ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Ο Θ Ε Τ Τ Α Λ Ο Σ
Αμμοχώστου & Λευκίππου
Δήμος Λαρισαίων
http://thettalos.co.cc/
Εκστρατεία για προβολή του θέματος των αγνοουμένων της Κυπριακής τραγωδίας θα αναλάβουν τα Κοινοβούλια Ελλάδας και Κύπρου, στον απόηχο της αποκάλυψης της εν ψυχρώ δολοφονίας Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων από τους Τούρκους εισβολείς το 1974.
γιατί ; γιατί δολοφόνησαν αυτή τη νεολαία ;;;;
τι κακό έκαναν; Γιατί οι "Αιχμάλωτοι" πρέπει να δολοφονηθούν κιόλας ;
Πόσες χιλιάδες ΧΙΛΙΑΔΕΣ αγνοούμενοι δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ; !!
Γιατί η τουρκία έχει μάθει να κάνει Μαζικές Συστηματικές Εξολοθρεύσεις;;
Εγκληματίες Πολέμου οι Τούρκοι
Πρόκειται για την συγκλονιστικότερη υπόθεσι Εγκλημάτων Πολέμου από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και εντεύθεν. Η Τουρκία πρέπει να κάτσει στο σκαμνί, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Εδώ και τώρα!!!
Οι αποκαλύψεις για τις στυγνές δολοφονίες των αγνοουμένων – αιχμαλώτων των τουρκικών δυνάμεων εισβολής στην Κύπρο – απαιτούν από τις κυβερνήσεις Ελλάδος και Κύπρου ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ. - Ήδη ταυτοποιήθηκαν τα πέντε πρώτα λείψανα Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων που εκτελέσθηκαν (διάβαζε ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ!..) κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974 – Τα στοιχεία είναι αδιάψευστα, διότι οι δολοφονηθέντες από τους Τούρκους στρατιωτικούς ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο DNA – Οι πέντε πρώτοι από τους 1.619 αγνοουμένους – αιχμαλώτους του Τουρκικού Στρατού Εισβολής παρουσιάζονται και σε φωτογραφία – ντοκουμέντο, ενώ στον ίδιο τάφο ανευρέθησαν και άλλα 14 λείψανα, τα οποία δεν έχουν, ακόμη, ταυτοποιηθεί – Οι κυβερνήσεις Ελλάδος – Κύπρου ποιούν, μέχρι στιγμής, την… πάπια! – Τα συγκλονιστικά αυτά στοιχεία πρέπει να κάνουν τον γύρο του κόσμου, τι πράττουν, σχετικώς, τα Υπουργεία Εξωτερικών Ελλάδος – Κύπρου;
Η φωτογραφία – ντοκουμέντο που συνοδεύει τις φρικτές δολοφονίες πέντε Ελληνοκυπρίων κατά την εισβολή των Τούρκων στις 14 Αυγούστου 1974 (Αττίλας ΙΙ) συνιστά ένα από τα αδιάσειστα στοιχεία του τουρκικού εγκλήματος. Ασφαλώς ακολουθούν και άλλοι, πολλοί, που βρίσκονται στο στάδιο της διερευνήσεως. Συμπίπτει δε η συγκλονιστική αυτή αποκάλυψις με τις οξύτατες, νέες, τουρκικές προκλήσεις της ηγετικής τάξεως της Αγκύρας στο Αιγαίο. Τόσον εναντίον της Ελλάδος, όσον και της Κύπρου. Συμπίπτει, ακόμη, με την άλλη μνήμη της τουρκικής κτηνωδίας που, επίσης, δολοφονήθηκε από τους Τούρκους (τον Αύγουστο του 1996) του ήρωα Σολωμού Σολωμού.Στις αποκαλύψεις αυτές συντείνει, βεβαίως, και η μαρτυρία του Τούρκου ηθοποιού (στις 23.1.2009) Αττίλα Ολγκάτς ότι αναγκάσθηκε από τον αξιωματικό του να δολοφονήσει 10 ανθρώπους (αιχμαλώτους) κατά τη διάρκεια της πρώτης τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, το 1974.
Πρόκειται για την συγκλονιστικότερη υπόθεσι Εγκλημάτων Πολέμου από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και εντεύθεν.
