Η «Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία» (ΔΔΟ) διαπιστώνεται ότι αποτελεί μια σκοπίμως θνησιγενή «διευθέτηση», που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου, κάτω από μόνιμη βρετανική κηδεμονία. Οι συνέπειες αυτής της «διευθέτησης» θα είναι τραγικές.
Το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας που σήμερα μπορεί να διεκδικεί τα δικαιώματά του ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα καταργηθεί για να δημιουργηθούν δύο συνεταιρικά και ισότιμα κράτη, το ένα αμιγώς τουρκικό στην παράνομα κατεχόμενη Κύπρο και το άλλο (το υποτιθέμενο «ελληνικό») θα βρίσκεται στο έλεος της παραπέρα διείσδυσης των Τούρκων εποίκων και των λαθρομεταναστών.
Αντικαθιστώντας την Κυπριακή Δημοκρατία με ΔΔΟ, η Κύπρος θα τριχοτομηθεί σε δύο συνιστώντα κράτη και τις κυρίαρχες βρετανικές βάσεις, μέσω των οποίων θα ασκείται και η διαχρονική βρετανική κηδεμόνευση.
Τα δε κομμουνιστικά ιδεώδη αποδεικνύονται θεατρική φάρσα όταν μιλούν για «Αντι-ιμπεριαλισμό» και για «προτεραιότητα στις λαϊκές δυνάμεις», αφού από το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ είναι που προέρχεται και ο σημερινός Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, ο οποίος δεσμεύτηκε ΕΡΗΜΗΝ του Κυπριακού Λαού για διευθέτηση ΔΔΟ.
Είναι όμως και τραγικό, ο Λαός που το 2004 καταψήφισε συντριπτικά το Σχέδιο Αννάν και απέρριψε την όποια ΔΔΟ, ο ίδιος Λαός στην πλειοψηφία του να έχει πρόσφατα υπερψηφίσει είτε ηγεσίες που έχουν σημαία τους τη ΔΔΟ (ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ), είτε άλλους, των οποίων η προτεραιότητα είναι η συνεργασία σκοπιμότητας με το κυβερνών ΑΚΕΛ.
Ο νομικός Πάνος Ιωαννίδης, ο οποίος εξελέγη (2008 και 2010) και Πρόεδροςτης Κίνησης για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, μιας από τιςπλέον δυναμικές, υπερκομματικές πολιτικές οργανώσεις του κυπριακού λαού, έχει εκφράσει επανειλημμένα,εντός και εκτός Κύπρου, θέσεις που έχουν ενδιαφέρον διότι είναι σαφείς και τεκμηριωμένες :
·Η ΔΔΟ είναι διεθνώς άνομη, δεν καθορίζεται πουθενά, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ και δεν δοκιμάστηκε από κανέναν!
·Μοναδική φορά που προτάθηκε μια τέτοια «διευθέτηση», ήταν προς την πλειοψηφία των Μαύρων της Νοτίου Αφρικής, οι οποίοι την απέρριψαν αμέσως, διότι στόχο είχε την παγίωση τουapartheid (που επί λέξη σημαίνει ρατσιστική διάκριση και που καταδικάστηκε από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».
·Δηλαδή, ενώ τη ρατσιστική ΔΔΟ οι Αφρικανοί την απέρριψαν τη 10ετία του ‘80 (χωρίς να έχουν Κράτος), η σημερινή ηγεσία της ευρωπαϊκής Κυπριακής Δημοκρατίας ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ να καταργήσει το ευρωπαϊκό Κράτος που υπάρχει, για να το αντικαταστήσει με την άνομη, ρατσιστική και καταδικασμένη ως διεθνές έγκλημα Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία...
Η ερευνήτρια-συγγραφέας Φανούλα Αργυρού, στο νέο βιβλίο της «Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2011», αποκαλύπτει (και τεκμηριώνει αναντίλεκτα) τα παρασκήνια της βρετανο-τουρκικής διαχρονικής συνωμοσίας, με κατάληξη την αποδιεθνοποίηση του Κυπριακού και την υιοθέτηση της ολέθριας «κυπριακής ιδιοκτησίας λύση» και την επιδίωξη της κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάσταση της με την καταστροφική ΔΔΟ.
Τα απόρρητα βρετανικά έγγραφα (του ForeignOffice) για την Κύπρο, που αποτελούν την κύρια πηγή πληροφοριών της κ.Αργυρού, επιβεβαιώνουν ακόμη μια φορά ότι η Κύπρος και ο λαός της αντιμετωπίζουν για έξη 10ετίες μια βρώμικη συνωμοσία, της οποίας ο στόχος είναι η διάλυση του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, που από το 2004 είναι ισότιμο και κυρίαρχο Κράτος-μέλος της ΕΕ, και η μετατροπή της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο κάτω από μόνιμηβρετανική κηδεμόνευση.
Σημείωμα του βρετανικού υπουργείου Αποικιών του Ιουνίου 1957 επισημαίνει χαρακτηριστικά, ότι «μια ομοσπονδία πάντοτε συνεπάγεται αναπόσπαστη κυριαρχία και, στην περίπτωση της Κύπρου, η ελληνική ζώνη θα είναι ελεύθερη να ενωθεί με την Ελλάδα και η τουρκική με την Τουρκία. Σε μια τέτοια περίπτωση, η νήσος δεν θα παραμείνει κάτω από αναπόσπαστη βρετανική κυριαρχία…».
Οι θιασώτες της ΔΔΟ πρέπει να σταματήσουν να λαϊκίζουν και να εξηγήσουν προς τον Κυπριακό Λαό και τον ελληνισμό, πώς είναι ποτέ δυνατόν αυτή η διευθέτηση να αποκαταστήσει την εδαφική ακεραιότητα της ευρωπαϊκής Κυπριακής Δημοκρατίας και να διαφυλάξει τα ανθρώπινα δικαιώματα του νόμιμου Κυπριακού Λαού!
Διότι από τα έγγραφα προκύπτει ότι, όπως και το σχέδιο Αννάν, η ΔΔΟ είναι βρετανικής έμπνευσης και τουρκικής εκτέλεσης, με τελικό στόχο τον έλεγχο όλης της Κύπρου.
Επομένως, η στάση συγκεκριμένων κομματικών ηγεσιών σε Κύπρο και Ελλάδα, εξυπηρετεί τους συνωμοτικούς βρετανο-τουρκικούς στόχους, ενώ ΚΑΜΙΑ ηγεσία-έστω κι εάν διαφωνεί με τη ΔΔΟ-έχει μέχρι σήμερα καταθέσει σαφή γραμμή προς την ορθή πορεία.
Παραθέτω συμφωνώντας, τις θέσεις που εξάγγειλε η (προαναφερθείσα) Κίνηση με την «Πρόταση του ορθού ΝΑΙ», τον Σεπτέμβριο 2009:
§Η κατάργηση του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ακριβώς εντάχθηκε στην ΕΕ το 2004, ΔΕΝ πρέπει να συζητείται.
§Η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να επιδιώξει την ομαλή επάνοδο των νομίμων Τούρκων της Κύπρου στο επίσημο Κράτος.
§Πρέπει να συζητείται κάθε άλλη πτυχή, νοουμένου ότι η όποια κατάληξη δεν θα προσβάλλει την κυριαρχία του Κράτους και δεν θα παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα του νόμιμου Κυπριακού Λαού.
Την 20η Ιουλίου 2011, ημέρα της θλιβερής μνήμης της εισβολής της τουρκιάς στην ΚΥΠΡΟ μας, ήταν (δυστυχώς ΜΟΝΑΔΙΚΟ) το άρθρο που δημοσιεύθηκε στην ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα και είχε θέμα το κυπριακό. ΕΛΛΑΔΑ και ΚΥΠΡΟΣ πλήττονται από τις ίδιες αρπακτικές "παγκοσμιοποιητικές" δυνάμεις οικονομικής απάτης και τις ίδιες μεθοδεύσεις πλήρους τουρκοποίησης ...
Ένα μικρό άρθρο της Μαρίας Παπαδοπούλου, δημοσιεύθηκε
στην έντυπη εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Τετάρτη 20/07/2011 :
Εξαιρετική ήταν η διοργάνωση. Τίμησε την ακμαιότητα του θεσμού μας. Εύγε σε όλους που εθελοντικά εργάστηκαν, τα μέλη, το ΔΣ και τον Πρόεδρο κ.Στεφανίδη.
Έβαλαν μια ακόμη υπογραφή στον Καππαδοκικό Ελληνισμό μας!
Μαρία Παπαδοπούλου
Πρόεδρος του Συλλόγου Μιστιωτών Καππαδοκίας και
Πρόεδρος της Ε.Ε. της Πανελλήνιας Ένωσης Καππαδοκικών Σωματείων (ΠΕΚΣ).
Εξαιρετική ανάλυση, του Καθηγητή κ.Δημήτρη Χατζηνικολάου
Έχουν γίνει διάφορες προτάσεις για την έξοδο από την πολλαπλή κρίση που μαστίζει τη χώρα. Απ’ όσες υπέπεσαν στην αντίληψή μου, ωστόσο, νομίζω ότι οι περισσότερες είναι είτε ευχολόγια (βελτιώσεις στο πολιτικό σύστημα, καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και του ρουσφετιού κτλ.) είτε λύσεις που είναι μεν αναγκαίες και ρεαλιστικές (άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, απελευθέρωση της αγοράς εργασίας κτλ.), αλλά αν ποτέ εφαρμοστούν, τα αποτελέσματά τους θα αργήσουν να φανούν.
Μία από τις προτεινόμενες λύσεις, η έξοδος από την ευρωζώνη και η επιστροφή στη δραχμή, η οποία αναμένεται να βγάλει τη χώρα από την κρίση σε μικρό σχετικά χρονικό διάστημα, δεν έχει εξεταστεί με τη σοβαρότητα που θα της άξιζε. Τα επιχειρήματα που ακούγονται είναι τουλάχιστον ελλιπή και υπερτονίζουν τα αρνητικά αυτής της λύσεως, ενώ υποβαθμίζουν, ή ούτε καν αναφέρουν, όλα τα θετικά. Συνήθως αναφέρονται αορίστως κάποια “νομικά προβλήματα” και ακούγονται αφορισμοί, όπως ότι “η επιστροφή στη δραχμή θα μας γυρίσει 50 χρόνια πίσω”! Επιπλέον, οι υποστηρικτές της παραμονής μας στην ευρωζώνη δεν έχουν μία αξιόπιστη πρόταση για το πώς θα βγει η χώρα από την οικονομική κρίση και την κρίση χρέους, χωρίς να ξεπουληθεί η χώρα. Το παρόν άρθρο προσπαθεί να αναδείξει κάποιες θέσεις που δεν έχουν προβληθεί επαρκώς μέχρι τώρα.
