσινή παραδοχή μεγάλου
σφάλματος στελέχους του ΕΛΙΑΜΕΠ επειδή, όπως μας είπε, σε συνομιλία του με
τον Γιάννη Κρανιδιώτη δεν είχε πειστεί ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ ήταν
σημαντική και σωστή διπλωματική επιλογή. Πάγια θέση μου όπως είναι γνωστό
είναι πως η παραδοχή λάθους στο επιστημονικό πεδίο τιμά δεν προσβάλλει τον
δηλώνοντα και πως τέτοιες πρακτικές αποτελούν προϋπόθεση επιστημονικής
προόδου. Πλην έλεος, ας μην υποβαθμίζουμε ένα ζήτημα γιγαντιαίων διαστάσεων
σε κάποια συνομιλία με τον αείμνηστο Κρανιδιώτη. Από πολλά στελέχη
απαιτείται ένα πολύ μεγάλο mea culpa. Αν και για το θέμα αυτό έγραψα αρκετά
και θα γράψω πολύ περισσότερα
<http://www.ifestosedu.gr/42memoriamkranidioti.htm> , είναι εδώ αναγκαίο να
ειπωθούν έστω και δύο λόγια. Πρώτον, δεν είναι ένα και δύο ή καμιά κουβέντες
σε κανένα συνέδριο αλλά εκατοντάδες κείμενα, βιβλία, άρθρα, επιφυλλίδες για
τα οποία κάποιοι από εμάς από το 1989 μέχρι και σήμερα απελπισμένα
αναγκαζόμαστε να αναλώσουμε χιλιάδες ώρες για να τα αντικρούσουμε.
Εκατοντάδες κείμενα λοιπόν για τα οποία πριν λίγα χρόνια το ΕΛΙΑΜΕΠ πήρε μια
επιστολή στην οποία τους πρότεινα να συγκροτηθεί επιστημονική ομάδα που θα
χρηματοδοτήσει το ίδιο μιας και εύπορο, για να προχωρήσουμε σε μια ενδελεχή
και αντικειμενική μελέτη ως προς το τι είπε τις και πως το είπε όσον αφορά
α) την υποβολή αίτησης ένταξης, β) την πορεία της των ενταξιακών
διαπραγματεύσεων, γ) την αμυντική ενίσχυση της Κύπρου, δ) την αποτρεπτική
στρατηγική στο Αιγαίο, ε) τα προεόρτια του σχεδίου Αναν, στ) την
επιστημονικά και κοινωνικά ηρωϊκή μάχη για να απορριφτεί αυτό το σχέδιο
πολιτικής, διεθνοπολιτικής και επιστημονικής ντροπής, και ζ) τους ανοίκειους
χαρακτηρισμούς κατά του Τάσσου Παπαδόπουλου και την πολιτική του διαδρομή.
Αν το ζητούμε και επιμένουμε -και εγώ συντάσσω σχετικά εκτενές κείμενο- δεν
οφείλεται σε κάποια μνησικακία ή εκδικητικότητα αλλά στην ανάγκη να μην
ξαναβρεθούμε ως επιστήμονες και ως κοινωνίες μπροστά σε ένα κύμα εκατοντάδων
αναλύσεων που περίπου υποστήριζαν ότι τα γαϊδούρια έχουν φτερά και πετούν ή
ότι η ελευθερία και η δημοκρατία είναι περιττά μιας και εισερχόμαστε στην
... μεταεθνική εποχή των προπαγανδιστικών φαντασιώσεών τους. Ακόμη πιο
σημαντικό στην Ελλάδα και στην Κύπρο βρισκόμαστε ενώπιον επερχόμενων μεγάλων
προβλημάτων στην αντιμετώπιση των οποίων η ελληνική επιστημονική κοινότητα
απαιτείται αυτή την φορά να φανεί άξια του μισθού τους επιτελώντας την
επιστημονική της αποστολή. Να απέχει δηλαδή από κάθε προπαγανδιστική
δραστηριότητα, να συγκροτήσει επιστημονικές εργασίες που στηρίζουν και δεν
υπονομεύουν την διεθνή νομιμότητα και να τηρήσει πάγιους κώδικες
δεοντολογίας της επιστήμης που αφορούν την ελευθερία και την δημοκρατία. Τον
ερχόμενο Φθινόπωρο μάλλον όλοι και όλα πάλι θα δοκιμαστούν. Αυτή την φορά
κάποιοι ας μην παρασυρθούν ντροπιάζοντας την επιστήμη και τον επιστημονική
τους ταυτότητα. Γιατί όπως είπαμε, scripta manent.
Π. Ήφαιστος, www <http://www.ifestosedu.gr> .ifestosedu.gr
Αναρτημένη και στην διεύθυνση
http://www.ifestosedu.gr/109omiliatassospapadeoka.htm
Κυριακή 25 Μαρτίου 2007
κοινωνική δράση: 2.100 ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟ ΨΗΦΙΣΜΑ 3 ΣΥΛΛΟΓΩΝ για να ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΤΑ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
.
Υποδειγματική Κοινωνική Δράση : Το 2007 συγκεντρώσαμε 2।100 ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ συμπατριωτών μας και στείλαμε επιστολή στον Πρωθυπουργό με κοινό αίτημα να ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΤΑ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ।
Η δυναμική αυτή δείχνει ότι η ελληνικη κοινωνία δεν κοιμάται! Η δυναμική αυτή θα αποτελεί υπόδειγμα για μετέπειτα φιλελληνικές δράσεις। Μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους!
Συγχαίρουμε το ΑΝΤΙΒΑΡΟ για τον πατριωτικό αγώνα του και την αγωνιστική δράση του।
.
.
Η δική μας πρωτοβουλία ήταν να συγκεντρώσουμε 2100υπογραφές + 3ψηφίσματα συλλόγων με κοινό αίτημα να αποσυρθούν τα βιβλία Ιστορίας. Οι ιδιόχειρες υπογραφές και τα ψηφίσματα αποστάλησαν στον Πρωθυπουργό, κοινοποιήθηκαν στο αρμόδιο Υπουργείο, δημοσιοποιήθηκαν μέσω των φιλελληνικών φόρουμ και αναρτήθηκαν και στο ΑΝΤΙΒΑΡΟ :
http://www.antibaro.gr/society/epistolh_ekproswpou.doc
http://www.antibaro.gr/society/anaskophsh.php
έγραψε [...Ο αριθμός των ηλεκτρονικών υπογραφών, μέχρις ότου αποσυρθεί το βιβλίο, τον Σεπτέμβριο του 2007, έφτασε τις 9550, οι οποίες εν συνόλω φθάνουν στις ११.650 υπογραφές, αν προστεθούν στις πρώτες και οι 2100 ιδιόχειρες υπογραφές που συγκεντρώθηκαν με πρωτοβουλία της Μαρίας Παπαδοπούλου, που συνεργάστηκε με το Αντίβαρο।]
Οι επιστολές μας βρίσκονται στην τελευταία γραμμή της σελίδας αυτής:
http://www.antibaro.gr/upografontes.php
έγραψε [Εκτός από τις ανωτέρω 9500 υπογραφές, είχαμε και 2100 επιπλέον υπογραφές που συνέλεξαν 3 σύλλογοι και εστάλησαν στο Υπουργείο। Επιστολή εκπροσώπου, Σύλλογος Ελευθέρων, Σύλλογος Αγία Παρασκευή, Σύλλογος Λουτρού ]
Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2007
ποίηση: Η γιαγιά και το βιβλίο
Η γιαγιά και το βιβλίο_Οκτώβριος 2006_Πολιτισμός
μνήμες από το 1940-1945
μνήμες από το 1940-1945
Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2007
O ΓΑΠ κι ο Σόρος σχεδίασαν την χρεωκοπία!
Αξιότιμοι Κύριοι Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου,
Κατωτέρω για το πώς φτάσαμε μέσω ΔΝΤ κτλ στην υποδούλωση της χώρας και στην καταστροφή της οικονομίας της, υπάρχει μία χρονολογική περιγραφή γεγονότων στη διάθεση σας (τα περισσότερα πολλοί τα ενθυμούνται προσωπικά) για να συμπεράνετε αν τα αναφερόμενα οδηγούν στην αποκάλυψη τεράστιου σκανδάλου εις βάρος της οικονομίας και του πλούτου της χώρας (αέριο, κτλ).
Είναι προφανές ότι πλην της εξέτασης των γνωστών σκανδάλων υπάρχουν πιθανότατα και άλλα σκάνδαλα μπροστά στα οποία ωχριούν τα εξετασθέντα.
Πολλές φορές έχει αναφερθεί το σκάνδαλο της ηθελημένης με ανοικτά σύνορα λαθρομετανάστευσης που αποτελεί μία βόμβα μεγατόνων εις βάρος της χώρας και του Ελληνισμού.
Εάν όμως τα κατωτέρω οδηγούν αποκάλυψη τεράστιου σκανδάλου εις βάρος της οικονομίας και του πλούτου της χώρας (αέριο, κτλ), είναι προφανές και δεδομένου ότι «υπεράνω όλων είναι η Πατρίς» θα πρέπει να επέλθει υφ υμών η κάθαρση και η λήψη απαιτούμενων μέτρων διάσωσης της Ελληνικής Οικονομίας.
Σε περίπτωση που τα κατωτέρω ευσταθούν, είναι προφανές ότι, όχι μόνον δεν πρέπει να αναλάβουν τουλάχιστον από τώρα και στο εξής την διάσωση της χώρας αυτοί που μεθόδευσαν να φτάσουμε ως εδώ που φτάσαμε, αλλά και να λογοδοτήσουν.
Τα αναφερόμενα βίντεο μπορείτε να τα βρείτε στην αναφερόμενην ιστοσελίδα.