Η Τουρκία πρέπει να κάτσει στο σκαμνί, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Εδώ και τώρα!!!Οι πέντε Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι, οι οποίοι υπηρετούσαν στο 398 Τάγμα Πεζικού, φαίνονται στη φωτογραφία γονατιστοί με τα χέρια πίσω από το κεφάλι περικυκλωμένοι από Τούρκους στρατιώτες.
Οι εικονιζόμενοι αγνοούμενοι Ελληνοκύπριοι εθνοφρουροί έχουν αναγνωρισθεί ώς οι ακόλουθοι:
1. Κορέλλης Αντωνάκης του Μιχαήλ, 30 ετών, από την Κυθρέα
2. Νικολάου Πανίκος του Χρυσοστόμου, 26 ετών, από την Άχνα
3. Σκορδής Χριστόφορος του Γεωργίου, 25 ετών από το Δάλι
4. Παπαγιάννης Ιωάννης του Χαράλαμπους, 24 ετών, από την Αγλαντζιά
5. Χατζηκυριάκος Ιωάννης του Χαραλάμπους, 19 ετών από την Αμμόχωστο
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ
Υπό το βάρος της συγκίνησης και οργής που έχει προκαλέσει σε Κύπρο και Ελλάδα η αποκάλυψη της εκτέλεσης Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων από τον τουρκικό στρατό στη διάρκεια της δεύτερης εισβολής το 1974, οι κυβερνήσεις σε Λευκωσία και Αθήνα αντέδρασαν έστω και με τριήμερη καθυστέρηση.Ενώ η Αγκυρα τηρεί σιγήν ιχθύος,
ΕΘΝΟΣ
Ο Χριστόφορος Σκορδής από το Δάλι, ο ένας εκ των πέντε Ελληνοκυπρίων στρατιωτών που φαίνεται στην πιο χαρακτηριστική φωτογραφία αγνοουμένων, ήταν τότε μόλις 24 χρόνων. Ήταν απόφοιτος της Τεχνικής Σχολής και μάλιστα άριστος. Εργαζόταν σε μία εταιρεία εισαγωγής εξαρτημάτων και συναρμολογούσε μηχανές. Υπηρετούσε ως έφεδρος στρατιώτης. Ήταν ολμιστής στην ειδικότητα και η πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής τους βρίσκει στο Δίκωμο. Μεταξύ πρώτης και δεύτερης εισβολής, επιστρέφει για λίγες μέρες στο χωριό του. Επιστρέφει μετά στη μονάδα του στο Τζιάος και στο μεταξύ ξεκινά η δεύτερη εισβολή. Στις 14 Αυγούστου, συλλαμβάνεται μαζί με τους υπόλοιπους τέσσερις της φωτογραφίας.
Το παράπονο της οικογένειας
Κάθε φορά που οι δικοί του άνθρωποι, έβλεπαν τη φωτογραφία του την ώρα της σύλληψης, ο πόνος θέριευε. Γι’ αυτούς δεν ήταν απλά ένας αγνοούμενος, απόδειξη του εγκλήματος εις βάρος της Κύπρου. Ήταν ο δικός τους άνθρωπος και τους πλήγωνε αφάνταστα.«Το ερώτημα είναι, όντως δεν ήξερε κανένας τίποτε, ή μας αφήσαν να ζούμε στην άγνοια», αναφέρει με παράπονο η αδελφή του Ελένη. «Θέλω να το τονίσεις αυτό. Μας άφησαν στην άγνοια και μας χρησιμοποίησαν για προπαγανδιστικούς σκοπούς. Αυτό φαίνεται από πάρα πολλά και από βιβλία και από μαρτυρίες που μάθαμε. Φαίνεται ότι μας χρησιμοποίησαν. Αυτό είναι το πιο τραγικό», δηλώνει. «Από το Γενάρη- Φεβράρη κυκλοφορούσε σαν φήμη ότι τους βρήκαν και εμείς δεν είχαμε ιδέα», προσθέτει η αδελφή του η Σκεύη.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
«Ποτέ δεν θα ξεχάσω τους ανθρώπους αυτούς»
ΜΕΧΡΙ πριν από λίγες μέρες, μιλούσε για τους πέντε συμπολεμιστές του που αιχμαλωτίστηκαν από τους Τούρκους στρατιώτες και που μέχρι σήμερα θεωρούνταν αγνοούμενοι. Τους είχε αναγνωρίσει στη φωτογραφία του Τούρκου πολεμικού ανταποκριτή που είχε δημοσιευτεί λίγο καιρό μετά την εισβολή και είχε βοηθήσει στο να προσδιοριστούν τα ονόματά τους. «Όσα χρόνια κι αν περάσουν», έλεγε, «δεν πρόκειται να ξεχάσω τους ανθρώπους αυτούς και όσα ζήσαμε όλες εκείνες τις τραγικές μέρες του ‘74».
ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΥΠΡΙΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΣΤΗ ΡΟΔΟ
Σήμερα, ο 55χρονος Κύπριος γιατρός Γιώργος Συμεωνίδης που ζει μόνιμα στη Ρόδο ξέρει πως οι 5 στρατιώτες του είναι νεκροί... «Όλα αυτά τα χρόνια δεν είχα μιλήσει δημόσια για όλα αυτά που ζήσαμε το 1974, για ψυχολογικούς κυρίως λόγους...», δηλώνει στον «Φιλελεύθερο». «Μετά την ταυτοποίηση των 5, η ατμόσφαιρα είναι βαριά, θυμάμαι τις δύσκολες ώρες, αυτούς τους ανθρώπους που έπεσαν στα χέρια των κατακτητών...». Ήταν αρχές Αυγούστου όταν ο Γιώργος Συμεωνίδης με τη διμοιρία του, που αποτελούνταν από 22 άτομα, βρέθηκε να κρατά θέσεις σε υψώματα κοντά στο τουρκοκυπριακό χωριό Τζιάος. Και, παρά το γεγονός ότι είχε συμφωνηθεί ανακωχή, τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου πετούσαν πάνω από την περιοχή τουρκικά αεροπλάνα. «Οι Τούρκοι παραβίασαν την ανακωχή με σκοπό να καταλάβουν την Αμμόχωστο, αλλά κανένας δεν φρόντισε να ενημερώσει εκείνες τις ώρες τις ελληνοκυπριακές μονάδες, με αποτέλεσμα πολλοί στρατιώτες να παγιδευτούν και να αιχμαλωτιστούν», μας λέει. Η διμοιρία του ανθυπολοχαγού Συμεωνίδη είχε χωριστεί σε τρεις ομάδες: στην πρώτη ήταν οι πέντε δολοφονηθέντες Ελληνοκύπριοι, στη δεύτερη μετείχε και ο ίδιος, ενώ η τρίτη βρισκόταν σε ένα ύψωμα. «Πήραμε εντολή να βάλλουμε εναντίον των τουρκικών θέσεων. Δυστυχώς το πυροβόλο της ομάδας, όπου επικεφαλής ήταν ο συγχωριανός μου από την Κυθραία, Κορέλλης, δεν μπορούσε να βάλει κατά των Τουρκοκυπρίων γιατί το όπλο ήταν αμερικάνικο -λάφυρο από τους Τούρκους- αλλά οι σφαίρες αγγλικές και έτσι δεν ταίριαζαν... Κάποια στιγμή γύρω στο μεσημέρι εμφανίστηκαν πίσω από ένα ύψωμα 3-4 άρματα και σε απόσταση 300 μέτρων από την ομάδα Κορέλλη. Ήταν τουρκικά και σε λίγο άρχισαν να μας χτυπούν. Ειδοποίησα την ομάδα Κορέλλη να απομακρυνθεί αμέσως. Δύο από τους επτά στρατιώτες της μπόρεσαν έρποντας να φτάσουν κοντά μας, ενώ οι άλλοι πέντε προσπάθησαν βαδίζοντας να πάνε προς την περιοχή του Μαραθόβουνου. Τους αντελήφθησαν οι Τούρκοι και άρχισαν να τους πυροβολούν. Έπεσαν κάτω για να γλυτώσουν από τα πυρά και αυτή ήταν η τελευταία φορά που τους είδαμε», διηγείται... Ποιος είναι Ο Γιώργος Συμεωνίδης από το κατεχόμενο χωριό Κυθραία. Εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών στην Κρήτη και μετά την ολοκλήρωση της θητείας του άρχισε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή των Αθηνών. Όταν εκδηλώθηκε η εισβολή ήταν πρωτοετής. Στις αρχές Ιουλίου του 1974 επέστρεψε στην Κύπρο για τις καλοκαιρινές διακοπές. Επιστρατεύτηκε, αλλά δεν πήρε μέρος σε καμιά επιχείρηση. Όμως, πέντε ημέρες αργότερα έγινε η εισβολή των Τούρκων, οπότε ο Γ. Συμεωνίδης βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Από το τέλος των σπουδών του μέχρι σήμερα κατοικεί μόνιμα στη Ρόδο με την οικογένεια του. Ασχολείται ενεργά με την κυπριακή παροικία στην Ελλάδα και είναι αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων. ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
«Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…»
Όταν έγινε η σύλληψη του Τούρκου δημοσιογράφου και βρέθηκαν στην κατοχή του κασέτες και φωτογραφίες, «τότε μάθαμε για τη σύλληψη του Φίλιππου και των άλλων τεσσάρων στρατιωτών που ήταν μαζί του», λέει ο αδελφός του, επισημαίνοντας ότι από εκείνη τη στιγμή «είχαμε καταλάβει ότι είχαν εκτελεστεί αφού όλα τα γεγονότα συνέκλιναν προς αυτό. Όμως η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία, γι’ αυτό ποτέ δεν πάψαμε να περιμένουμε και να αγωνιζόμαστε από κάθε προσφερόμενη έπαλξη, η μητέρα μας, η αδελφή μου κι εγώ, αφού ο πατέρας μας είναι κι αυτός αγνοούμενος».
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
Ένα ακόμα κεφάλαιο από την τραγωδία των αγνοουμένων του 1974 έκλεισε αυτές τις μέρες και αφορά στην περίπτωση των πέντε στρατιωτών του 398 Τάγματος Πεζικού που συνελήφθηκαν την πρώτη μέρα της δεύτερης εισβολής και εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τους Τούρκους. Ανάμεσα τους ο 18χρονος τότε Φίλιππος Χατζηκυριάκος, από τη Αμμόχωστο, ο οποίος στη φωτογραφία-σύμβολο των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή γονατιστός μεταξύ δυο συναδέλφων του. Στα ντοκουμέντα της Επιτροπής Αγνοουμένων, από κάποιο λάθος, υποδεικνυόταν στη θέση του άλλος στρατιώτης ενώ και τα δικά του στοιχεία δημοσιεύονταν λανθασμένα, κάτι που η οικογένεια είχε επισημάνει εδώ και αρκετά χρόνια. Με έντονη συγκίνηση, ο αδελφός του Αντρέας Χατζηκυριάκος, φέρνει στη μνήμη του τις αρετές που διέκριναν το Φίλιππο αλλά και τις τελευταίες στιγμές που έζησαν μαζί. «Ήταν πολύ ήσυχο παιδί, του άρεσε να στήνει και να ξηλώνει, να δημιουργεί… Άριστος μαθητής της Τεχνικής Σχολής, είχε καταφέρει να φτιάξει μόνος του ποδήλατο…». Δεν είχε ακόμα κλείσει τα 18 όταν κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά όπου «από την πρώτη στιγμή ξεχώρισε για το ήθος και τις ικανότητες του, γι’ αυτό και έγινε λοχίας πριν την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης των πρώτων 40 ημερών». Η τελευταία φορά που τον είδε η οικογένεια του ήταν στα γενέθλια του στις 16 Ιουνίου, ένα μήνα πριν την έναρξη της εισβολής. «Ήρθε στο σπίτι μου στην Έγκωμη για να δει τα παιδιά μου κι εκεί μιλήσαμε για τελευταία φορά…», λέει ο αδελφός του και κάθε τόσο η φωνή του διακόπτεται από τη συγκίνηση, καθώς θυμάται την έναρξη των τραγικών γεγονότων που ανάγκασε τα δυο αδέλφια, όπως και τόσους άλλους νέους να εμπλακούν στη δίνη του πολέμου. Άλλοι σκοτώθηκαν εκείνο το μαύρο Ιούλιο, άλλοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι, άλλοι χάθηκαν, με τις οικογένειες τους να μην βρίσκουν ανάπαυση καθώς δεν είχαν καμιά πληροφόρηση για την τύχη τους. «Στις 13 Αυγούστου ψάξαμε να βρούμε το Φίλιππο και