Πρώτον, για να μπει η χώρα σε τροχιά εθνικής αξιοπρέπειας, αναπτύξεως και ελπίδας, πρέπει οπωσδήποτε να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου. Δεν γνωρίζω στα σίγουρα αν οι ενέργειές της είναι απλώς εσφαλμένοι χειρισμοί ή εσκεμμένη προδοσία. Αυτό θα το κρίνει το δικαστήριο, όταν εκδικαστεί η μήνυση του κ. Δ. Αντωνίου για εσχάτη προδοσία αυτών που ψήφισαν το μνημόνιο Ι. Το σίγουρο είναι ότι έχουν βάλει τη χώρα σε τροχιά εθνικής υποτέλειας και οικονομικής καταστροφής. Ο τόπος χρειάζεται κυβέρνηση προσωπικοτήτων με εγνωσμένο κύρος.
Δεύτερον, θα πρέπει να καταγγείλουμε το χρέος ως επαχθές και ως δημιουργηθέν από τους ίδιους τους τοκογλύφους σε συνεργασία με τους εδώ τοποτηρητές τους, οι οποίοι λειτούργησαν και εξακολουθούν να λειτουργούν ως “οικονομικοί δολοφόνοι” (economic hitmen), αλά John Perkins (βλ. διαδίκτυο). Υπήρξαν πολλά δημοσιεύματα κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1990, τα οποία έδειχναν ότι από τότε η χώρα είχε χρεοκοπήσει. Χάριν παραδείγματος, το 1990, ο πρωθυπουργός της οικουμενικής κυβερνήσεως (Νοέμβριος 1989 - Απρίλιος 1990) και καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας έκανε την ακόλουθη δήλωση: “Έχουμε φτωχύνει και πρέπει αυτό να γίνει κοινή συνείδηση” (“Το Βήμα”, 9-12-1990, σ. Δ2-Δ3). Πολλοί άλλοι έκαναν επίσης λόγο για πτώχευση και ανάγκη αναδιαπραγματεύσεως του χρέους και έγραφαν άρθρα με τίτλους όπως “Η πτώχευση είναι εδώ!” (βλ. “Οικονομικός”, 1-3-1990, σ. 14,∙14-2-1991, σ. 11, και 10-10-1991, σ. 16-17). Τέλος, ας αναφέρουμε και τον τίτλο του κυρίου άρθρου της γαλλικής εφημερίδος “Μοντ” της 1 Οκτωβρίου 1990: “Η Ελλάς βαδίζει προς το χάος” (βλ. “Οικονομικός”, 8-11-1990, σ. 92). Συνεπώς, το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι: Εφόσον οι τοκογλύφοι γνώριζαν ότι η Ελλάς είχε ουσιαστικώς πτωχεύσει από το 1990, τότε γιατί συνέχιζαν να της δανείζουν; Μήπως διότι εποφθαλμιούσαν τον πλούτο της; Σε αυτό το σημείο τίθεται ένα ερώτημα: Γιατί άραγε, τώρα που η χώρα μας βρίσκεται σε εσχάτη ανάγκη, δεν καθορίζεται η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) με την Κύπρο, όπως τονίζει ο Στρατηγός Ν. Καρατουλιώτης, προκειμένου να αρχίσει η εκμετάλλευση του υποθαλασσίου πλούτου του στο Αιγαίο; Τίθεται επίσης το εξής (συναφές με το προηγούμενο) ερώτημα: Όταν το τεράστιο γερμανικό χρέος (το οποίο έχει εκτιμηθεί ότι υπερβαίνει τα 500 δισ. ευρώ) προς την Ελλάδα (πολεμικές αποζημιώσεις + το αναγκαστικό δάνειο) παραμένει επί 70 χρόνια απλήρωτο, γιατί όλοι οι Έλληνες να στηθούν και πάλι στον τοίχο για χρήματα που έφαγαν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί και οι “ημέτεροί” τους;
Τρίτον, για να βγούμε από την ύφεση και την κρίση χρέους και για να αποφύγουμε το ξεπούλημα της Ελλάδος σε τιμή ευκαιρίας, το οποίο έχει ήδη αρχίσει, πρέπει να βγούμε από την ευρωζώνη και να επιστρέψουμε στη δραχμή. Άλλωστε, αν καταγγείλουμε το χρέος, όπως προανέφερα, δεν υπάρχει και άλλος δρόμος, δεδομένου ότι το ΔΝΤ και οι αγορές θα κλείσουν τις πόρτες τους για μας. Με την πολιτική των μνημονίων, μας λένε ότι το 2014 “θα βγούμε και πάλι στις αγορές”! Παρηγορηθήκαμε! Πού θα φθάσει το χρέος; Επίσης, με την πολιτική των μνημονίων θεωρώ αναποτελεσματική την προσπάθειά μας να βγούμε από τη βαθειά ύφεση χωρίς τα εργαλεία της νομισματικής, συναλλαγματικής και δημοσιονομικής πολιτικής. Τα δύο πρώτα τα απεμπολήσαμε με την είσοδό μας στην ευρωζώνη, ενώ το τρίτο δεν μπορεί να θεωρηθεί διαθέσιμο, δεδομένων των ήδη μεγάλων ελλειμμάτων και του υψηλού χρέους της Ελλάδος. Για την ακρίβεια, όχι μόνο δεν μπορεί να είναι επεκτατική η δημοσιονομική πολιτική, αλλά είναι και συσταλτική, δηλαδή αντίθετη από αυτή που πρέπει, λόγω των επιβληθέντων μέτρων λιτότητας. Η δε συναλλαγματική πολιτική είναι το ίδιο παράλογη, λόγω των ανατιμήσεων του ευρώ από το καλοκαίρι του 2010 και μετά. Δηλαδή, από τη μια φτωχαίνουμε και από την άλλη προσφέρουμε όλο και πιο ακριβά τα προϊόντα μας (όπως τον τουρισμό) προς τις χώρες εκτός ευρωζώνης! Έτσι, η ανεργία απειλεί να φθάσει σύντομα στο 25%! Και τότε οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Πολλοί συμπολίτες μας θα εξοντωθούν. Αυτό, όμως, δεν φαίνεται να απασχολεί τόσο τους κυβερνώντες όσο το πότε θα ξαναβγούμε στις αγορές για να αυξήσουμε το χρέος! Αλλά, αν δεν βγούμε από την ύφεση, τότε πώς θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία απαιτούνται για την αποπληρωμή του χρέους; Είναι φανερό, νομίζω, ότι η πολιτική των μνημονίων είναι αντιφατική και άρα αναξιόπιστη.
Τέταρτον, ως συνέχεια του προηγουμένου, η χώρα χρειάζεται να αντιμετωπίσει με δική της νομισματική και συναλλαγματική πολιτική την οικονομική κρίση, η οποία όλο και χειροτερεύει (με την ανεργία να έχει φθάσει στο πρωτάκουστο 16,2% τον περασμένο Μάρτιο), εφαρμόζοντας την κλασική συνταγή: “Σε μια κρίση, δάνειζε χωρίς τόκο!” (“During crisis discount freely!”, βλ. R. Dornbusch και S. Fischer, 1996, Macroeconomics, 6-th Εd., McGraw-Hill, New York, σ. 412-413, και M. Friedman and A. Schwartz, 1963, A Monetary History of the United States, 1867-1960, Princeton University Press, Princeton, NJ, σ. 395). Με τα άτοκα αυτά δάνεια, οι επιχειρήσεις που τώρα δεν μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους και οδηγούνται στη χρεοκοπία και στο κλείσιμο θα παραμείνουν στην αγορά. Το ίδιο και οι προμηθευτές τους, οι οποίοι τώρα κινδυνεύουν να κλείσουν. Έτσι, η οικονομική δραστηριότητα θα ξαναβρεί τον κανονικό ρυθμό της. Το κόστος της εξόδου από την ευρωζώνη θα είναι ο πληθωρισμός και η απώλεια των γνωστών πλεονεκτημάτων που μας παρέχει το κοινό νόμισμα. Αν, όμως, συνεχίσουμε έτσι, τότε και την Ελλάδα θα χάσουμε (εφόσον το ξεπούλημα σε τιμή ευκαιρίας έχει ήδη αρχίσει) και στο τέλος πάλι εκτός ευρωζώνης θα βρεθούμε! Γιατί, λοιπόν, όχι από τώρα, σώζοντας έτσι την Ελλάδα; Ας σημειωθεί ότι υπάρχει ομοφωνία κεϊνσιανών και μονεταριστών για την παραπάνω συνταγή. Κατά τους μονεταριστές Friedman και Schwartz, κατά τη μεγάλη πτώση του χρηματιστηρίου στις ΗΠΑ τον Οκτώβριο του 1929 η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) απέτυχε να λειτουργήσει ως δανειστής εσχάτης ανάγκης, διότι άφησε περισσότερες από 600 εμπορικές τράπεζες να κλείσουν. Ο λόγος γι’ αυτήν την αποτυχία, λένε οι ίδιοι, ήταν ότι οι περισσότεροι από τους τότε υπευθύνους της Fed δεν καταλάβαιναν(!) ότι το κλείσιμο τραπεζών μπορεί να οδηγήσει σε τραπεζικούς πανικούς, στο κλείσιμο ακόμη περισσοτέρων τραπεζών, σε σοβαρή μείωση της προσφοράς χρήματος και σε οικονομική κρίση. Δυστυχώς, αυτά όλα συνέβησαν. Από το 1929 μέχρι και το 1933 έκλεισε το ένα τρίτο των τραπεζών (πάνω από 9.000 τράπεζες), η προσφορά χρήματος μειώθηκε κατά ένα τρίτο και ακολούθησε η Μεγάλη Κρίση (βλ. M. Friedman and A. Schwartz, έ.α., σ. 11, 308-309, 358 και 438). Το παράδειγμα αυτό δείχνει την ισχύ της νομισματικής πολιτικής, την οποία εμείς στερούμεθα, λόγω συμμετοχής στην ευρωζώνη. Ωστόσο, η Μεγάλη Κρίση του '30 έγινε μάθημα για τη Fed. Έτσι, κατά τη μεγάλη πτώση (κατά 22,6%) του δείκτη τιμών του χρηματιστηρίου της “Μαύρης Δευτέρας” (19-10-1987), η Fed λειτούργησε ως δανειστής εσχάτης ανάγκης. Συγκεκριμένα, ο τότε πρόεδρος της, Αλαν Γκρίνσπαν, ανακοίνωσε (και άρχισε αμέσως να υλοποιεί) τα εξής: “Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα, συνεπής με τις ευθύνες της ως η κεντρική τράπεζα του έθνους, βεβαίωσε σήμερα την ετοιμότητά της να λειτουργήσει ως πηγή ρευστότητας, για να στηρίξει το οικονομικό και το χρηματοοικονομικό σύστημα” (“Wall Street Journal”, 21-10-1987, σ. 1). Βεβαίως, εν έτει 1987, η πιθανότητα να συνέβαινε το ίδιο με ό,τι συνέβη κατά τη δεκαετία του 1930, αν δεν παρενέβαινε η Fed, ήταν πολύ μικρότερη, λόγω της υπάρξεως της ασφάλειας των καταθέσεων, την οποία παρέχει η εταιρεία FDIC από το 1934 και μετά. Παρά ταύτα, όμως, η παρέμβαση της Fed ορθώς κρίθηκε από πολλούς αναλυτές ως απαραίτητη για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς τις αγορές.