Ευριπίδης Μπίλλης
Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ
From: lefana
O ΓΑΠ κι ο Σόρος σχεδίασαν την χρεωκοπία! Το πάζλ συμπληρώνεται!
Ἓνα ἂριστα δομημένο σχέδιο χρεωκοπίας τῆς Ἑλλάδος! Τώρα τί μένει;
Ζωνη ασφαλειας
Ἓνα ἂρθρο, oπού χρειάζεται άρκετή ὑπομονή γιά νά διαβαστῇ, ἀλλά ἒχει συγκεντρωμένο ἓνα μεγάλο τμῆμα τῆς πληροφορίας πού οἱ περισσότεροι συλλέγουμε τόν τελευταῖον χρόνο.
Ἓνα ἂριστα δομημένο σχέδιο χρεωκοπίας τῆς Ἑλλάδος! Τώρα τί μένει;
Φοβερή δουλειά. Από το netakias.blospot.com. Θα χρειαστεί χρόνος για να μελετήσατε τα στοιχεία αλλά, αξίζει τον κόπο μια και δείχνει πως λειτούργησε η παρούσα αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις._Κ.Κ.
Απεχθάνομαι τις συνομωσίες, Νεφελίμ και λοιπά. Οπου υπάρχει χρήμα δεν υπάρχουν συνομωσίες, Μπίλντεμπεργκ κι άλλα αφελή. Δεν ξυπνάνε κάποιοι και θέλουν το κακό μας, τα πάντα είναι το χρήμα. Υπάρχουν φυσικά σχέδια και τρόποι να βγάλει κάποιος λεφτά από το μηδέν (CDS) αλλά πρέπει να θέλει και το θύμα να είναι…θύμα. Νομίζω ότι έχω την κρίση, να βλέπω πίσω από τις λέξεις.
O ΓΑΠ κι ο Σόρος έχουν συναντηθεί πολλές φορές στο παρελθόν και δεν είναι κρυφό, ούτε σκευωρία.
Ο Σόρος διακινεί το 95% των CDS σε όλο τον κόσμο. (wall street journal,businessweek ) Ενας προσωπικός του φίλος, γίνεται Πρωθυπουργός σε μια χώρα, και μετά από 6 μήνες η χώρα αυτή μετατρέπεται στον Παράδεισο των CDS! Μιλάμε για τρελά δισεκατομμύρια! Οποιος είχε οποιάδήποτε εσωτερική πληροφόρηση, για το τί θα συμβεί σε αυτή τη χώρα, έβγαλε τεράστια ποσά, ποσά που αντιστοιχούν σε ΑΕΠ ολόκληρων κρατών!
Ποιά είναι η αυτή χώρα;
Στο Παράρτημα στο τέλος μπορείτε να δείτε το αναλυτικότατο ημερολόγιο της προδοσίας, που συνέταξε το dexiextrem.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009
[UPDATE 05/10/2010]
Αποκαλύπτει στο βιβλίο του “Untermstrich” ο πρώην υπουργός οικονομικών Peer Steinbruck, ότι τον Ιανουάριο του 2009 συναντήθηκε με τον κ. Παπανδρέου όταν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Βερολίνο και αφού συζήτησαν για τα δημοσιονομικά και ειδικότερα για το έλλειμμα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ του είπε ότι «πλέον δεν είναι σίγουρος εάν πραγματικά θέλει να κερδίσει τις εκλογές». Real.gr εδώ http://www.real.gr/
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2009
[UPDATE 22/12/2010]
Η ΕΚΤ εντόπισε για πρώτη φορά συναλλαγή swap με ασυνήθεις όρους τονΑπρίλιο του 2009, επτά μήνες πριν ξεσπάσει η ελληνική κρίσησύμφωνα με το σημείωμα της 3/3. Σύμφωνα, δε, με το Μπλούμπεργκ «είναι εντελώς αδιευκρίνιστο εάν τότε η ΕΚΤ έκανε κάτι για να διερευνήσει το θέμα περαιτέρω». Διευκρινίζεται πως η Ελλάδα προχώρησε σε ένα μεγάλο αριθμό ιδιωτικών και εκτός αγοράς συναλλαγών με swaps από το 2001 ως το 2007, σύμφωνα με έκθεση της Eurostat της 15/11.
Το Bloomberg News κατέθεσε αγωγή (στις 21/12/2010)εναντίον της ΕΚΤ, ζητώντας την δημοσιοποίηση εγγράφων που δείχνουν πως η Ελλάδα χρησιμοποίησε παράγωγα προκειμένου να αποκρύψει το δημόσιο έλλειμμά της με αποτέλεσμα να πυροδοτηθεί έτσι η κρίση κρατικών χρεών στην περιοχή.Τα έγγραφα δείχνουν πως η Ελλάδα χρησιμοποίησε τα swaps για να αποκρύψει τον δανεισμό της, σύμφωνα με το συνημμένο εξώφυλλο της 3/3 στα δύο έγγραφα που περιήλθε στην κατοχή του Bloomberg News. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Jean-Claude Trichet, παρακράτησε τα έγγραφα μετά την διάσωση των 110 δισ. ευρώ της Ελλάδας από τον μηχανισμό ΕΕ-ΔΝΤ!http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=235394 κι εδώ Bloomberg Sues ECB to Force Disclosure of How Greece’s Swaps Hid Deficit
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Από τον Σεπτέμβριο του 2009 πριν τις εκλογές ο Προβόπουλος ενημερώνει τα κόμματα για το πρόβλημα του χρέους η είδηση στηνΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ εδω: http://news.kathimerini.gr/
Παρ’ όλα αυτά ο κ.Γ.Α.Παπανδρέου βάζει προεκλογικά το κάλπικο σύνθημα“Λεφτά Υπάρχουν” ! Υστεροβουλο; Ο νοών…
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009
Τον Οκτώβριο 2009 αποφασίζουν να προσφύγει η χώρα στο Διεθνές Νομισματικά Ταμείο όπως δηλωνει ο υφυπουργός Σαχινίδης στον Δελαστίκ. Η είδηση στο ΕΘΝΟΣ εδω: http://www.ethnos.gr
To βίντεο αποκάλυψη του κ.Σαχινίδη
Ομως, ούτε τα spread δικαιολογούσαν την προσφυγή, ούτε και το ίδιο το έλλειμα από μόνο του, την στιγμή που άλλες χώρες είναι σε χειρότερη μοίρα. Το ΠΑΣΟΚ είναι ανέτοιμο να αναλάβει την εξουσία και κράτος σταματάει να λειτουργεί, με τις “νέες ιδέες” του ΓΑΠ, βιογραφικά, συνεντεύξεις και συζητήσεις επί συζητήσεων με ειδικούς από το εξωτερικό. Δημόσιες υπηρεσίες είναι ακέφαλες για μήνες.
Πως θα πάνε την χώρα στο ΔΝΤ;
Η παραδοχή αυτή του κ.Σαχινίδη μας οδηγεί σε δύο ακόμη συμπεράσματα.
Πρώτον γιατί τόση σπουδή να πάμε στο ΔΝΤ όταν δεν μπορεί να δώσει πάνω από 30δις; Υπήρξε αντάλλαγμα ή άλλο όφελος που δεν το ξέρουμε;
Δευτερόν εξηγεί και δικαιολογεί την αντίδραση της κ.Μέρκελ! Την έφεραν προ τετελεσμένων. Πριν πάρουν μέτρα, πριν προσπαθήσουν να ορθοποδήσουν την Οικονομία, της πήγαν το πακέτο ΔΝΤ! Και μετά με υποκριτικό τρόπο για Οσκαρ μιλούσαν για την “δήθεν” απειλή στην προσφυγή στο ΔΝΤ αν δεν δώσει τα λέφτα η Ευρώπη!
Ο ΓΑΠ και οι Αμερικανοι συμβουλοι του ομως γνωριζαν πολυ καλα οτι η αμφισβητηση του Μααστριχτ θα επισυρει την οργη και αντιδραση της Γερμανιας.
(1) Οι Γερμανοι εκαναν τα στραβα ματια σε αποκρυψεις στοιχειων απο χωρες που δεν τα εβγαζαν περα για να μη διαταραχθει η ευρωζωνη αλλα δεν θα ανεχονταν ανοιχτη αμφισβητηση της συνθηκης.
Η ανακοινωση μεγαλου ελλειμματος και η αρνηση να παρει μετρα ηταν αυτο ακριβως : ανοιχτη αμφισβητηση του Μααστριχτ και προκαλεσε την ελληνογερμανικη κριση.
(2) Οι αγορες που μεχρι τοτε υπεθεταν οτι πισω απο ολη την ευρωζωνη στεκεται η Γερμανια αναστατωθηκαν οταν ειδαν τη ρηξη Ελλαδος – Γερμανιας που σημαινε οτι δεν θα καλυπταν την Ελλαδα οι Γερμανοι.
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Οι συμβουλές των Ειδικών ποιές ήταν;
Από τα γεγονότα μπορούμε να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας. Ενας από τους συμβούλους ήταν κι ο Soros.
Στις 7/11/2009 Επισκέπτεται τον ΓΑΠ ο Σορος
Είδηση στην Καθημερινή εδώ
kathimerini.gr
tovima.gr
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Στις 8 Δεκεμβρίου 2009 ο διεθνής οίκος αξιολόγησης Fitch Ratings προχωρά στην υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας σε «ΒΒΒ+» από «Α-».
Στις 10 Δεκεμβρίου 2009, τρείς μέρες μετά, έγινε κάτι ακόμη χειρότερο: Η Τράπεζα της Ελλάδος αποφάσισε να μην επιβάλλονται κυρώσεις σε όποιον κερδοσκόπο δεν έδινε τα ομόλογα στον αγοραστή τους μετά τη λήξη των δέκα ημερών! Αρχισε το Σορτάρισμα!
Η αγωγή ζητά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Λουξεμβούργο να ανατρέψει την απόφαση της ΕΚΤ να μην αποκαλύψει δύο εσωτερικά έγγραφα που ετοιμάσθηκαν φέτος για το εξαμελές εκτελεστικό συμβούλιο της στη Φραγκφούρτη.
Ειδηση στο ΑΝΤΙ εδώ : http://www.antinews.gr/?p=41425
[UPDATE 13/7/2010]Ερώτηση της Βάσω Παπανδρέου για το θέμα !
εδω : http://www.antinews.gr/
Ακολούθησαν στα ΜΜΕ οι ακατανόητες, τότε, δηλώσεις των στελεχών ΠΑΣΟΚ του τύπου “δεν υπαρχει σάλιο”, “Τιτανικός”. Τα sread από 160 πριν τις εκλογές εκτοξεύονται!
Οπως στις 11 Δεκεμβρίου που είπε ότι είμαστε διεφθαρμένοι από την κορυφή ως τα νύχια! Θαυμάστε τον σε CNBC
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010
Παρά όμως την σπέκουλα του Πρωθυπουργού και το πόλεμο που έκανε εναντίων της ίδια του της χώρας (δεν εννοώ τις ΗΠΑ) το Ιανουάριο μπορέσαμε πάλι (!) να δανειστούμε, χωρίς εξωτερική βοήθεια!
Το μνημόνιο δεν ήταν αναπόφευκτο ούτε σε εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή! Η Ελλάδα δεν είχε παρά να επαναλάβει τη διεργασία που οδήγησε στον επιτυχή δανεισμό 8 δις ευρώ, με προσφορά 25 (ναι, είκοσι πέντε!) δις ευρώ, την25η Ιανουαρίου 2010.
Πέντε ημέρες μετά στις 30 Ιανουαρίου 2010 δίνει συνέντευξη στο Euronews και μας λέει διεφθαρμένους!
Πως δανειστήκαμε στις 25 Ιανουαρίου;
Τι είχε συμβεί ακριβώς τότε;
Με την εγκληματική μετεκλογική αδράνεια της κυβέρνησης Παπανδρέου, να μην παίρνει μέτρα, παρά το υψηλό έλλειμμα (ας θυμηθούμε ξανά το «ξεκολλήστε» του Σαμαρά), η χώρα είχε φθάσει και τότε σε οριακό σημείο σχετικά με τη δυνατότητα δανεισμού της. Οι αγορές αμφισβητούσαν ανοικτά την πιστοληπτική μας ικανότητα. Το spread είχε πάρει για τα καλά την ανηφόρα.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, ήλθε σε συμφωνία με πέντε σημαντικές τράπεζες, τις οποίες όρισε (έναντι αδρής προμήθειας) αναδόχους της έκδοσης 5ετών ομολόγων, που προγραμμάτισε για τις 25 Ιανουαρίου, υπό τον όρο να εγγυηθούν την αγορά ενός ελαχίστου ποσού ομολόγων από τη δημοπρασία, ύψους 500 έως 600 εκατ. ευρώ η κάθε μία. Με δεδομένο ότι το Δημόσιο ζητούσε 3 με 5 δις από τη δημοπρασία, η εγγύηση που έδιναν οι ανάδοχοι εξασφάλιζε ουσιαστικά την επιτυχία της δημοπρασίας, προτού αυτή ξεκινήσει.
Η ίδια η παροχή εγγύησης από μεγάλες διεθνείς τράπεζες ήταν μια τέλεια ψήφος εμπιστοσύνης στο ότι δεν θα χρεοκοπούσε η οικονομία μας, που προκάλεσε μεγάλο αγοραστικό ενδιαφέρον και σε άλλους. Έτσι, από την αρχή της δημοπρασίας, και μέχρι τη λήξη της, το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, τα ελληνικά ομόλογα είχαν γίνει ανάρπαστα. Σύνολο προσφορών: 25 δις! Σε μία ημέρα! Για μία μόνον δημοπρασία ομολόγων!
Με τεσσεράμιση τέτοιες δημοπρασίες καλύπταμε τα 110 δις, που «εξασφάλισε» (για τρία χρόνια και σε πολλές δόσεις) ο «εθνοσωτήρας» ΓΑΠ, υποθηκεύοντας το παρόν και το μέλλον της χώρας! [update 15/9/2010]
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010
Ξαναβγαίνει στην υψηλής ακροαματικότητας εκπομπή της Αμανπούρ στο CNN, μήπως και δεν το άκουσαν καλά αυτοί που μας δάνεισαν ! Μας εμπιστεύτηκαν τα λεφτά τους κι ο ΓΑΠ βγαίνει στο CNN και λέει ότι είμαστε ΚΛΕΦΤΕΣ ! ! ! ! !
Δείτε την συνέντευξη του ! http://www.tubechop.com/watch/97258
Στις 19 Φεβρουαρίου ορίστηκε ως επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ(OργανισμόςΔιαχείρησης Δημοσίου Χρέους) ο Πέτρος Χριστοδούλου. Ποιός είναι αυτός; Ας διαβάσουμε τι γράφει ηLe Monde
”Στην Ευρώπη, η Goldman Sachs προσλαμβάνει ισχυρούς για να εδραιώσουν την εξουσία της.
Ο Πέτρος Χριστοδούλου δεν ενδιαφέρεται για τα κομπλιμέντα από όπου και να προέρχονται αυτά. Από όταν ήταν έφηβος, αυτός ο πρώτος μαθητής της τάξης άκουγε τα καλύτερα για το πρόσωπο του. Στις 19 Φεβρουαρίου ορίστηκε ως επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ και βρίσκεται σήμερα στην πρώτη γραμμή.
Ωστόσο, ο πρώην επικεφαλής της διαχείρισης διαθεσίμων της Τράπεζας της Εθνικής Τράπεζας βρίσκεται στο επίκεντρο της έρευνας, που διατάχθηκε από την FED, για τις συμβάσεις που υπογράφηκαν για το ελληνικό χρέος και σχετίζονται με τηνGoldman Sachs και άλλους οίκους.
Ο νεοϋρκέζικος οίκος φαίνεται ότι πληρωνόταν για την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών στην ελληνική κυβέρνηση, κερδοσκοπώντας στο χρέος της χώρας…”(3)(Ανιχνεύσεις ΕΤ3)
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010
Το Σάββατο 18 Απριλίου νωρίς το πρωί, όμως, δηλαδή τρεις μέρες πριν την έναρξη των συζητήσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους τοποτηρητές του ΔΝΤ (και τους Ευρωπαίους παρατρεχάμενους της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) φτάνει στην Αθήνα ο μετρ της θεσμοθετημένης παγκόσμιας κερδοσκοπίας Τζ. Σόρος. H είδηση ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ εδώ: www.topontiki.gr
ΜΑΙΟΣ 2010
Από τις 2 Μαρτίου λοιπόν, αποκαλύψαμε (σ.σ.olympia.gr) την κρυφή αναφορά της Goldman Sachs που περιέγραφε ξεκάθαρα τους λόγους για τους οποίους η Μέρκελ τηρούσε αυτή την σκληρή στάση έναντι της Ελλάδας. Ο σκοπός ήταν κάποια στιγμή μέσα στον Μάιο, να ενεργοποιηθεί το άρθρο 122 της συνθήκης της Λισσαβόνας ώστε να πληρώσουν ΟΛΑ τα μέλη της Ευρωζώνης (και αυτά εκτός Ευρώ) την διάσωση των PIGS. Μέσα στις δομές της ΕΕ, χωρίς καμμία συμμετοχή του ΔΝΤ.
Όντως, μέσα στον Μάιο, προαναγγέλεται η σύγκλιση του Ecofin. Αντί λοιπόν η Ελληνική κυβέρνηση να αναμένει τα αποτελέσματα της, όπως θα ήταν πρέπον και φυσιολογικό, ΦΕΡΝΕΙ ΑΡΟΝ ΑΡΟΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΓΙΑ ΨΗΦΙΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ 48 ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ: Αποκάλυψη: Η Goldman Sachs γνώριζε την απόφαση του Ecofin. Γι’ αυτό “σκοτώθηκαν” να υπογράψουν το νομοσχέδιο του αίσχους μία ημέρα πριν!
Το μνημόνιο υπογράφηκε από την Ελληνική βουλή με μία πραξικοπηματική πράξη καταστρατήγησης του συντάγματος, χωρίς να απαιτηθεί η ενισχυμένη πλειοψηφία των 181 βουλευτών. Η μεθόδευση ολοκληρώθηκε 24 ώρες αργότερα ή αν θέλετε 24 ώρες ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ECOFIN, η κυβέρνηση καταθέτει αιφνίδια ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ που δίνει υπεραρμοδιότητες στον Παπακωνσταντίνου! Τροπολογία σε νομοσχέδιο 24 ωρών: Καμμένος – Λαφαζάνης – Τζέκης: Πραξικοπηματική, εκποίηση Εθνικών δικαιωμάτων, νομοσχέδιο καραγκιοζιλίκι.
Η συνεδρίαση λοιπόν του Εcofin πραγματοποιείται και αποφασίζεται (όπως είχαμε αποκαλύψει μήνες πριν) η ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 122, που θέτει ασπίδα προστασίας σε ΟΛΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΕ, εκτός βέβαια από την Ελλάδα που εσκεμμένα απείχε αφού 48 ώρες πριν ΕΙΧΕ ΕΚΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ για να παραδοθεί στο ΔΝΤ.