φτάσαμε μέχρι τη γραμμή της Μιας Μηλιάς. Εκεί ο στρατός επέμενε να μην προχωρήσουμε γιατί είχε σπάσει η γραμμή και έρχονταν οι Τούρκοι προς τα κάτω… Από εκείνη τη στιγμή άρχισε η αναστάτωση και προσευχόμουν στην Παναγία να φωτίσει τον αδελφό μου να πάει προς τη δεξιά πλευρά του δρόμου κι όχι αριστερά… Όπως το φοβόμουν όμως είχε τραβήξει προς το Μαραθόβουνο όπου είχαμε συγγενείς…». Όταν έγινε η σύλληψη του Τούρκου δημοσιογράφου και βρέθηκαν στην κατοχή του κασέτες και φωτογραφίες, «τότε μάθαμε για τη σύλληψη του Φίλιππου και των άλλων τεσσάρων στρατιωτών που ήταν μαζί του», λέει ο αδελφός του, επισημαίνοντας ότι από εκείνη τη στιγμή
«είχαμε καταλάβει ότι είχαν εκτελεστεί αφού όλα τα γεγονότα συνέκλιναν προς αυτό. Όμως η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία, γι’ αυτό ποτέ δεν πάψαμε να περιμένουμε και να αγωνιζόμαστε από κάθε προσφερόμενη έπαλξη, η μητέρα μας, η αδελφή μου κι εγώ, αφού ο πατέρας μας είναι κι αυτός αγνοούμενος». Μέχρι που ανακοινώθηκε ότι ταυτίστηκαν τα οστά που βρέθηκαν σε πηγάδι στο Τζάος με το DΝΑ του Φίλιππου. >>πέφτει η αυλαία
Η ΑΥΛΑΙΑ της τραγωδίας θα πέσει στις 5 Σεπτεμβρίου όταν η Εθνική Φρουρά θα παραδώσει τα οστά του για την κηδεία. Για την οικογένεια όμως παραμένει ακόμα ανοικτό το κεφάλαιο του αγνοούμενου πατέρα Στέφανου Χατζηκυριάκου.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Πρόεδρος Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων
Ο κ. Θεοδοσιου είπε επίσης ότι επικρατεί συγκλονισμός από τις τελευταίες αποκαλύψεις, αλλά και πολλή οργή.«Θα πρέπει η Τουρκία», κατέληξε ο κ. Θεοδοσίου, «να τεθεί ενώπιων των ευθυνών της, τόσο από την ΕΕ, όσο και από τη Διεθνή Κοινότητα». Η Τουρκία θα πρέπει να τεθεί ενώπιων των ευθυνών της τόσο από την Ευρωπαϊκή Ενωση, όσο και από τη Διεθνή Κοινότητα, δήλωσε σήμερα ο Πρόεδρος της Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων Νικος Θεοδοσίου, μιλώντας το πρωί στον Ελληνικό Ραδιοφωνικό Σταθμό του Λονδίνου LGR αναφορικά με τις τελευταίες αποκαλύψεις δολοφονίες αιχμαλώτων από την Τουρκία το 1974.
Ερωτηθείς ποιες ενέργειες θα γίνουν έπειτα από τις νέες αποκαλύψεις και επιβεβαιώσεις, ο κ Θεοδόσιου είπε : “Πιστεύω ότι έχουμε σίγουρα αρκετά και ψηφίσματα και αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων και φαίνεται ότι όλα αυτά αποδεικνύονται κενά για την Τουρκία”.
«Θα πρέπει οι δίκες μας οι κυβερνήσεις , τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδος, με μια επιθετική πολιτική να προσπαθήσουν να δοθεί τουλάχιστον το δικαίωμα στην Τουρκία να εξιλεωθεί σχετικά με αυτά τα εγκλήματα πολέμου, όχι απλά με το να ζητήσει συγνώμη, αλλά με το συνεργαστεί στο θέμα της διακρίβωσης της τύχης όλων των αγνοούμενων υπό μορφή εξιλέωσης, συμμορφούμενη με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου να δώσει πρόσβαση στα αρχεία του τούρκικου στρατού, και των τουρκικών φυλακών» .