Πέμπτον, αν επιστρέψουμε στη δραχμή, η νέα ισοτιμία δεν πρέπει να είναι αυθαίρετη, αλλά θα πρέπει αρχικά να καθοριστεί αναπροσαρμόζοντας την παλαιά (340,75 δρχ. ανά ευρώ) με βάση τις διαφορές που παρατηρήθηκαν από το 2002 μέχρι σήμερα στους ρυθμούς πληθωρισμού μεταξύ της Ελλάδος και του μέσου όρου των εμπορικών μας εταίρων, όπως υπαγορεύει η σχετική θεωρία της ισοδυναμίας των αγοραστικών δυνάμεων (ΡΡΡ). Οι διαφορές στους ρυθμούς πληθωρισμού αντανακλούν τις διαφορές στους ρυθμούς αυξήσεως των ονομαστικών μισθών σε σχέση με τους ρυθμούς αυξήσεως της παραγωγικότητας της εργασίας μεταξύ ημεδαπής και αλλοδαπής. Δεδομένου ότι οι διαφορές στους ρυθμούς πληθωρισμού δεν ήταν πολύ μεγάλες τα τελευταία δέκα χρόνια, έπεται ότι η νέα ισοτιμία δεν θα είναι διπλάσια και τριπλάσια της παλαιάς, όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της πολιτικής των μνημονίων, αλλά λίγο μεγαλύτερη από την παλαιά. Έτσι, το δραχμοποιημένο εσωτερικό χρέος δεν θα διπλασιασθεί, ούτε θα τριπλασιασθεί, όπως λένε εσφαλμένα, αλλά θα υπολογισθεί σύμφωνα με τη νέα αυτή ισοτιμία.
Έκτον, λόγω του πληθωρισμού, ο οποίος είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει την επιστροφή στη δραχμή, η πραγματική αξία του ήδη δραχμοποιημένου εσωτερικού χρέους θα μειωθεί. Και αυτό που λήγει θα μπορούμε να το αποπληρώνουμε με πληθωρικές δραχμές! Βεβαίως, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να υποστούμε τις γνωστές συνέπειες του πληθωρισμού. Για παράδειγμα, τις αποταμιεύσεις μας θα τις φάει ο πληθωρισμός! Ωστόσο, αν θέλουμε να κρατήσουμε την Ελλάδα μας (και όχι να την ξεπουλήσουμε σε τιμή ευκαιρίας) και επιπλέον να βγούμε από τη φοβερή ύφεση και τον τρομακτικό φαύλο κύκλο του χρέους, δανειζόμενοι απλώς και μόνο για να πληρώνουμε τοκοχρεολύσια, τότε δεν βλέπω άλλη αξιοπρεπή λύση από την επιστροφή στη δραχμή.
Έβδομον, ένας κίνδυνος τον οποίο ορθώς επισημαίνουν οι υποστηρικτές της πολιτικής των μνημονίων είναι ότι η επιστροφή στη δραχμή θα συνοδευτεί από μια “επιδρομή στις τράπεζες” για μαζικές αναλήψεις, καθώς και από μία μαζική έξοδο κεφαλαίων στο εξωτερικό. Αυτό είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συμβεί, αν η επιστροφή στη δραχμή δεν γίνει σωστά. Μπορεί, ωστόσο, να αποφευχθεί, με την προϋπόθεση ότι θα ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα ελέγχου και ότι η επιστροφή στη δραχμή θα γίνει με πάσα μυστικότητα και απότομα, και όχι μετά από διαβούλευση και συζήτηση επί μακρόν στα τηλεοπτικά παράθυρα. Μετά τις απαραίτητες τεχνικές αλλαγές, πρέπει να ανακοινωθεί και να υλοποιηθεί απότομα και αφού θα έχουν ληφθεί και άλλα μέτρα, για να αποφευχθεί η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Έτσι έγινε η μεγάλη υποτίμηση του 1953, κατόπιν παραγγελίας του τότε υπουργού Συντονισμού Σ. Μαρκεζίνη. Τόση ήταν η μυστικότητα που ο Ξενοφών Ζολώτας, μέλος τότε της Νομισματικής Επιτροπής, η οποία απεφάσισε την υποτίμηση, δεν το είπε ούτε στον πατέρα του, ο οποίος ήταν χρυσοχόος και την προηγουμένη της υποτιμήσεως πώλησε χρυσό και πήρε δραχμές! Μετά έλεγε στον γιο του: “Τι πάθαμε, βρε παιδί μου!” (“Το Βήμα”, 11-4-1993, σ. Δ11, και “Τα πρώτα πενήντα χρόνια της Τραπέζης της Ελλάδος: 1928-1978”, Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα 1978, σ. 391).
Όγδοον, πρέπει να καταβληθεί κάθε τίμια και δημοκρατική προσπάθεια να γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες θα έχουν ως στόχο τη μείωση του ρόλου του κράτους, την καταπολέμηση της αναξιοκρατίας, της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, την κατάργηση φορολογικών αντικινήτρων, καθώς και τη βελτίωση των υποδομών, της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. Ας σημειωθεί, ωστόσο, ότι οι εν λόγω διαρθρωτικές αλλαγές δεν πρέπει να αποβαίνουν εις βάρος των ελευθεριών του λαού, όπως έχουν κάνει πρόσφατα με τον "αντιρατσιστικό" (αλλά ανελεύθερο και αντισυνταγματικό) νόμο και θέλουν να κάνουν με την (επίσης αντισυνταγματική και ανελευθέρα) "Κάρτα του Πολίτη."
Ένατον, ένα πρόσφατο δημοσίευμα στο διαδίκτυο του δημοσιογράφου Δ. Κωνσταντακόπουλου, με τίτλο “Eυρωπαϊκή περιδίνηση”, λέγει τα εξής: Ενας πολύ γνωστός οικονομολόγος και παλαιός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου, μου διηγήθηκε τις προάλλες έναν διάλογό του, πριν από πολλά χρόνια, με τον Ζακ Ντελόρ, από τους αρχιτέκτονες του Μάαστριχτ. Αυτός του ’πε, σχολιάζοντας τα σχέδια εισαγωγής, τότε, ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος: “Αυτό το πράγμα δεν βγαίνει. Βάλατε το κάρο μπροστά από το άλογο. Φτιάχνετε νόμισμα χωρίς κράτος”. Ο Ντελόρ τον κοίταξε καλά-καλά, ήπιε μια γουλιά από το ποτό που συνήθιζε τα απογεύματα και του απάντησε: “Mε περνάς για ηλίθιο; Ασφαλώς και δεν γίνεται. Φτιάχνουμε το νόμισμα, ώστε, όταν έρθει η κρίση, να αναγκαστούν οι Ευρωπαίοι να φτιάξουν και το κράτος”. Το ότι ο κύριος στόχος της ιδρύσεως της ευρωζώνης είναι η προώθηση της παγκοσμιοποιήσεως είναι βεβαίως γνωστό εδώ και δεκαετίες (βλ. π.χ. “New York Times”, 5 Ιουνίου 1989, σ. D10, και “Το Βήμα”, 2-7-1989, σ. 42). Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Ξ. Ζολώτα (Το Βήμα, 31-3-1991, σ. Δ6-Δ7): Η οικονομική, νομισματική και πολιτική ένωση αποτελούν τις τρεις βασικές επιδιώξεις της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, οι οποίες βρίσκονται σε αλληλεξάρτηση. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει πλήρης και τελεία οικονομική ένωση όπως επίσης πλήρης και τελεία νομισματική ή πολιτική ένωση, χωρίς και την ταυτόχρονη ολοκλήρωση και των δύο άλλων διαδικασιών. Τα γεγονότα από τα μέσα του 2009 και μετά βοούν ότι η κρίση κατασκευάστηκε σκοπίμως για να προωθηθεί η παγκοσμιοποίηση και η Νέα Τάξη Πραγμάτων, την οποία βλέπουμε τώρα να επιβάλλεται διά πυρός και σιδήρου! Οι λαοί δεν ρωτώνται ούτε καν ποιος θα είναι ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως! Έβαλαν κάποιον κ. H. van Rompuy, τον οποίο δικαίως ο βρετανός ευρωβουλευτής Nigel Farage ρώτησε: “Ποιος είσαι; Ποιος σε ψήφισε;” (βλ. Youtube). Ούτε φυσικά ρωτώνται οι λαοί αν εγκρίνουν ή όχι τις πολιτικές υποτέλειας, απεμπολήσεως της εθνικής κυριαρχίας και των παραδοσιακών τους αξιών. Αν, δε, τολμήσουν να προβάλλουν κάποια δικαιολογημένη διαμαρτυρία, τότε κτυπώνται αλύπητα, όπως συνέβη πρόσφατα στην Αθήνα.
Δέκατον, ως συνέχεια του προηγουμένου, μία πρόσφατη είδηση λέγει τα εξής: Με την Οδηγία 12267, χάριν των ομοφυλοφίλων, η Ευρωπαϊκή Ένωση κατήργησε τη λέξη “μητέρα”, διότι θεωρήθηκε σεξιστική στερεοτυπία! Μάλιστα, συνέστησε ο όρος να παρακάμπτεται, καθώς η έννοιά της είναι ανασταλτική για την ισότητα των φίλων. Στην Ελβετία δεν αναγνωρίζονται οι λέξεις “μητέρα” και “πατέρας”, καθώς ανήκουν στην κατηγορία των καλουμένων “εννοιών διακρίσεων”! Έτσι, οι δύο έννοιες περιγράφονται από τη φράση “γονεϊκά μέρη” και χωρίζονται σε “α'” και “β'”, αφού οι γονείς μπορούν στο εξής να είναι είτε “γυναίκα-άντρας”, είτε “άντρα-άντρας”, είτε “γυναίκα-γυναίκα”! Μάλιστα, η κ. Isabel Kamber, υποδιευθύντρια του γερμανικού τομέα της Κεντρικής Γλωσσικής Υπηρεσίας της ομοσπονδιακής καγκελαρίας της Ελβετίας τόνισε: “Η οδηγία είναι υποχρεωτική προκειμένου περί υπηρεσιακών δημοσιευμάτων και εγγράφων”! (βλ. διαδίκτυο και “Ορθόδοξος Τύπος”, της 13-5-11, σελ. 1). Έχουμε ακούσει και στο παρελθόν ότι παρόμοιες “οδηγίες”, νόμοι κτλ. υπαγορεύονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση χάριν της παγκοσμιοποιήσεως και της ετοιμαζομένης παγκοσμίου κυβερνήσεως, η οποία αναμένεται να είναι η χειροτέρα δικτατορία όλων των εποχών. Αν αληθεύουν όλες αυτές οι ειδήσεις, τότε τίθεται πλέον θέμα αν θέλουμε να ανήκουμε σε μία τέτοια "οικογένεια". Νομίζω ότι είναι καιρός για αλλαγή πλεύσεως.
Το ΠΑΣΟΚ, το παρακράτος, οι ξένες μυστικές υπηρεσίως, η CIA, η Mossad, οι ΗΠΑ, ή η Γερμανία; Ναι, όλοι μαζί. Και ο Ηγεμόνας, που στέκεται πάνω απο όλους και τώρα επιτίθεται άγρια και εναντίον της Ευρωζώνης, μέσω του πρωθυπουργού μας Παπανδρέου
Εμμανουήλ Σαρίδης Μεγεθύνατε
του Εμμανουήλ Σαρίδη
Εισαγωγή, υπόθεση εργασίας
Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;» Το ερωτημα το είχε θέσει πριν από 40 χρόνια ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής με αφορμή τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και από τότε εξακολουθεί να χρησιμοποιείται συχνά, χωρίς όμως να έχουν δωθεί μέχρι σήμερα κάποιες συγκεκριμένες απαντήσεις, εκτός απο τα συνήθη υπονοούμενα περι Αμερικής, CIA και άλλων εσωτερικών και εξωτερικών δυνάμεων και εχθρών. Που τελικά μένουν όλες στο ημίφως.
Όπως στο ημίφως, για να μην πω στο απόλυτο σκότος, μένει και αυτός που είναι πίσω απο όλους αυτούς, που υποθέτουμε ότι μας κυβερνάνε. Με το να λέει όμως ο καθένας το κοντό του και το μακρύ του, δεν πάμε παραπέρα. Χρειάζονται τεκμηριωμένες αναλύσεις ύστερα απο σκληρή δημοσιογραφική έρευνα (τον λεγόμενο investigative journalism) και μετα την τοποθέτηση των συγκεντρωθέντων στοιχείων, πετραδάκι με πετραδάκι, σε μια λογική σειρά, που θα την διαπερνά μια κόκκινη κλωστή. Ώσπου στο τέλος να αναδειχθεί το ψηφιδωτό που θα μας δείξει την αλήθεια. Αν δεν το κάνουμε αυτό, θα αναπαράγουμε απλώς το ελληνικό καφενείο, σαν αυτο της ιστοσελίδας Olympia.gr φερ' ειπείν, όπου σχετικά με ένα βίντεο κάποιου Max Keiser (μεταλλαγμένο όνομα απο το γερμανικό Kaiser, Καίσαρ) άλλοι λένε, ότι δεν πρέπει να τον πιστεύουμε, γιατί είναι Εβραίος και άλλοι, ότι μπορεί μεν να είναι Εβραίος αλλα λέει και μερικές αλήθειες! Έτσι θα πάρουμε την Πόλη;
Υπποψίες και υποθέσεις συσκοτίζουν λοιπόν παρά φωτίζουν την πραγματικότητα. Στην υπόθεση εργασίας που ακολουθεί, θα δείξω, ότι αυτός που κυβερνά την Ελλάδα δεν είναι το ΠΑΣΟΚ, το παρακράτος, οι ξένες μυστικές υπηρεσίως, οι ΗΠΑ, ή η Γερμανία, αλλά ο Ηγεμόνας. Που μαζί με μια διεθνή ελίτ στα τελευταία 200 χρόνια, έχει σαν μια πελώρια αράχνη απλώσει τους ιστούς του πάνω απο την Ελλάδα - και τον υπόλοιπο κόσμο – και δεν την αφήνει να αναπνεύσει. Το σύστημα που χρησιμοποιεί ο Ηγεμόνας στηρίζεται στο χρήμα και το χρέος και λειτουργεί σαν ένα παιχνίδι ντόμινο. Σπρώχνοντας το πρώτο ντόμινο, πέφτει το επόμενο, μετα το άλλο και ούτω καθ’ εξής.
Λίγα περί του Ηγεμόνα
Σαν Ηγεμόνα του κόσμου θεωρώ την Δυναστεία των Rothschilds με τα ιεραρχικά δομημένα παρακλάδια, τους βαστάζους και τους νεροκουβαλητάδες της απο τον διεθνή χώρο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, της πολιτικής και των Μέσων Μαζικής Επιρροής (Indoctrination) – ΜΜΕ: Απο τον Obama στις ΗΠΑ, την Merkel στην Γερμανία και τον Πούτιν στη Ρωσία μέχρι τον Erdoğan στην Τουρκία και τον Παπανδρέου στην Ελλάδα. Ο καθένας απο τους οποίους κοιτάζει να εξυπηρετήσει τον Ηγεμόνα που θρονιάζει στην κορυφή της Πυραμίδας όσο μπορεί καλύτερα, πατώντας ακόμα και στο κεφάλι του αποκάτω του (1).
Πληροφορίες για το ιστορικό και την εξέλιξη της Δυναστείας των Rothschilds υπάρχουν στο διαδίκτυο αμέτρητες, όποιος θέλει, ψάχνει και όποιος ψάχνει βρίσκει (2). Εγώ έψαξα και βρήκα. Επειδή όμως το θέμα είναι κάτι περισσότερο από ταμπού και μπορεί να δημιουργήσει εντάσεις και νομικές εμπλοκές, να δηλώσω κατηγορηματικά προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ότι δεν είμαι οπαδός συνωμοτικών θεωριών, αντισημίτης, κρυπτοεβραίος προβοκάτορας, κομμουνιστής ή ακροδεξιός.
Τότε τι είμαι; Είμαι, πολύ απλά, ένας έλληνας πατριώτης, που «ερευνώντας τας γραφάς» διαπίστωσε, ότι η Δυναστεία των Rothschilds είναι αυτή, που στα τελευταία 200 χρόνια βρίσκεται πίσω απο όλους τους πολέμους, παγκοσμίους και τοπικούς (ναπολεόντιοι, Ι. και ΙΙ. Παγκόσμιος Πόλεμος, Βαλκανικοί, Ιράκ, Αφγανιστάν, Γιουγκοσλαβία κ.λπ.), πίσω απο την υποδαύλιση εθνικοθρησκευτικών ερίδων, παντός είδους επαναστάσεων, εμφυλίων πολέμων ή αποσχίσεων (παραδείγματα: Οθωμανική Αυτοκρατορία, Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία) και την δημιουργία νέων εθνών και κρατών. Είναι, επίσης, υπεύθυνη για τις δικτατορίες – και την αποκαθήλωσή των δικτατόρων - κατα τις δεκαετίες του `60 και του `70. Υπεύθυνη για τον υπερδανεισμό και τις χρεωκοπίες κρατών, το βασικό εργαλείο του Ηγεμόνα, και τις συνέπειές του, την φτώχεια, την δυστυχία, την αρπαγή του φυσικού πλούτου των περισσοτέρων χωρών του κόσμου (απο την Χιλή και την Νότιο Αφρική μέχρι τον Αμαζόνας, την Σιβηρία και τον Νίγηρα). Υπεύθυνη για την μετάλλαξη του τρόπου ζωής και σκέψεως των πολιτών με την αποδόμηση των παραδοσιακών αξιών και την επιβολή του Lifestyle σαν τρόπου ζωής, για το μανιπουλάρισμα της κοινής γνώμης απο τα Μαζικά Μέσα που ελέγχει, την παραγωγή και χρήση φαρμάκων που αντι να θεραπεύουν σκοτώνουν... η λίστα είναι ατελείωτη.
Για όλα αυτα τα εγκλήματα κατα της ανθρωπότητας θεωρώ υπεύθυνο τον Ηγεμόνα και την διεθνή ελίτ που περιέγραψα παραπάνω. Το σύστημα αυτό έχει αποκτήσει μια απίστευτη δύναμη, την οποία χρησιμοποιεί χωρίς να λαβαίνει υπ’ όψιν του τις απώλειες σε ανθρωπινο και φυσικό πλούτο που προκαλούν οι πόλεμοι και η συνεχής πολιτική αναδιοργάνωση του πολιτικού χάρτη του Πλανήτη και με μόνο αντάλλαγμα την "ελευθερία", την "δημοκρατία", το «έθνος», που στην πραγματικότητα σημαίνουν την εθελοντική υποδούλωση των ανθρώπων στα κελεύσματά του, την απώλεια της ανεξαρτησίας τους ή την ουτοπία του εκσυγχρονισμού και των καλύτερων ημερών.
Το σύστημα και πως λειτουργεί
Χαρακτηριστικό της Δυναστείας των Rothschilds είναι η μυστικοπάθεια, η παραπλάνηση, η παραλλαγή. Το μόνο που μαθαίνουμε για τα μέλη της είναι, ότι υποστηρίζουν διάφορα ευαγή ιδρύματα, προάγουν την τέχνη, ασχολούνται με την φιλανθρωπία και παράγουν κρασιά ποιότητας. Όλες οι άλλες δραστηριότητές τους κρύβονται πίσω απο ένα πέπλο μυστηρίου. Μόλις τα τελευταία χρόνια, με την εξάπλωση του Ιντερνετ, αρχίζουμε σιγά-σιγά να βλέπουμε και να μαθαίνουμε, ποιός κυβερνά αυτό τον τόπο, όχι μόνο τον δικό μας, αλλά και τον υπόλοιπο.
Ένα παράδειγμα. Γνωρίζουμε, ότι απο ιδρύσεως του ελληνικού κράτους μόλις και μετα βίας μια κυβέρνηση εξάντλησε την θητεία της, γιατί αναγκάσθηκε να παραιτηθεί λόγω της αφόρητης κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής που δημιουργούσε η εκάστοτε αντιπολίτευση. Επαναστάσεις, κινήματα, δικτατορίες, αυτά όλα τα γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε επίσης, ότι υπέυθυνες για την Χούντα ήταν οι ΗΠΑ και ότι η Γερμανία είναι υπεύθυνη για τα χάλια και την επικείμενη πτώχευση μας.
Είναι τα πράγματα έτσι; Ποιός βλέπει το μακρύ χέρι του Ηγεμόνα, που βρίσκεται απο πίσω και κινεί τα νήματα; Και έχει βέβαια κάθε συμφέρον, να λέγεται οτιδήποτε άλλο εκτός απο την σχέση που έχει ο ίδιος με όλα αυτά; Το πολύ-πολύ να μάθουμε, ότι υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση είναι κάποιοι πολιτικοί (ο Καραμανλης και η Νέα Δημοκρατία!), ο Strauss-Kahn, o Herman van Rompay, οι σπεκουλαδόροι των τραπεζών και γενικά αυτοί που αναφέρονται στα ΜΜΕ ως τέτοιοι. Πουθενά όμως δεν αναφέρεται το όνομα του Ηγεμόνα και ότι όλοι οι ενδιάμεσοι ανήκουν στο σύστημα, με το οποίο κυβερνά τον κόσμο τουλάχιστον μετα απο την κυριαρχία του επι της βρετανικής στερλίνας το 1820, του γαλλικού φράνγκου το 1820 και του δολλαρίου το 1914. Τι είπε κάποιος του οποίου δεν θυμάμαι τό όνομα; "Το μεγαλύτερο επίτευγμα του διαβόλου είναι ότι οι άνθρωποι δεν τον πιστεύουν".
Ο lupo cattivo παρομοιάζει το σύστημα αυτό με μια Λερναία Ύδρα.
• Η Ύδρα έχει εκατομμύρια κεφάλια, μεγάλα και μικρά, με ονόματα όπως Kissinger, Geithner, Greenspan, Soros, Emanuel, Nethanyahu, Peres, Merkel, Kohl, Sarkozy, Παπανδρέου, Baroso, Piech, Sommer, Schrempp, Reuter και όπως αλλιώς λέγονται • Η Ύδρα έχει κεφάλια με ονόματα όπως ADL, AFPAC, Trilateral Commission, Bilderberger, Bnai Brith, Pilgrims, Freemasons, Skull and Bones κ.λπ. • Η Ύδρα έχει κεφάλια με ονόματα όπως FED και Κρατικές Τράπεζες, World Bank, BIS, IWF, WHO, WTO, UNO, UNESCO • Η Ύδρα έχει κεφάλια με ονόματα όπως CIA, AL-Qaida, MOSSAD, BND, Gladio κ.λπ. • Η Ύδρα έχει και χαρούμενα και χαμογελαστά κεφάλια όπως η Greenpeace, το WWF, οι Πράσινοι, οι Πειρατές, οι Αριστεριστές, τα Συνδικάτα και πολλά άλλα υποκριτικά υποβρύχια όπως ο David de Rothschild κ.α. • Η Ύδρα έχει κεφάλια που λέγονται Deutsche Bank, IKB, HRE, Generali, Münchner Rück, Goldman-Sachs, j.P.Morgan, BNL, BNP Paribas κ.ά. • Η Ύδρα έχει κεφάλια που λέγονται Monsanto, Weyerhaeuser, Rio Tinto, Bayer, ΒASF, Shell, VW, Petronas, Lukoil κ.ά. • Η Ύδρα έχει κεφάλια, όπως τα chemtrails, το HAARP, τα πυρηνικά όπλα, τα βιολογικά όπλα, το ΝΑΤΟ, ο αμερικανικός στρατός, η Bundeswehr κ.λπ. • Η Ύδρα αυτή μιλά με κεφάλια που λέγονται Reuters, AFP, Washington Post, New York Times, Financial Times Deutschland, Wall Street Journal, Der Spiegel, Bild, ZEIT και αμέτρητα άλλα • Και η Ύδρα αυτή μας κάνει και κάποιες φοβερές γκριμάτσες, για να μας τρομάζει και να μήν μας αφήνει να βλέπουμε πιο προσεκτικά, όπως: - Τον κίνδυνο του αντισημιτισμού - Τις τρομοκρατικές απειλές - Την απειλή απο το CO2 - Την απειλή απο το 2012 (3).
Το σύστημα του Ηγεμόνα λειτουργεί, γιατί σχεδόν όλοι οι ανώτεροι και ιδίως οι ανώτατοι υποτακτικοί του είναι Εβραίοι πού λόγω νοοτροπίας (ανήκουν στους εβραίους Χαζάρους) δεν χρειάζονται και πολλές κουβέντες για να συνεννοηθούν, τους ενώνει η αγάπη για το χρήμα και την εκμετάλλευση των Gojim, των εκμεταλλεύσιμων μη Εβραίων. Έτσι οι διευθυντές των περισσότέρων τραπεζών και άλλων οργανισμών είναι Εβραίοι: Πρόεδρος της Federal Reserve (Fed), της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ που είναι μια ιδιωτική εβραική τράπεζα, είναι ο Εβραίος Benjamin Bernanke, πρόεδρος της Deutsche Bundesbank (Γερμανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα) ο Εβραίος Axel Weber, πρόεδρος της The World Bank Group (Παγκόσμια Τράπεζα) ο Εβραίος Robert Zoellick, πρόεδρος της Deutsche Bank ο Εβραίος Josef Ackermann, αφεντικό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι η Εβραία Christine Lagarde, οι τρείς εταιρίες αξιολογήσεως, οι λεγόμενες τρείς αδελφές Standard & Poor's (S&P), Moody's και Fitch είναι εβραικών συμφερόντων, η Goldman Sachs το ίδιο, κ..λπ. κ.λπ.
Σε πολύ γενικές γραμμές να αναφέρω επίσης, ότι ο Ηγεμόνας ελέγχει καθοριστικά εκτός απο το παγκόσμια χρηματοπιστωτικό σύστημα και την παραγωγή και διακίνηση σιτηρών, καλαμποκιού, σόγιας, ελαιολάδου, καφέ, μεταλλικού νερού, τροφίμων (π.χ. Nestle, Unilever, Monsanto), τσιγάρων (π.χ. Philip Morris), του παγκόσμιου ορυκτού πλούτου, χαλκός, ψευδάργυρος, αλουμίνιο, διαμάντια (π.χ. De Beers, Oppenheimer), πετρελαίου, βενζίνης (π.χ. Exxon) και πολλών άλλων, που χρειάζονται χώρο για να απαριθμηθουν (4).
Χρήμα, δάνεια και χρέος
Το ιστολόγιο MaxNews γράφει, ότι είναι πλέον αποδεδειγμένο, ότι ανα την Υφήλιο ισχύει ένα σύστημα χρηματικού χρέους, το οποίο βρίσκεται υπο τον έλεγχο των Rothschilds. Και ότι όλες οι Κεντρικές Τράπεζες υπακούουν στα κελεύσματα του ΔΝΤ και της BIS. Αυτό δεν είναι μια θεωρία συνωμοσίας, λέει ο αρθρογράφος, γιατί μια θεωρία είναι συνωμοτική μέχρι να αποδειχθεί ότι είναι γεγονός. Και γεγονός είναι, ότι αυτή η μαφία, η οποία απαιτεί να έχει το μονοπώλιο του χρήματος, υποχρεώνει το κράτος να τυπώνει ομόλογα αντί για χρήματα, δημιουργώντας έτσι, χρήμα απ’ το τίποτα (5).
Το σύστημα των επιτοκίων είναι έτσι σχεδιασμένο, ώστε οι τόκοι να μην περιλαμβάνονται στα δάνεια, άρα δεν υπάρχουν. Που σημαίνει, ότι ο οφειλέτης μπορεί να ξεπληρώσει το δάνειο μόνο με ένα νέο χρέος ή να πάρει τους τόκους απο άλλους δανειολήπτες, τους οποίους κάνει έτσι φτωχούς. Κάθε δάνειο όμως που ξεπληρώνεται, λείπει απο τα οικονομικά της χώρας που όλο και περισσότερο αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις υποχρέωσεις της. Στην Ελλάδ α φερ’ ειπείν, απο τα 350 δισεκατομμύρια χρέη που έχουμε, τα περίπου 290 είναι τόκοι, τα πραγματικά δάνεια που πήραμε ανέρχονται στα περίπου 40 δισεκατομμύρια. Για να μην μπορεί λοιπόν να καταρρεύσει το σύστημα, η μαφία του Ηγεμόνα χρησιμοποιεί το λεγόμενο M0-Μ4, δανείζει δηλαδή μόνο τόσα χρήματα, όσα χρειάζονται για τις αποπληρωμές των τόκων (6).
Κανένα κράτος δεν έχει ξεπληρώσει ποτέ το χρέος του, διότι ακριβώς αυτό προβλέπεται απο το σύστημα! Οι «υψηλοί χρηματοδότες» δεν ενδιαφέρονται για τα χρήματα, αυτά μπορούν να τα δημιουργήσουν σε οποιεσδήποτε ποσότητες θέλουν στο πιεστήριο της Fed! Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η ισχύς, η εξουσία, το υποδούλωμα του κόσμου! Όσοι δεν ξέρουν ακόμα πως δημιουργείται το χρήμα (και πως γίνονται οι πόλεμοι), ας διαβάσουν το άρθρο „Modern Money Mechanics“ (σε ανγκλική γλώσσα") και ιδιαίτερα αυτό που διαπραγματεύεται την παγίδα του χρέους, το „Das Schuldensystem des Rothschild Syndikats“ (στα γερμανικά). Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι και το ακόλουθο βίντεο
Ο Ηγεμόνας και τα ΜΜΚ
Καταλυτικός είναι ο έλεγχος που ασκούν οι Rothshilds και στον χώρο των ΜΜΚ. Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, όσο και αν κατηγορούνται σαν πλαστογραφημένα, κατασκευάσματα της KGB ή δεν ξέρω ποιών άλλων αντιπαθούντων τους Εβραίους, βασικά δεν αμφισβητούνται απο κανέναν. Το Πρωτόκολλο 12:4 λοιπόν αναφέρει: «Not a single announcement will reach the public without our control. Even now this is already being attained by us inasmuch as all news items are received by a few agencies, in whose offices they are focused from all parts of the world. These agencies will then be already entirely ours and will give publicity only to what we dictate to them.
Για ποιά πρακτορεία είναι ό λόγος; Το Reuters που αγόρασαν κατα τις αρχές του 19. αιώνα στο Λονδίνο (που ασχολούνταν με την μεταφορά αλληλογραφίας – ακόμη και με περιστέρια) και που σήμερα έχει αγοράσει το Associated Press. Ελεγχουν επίσης το Agence France-Presse, το Dow Jones, το Bloomberg News και την Deutsche Presse-Agentur στην Γερμανία, τρία απο τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα και άλλες εταιρίες μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στις ΗΠΑ, τους Times, New York Times, Financial Times Deutschland, DIE ZEIT, Liberation κ.λπ. καθώς και τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους όπως η News Corporation του Εβραίου Keith Rupert Murdoch και η Axel Springer AG που διευθύνει ο Εβραίος Mathias Döpfner, με εκατοντάδες εφημερίδες και δεκάδες τηλεοπτικά προγραμματα, δικά της ή σαν συμμετοχές στην Γερμανία καθώς και στην Ρωσία, Ουνγκαρία, Πολωνία, Σερβία, Ελβετία, Ισπανία ακόμη και στην Ινδία. Και όσο για την παραγωγή τηλεοπτικών σκουπιδιών, τα οποία έχουν καταβρωμίσει τον κόσμο, δεν είναι καν ανάγκη να πούμε, ότι παράγονται στις ΗΠΑ απο Εβραίους βαστάζους των Rothshilds.
Εβραίικα είναι και τα νέα «πολεμικά όπλα» του Ηγεμόνα, τα λεγόμενα κοινωνικά μέσα (Twitter, Facebook, YouTube), που με σκευωρίες και με την πρόκληση κοινωνικών αναταραχών και εξεγέρσεων είναι εις θέσιν να ρίξουν και κυβερνήσεις σε χώρες που ο Ηγεμόνας έχει βάλει στο στόχαστρό του. Εξ ίσου αποτελεσματικά είναι και τα τηλεοπτικά κανάλια που διατηρεί σε χώρες που δεν θα το περίμενε κανείς, όπως το αραβικό Al Jazeera, το ρωσσικό Russia Today (RT) και το κινέζικο CCTV. Το παγκόσμιο Μedia Village, όπου διακινούνται ειδήσεις κ.λπ. στην παγκόσμια γλώσσα του Ηγεμόνα, την ανγκλική, είναι πλέον πραγματικότητα.
Και δυό λόγια για τους δημοσιογράφους που εργάζονται στα Μέσα αυτά. Να τί είπε ένας περίφημος συνάδελφός τους, ο John Swinton, σ’ ένα συμπόσιο στην Νέα Υόρκη. Που έγινε πρίν 130 χρόνια (!):
«Κάτι τέτοιο σαν "ελεύθερος τύπος" δεν υπάρχει και ούτε υπήρξε ποτέ στην ιστορία. Κανείς από εσάς δεν θα τολμούσε να γράψει τη δική του γνώμη. Και αν το κάνετε, δεν θα εκτυπωθεί ποτέ. Εμένα με πληρώνουν κάθε εβδομάδα, για να μήν γράφω την δική μου, ειλικρινή γνώμη, όπως και πολλούς απο σας. Και αν κάποιος έγραφε την ειλικρινή του γνώμη, την άλλη εβδομάδα θα βρισκόταν στο δρόμο. Η δουλειά των δημοσιογράφων είναι να καταστρέφουν την αλήθεια, να δυσφημούν, να προσκυνάνε στα πόδια του Μαμμωνά και να πουλάνε την πατρίδα τους για ένα κομμάτι ψωμί. Γιατί λοιπόν να τσουγκρίσουμε εδώ τα ποτήρια μας για έναν «ανεξάρτητο Τύπο"; Είμαστε εργαλεία και υποτελείς πλουσίων ανδρών που βρίσκονται πίσω από την κουρτίνα. Είμαστε Καραγκιόζηδες, το ταλέντο και οι ικανότητές μας ανήκουν στους άλλους. Εμείς είμαστε πνευματικές πόρνες».
Το Δολλάριο, το Ευρώ, το Γιουάν και το Bancor
Όταν ο Geoffrey Παπανδρεου (7) στην προεκλογική τηλεμαχία που είδαμε στην ΝΕΤ τον Σεπτέμβριο του 2009 έλεγε στον Καραμανλή «λεφτα υπάρχουν», ήξερε τι έλεγε. Δεν ήταν μόνο μια κούφια υπόσχεση προς άγραν ψήφων, ούτε εννούσε τα λεφτα που θα μάζευε απο τούς φοροφυγάδες όταν θα σχημάτιζε κυβέρνηση. Αυτά τα έλεγε για να εκλεγεί. Όμως και αφού εκλέχθηκε, ξέρει τι λέει, όταν μιλά συνεχώς για τις "μάχες που δίνει ή για το ότι «οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές για το μέλλον της Ευρώπης». Σε όλες αυτές τίς περιπτώσεις ¨λέει την αλήθεια, πρόκειται για την αποδόμηση του Ευρω και τα δέκα αργύρια που του υποσχέθηκαν, αν παίξει σωστά και μέχρι το τέλους τον ρόλο του.
Γιατί όμως ο Ηγεμόνας διάλεξε τον Geoffrey για μια τέτοια επιχείρηση; Και γιατί θέλει να καταστραφεί ή να εξασθενίσει το Ευρώ;
Η πρώτη ερώτηση είναι ευκολο να απαντηθεί. Ο Geoffrey είναι κατα γενικήν ομολογίαν ολίγον τι φειρός, ένας άνθρωπος ασταθής, χωρίς προσανατολισμό και δική του θέληση, ο ιδιανικός His Masters Voice. Αυτό το είπε και ο αδελφός του Νίκος σε μια πρόσφατη συνέντευξη του στο nytimes.com «ο Γιώργος, ένα παιδί της δεκαετίας του ’60 και περισσότερο ιδεαλιστής από τον πατέρα του, επιθυμεί τον συμβιβασμό εκεί που ο πατέρας του επιθυμούσε τη σύγκρουση» (8).
Εκτός αυτού, και όπως είπε και ο βετεράνος πολιτικός του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας, Egon Bahr, γιατί κανένας πολιτικός δεν γίνεται υπουργός ή πρωθυπουργός, αν δεν ήταν ή δεν είναι πράκτορας της CIA, κάτι που ασφαλώς θα ισχύει και για τον Geoffrey: Κάποιος φάκελος με τα διάφορα «αμαρτήματά» του, που μπορεί να είναι απο την απλή χρήση χασις και ναρκωτικών μέχρι κάποια ερωτικό-σεξουαλικά σκάνδαλα (όπως του Clinton ή του Straus-Kahn φερ’ ειπείν), με τα οποία εκβιάζονται οι πολιτικοί κατα το δοκούν. Να αναφέρω τέλος και την τάση του καλού αυτού ανθρώπου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την συμμετοχική δημοκρατία, την συμπόνια του προς τους μετανάστες, την μανία με την μοντέρνα διακυβέρνηση (open gov και άλλους τέτοιους νεωτερισμούς που ευαγγελίζεται), την αγάπη του για το Ισραήλ και βέβαια για τον σοσιαλισμό και την περίφημη παγκοσμιοποίηση, για να δούμε, ότι ο Geoffrey εκπληροί όλες τις προυποθέσεις για έναν σταθμάρχη του Ηγεμόνα στην Ελλάδα, παρντόν, κυβερνήτη της Ελλάδος. Σε αντίθεση με τον Κώστα καραμανλή, που αντιστάθηκε στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και ήθελε μάλιστα, τρομάρα του, να συνεργαστεί με τους Ρωσους για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, αδύνατον!
Ας δούμε τώρα το γιατί ο Ηγεμόνας θέλει να καταστρέψει ή να αποδυναμώσει το ευρώ. Γεγονός είναι, ότι η παγκόσμια αυτοκρατορία που επιδιώκει, βασίζεται ακόμη στο δολλάριο, όχι όμως για πολύ ακόμη όπως θα δούμε αμέσως. Το δολλάριο τα τελευταία χρόνια με την ανερχόμενη αξία του Ευρώ έχει όχι μόνο υποβαθμισθεί, αλλα διατρέχει και τον κίνδυνο να πάψει να χρησιμοποιείται σαν παγκόσμιο νόμισμα. Ο άλλος κίνδυνος για το δολλάριο προέρχεται απο το κινέζικο Γιουάν. Το Γιουάν δεν έχει γίνει ακόμη ένα μετατρέψιμο νόμισμα, αποτελεί όμως μια απειλή, καθότι οι Κινέζοι εργάζονται πυρρετωδώς στην κατεύθυνση αυτή, έχοντας δημιουργήσει και έναν δικό τους οίκο αξιολόγησης, τον Dagong Global Credit Rating. Ο κατα τα άλλα ισχυρός παίκτης Κίνα βρίσκεται όμως προς το παρόν προ του διλήμματος, απο την μια να θέλει την ισχυροποίηση του ευρώ σαν ενα δίαυλο διαφυγής απο τα κάτεργα του δολλαρίου, απο την άλλη όμως να φοβάται την υποτίμηση του δολλαρίου, που θα σήμαινε τεράστιες απώλειες για τα δολλάρια που έχει μαζέψει στα σεντούκια του και αποδυνάμωση της αγοράς των ΗΠΑ για τα προιόντα του.
Ο Geoffrey και η καταστροφή της Ελλάδος και της Ευρωζώνης
Όλα αυτά βρίσκονται εν εξελίξει, στην Ευρώπη λαμβάνει χώραν μια θανατηφόρα μάχη, που θα μπορούσα να την ονομάσω "Η Αυτοκρατορόα αντεπιτίθεται". Πρόκειται για την επίθεση του Ηγεμόνα, μέσω των κερδοσκόπων του, εναντίον της Ευρωζώνης και του Ευρώ. Όπου μεγάλο ρόλο παίζει ο πρωθυπουργός μας Geoffrey Παπανδρέου: Με την προσφυγή του στο ΔΝΤ και την Ευρωζώνη για βοήθεια ο Geoffrey παίζει τον ρόλο του μπουρλοτιέρη, που θα τινάξει την Ευρωζώνη στον αέρα. Διότι, κατα το σενάριο, μια οικονομική στήριξη της ούτως ή άλλως υπερχρεωμένης Ελλάδος, που είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο, θα προκαλέσει μέσω της υποτίμησης των άλλων αδύνατων οικονομιών απο τους οίκους αξιολογησης του Ηγεμόνα μια αλυσιδωτή αντίδραση, που θα απομυζήσει ακόμη και απο τις ισχυρότερες απο αυτές την τελευταία οικονομική τους ικμάδα και θα τις φορτώσει με νέα δυσθεώρατα χρέη που θα τις κάνουν δια βίου σκλάβες του Ηγεμόνα.
Η ιστορία ξεκίνησε απο τα «μαγειρέματα» των οικονομικών στοιχείων της κυβέρνησης Σημίτη για την είσοδο της Ελλάδος στην Ευρωζώνη το 2001, που έγιναν σε συνεργασία με την επενδυτική-κερδοσκοπική εταιρία Goldman Sachs και τον τότε αντιπρόσωπό της στην Ευρώπη, Mario Draghi (που σήμερα προβιβάσθηκε στο προεδρείο της ΕΚΤ). Και εντατικοποιήθηκε με την πιστοληπτική υποβάθμιση της Ελλάδος μετα την εκλογή του Geoffrey μετα τις φλυαρίες του για διεφθαρμένους Έλληνες, Τιτανικούς και άλλα τέτοια. Αυτό επιβεβαιώνεται και απο τον Γάλλο πολιτικό και δημοσιογράφο Pascal Canfin, που κατηγόρησε τον Mario Draghi, ότι ήταν μπλεγμένος στο «μαγείρεμα» των ελληνικών οικονομικών που έκανε με την βοήθεια των ιδιαίτερα κερδοσκοπικών παραγώγων (SWAPS) της Goldman Sachs, με τα οποία μανιπουλάρισθηκαν τα τεράστια ελληνικά χρέη. Καί απο την δικαιολογία του Draghi, ότι αυτά ήταν προγραμματισμένα πρίν ακόμη αρχίσει να εργάζεται για την Goldman Sachs (9).
Το Bretton Woods ΙΙ
Μίλησα προηγουμένως για τα μελλοντικά σχέδια του Ηγεμόνα, που όμως δεν αναιρούν την χρησιμοποίηση του Geoffrey σαν μέσου καταστροφής ή υποβάθμισης του Ευρώ και του ξεζουμιάσματος των χωρών της Ευρωζώνης. Πρόκειται για τα σχέδια που κοινοποιήθηκαν κατα την διάσκεψη «Κρίση και ανανέωση: Η Διεθνής Πολιτική Οικονομία στο Σταυροδρόμιο» (Crisis and Renewal: International Political Economy at the Crossroads), που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του George Soros απο το Think Tank «Institute for New Economic Thinking» (INET) απο τις 8. μέχρι τίς 11. Απριλίου στο Bretton Woods του New Hampshire. Το εκτυφλωτικό φώς που βγαίνει απο τίς ανακοινώσεις που έκαναν οι 80 οικονομικοί εμπειρογνώμονες δύσκολα το αντέχουν τα μάτια μας, για να γίνει κατανοητό το τί προαποφασίσθηκε. Η αυλαία πάντως ανοιξε μερικά εκατοστά και έτσι μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στο τι σχεδιάζεται για το μέλλον του Πλανήτη.
Το Bretton Woods είναι ο ιστορικός τόπος, όπου το 1944 η διεθνής χρηματοπιστωτική μαφία κατήργησε τους κανόνες κάλυψης του νομίσματος με χρυσό και ίδρυσε την Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (International Monetary Fund) που δουλεύουν με βάση το ακάλυπτο δολλάριο. Τώρα, όπως είπε ο Soros σε ένα άρθρο που δημοσιέυθηκε στην „Japan Times Online“ τον Νοέμβριο του 2009, σχεδιάζεται «η μεταρρύθμιση του διεθνούς νομισματικού συστήματος και των κανόνων λειτουργίας του». Ο Soros θέλει να προωθήσει ένα νέο παγκόσμιο νομισματικό σύστημα (Bancor) υπό την εποπτεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ και του ΟΗΕ. Να σημειώσω, ότι το «Bretton Woods ΙΙ» πραγματοποιείται συγχρόνως με την συνεδρίαση της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission, http://www.trilateral.org) στην Ουάσιγκτον. Οι σύνεδροι στο Bretton Woods και την Ουάσιγκτον έχουν προφανώς τον ίδιο στόχο, την μεταρρύθμιση της παγκόσμιας οικονομίας.
Στο επίκεντρο του συνεδρίου του Bretton Woods το 1944 ΄βρισκόντουσαν οι οικονομικες συνταγές του John Maynard Keynes, που θα απελευθέρωναν τις κυβερνήσεις απο την ρήτρα χρυσού για την παραγωγή χρήματος. Στο πλαίσιο αυτής της θεωρίας του Keynes οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις ενθαρρύνθηκαν να αναπτύξουν την οικονομία και την μακροοικονομική σταθερότητά τους – γενικά να κάνουν οτιδήποτε ωφελούσε την οικονομία τους – με την δημιουργία χρεών. Τα οποία, όπως ξέρουμε, οδήγησαν τις περισσότερες στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Και έρχεται τώρα Σόρος σαν ο νέος Keynes να σώσει τον κόσμο, προτείνοντας μια άλλη θαυματουργή λύση για τα οικονομικά προβλήματα μας, ντυμένη σε ορολογίες που έχουμε συνειθίσει απο τον Geoffrey: «Mεταρρύθμιση», «συνεργασία» ή «ισότιμη συμμετοχή». Αυτό που προτείνει είναι όμως το οριστικό τέλος της εθνικής κυριαρχίας. «Ο μετασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης πρέπει να περάσει μέσα από το χρηματοπιστωτικό σύστημα", όπως είπε σ’ ένα σχόλιό του.
Ο Σόρος ισχυρίζεται, ότι η αποτυχημένη Αμερική πρέπει τώρα να αντικατασταθεί από μια παγκόσμια κυβέρνηση με ένα παγκόσμιο νόμισμα υπό την εποπτεία των Ηνωμένων Εθνών. Υποστηρίζει επίσης, ότι η Κίνα θα πρέπει να αναλάβει τώρα τον ηγετικό ηγετικό ρόλο στον κόσμο, ενώ οι ΗΠΑ θα παίζουν πλέον το δεύτερο βιολί.
Αυτό που δεν μας λέει όμως είναι, ότι οι δύο δεκαετίες αποβιομηχάνισης των ΗΠΑ και η καταστροφή της οικονομίας τους με την βοήθεια παράλογων πολέμων και άλλων καταστροφών, έγινε απο τους διεθνείς τραπεζίτες απο πρόθεση και οι ίδιοι αυτοί τραπεζίτες έρχονται τώρα να μας πούν, ότι το σύστημα βρίσκεται στο τέλος του και αυτοί, οι ίδιοι που το καταστρέψανε, θέλουν να μας συμβουλέψουν, πώς να το επιδιορθώσουμε (10).
Επίλογος
Σ’ αυτό το ενορχηστρωμένο σενάριο πολιτικής και οικονομικής μεταρρύθμισης του Πλανήτη ο Geoffrey σαν ο καλός ο μαθητής έπαιξε – και παίζει ακόμη - τον ρόλο που του ανετέθη (11). Το τι αυτός σημαίνει για την Ελλάδα, νομίζω ότι ποσώς τον ενδιαφέρει. Δεν τον ενδιαφέρει, αν τα δανεικά που άρχισε να πέρνει με το περίφημο Μνημόνιο, έρχονται στην Ελλάδα, γιατί τον ενδιαφέρει να πάνε απο τα ταμεία των χωρών της Ευρωζώνης και τηου ΔΝΤ στο διακλαδισμένο νομισματικό σύστημα του Ηγεμόνα. Συμπαρασύροντας στον στρόβιλο που δημιουργείται και τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, απο τις οποίες ο Jean-Claude Trichet ζητάει εγγυήσεις. Τουτέστιν να καταλήγουν τα λεφτά που θα δίνουν για την στήριξη στα ταμεία του Ηγεμόνα, αποδυναμώνοντας έτσι το ευρώ και προωθόντας τα σχέδια της παγκόσμιας κυβέρνησης, με στυλοβάτες τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ευρωζώνη και την Ρωσία. Φαίνεται ακόμη παράδοξο, θα το αναπτύξω όμως σε ένα άλλο μου άρθρο.
Είναι λοιπόν ματαιοπονία να περιμένει η Ελλάδα κάτι απο τον Geoffrey, ο ρόλος του οποίου εξαντλείται στο να δίνει «μάχες» στις Βρυξέλλες ή στις ΗΠΑ, παρενοχλώντας ιδιαίτερα την κυβέρνηση της Γερμανίας να ενδώσει στα κελεύσματα των υποτακτικών του Ηγεμόνα για την συμμετοχή των κρατών της Ευρωζώνης στα δάνεια των δεινοπαθούντων κορασίδων της. Που θα πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στα ταμεία των τοκογλύφων της Wall Street και της City of London. Και όταν ξαδειάζει, να προεδρεύει του άλλου εργαλείου της Παγκοσμιοποίησης, της Σοσιαλίστικής Διεθνούς, η οποία μπορεί να έχει ξεθυμάνει, έχει όμως ακόμη αρκετούς θαυμαστές, ιδιαίτερα στα αραβικά κράτη της Μεσης Ανατολής και στην Λατινική Αμερική. Αφήνοντας στην Ελλάδα τους καραβανάδες και εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ, τον Πάγκαλο, τον Βενιζέλο, την Διαμαντοπούλου, να ανακατώνουν τα σκατά, με τα οποία αυτός συνεχώς την μαγαρίζει. Η μπόχα σαν πολιτική.
Διαβάζω στις εφημερίδες γνώμες όπως αυτές: «H χώρα είναι ολοφάνερα ακυβέρνητη, την εξουσιάζουν ανθρωπάρια απίστευτης ανικανότητας, μικρόνοιας και ασυνειδησίας» (Χρήστος Γιαννάρας, Καθημερινή, 17.07.2011). «Ο Γιώργος Παπανδρέου, με φουλ το αμερικάνικο αίμα του και την Αμερικάνα μάνα του, είναι ο άνθρωπος του Λευκού Οίκου στην Ελλάδα» (Δημήτρης Ρίζος, Αδέσμευτος, 17.07.2011). «Είναι ντροπή η Ελλάδα να παρακολουθεί ως θεατής μια παράσταση – θρίλερ, όπου το θύμα του δολοφόνου είναι η ίδια, αλλά παρ’ όλα αυτά τον χειροκροτεί την ώρα που αφήνει την τελευταία της πνοή» (Σοφια Βούλτεψη, Ελεύθερη Ζώνη, 14.07.2011).
Κάποιες είναι σωστές, άλλες λιγότερο, ελπίζω όσοι διάβασαν τις σκέψεις μου να καταλαβαίνουν τι εννοώ. Το κυριότερο είναι όμως, ότι δεν απαντούν στην ερώτηση, αν βλέπουμε φώς στο ελληνικό τούννελ, αυτό το στοιχειομένο πια τούννελ που εχτισε το παπανδρέικο ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 30-40 χρόνια. Και που για να ξεστοιχειώσει δεν χρειάζεται παπά και θυμιατό, αλλά γνώση και πληροφόρηση. Όχι βέβαια του είδους της ελληνικής ομφαλοσκόπισης ή δαιμονοποίησης κάποιων Ευρωπαίων, ιδίως της Merkel, αλλά εκείνης, που θα δίνει απαντήσεις στο ποιός πραγματικά κυβερνά αυτό τον τόπο – και τον υπόλοιπο κόσμο. Μόνο έτσι θα γίνει αντιληπτό, ότι δεν θα καλυτερέψουν τα πράμματα στην Ελλάδα αν ψηφίσουμε ένα άλλο άλλο κόμμα και ότι, μέσα στα μαύρα μας τα χάλια, δεν θα ήταν προτιμότερη μια χρεωκοπία. Μια πραγματική χρεωκοπία με παύση πληρωμών, επιστροφή στη Δραχμή και ποτέ πλέον δάνεια. Σαν βάση για την επανίδρυση του κράτους απο μηδενικής βάσεως και χωρίς την κοινοβουλευτική δημοκρατία και τα πολιτικά κόμματα που μας επέβαλλε ο Ηγεμόνας.
Υποσημειώσεις
1) Η Δυναστεία των Rothschilds δημιουργήθηκε πρίν απο περίπου 200 χρόνια, αφού πρώτα απέκτησε την οικονομική και πολιτική κυριαρχία επί της Μεγάλης Βρετανίας. Χαρακτηριστικά είναι τα ακόλουθα δύο αποφθεύγματα που τους αποδίδονται: - Nathan Rothschild: "I care not what puppet is placed on the throne of England to rule the Empire. The man who controls Britain's money supply controls the British Empire and I control the British money supply." - Amsel (Amschel) Bauer Mayer Rothschild: "Let me issue and control a Nation's money and I care not who makes its laws".
7) Για το λήμμα Geoffrey Papandreou η Wikipedia γράφει: Jump to: George Papandreou, This page was last modified on 4 September 2010 (που σημαίνει, ότι κάποιος στις 4. Σεπτεμβρίου 2010 το άλλαξε. Μέχρι τότε όμως υπήρχε) http://en.wikipedia.org/wiki/Geoffrey_Papandreou
9) «Draghi was involved in swaps for European governments, namely Greece... Draghi responded that the deals were "undertaken before my joining Goldman Sachs [and] I had nothing to do with" them», (in the 2011 European Parliament nomination hearings).http://en.wikipedia.org/wiki/Mario_Draghi
Σαν Ηγεμόνα του κόσμου θεωρώ την Δυναστεία των Rothschilds με τα ιεραρχικά δομημένα παρακλάδια, τους βαστάζους και τους νεροκουβαλητάδες της απο τον διεθνή χώρο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, της πολιτικής και των Μέσων Μαζικής Επιρροής (Indoctrination) – ΜΜΕ: Απο τον Obama στις ΗΠΑ, την Merkel στην Γερμανία και τον Πούτιν στη Ρωσία μέχρι τον Erdoğan στην Τουρκία και τον Παπανδρέου στην Ελλάδα. Ο καθένας απο τους οποίους κοιτάζει να εξυπηρετήσει τον Ηγεμόνα που θρονιάζει στην κορυφή της Πυραμίδας όσο μπορεί καλύτερα, πατώντας ακόμα και στο κεφάλι του αποκάτω του (1).
Είναι τα πράγματα έτσι; Ποιός βλέπει το μακρύ χέρι του Ηγεμόνα, που βρίσκεται απο πίσω και κινεί τα νήματα; Και έχει βέβαια κάθε συμφέρον, να λέγεται οτιδήποτε άλλο εκτός απο την σχέση που έχει ο ίδιος με όλα αυτά; Το πολύ-πολύ να μάθουμε, ότι υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση είναι κάποιοι πολιτικοί (ο Καραμανλης και η Νέα Δημοκρατία!), ο Strauss-Kahn, o Herman van Rompay, οι σπεκουλαδόροι των τραπεζών και γενικά αυτοί που αναφέρονται στα ΜΜΕ ως τέτοιοι. Πουθενά όμως δεν αναφέρεται το όνομα του Ηγεμόνα και ότι όλοι οι ενδιάμεσοι ανήκουν στο σύστημα, με το οποίο κυβερνά τον κόσμο τουλάχιστον μετα απο την κυριαρχία του επι της βρετανικής στερλίνας το 1820, του γαλλικού φράνγκου το 1820 και του δολλαρίου το 1914. Τι είπε κάποιος του οποίου δεν θυμάμαι τό όνομα; "Το μεγαλύτερο επίτευγμα του διαβόλου είναι ότι οι άνθρωποι δεν τον πιστεύουν".
Εβραίικα είναι και τα νέα «πολεμικά όπλα» του Ηγεμόνα, τα λεγόμενα κοινωνικά μέσα (Twitter, Facebook, YouTube), που με σκευωρίες και με την πρόκληση κοινωνικών αναταραχών και εξεγέρσεων είναι εις θέσιν να ρίξουν και κυβερνήσεις σε χώρες που ο Ηγεμόνας έχει βάλει στο στόχαστρό του. Εξ ίσου αποτελεσματικά είναι και τα τηλεοπτικά κανάλια που διατηρεί σε χώρες που δεν θα το περίμενε κανείς, όπως το αραβικό Al Jazeera, το ρωσσικό Russia Today (RT) και το κινέζικο CCTV. Το παγκόσμιο Μedia Village, όπου διακινούνται ειδήσεις κ.λπ. στην παγκόσμια γλώσσα του Ηγεμόνα, την ανγκλική, είναι πλέον πραγματικότητα. 
Η πρώτη ερώτηση είναι ευκολο να απαντηθεί. Ο Geoffrey είναι κατα γενικήν ομολογίαν ολίγον τι φειρός, ένας άνθρωπος ασταθής, χωρίς προσανατολισμό και δική του θέληση, ο ιδιανικός His Masters Voice. Αυτό το είπε και ο αδελφός του Νίκος σε μια πρόσφατη συνέντευξη του στο nytimes.com «ο Γιώργος, ένα παιδί της δεκαετίας του ’60 και περισσότερο ιδεαλιστής από τον πατέρα του, επιθυμεί τον συμβιβασμό εκεί που ο πατέρας του επιθυμούσε τη σύγκρουση» (8).
Σ’ αυτό το ενορχηστρωμένο σενάριο πολιτικής και οικονομικής μεταρρύθμισης του Πλανήτη ο Geoffrey σαν ο καλός ο μαθητής έπαιξε – και παίζει ακόμη - τον ρόλο που του ανετέθη (11). Το τι αυτός σημαίνει για την Ελλάδα, νομίζω ότι ποσώς τον ενδιαφέρει. Δεν τον ενδιαφέρει, αν τα δανεικά που άρχισε να πέρνει με το περίφημο Μνημόνιο, έρχονται στην Ελλάδα, γιατί τον ενδιαφέρει να πάνε απο τα ταμεία των χωρών της Ευρωζώνης και τηου ΔΝΤ στο διακλαδισμένο νομισματικό σύστημα του Ηγεμόνα. Συμπαρασύροντας στον στρόβιλο που δημιουργείται και τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, απο τις οποίες ο Jean-Claude Trichet ζητάει εγγυήσεις. Τουτέστιν να καταλήγουν τα λεφτά που θα δίνουν για την στήριξη στα ταμεία του Ηγεμόνα, αποδυναμώνοντας έτσι το ευρώ και προωθόντας τα σχέδια της παγκόσμιας κυβέρνησης, με στυλοβάτες τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ευρωζώνη και την Ρωσία. Φαίνεται ακόμη παράδοξο, θα το αναπτύξω όμως σε ένα άλλο μου άρθρο.