Έρχονται λοιπόν σήμερα τα στοιχεία της ΕΚΤ και του ΔΝΤ που αποκαλύπτουν τα ακόλουθα:
ΕΚΤ – ενεργοποίηση του άρθρου 122 ΓΙΑ ΟΛΑ τα υπόλοιπα κράτη πλην της Ελλάδας. Δείτε τα στοιχεία του ΦΤΗΝΟΥ δανεισμού εδώ: Την ώρα που άλλες χώρες δανείζονται από την ΕΚΤ, εμείς πήγαμε στο στόμα του λύκου..
Την ίδια ώρα, η Ελλάδα δανείζεται με πολλαπλάσιο κόστος, ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΠΗΓΕΣ!
[UPDATE 31/10/2010]
H αίχμη του δόρατος της κυβέρνησης,του ΛΑΟΣ και της κ.Μπακογιάννη για το κατεπείγον της ψήφισης του μνημονίου, ήταν ότι δεν θα είχαμε λεφτά να πληρωθούν οι μισθοί κι οι συντάξεις! Ουδέν ψευδέστερον !
Στον παρακάτω πίνακα απεικονίζονται οι υποχρεώσεις σε ομόλογα έκδοσης του Ελληνικού Δημοσίου με λήξη έως τα τέλη του 2013 καθώς και οι αντίστοιχες δόσεις από τόν «μηχανισμό στήριξης» :
Λήξη Ομολόγων από 01.05.2010 έως και 31.12.2013 και προγραμματισμός εκταμίευσης μηχανισμού στήριξης (ποσά σε δισεκ. €)
Έτος : Λήξεις ομολόγων / Δάνεια ΕΕ, ΕΚΤ & ΔΝΤ
2010 : 15,80 / 38,00
2011 : 31,30 / 40,00
2012 : 31,70 / 24,00
2013 : 24,90 / 8,00
Σύνολο : 103,70 / 110,00
Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών (προσχέδιο προϋπολογισμού)
http://www.gkordis.com/2010/10/blog-post_4919.html
Ο Νίκος Μπογιόπουλος αναλύοντας το δάνειο των 110 δις, αποδεικνύει επίσης το οφθαλμοφανές (εδώ):
Αρα, η αλήθεια είναι η ακριβώς αντίθετη. Δεν είναι τα δάνεια που πληρώνου ν τους μισθούς και τις συντάξεις. Είναι οι (κομμένοι) μισθοί και οι (κομμ ένες) συντάξεις που πληρώνουν για τα δάνεια!
ΙΟΥΝΙΟΣ 2010
Στις 2 Ιουνίου 2010 γράφει το tvxs.gr
“…Αντιπαράθεση σημειώθηκε σήμερα στη Βουλή, μετά από αίτημα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου ΝΔ, Κ. Μαρκόπουλου, ο οποίος, με αφορμή σχετική ερώτηση στη Βουλή του αναπληρωτή τομεάρχη Οικονομικών της ΝΔ, Χρ. Σταϊκούρα, ζήτησε να μάθει γιατί απορρίφθηκε πρόταση για φθηνό δανεισμό της χώρας.
Ο κ. Μαρκόπουλος ρώτησε αν αληθεύει ότι στις 11 Ιανουαρίουδέχθηκε επιστολή ο πρωθυπουργός της χώρας, από ένα fund του εξωτερικού, τοHayman Private Equity, για δανεισμό 7 δισ. με επιτόκιο 1,25%, και η υπουργός Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη του απάντησε ότι δεν γνωρίζει τα στοιχεία, ούτε το συγκεκριμένο fund αλλά ότι «σε σοβαρά κράτη όπως η Ελλάδα υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες για δανεισμό κυρίως μέσω τουΟΔΔΗΧ».
Ο κ. Μαρκόπουλος κατέθεσε την επιστολή προς τον κ. Παπανδρέου και είπε ότι δέχθηκε πρόταση για δεκαετή δανεισμό 20 δισ. με το ίδιο επιτόκιο και υπεγράφη Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) μεταξύ της Hayman Private Equity και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου για αυτό το δανεισμό…”(εδώ tvxs)
Στις 4 Ιουνίου 2010 ο Σαμαράς φέρνει στην βουλή το θέμα για το τρόπο που επιτεθήκαν στην Ελλάδα μέσω των ομολόγων κι ο Παπανδρέου αρνείται να απαντήσει. Η είδηση εδω: http://www.antinews.gr/?p=48640
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010
Ο Σόρος δίνει τα εύσημα στον κ.Παπακωνσταντίνου.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ 17/10/2010
Λίγα λόγια για το ΑΕΠ.
ΑΕΠ – Κατανομή 1990-2009 (κλικ μεγενθ.)
Αν δούμε και το ΑΕΠ του 2009, για παράδειγμα, είναι 240 δις.Ακόμη κι αν χρωστάμε 300 δις, δεν είμαστε και μπανανία! Ειμαστε πλούσια χώρα που έχουμε ένα πρόβλημα χρέους αλλά όχι Εσόδων ή δανεισμού! Ποιος ο λόγος για τον κύριο Παπανδρέου να γυρνάει την Ευρώπη και να επαιτεί για δανεισμό ως ανεργος; Γιατί αλλιώς σε αντιμετωπίζει μια Τράπεζα όταν έχεις λεφτά κι αλλιώς όταν είσαι στο δρόμο.
Στον προυπολογισμό του 2009, τα έσοδα ήταν 59 δις και τα έξοδα 67 δις, εκ των οποίων όμως τα 12 δις ήταν μόνο τόκοι. Αν κάναμε, τουλάχιστον, μόνο την διαπραγμάτευση αυτών των τόκων, χωρίς να δώσουμε την εντύπωση της χρεωκόπημενης χώρας δεν πήγαιναν τα σπρεντ στα 700 και θα είχαμε τον χρόνο να κάνουμε τις απαραίτητες τομές στα έξοδα μας.
Ενα αφελές επιχείρημα ήταν οτι δεν θα μπορούσαν να πληρώσουν τις συντάξεις, δι αυτό πήγαμε στο ΔΝΤ. Την στιγμή που η Ιρλανδία με έλλειμα 32% μπόρεσε να δανειστεί μέχρι τον Φεβρουάριο του 2010! Πως η ΓΑΠ κατάφερε να μείνει με τα ταμεία του Κράτους με υπόλοιπο μόνο για 19 ημέρες; Ανικανότητα;
Μα και τα ταμεία δεν σταμάτησαν σε μια μέρα να μην έχουν εισπράξεις. Ουτε η ΔΕΗ, ούτε η Εφορία. Ο μόνος τρόπος να μην έχει έσοδα το κράτος είναι να καταστραφή η Γη! Κι αυτό δεν έγινε. Ναι, είχαμε πρόβλημα διαχείρησης. Ναί, είχαμε προβλημα διαφθοράς (ΜΚΟ, C4I, Siemens) αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το δανεισμο 110 δις! Και μάλιστα μέ αποπληρωμή μέσα σε 3 (τρια!) χρόνια! Ητοι 36,6δις τον χρόνο! Αν προσθέσουμε και τα “τρέχοντα” ομόλογα (πίνακας 1 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ) των ετών 2014-2016 εχουμε τα εξής ποσά :
2014 : 36,60 + 26,97 = 63,57 δις
2015 : 36,60 + 16,05 = 52,26 δις
2016 : 36,60 + 5,82 = 42,42 δις
ΣΥΝΟΛΟΝ 158 δις
Δηλαδή περισσότερα από όλα τα έσοδα του κράτους! Ακόμη κι αυτά του 2009, πριν την ύφεση!
Πίνακας 1 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010
[UPDATE 23/12/2010]
Τις τελευταίες εβδομάδες, “ξύπνησαν” (;) οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ κι ο υπουργός κ.Παπακωνσταντίνου κι “αντελήφθησαν” το λάθος “υπολογισμό”, κι άρχισαν να μιλούν για “επιμήκυνση” του χρέους μέχρι το 2024!
Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν όλοι το πόσο επικίνδυνο παιχνίδι παίζει η κυβέρνηση, γιατί δεν νομίζω να μην γνώριζαν τι υπέγραφαν τον Μάιο, όταν μιλάμε για απλά μαθηματικά Α Δημοτικού! Εκτός αν πάσχουν από σύνδρομο Down και είναι λίγο (;) αργοί!
Αν τελικά δεχτούν την επιμήκυνση οι Γερμανοί, τα τρία χρόνια της περιόδου χάριτος και τα δύο χρόνια αποπληρωμής αυξάνονται σε τέσσερα χρόνια περιόδου χάριτος και επτά χρόνια περιόδου αποπληρωμής (ethnos.gr).
Μιλάνε όμως για ένα “μικρό” αντίτιμο της “επιμήκυνσης! Από 0,1% έως 0,3%. Το “μικρό” αυτό αντίτιμο μεταφράζεται σε 40% με 60% δις ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΤΟΚΟΥΣ!
110 δις × 0.05 × 3 έτη = 16,50 δις τόκοι
110 δις × 0.053 × 10 έτη = 58,30 δις τόκοι (για ο,3% αυξηση)
(o άνωθι τύπος είναι ο “μπακάλικος” γιατί δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές ετήσιες δόσεις, οι “πραγματικοί” τόκοι υπολογίζονται με τον τύπο α(ν)=α*(1+τ)^ν δηλαδή 17,34 και 75,68)
Αλλά δεν αρκούν ΑΥΤΑ!
ΟΧΙ! Θα χρειαστεί να δανειστούμε ΑΛΛΑ 80 δις ! ! ! !
Ακόμη κι κ.Παπακωνσταντίνου στο Δελτίο ειδήσεων του MEGA, παραδέχτηκε ότι θα δανειστούμε το 201-2015 άλλα 80 δις ! Σχεδόν άλλα τόσα από όσα πήραμε με το μνημόνιο! Κι άλλο χρέος, πάνω στο χρέος!
Η τελευταία κυβέρνηση της ΝΔ παρά τα όποια σκάνδαλα, φρόντιζε να δανειστεί από την αρχή του έτους για όλο τον χρόνο χωρίς να διασύρει την χώρα. Ενώ παράλληλα κατά την διάρκεια του έτους έδινε κίνητρα στη αγορά να κινηθεί. Για να θυμιθούμε την COSCO, Αγωγό, Επιδότηση Κλιματιστικών, Μειώσεις φόρου στην αγορά αυτοκινήτουκτλ. Δεν ήταν αρκετά, αλλά δεν ήταν και καταστροφικά.
Αυξησε το χρέος, αλλά έδινε ανάσα στην όποια κυβέρνηση να κάνει τις συμφωνίες χωρίς να φέρει ύφεση στην Αγορά. Για όσους αναρωτιούνται πως μπορεί να μειωθεί το έλλειμα χωρίς να έχουμε ύφεση, ας δουν εκεί στο ΠΑΣΟΚ πως το έκανε ο Σημίτης! Ασχετα με το που κατέληξαν τελικά τα λεφτά της ανάπτυξης.
‘Η λοιπόν η κυβέρνηση ήταν ανίκανη να χειριστεί την οικονομία, ή εκτελεί συμβόλαιο θανάτου της οικονομίας (ΔΝΤ) και των κατοίκων της χώρας (Εργασιακό, Ασφαλιστικό) και μετά θα “βρεί” τα λεφτά που όλοι οι άλλοι δεν βλέπουμε, εκτός από τον ΓΑΠ! Διαβάστε εδώ το ΑΕΠ του 2009
Οσο για τα μέτρα που πήρε για να σώσει την οικονομία, ακόμη και πρωτοετής του οικονομικού, ξέρει ότι όσες περικοπες και να κάνει κάνει κάποιος δεν πρόκειται ποτέ να σωθεί, μειώνοντας τα έσοδα! Κι αυτό ακριβώς εκανε!
Αυξησε το ΦΠΑ και μάλιστα το αυξάνει άλλ0 10%(απο 21% στο23%) μέσω τουριστικής περιόδου! Την μόνη ώρα που θα μπορούσε να σωθεί η Ελλάδα από τον Τουρισμό! Ενώ ετοιμάζει κι άλλη αύξηση σε προϊόντα του χαμηλό συντελεστή ύψους 110% (από 11%στο 23%) από το 2011, εν μέσω ύφεσης 4% τουλάχιστόν!
Γιατί ακόμη κι αν οικονομοτεχνικά θέλει με την μείωση μισθών να βοηθήσει το ισοζύγιο, μειώνοντας την αγοραστική δύναμη του πληθυσμού με ανάλογη μείωση εισαγωγών, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την περικοπη των “εξαγωγων” (τουριστικό συνάλλαγμα).
Οσο για αναπτυξιακό σχέδιο ραντεβού το 2012…
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011
[UPDATE 3/1/2011]
Τα spread 9 μήνες μετά το “σωτήριο” μνημόνιο είναι στις 1000 !!! μονάδες!
Η ζημιά που θα προκληθεί από αυτή την επιλογή του θα ισοδυναμεί με την Μικραστιατική καταστροφη που 1.2εκ έμειναν άστεγοι!
Τυχαίο κι αυτό; Τι οικονομικά σπουδασε ο Παπακωνσταντίνου;
Η είδηση εδω : Προβληματισμός για τη «μαύρη τρύπα» στα έσοδα
Οποιος έχει κι άλλα κομμάτια του παζλ παρακαλώ να μου τα στείλει.
netakias ἀπό Κώστα Καββαθᾶ
Κατωτέρω για το πώς φτάσαμε μέσω ΔΝΤ κτλ στην υποδούλωση της χώρας και στην καταστροφή της οικονομίας της, υπάρχει μία χρονολογική περιγραφή γεγονότων στη διάθεση σας (τα περισσότερα πολλοί τα ενθυμούνται προσωπικά) για να συμπεράνετε αν τα αναφερόμενα οδηγούν στην αποκάλυψη τεράστιου σκανδάλου εις βάρος της οικονομίας και του πλούτου της χώρας (αέριο, κτλ).
Είναι προφανές ότι πλην της εξέτασης των γνωστών σκανδάλων υπάρχουν πιθανότατα και άλλα σκάνδαλα μπροστά στα οποία ωχριούν τα εξετασθέντα.
Πολλές φορές έχει αναφερθεί το σκάνδαλο της ηθελημένης με ανοικτά σύνορα λαθρομετανάστευσης που αποτελεί μία βόμβα μεγατόνων εις βάρος της χώρας και του Ελληνισμού.
Εάν όμως τα κατωτέρω οδηγούν αποκάλυψη τεράστιου σκανδάλου εις βάρος της οικονομίας και του πλούτου της χώρας (αέριο, κτλ), είναι προφανές και δεδομένου ότι «υπεράνω όλων είναι η Πατρίς» θα πρέπει να επέλθει υφ υμών η κάθαρση και η λήψη απαιτούμενων μέτρων διάσωσης της Ελληνικής Οικονομίας.
Σε περίπτωση που τα κατωτέρω ευσταθούν, είναι προφανές ότι, όχι μόνον δεν πρέπει να αναλάβουν τουλάχιστον από τώρα και στο εξής την διάσωση της χώρας αυτοί που μεθόδευσαν να φτάσουμε ως εδώ που φτάσαμε, αλλά και να λογοδοτήσουν.
Τα αναφερόμενα βίντεο μπορείτε να τα βρείτε στην αναφερόμενην ιστοσελίδα.
Ευριπίδης Μπίλλης
Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ
From: lefana
O ΓΑΠ κι ο Σόρος σχεδίασαν την χρεωκοπία! Το πάζλ συμπληρώνεται!
Ἓνα ἂριστα δομημένο σχέδιο χρεωκοπίας τῆς Ἑλλάδος! Τώρα τί μένει;
Ζωνη ασφαλειας
Ἓνα ἂρθρο, oπού χρειάζεται άρκετή ὑπομονή γιά νά διαβαστῇ, ἀλλά ἒχει συγκεντρωμένο ἓνα μεγάλο τμῆμα τῆς πληροφορίας πού οἱ περισσότεροι συλλέγουμε τόν τελευταῖον χρόνο.
Ἓνα ἂριστα δομημένο σχέδιο χρεωκοπίας τῆς Ἑλλάδος! Τώρα τί μένει;
Φοβερή δουλειά. Από το netakias.blospot.com. Θα χρειαστεί χρόνος για να μελετήσατε τα στοιχεία αλλά, αξίζει τον κόπο μια και δείχνει πως λειτούργησε η παρούσα αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις._Κ.Κ.
Απεχθάνομαι τις συνομωσίες, Νεφελίμ και λοιπά. Οπου υπάρχει χρήμα δεν υπάρχουν συνομωσίες, Μπίλντεμπεργκ κι άλλα αφελή. Δεν ξυπνάνε κάποιοι και θέλουν το κακό μας, τα πάντα είναι το χρήμα. Υπάρχουν φυσικά σχέδια και τρόποι να βγάλει κάποιος λεφτά από το μηδέν (CDS) αλλά πρέπει να θέλει και το θύμα να είναι…θύμα. Νομίζω ότι έχω την κρίση, να βλέπω πίσω από τις λέξεις.
O ΓΑΠ κι ο Σόρος έχουν συναντηθεί πολλές φορές στο παρελθόν και δεν είναι κρυφό, ούτε σκευωρία.
Ο Σόρος διακινεί το 95% των CDS σε όλο τον κόσμο. (wall street journal,businessweek ) Ενας προσωπικός του φίλος, γίνεται Πρωθυπουργός σε μια χώρα, και μετά από 6 μήνες η χώρα αυτή μετατρέπεται στον Παράδεισο των CDS! Μιλάμε για τρελά δισεκατομμύρια! Οποιος είχε οποιάδήποτε εσωτερική πληροφόρηση, για το τί θα συμβεί σε αυτή τη χώρα, έβγαλε τεράστια ποσά, ποσά που αντιστοιχούν σε ΑΕΠ ολόκληρων κρατών!
Ποιά είναι η αυτή χώρα;
Στο Παράρτημα στο τέλος μπορείτε να δείτε το αναλυτικότατο ημερολόγιο της προδοσίας, που συνέταξε το dexiextrem.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009
[UPDATE 05/10/2010]
Αποκαλύπτει στο βιβλίο του “Untermstrich” ο πρώην υπουργός οικονομικών Peer Steinbruck, ότι τον Ιανουάριο του 2009 συναντήθηκε με τον κ. Παπανδρέου όταν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Βερολίνο και αφού συζήτησαν για τα δημοσιονομικά και ειδικότερα για το έλλειμμα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ του είπε ότι «πλέον δεν είναι σίγουρος εάν πραγματικά θέλει να κερδίσει τις εκλογές». Real.gr εδώ http://www.real.gr/
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2009
[UPDATE 22/12/2010]
Η ΕΚΤ εντόπισε για πρώτη φορά συναλλαγή swap με ασυνήθεις όρους τονΑπρίλιο του 2009, επτά μήνες πριν ξεσπάσει η ελληνική κρίσησύμφωνα με το σημείωμα της 3/3. Σύμφωνα, δε, με το Μπλούμπεργκ «είναι εντελώς αδιευκρίνιστο εάν τότε η ΕΚΤ έκανε κάτι για να διερευνήσει το θέμα περαιτέρω». Διευκρινίζεται πως η Ελλάδα προχώρησε σε ένα μεγάλο αριθμό ιδιωτικών και εκτός αγοράς συναλλαγών με swaps από το 2001 ως το 2007, σύμφωνα με έκθεση της Eurostat της 15/11.