Πρόσθεσε ότι θα μπορούσε να διεκδικήσει πλέον η Κύπρος και με την βοήθεια της Ελληνικής κυβέρνησης να τεθεί και το θέμα των αγνοουμένων ως ένας πλέον όρος για την πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ.Ο κ. Θεοδοσιου είπε επίσης ότι επικρατεί συγκλονισμός από τις τελευταίες αποκαλύψεις, αλλά και πολλή οργή.«Θα πρέπει η Τουρκία», κατέληξε ο κ. Θεοδοσίου, «να τεθεί ενώπιων των ευθυνών της, τόσο από την ΕΕ, όσο και από τη Διεθνή Κοινότητα».
ΣΗΜΕΡΙΝΗ
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/07/blog-post_3508.html
Πέμπτη, 30 Ιούλιος 2009
Τούρκος ήπιε αίμα Ελληνοκύπριου παιδιού.
διαβάστε για την εισβολή στην ΚΥΠΡΟ
Μια φωτογραφία, ένα έγκλημα...
Ταυτοποιήθηκαν τα οστά των πέντε Ελληνοκυπρίων
ΤΟΥΦΡΙΞΟΥΔΑΛΙΤΗ
Βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στο Τζιάος μαζί με την ομάδα τους βρισκόταν ακόμη ένα άτομο, το οποίο όμως τη στιγμή εκείνη που έφτασαν τα άρματα των Τούρκων βρισκόταν σε μικρή απόσταση πιο κάτω και κρύφτηκε πίσω από ένα θάμνο. Στη συνέχεια, κατάφερε να ξεφύγει. Αυτός ήταν και ο τελευταίος που είδε τους πέντε Ε/κ νέους αιχμάλωτους ζωντανούς, να πέφτουν στα χέρια των Τούρκων. Σε κάποια στιγμή μάλιστα, όπως φαίνεται σε μία άλλη φωτογραφία από τη σκηνή της σύλληψής τους, Τούρκος στρατιώτης προσφέρει και ανάβει τσιγάρο στον Ιωάννη Παπαγιάννη. Στη συνέχεια, όπως φαίνεται, χωρίς να μπορεί να ειπωθεί τίποτα με ακρίβεια αφού τα στόματα παραμένουν ερμητικά κλειστά, ο τουρκικός στρατός, ο οποίος βιαζόταν να κατευθυνθεί προς την πόλη της Αμμοχώστου, δεν ήθελε να έχει μαζί του αιχμαλώτους γι’ αυτό και τους παρέδωσε στους Τουρκοκύπριους στο Τζιάος.
Η ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ φωτογραφία είχε ληφθεί από Τούρκο δημοσιογράφο, ο οποίος ακολουθούσε τον τουρκικό στρατό κατά την προέλαση του, απαθανατίζοντας τα «επιτεύγματά του». Στο συγκεκριμένο περιστατικό, ο Τούρκος δημοσιογράφος, βρισκόταν πάνω σε τουρκικό άρμα. Αργότερα ο δημοσιογράφος συνελήφθη στην περιοχή του Λήδρα Πάλας και το φωτογραφικό υλικό έφτασε στα χέρια της Εθνικής Φρουράς. Οι χαρακτηριστικές φωτογραφίες της σύλληψης των πέντε Ελληνοκυπρίων, δημοσιεύτηκαν τον Σεπτέμβρη του 1974 σε ελληνοκυπριακή εφημερίδα, όπου και αναγνωρίστηκαν από τους συγγενείς τους.
"Αρ. Φύλλου: Σελίδα: Σελίς 20Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Online, στο http://www.philenews.com/digital/PrintForm.aspx?nid=894154
θα χρειαστεί να πολεμήσουν ξανά οι Έλληνες.
Μόνο οι νεκροί έχουν δει το τέλος του πολέμου
ΠΛΑΤΩΝ
Μαρία Παπαδοπούλου
δ/ντρια Θετταλού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου