ηθογράφημα - ποίημα (2ο Μέρος) : Ελληνική γιορτή χωρίς φραγκοελληνικές σημαίες

Πηγαίνοντας να σκοτώσω τη μύγα

που' κατσε σ' ένα βόδι, κοπαδιού, απάνου,

πέρασα λίγο έξωθεν τις Σουλτανικές Αρχές της Λάρισας

κι άφησα πεσκέσι για χαιρετισμό, τους είπα,

από τον «Καπετάνιο των Αγράφων»!

.

Μόνον που ...θα το διαβάσουν αύριο,

σαν θα φωτίσουν με μπουρλότα !

Τότες θα θυμηθούν ! Θα θυμηθούν

γιατί, όλο γκρινιάζουν για τη μνήμη τους

ότι δεν μπορούν δήθεν να μας ξεχάσουν

και δικαιολογούνται έτσι για τα αδικήματα

που έπραξαν οι ίδιοι σε βάρος των Ελλήνων.

Ας διαβάσουν το μπαϊράκι αν πρέπει

σόνι και καλά να θυμηθούν το ολοκαύτωμα...

Τότες, μη μου λες αν θα ζητούν ξανά

φραγκοελληνικές σημαίες και ανταλλάγματα!

Πάει καλά να λες.

.

Μόνον, από τ' Άγραφα δεν έχω τόσο καλά μαντάτα.

Εκ' ετοιμάζουν με πανουργιά να με ρίξουν

οι μέχρι χθες φίλοι μου...Μα, με τα δικαιώματα

που μου' δωσε η στρατιωτική βοήθεια

- αν φυλάξει κι ο Θεός την αρρώστια μου-

θα παλέψω μέχρι την ηρωική πολιορκία

που το Γένος περιμένει από εμέ!

Αυτό δεν περιμένει το Γένος επό εμέ ;

.

Όσον αφορά στη μύγα που ρωτάτε,

ε καλά, την σκότωσα με μιας !

Μόνον που, ...αστόχησα λιγούτσικο και

μαζί με την ενοχλητική μύγα

τσάκισα και το ανθελληνικό βόδι...

Έτσι, το φόρτωσα ισαμ' εδώ

πεσκέσι να το φάτε μαζί μου ψητό

στην μεγάλη γιορτή. Χορέψτε,

φάτε, ξεφαντώστε, αδέλφια μου,

σήμερα βράδυ, χαρά και ντουφεκιές

μέχρι το τρίτο ξημέρωμα!

[ποίημα της Μ. Παπαδοπούλου, συνέχεια από το 1ο Μέρος]
http://daskalabm.blogspot.com/2010_03_01_archive.html