Το Bloomberg News κατέθεσε αγωγή (στις 21/12/2010)εναντίον της ΕΚΤ, ζητώντας την δημοσιοποίηση εγγράφων που δείχνουν πως η Ελλάδα χρησιμοποίησε παράγωγα προκειμένου να αποκρύψει το δημόσιο έλλειμμά της με αποτέλεσμα να πυροδοτηθεί έτσι η κρίση κρατικών χρεών στην περιοχή.Τα έγγραφα δείχνουν πως η Ελλάδα χρησιμοποίησε τα swaps για να αποκρύψει τον δανεισμό της, σύμφωνα με το συνημμένο εξώφυλλο της 3/3 στα δύο έγγραφα που περιήλθε στην κατοχή του Bloomberg News. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Jean-Claude Trichet, παρακράτησε τα έγγραφα μετά την διάσωση των 110 δισ. ευρώ της Ελλάδας από τον μηχανισμό ΕΕ-ΔΝΤ!http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=235394 κι εδώ Bloomberg Sues ECB to Force Disclosure of How Greece’s Swaps Hid Deficit
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Από τον Σεπτέμβριο του 2009 πριν τις εκλογές ο Προβόπουλος ενημερώνει τα κόμματα για το πρόβλημα του χρέους η είδηση στηνΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ εδω: http://news.kathimerini.gr/
Παρ’ όλα αυτά ο κ.Γ.Α.Παπανδρέου βάζει προεκλογικά το κάλπικο σύνθημα“Λεφτά Υπάρχουν” ! Υστεροβουλο; Ο νοών…
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009
Τον Οκτώβριο 2009 αποφασίζουν να προσφύγει η χώρα στο Διεθνές Νομισματικά Ταμείο όπως δηλωνει ο υφυπουργός Σαχινίδης στον Δελαστίκ. Η είδηση στο ΕΘΝΟΣ εδω: http://www.ethnos.gr
To βίντεο αποκάλυψη του κ.Σαχινίδη
Ομως, ούτε τα spread δικαιολογούσαν την προσφυγή, ούτε και το ίδιο το έλλειμα από μόνο του, την στιγμή που άλλες χώρες είναι σε χειρότερη μοίρα. Το ΠΑΣΟΚ είναι ανέτοιμο να αναλάβει την εξουσία και κράτος σταματάει να λειτουργεί, με τις “νέες ιδέες” του ΓΑΠ, βιογραφικά, συνεντεύξεις και συζητήσεις επί συζητήσεων με ειδικούς από το εξωτερικό. Δημόσιες υπηρεσίες είναι ακέφαλες για μήνες.
Πως θα πάνε την χώρα στο ΔΝΤ;
Η παραδοχή αυτή του κ.Σαχινίδη μας οδηγεί σε δύο ακόμη συμπεράσματα.
Πρώτον γιατί τόση σπουδή να πάμε στο ΔΝΤ όταν δεν μπορεί να δώσει πάνω από 30δις; Υπήρξε αντάλλαγμα ή άλλο όφελος που δεν το ξέρουμε;
Δευτερόν εξηγεί και δικαιολογεί την αντίδραση της κ.Μέρκελ! Την έφεραν προ τετελεσμένων. Πριν πάρουν μέτρα, πριν προσπαθήσουν να ορθοποδήσουν την Οικονομία, της πήγαν το πακέτο ΔΝΤ! Και μετά με υποκριτικό τρόπο για Οσκαρ μιλούσαν για την “δήθεν” απειλή στην προσφυγή στο ΔΝΤ αν δεν δώσει τα λέφτα η Ευρώπη!
Ο ΓΑΠ και οι Αμερικανοι συμβουλοι του ομως γνωριζαν πολυ καλα οτι η αμφισβητηση του Μααστριχτ θα επισυρει την οργη και αντιδραση της Γερμανιας.
(1) Οι Γερμανοι εκαναν τα στραβα ματια σε αποκρυψεις στοιχειων απο χωρες που δεν τα εβγαζαν περα για να μη διαταραχθει η ευρωζωνη αλλα δεν θα ανεχονταν ανοιχτη αμφισβητηση της συνθηκης.
Η ανακοινωση μεγαλου ελλειμματος και η αρνηση να παρει μετρα ηταν αυτο ακριβως : ανοιχτη αμφισβητηση του Μααστριχτ και προκαλεσε την ελληνογερμανικη κριση.
(2) Οι αγορες που μεχρι τοτε υπεθεταν οτι πισω απο ολη την ευρωζωνη στεκεται η Γερμανια αναστατωθηκαν οταν ειδαν τη ρηξη Ελλαδος – Γερμανιας που σημαινε οτι δεν θα καλυπταν την Ελλαδα οι Γερμανοι.
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Οι συμβουλές των Ειδικών ποιές ήταν;
Από τα γεγονότα μπορούμε να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας. Ενας από τους συμβούλους ήταν κι ο Soros.
Στις 7/11/2009 Επισκέπτεται τον ΓΑΠ ο Σορος
Είδηση στην Καθημερινή εδώ
kathimerini.gr
tovima.gr
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Στις 8 Δεκεμβρίου 2009 ο διεθνής οίκος αξιολόγησης Fitch Ratings προχωρά στην υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας σε «ΒΒΒ+» από «Α-».
Στις 10 Δεκεμβρίου 2009, τρείς μέρες μετά, έγινε κάτι ακόμη χειρότερο: Η Τράπεζα της Ελλάδος αποφάσισε να μην επιβάλλονται κυρώσεις σε όποιον κερδοσκόπο δεν έδινε τα ομόλογα στον αγοραστή τους μετά τη λήξη των δέκα ημερών! Αρχισε το Σορτάρισμα!
Η αγωγή ζητά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Λουξεμβούργο να ανατρέψει την απόφαση της ΕΚΤ να μην αποκαλύψει δύο εσωτερικά έγγραφα που ετοιμάσθηκαν φέτος για το εξαμελές εκτελεστικό συμβούλιο της στη Φραγκφούρτη.
Ειδηση στο ΑΝΤΙ εδώ : http://www.antinews.gr/?p=41425
[UPDATE 13/7/2010]Ερώτηση της Βάσω Παπανδρέου για το θέμα !
εδω : http://www.antinews.gr/
Ακολούθησαν στα ΜΜΕ οι ακατανόητες, τότε, δηλώσεις των στελεχών ΠΑΣΟΚ του τύπου “δεν υπαρχει σάλιο”, “Τιτανικός”. Τα sread από 160 πριν τις εκλογές εκτοξεύονται!
Οπως στις 11 Δεκεμβρίου που είπε ότι είμαστε διεφθαρμένοι από την κορυφή ως τα νύχια! Θαυμάστε τον σε CNBC
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010
Παρά όμως την σπέκουλα του Πρωθυπουργού και το πόλεμο που έκανε εναντίων της ίδια του της χώρας (δεν εννοώ τις ΗΠΑ) το Ιανουάριο μπορέσαμε πάλι (!) να δανειστούμε, χωρίς εξωτερική βοήθεια!
Το μνημόνιο δεν ήταν αναπόφευκτο ούτε σε εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή! Η Ελλάδα δεν είχε παρά να επαναλάβει τη διεργασία που οδήγησε στον επιτυχή δανεισμό 8 δις ευρώ, με προσφορά 25 (ναι, είκοσι πέντε!) δις ευρώ, την25η Ιανουαρίου 2010.
Πέντε ημέρες μετά στις 30 Ιανουαρίου 2010 δίνει συνέντευξη στο Euronews και μας λέει διεφθαρμένους!
Πως δανειστήκαμε στις 25 Ιανουαρίου;
Τι είχε συμβεί ακριβώς τότε;
Με την εγκληματική μετεκλογική αδράνεια της κυβέρνησης Παπανδρέου, να μην παίρνει μέτρα, παρά το υψηλό έλλειμμα (ας θυμηθούμε ξανά το «ξεκολλήστε» του Σαμαρά), η χώρα είχε φθάσει και τότε σε οριακό σημείο σχετικά με τη δυνατότητα δανεισμού της. Οι αγορές αμφισβητούσαν ανοικτά την πιστοληπτική μας ικανότητα. Το spread είχε πάρει για τα καλά την ανηφόρα.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, ήλθε σε συμφωνία με πέντε σημαντικές τράπεζες, τις οποίες όρισε (έναντι αδρής προμήθειας) αναδόχους της έκδοσης 5ετών ομολόγων, που προγραμμάτισε για τις 25 Ιανουαρίου, υπό τον όρο να εγγυηθούν την αγορά ενός ελαχίστου ποσού ομολόγων από τη δημοπρασία, ύψους 500 έως 600 εκατ. ευρώ η κάθε μία. Με δεδομένο ότι το Δημόσιο ζητούσε 3 με 5 δις από τη δημοπρασία, η εγγύηση που έδιναν οι ανάδοχοι εξασφάλιζε ουσιαστικά την επιτυχία της δημοπρασίας, προτού αυτή ξεκινήσει.
Η ίδια η παροχή εγγύησης από μεγάλες διεθνείς τράπεζες ήταν μια τέλεια ψήφος εμπιστοσύνης στο ότι δεν θα χρεοκοπούσε η οικονομία μας, που προκάλεσε μεγάλο αγοραστικό ενδιαφέρον και σε άλλους. Έτσι, από την αρχή της δημοπρασίας, και μέχρι τη λήξη της, το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, τα ελληνικά ομόλογα είχαν γίνει ανάρπαστα. Σύνολο προσφορών: 25 δις! Σε μία ημέρα! Για μία μόνον δημοπρασία ομολόγων!
Με τεσσεράμιση τέτοιες δημοπρασίες καλύπταμε τα 110 δις, που «εξασφάλισε» (για τρία χρόνια και σε πολλές δόσεις) ο «εθνοσωτήρας» ΓΑΠ, υποθηκεύοντας το παρόν και το μέλλον της χώρας! [update 15/9/2010]
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010
Ξαναβγαίνει στην υψηλής ακροαματικότητας εκπομπή της Αμανπούρ στο CNN, μήπως και δεν το άκουσαν καλά αυτοί που μας δάνεισαν ! Μας εμπιστεύτηκαν τα λεφτά τους κι ο ΓΑΠ βγαίνει στο CNN και λέει ότι είμαστε ΚΛΕΦΤΕΣ ! ! ! ! !
Δείτε την συνέντευξη του ! http://www.tubechop.com/watch/97258
Στις 19 Φεβρουαρίου ορίστηκε ως επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ(OργανισμόςΔιαχείρησης Δημοσίου Χρέους) ο Πέτρος Χριστοδούλου. Ποιός είναι αυτός; Ας διαβάσουμε τι γράφει ηLe Monde
”Στην Ευρώπη, η Goldman Sachs προσλαμβάνει ισχυρούς για να εδραιώσουν την εξουσία της.
Ο Πέτρος Χριστοδούλου δεν ενδιαφέρεται για τα κομπλιμέντα από όπου και να προέρχονται αυτά. Από όταν ήταν έφηβος, αυτός ο πρώτος μαθητής της τάξης άκουγε τα καλύτερα για το πρόσωπο του. Στις 19 Φεβρουαρίου ορίστηκε ως επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ και βρίσκεται σήμερα στην πρώτη γραμμή.
Ωστόσο, ο πρώην επικεφαλής της διαχείρισης διαθεσίμων της Τράπεζας της Εθνικής Τράπεζας βρίσκεται στο επίκεντρο της έρευνας, που διατάχθηκε από την FED, για τις συμβάσεις που υπογράφηκαν για το ελληνικό χρέος και σχετίζονται με τηνGoldman Sachs και άλλους οίκους.
Ο νεοϋρκέζικος οίκος φαίνεται ότι πληρωνόταν για την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών στην ελληνική κυβέρνηση, κερδοσκοπώντας στο χρέος της χώρας…”(3)(Ανιχνεύσεις ΕΤ3)
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010
Το Σάββατο 18 Απριλίου νωρίς το πρωί, όμως, δηλαδή τρεις μέρες πριν την έναρξη των συζητήσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους τοποτηρητές του ΔΝΤ (και τους Ευρωπαίους παρατρεχάμενους της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) φτάνει στην Αθήνα ο μετρ της θεσμοθετημένης παγκόσμιας κερδοσκοπίας Τζ. Σόρος. H είδηση ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ εδώ: www.topontiki.gr
ΜΑΙΟΣ 2010
Από τις 2 Μαρτίου λοιπόν, αποκαλύψαμε (σ.σ.olympia.gr) την κρυφή αναφορά της Goldman Sachs που περιέγραφε ξεκάθαρα τους λόγους για τους οποίους η Μέρκελ τηρούσε αυτή την σκληρή στάση έναντι της Ελλάδας. Ο σκοπός ήταν κάποια στιγμή μέσα στον Μάιο, να ενεργοποιηθεί το άρθρο 122 της συνθήκης της Λισσαβόνας ώστε να πληρώσουν ΟΛΑ τα μέλη της Ευρωζώνης (και αυτά εκτός Ευρώ) την διάσωση των PIGS. Μέσα στις δομές της ΕΕ, χωρίς καμμία συμμετοχή του ΔΝΤ.
Όντως, μέσα στον Μάιο, προαναγγέλεται η σύγκλιση του Ecofin. Αντί λοιπόν η Ελληνική κυβέρνηση να αναμένει τα αποτελέσματα της, όπως θα ήταν πρέπον και φυσιολογικό, ΦΕΡΝΕΙ ΑΡΟΝ ΑΡΟΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΓΙΑ ΨΗΦΙΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ 48 ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ: Αποκάλυψη: Η Goldman Sachs γνώριζε την απόφαση του Ecofin. Γι’ αυτό “σκοτώθηκαν” να υπογράψουν το νομοσχέδιο του αίσχους μία ημέρα πριν!
Το μνημόνιο υπογράφηκε από την Ελληνική βουλή με μία πραξικοπηματική πράξη καταστρατήγησης του συντάγματος, χωρίς να απαιτηθεί η ενισχυμένη πλειοψηφία των 181 βουλευτών. Η μεθόδευση ολοκληρώθηκε 24 ώρες αργότερα ή αν θέλετε 24 ώρες ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ECOFIN, η κυβέρνηση καταθέτει αιφνίδια ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ που δίνει υπεραρμοδιότητες στον Παπακωνσταντίνου! Τροπολογία σε νομοσχέδιο 24 ωρών: Καμμένος – Λαφαζάνης – Τζέκης: Πραξικοπηματική, εκποίηση Εθνικών δικαιωμάτων, νομοσχέδιο καραγκιοζιλίκι.
Η συνεδρίαση λοιπόν του Εcofin πραγματοποιείται και αποφασίζεται (όπως είχαμε αποκαλύψει μήνες πριν) η ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 122, που θέτει ασπίδα προστασίας σε ΟΛΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΕ, εκτός βέβαια από την Ελλάδα που εσκεμμένα απείχε αφού 48 ώρες πριν ΕΙΧΕ ΕΚΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ για να παραδοθεί στο ΔΝΤ.
Έρχονται λοιπόν σήμερα τα στοιχεία της ΕΚΤ και του ΔΝΤ που αποκαλύπτουν τα ακόλουθα:
ΕΚΤ – ενεργοποίηση του άρθρου 122 ΓΙΑ ΟΛΑ τα υπόλοιπα κράτη πλην της Ελλάδας. Δείτε τα στοιχεία του ΦΤΗΝΟΥ δανεισμού εδώ: Την ώρα που άλλες χώρες δανείζονται από την ΕΚΤ, εμείς πήγαμε στο στόμα του λύκου..
Την ίδια ώρα, η Ελλάδα δανείζεται με πολλαπλάσιο κόστος, ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΠΗΓΕΣ!
[UPDATE 31/10/2010]
H αίχμη του δόρατος της κυβέρνησης,του ΛΑΟΣ και της κ.Μπακογιάννη για το κατεπείγον της ψήφισης του μνημονίου, ήταν ότι δεν θα είχαμε λεφτά να πληρωθούν οι μισθοί κι οι συντάξεις! Ουδέν ψευδέστερον !
Στον παρακάτω πίνακα απεικονίζονται οι υποχρεώσεις σε ομόλογα έκδοσης του Ελληνικού Δημοσίου με λήξη έως τα τέλη του 2013 καθώς και οι αντίστοιχες δόσεις από τόν «μηχανισμό στήριξης» :
Λήξη Ομολόγων από 01.05.2010 έως και 31.12.2013 και προγραμματισμός εκταμίευσης μηχανισμού στήριξης (ποσά σε δισεκ. €)
Έτος : Λήξεις ομολόγων / Δάνεια ΕΕ, ΕΚΤ & ΔΝΤ
2010 : 15,80 / 38,00
2011 : 31,30 / 40,00
2012 : 31,70 / 24,00
2013 : 24,90 / 8,00
Σύνολο : 103,70 / 110,00
Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών (προσχέδιο προϋπολογισμού)
http://www.gkordis.com/2010/10/blog-post_4919.html
Ο Νίκος Μπογιόπουλος αναλύοντας το δάνειο των 110 δις, αποδεικνύει επίσης το οφθαλμοφανές (εδώ):
Αρα, η αλήθεια είναι η ακριβώς αντίθετη. Δεν είναι τα δάνεια που πληρώνου ν τους μισθούς και τις συντάξεις. Είναι οι (κομμένοι) μισθοί και οι (κομμ ένες) συντάξεις που πληρώνουν για τα δάνεια!
ΙΟΥΝΙΟΣ 2010
Στις 2 Ιουνίου 2010 γράφει το tvxs.gr
“…Αντιπαράθεση σημειώθηκε σήμερα στη Βουλή, μετά από αίτημα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου ΝΔ, Κ. Μαρκόπουλου, ο οποίος, με αφορμή σχετική ερώτηση στη Βουλή του αναπληρωτή τομεάρχη Οικονομικών της ΝΔ, Χρ. Σταϊκούρα, ζήτησε να μάθει γιατί απορρίφθηκε πρόταση για φθηνό δανεισμό της χώρας.
Ο κ. Μαρκόπουλος ρώτησε αν αληθεύει ότι στις 11 Ιανουαρίουδέχθηκε επιστολή ο πρωθυπουργός της χώρας, από ένα fund του εξωτερικού, τοHayman Private Equity, για δανεισμό 7 δισ. με επιτόκιο 1,25%, και η υπουργός Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη του απάντησε ότι δεν γνωρίζει τα στοιχεία, ούτε το συγκεκριμένο fund αλλά ότι «σε σοβαρά κράτη όπως η Ελλάδα υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες για δανεισμό κυρίως μέσω τουΟΔΔΗΧ».
Ο κ. Μαρκόπουλος κατέθεσε την επιστολή προς τον κ. Παπανδρέου και είπε ότι δέχθηκε πρόταση για δεκαετή δανεισμό 20 δισ. με το ίδιο επιτόκιο και υπεγράφη Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) μεταξύ της Hayman Private Equity και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου για αυτό το δανεισμό…”(εδώ tvxs)
Στις 4 Ιουνίου 2010 ο Σαμαράς φέρνει στην βουλή το θέμα για το τρόπο που επιτεθήκαν στην Ελλάδα μέσω των ομολόγων κι ο Παπανδρέου αρνείται να απαντήσει. Η είδηση εδω: http://www.antinews.gr/?p=48640
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010
Ο Σόρος δίνει τα εύσημα στον κ.Παπακωνσταντίνου.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ 17/10/2010
Λίγα λόγια για το ΑΕΠ.
ΑΕΠ – Κατανομή 1990-2009 (κλικ μεγενθ.)
Αν δούμε και το ΑΕΠ του 2009, για παράδειγμα, είναι 240 δις.Ακόμη κι αν χρωστάμε 300 δις, δεν είμαστε και μπανανία! Ειμαστε πλούσια χώρα που έχουμε ένα πρόβλημα χρέους αλλά όχι Εσόδων ή δανεισμού! Ποιος ο λόγος για τον κύριο Παπανδρέου να γυρνάει την Ευρώπη και να επαιτεί για δανεισμό ως ανεργος; Γιατί αλλιώς σε αντιμετωπίζει μια Τράπεζα όταν έχεις λεφτά κι αλλιώς όταν είσαι στο δρόμο.
Στον προυπολογισμό του 2009, τα έσοδα ήταν 59 δις και τα έξοδα 67 δις, εκ των οποίων όμως τα 12 δις ήταν μόνο τόκοι. Αν κάναμε, τουλάχιστον, μόνο την διαπραγμάτευση αυτών των τόκων, χωρίς να δώσουμε την εντύπωση της χρεωκόπημενης χώρας δεν πήγαιναν τα σπρεντ στα 700 και θα είχαμε τον χρόνο να κάνουμε τις απαραίτητες τομές στα έξοδα μας.
Ενα αφελές επιχείρημα ήταν οτι δεν θα μπορούσαν να πληρώσουν τις συντάξεις, δι αυτό πήγαμε στο ΔΝΤ. Την στιγμή που η Ιρλανδία με έλλειμα 32% μπόρεσε να δανειστεί μέχρι τον Φεβρουάριο του 2010! Πως η ΓΑΠ κατάφερε να μείνει με τα ταμεία του Κράτους με υπόλοιπο μόνο για 19 ημέρες; Ανικανότητα;
Μα και τα ταμεία δεν σταμάτησαν σε μια μέρα να μην έχουν εισπράξεις. Ουτε η ΔΕΗ, ούτε η Εφορία. Ο μόνος τρόπος να μην έχει έσοδα το κράτος είναι να καταστραφή η Γη! Κι αυτό δεν έγινε. Ναι, είχαμε πρόβλημα διαχείρησης. Ναί, είχαμε προβλημα διαφθοράς (ΜΚΟ, C4I, Siemens) αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το δανεισμο 110 δις! Και μάλιστα μέ αποπληρωμή μέσα σε 3 (τρια!) χρόνια! Ητοι 36,6δις τον χρόνο! Αν προσθέσουμε και τα “τρέχοντα” ομόλογα (πίνακας 1 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ) των ετών 2014-2016 εχουμε τα εξής ποσά :
2014 : 36,60 + 26,97 = 63,57 δις
2015 : 36,60 + 16,05 = 52,26 δις
2016 : 36,60 + 5,82 = 42,42 δις
ΣΥΝΟΛΟΝ 158 δις
Δηλαδή περισσότερα από όλα τα έσοδα του κράτους! Ακόμη κι αυτά του 2009, πριν την ύφεση!
Πίνακας 1 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010
[UPDATE 23/12/2010]
Τις τελευταίες εβδομάδες, “ξύπνησαν” (;) οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ κι ο υπουργός κ.Παπακωνσταντίνου κι “αντελήφθησαν” το λάθος “υπολογισμό”, κι άρχισαν να μιλούν για “επιμήκυνση” του χρέους μέχρι το 2024!
Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν όλοι το πόσο επικίνδυνο παιχνίδι παίζει η κυβέρνηση, γιατί δεν νομίζω να μην γνώριζαν τι υπέγραφαν τον Μάιο, όταν μιλάμε για απλά μαθηματικά Α Δημοτικού! Εκτός αν πάσχουν από σύνδρομο Down και είναι λίγο (;) αργοί!
Αν τελικά δεχτούν την επιμήκυνση οι Γερμανοί, τα τρία χρόνια της περιόδου χάριτος και τα δύο χρόνια αποπληρωμής αυξάνονται σε τέσσερα χρόνια περιόδου χάριτος και επτά χρόνια περιόδου αποπληρωμής (ethnos.gr).
Μιλάνε όμως για ένα “μικρό” αντίτιμο της “επιμήκυνσης! Από 0,1% έως 0,3%. Το “μικρό” αυτό αντίτιμο μεταφράζεται σε 40% με 60% δις ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΤΟΚΟΥΣ!
110 δις × 0.05 × 3 έτη = 16,50 δις τόκοι
110 δις × 0.053 × 10 έτη = 58,30 δις τόκοι (για ο,3% αυξηση)
(o άνωθι τύπος είναι ο “μπακάλικος” γιατί δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές ετήσιες δόσεις, οι “πραγματικοί” τόκοι υπολογίζονται με τον τύπο α(ν)=α*(1+τ)^ν δηλαδή 17,34 και 75,68)
Αλλά δεν αρκούν ΑΥΤΑ!
ΟΧΙ! Θα χρειαστεί να δανειστούμε ΑΛΛΑ 80 δις ! ! ! !
Ακόμη κι κ.Παπακωνσταντίνου στο Δελτίο ειδήσεων του MEGA, παραδέχτηκε ότι θα δανειστούμε το 201-2015 άλλα 80 δις ! Σχεδόν άλλα τόσα από όσα πήραμε με το μνημόνιο! Κι άλλο χρέος, πάνω στο χρέος!
Η τελευταία κυβέρνηση της ΝΔ παρά τα όποια σκάνδαλα, φρόντιζε να δανειστεί από την αρχή του έτους για όλο τον χρόνο χωρίς να διασύρει την χώρα. Ενώ παράλληλα κατά την διάρκεια του έτους έδινε κίνητρα στη αγορά να κινηθεί. Για να θυμιθούμε την COSCO, Αγωγό, Επιδότηση Κλιματιστικών, Μειώσεις φόρου στην αγορά αυτοκινήτουκτλ. Δεν ήταν αρκετά, αλλά δεν ήταν και καταστροφικά.
Αυξησε το χρέος, αλλά έδινε ανάσα στην όποια κυβέρνηση να κάνει τις συμφωνίες χωρίς να φέρει ύφεση στην Αγορά. Για όσους αναρωτιούνται πως μπορεί να μειωθεί το έλλειμα χωρίς να έχουμε ύφεση, ας δουν εκεί στο ΠΑΣΟΚ πως το έκανε ο Σημίτης! Ασχετα με το που κατέληξαν τελικά τα λεφτά της ανάπτυξης.
‘Η λοιπόν η κυβέρνηση ήταν ανίκανη να χειριστεί την οικονομία, ή εκτελεί συμβόλαιο θανάτου της οικονομίας (ΔΝΤ) και των κατοίκων της χώρας (Εργασιακό, Ασφαλιστικό) και μετά θα “βρεί” τα λεφτά που όλοι οι άλλοι δεν βλέπουμε, εκτός από τον ΓΑΠ! Διαβάστε εδώ το ΑΕΠ του 2009
Οσο για τα μέτρα που πήρε για να σώσει την οικονομία, ακόμη και πρωτοετής του οικονομικού, ξέρει ότι όσες περικοπες και να κάνει κάνει κάποιος δεν πρόκειται ποτέ να σωθεί, μειώνοντας τα έσοδα! Κι αυτό ακριβώς εκανε!
Αυξησε το ΦΠΑ και μάλιστα το αυξάνει άλλ0 10%(απο 21% στο23%) μέσω τουριστικής περιόδου! Την μόνη ώρα που θα μπορούσε να σωθεί η Ελλάδα από τον Τουρισμό! Ενώ ετοιμάζει κι άλλη αύξηση σε προϊόντα του χαμηλό συντελεστή ύψους 110% (από 11%στο 23%) από το 2011, εν μέσω ύφεσης 4% τουλάχιστόν!
Γιατί ακόμη κι αν οικονομοτεχνικά θέλει με την μείωση μισθών να βοηθήσει το ισοζύγιο, μειώνοντας την αγοραστική δύναμη του πληθυσμού με ανάλογη μείωση εισαγωγών, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την περικοπη των “εξαγωγων” (τουριστικό συνάλλαγμα).
Οσο για αναπτυξιακό σχέδιο ραντεβού το 2012…
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011
[UPDATE 3/1/2011]
Τα spread 9 μήνες μετά το “σωτήριο” μνημόνιο είναι στις 1000 !!! μονάδες!
Η ζημιά που θα προκληθεί από αυτή την επιλογή του θα ισοδυναμεί με την Μικραστιατική καταστροφη που 1.2εκ έμειναν άστεγοι!
Τυχαίο κι αυτό; Τι οικονομικά σπουδασε ο Παπακωνσταντίνου;
Η είδηση εδω : Προβληματισμός για τη «μαύρη τρύπα» στα έσοδα
Οποιος έχει κι άλλα κομμάτια του παζλ παρακαλώ να μου τα στείλει.
netakias ἀπό Κώστα Καββαθᾶ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)