Επιστολή προς την Βουλή των Ελλήνων: Ο γολγοθάς της δασκάλας Χαράς Νικολοπούλου στη ελληνική (;;;) Θράκη και η μετάθεση της μετά, ως λέγεται, από απαίτηση του τουρκικού προξενείου
Αξιότιμοι Κύριοι Βουλευτές και Ευρωβουλευτές,
Είναι γνωστόν το πρόβλημα των Πομάκων της Θράκης που η τουρκία με το ασύδοτοτης εκεί τουρκικό προξενείο προσπαθεί να τουρκοποιήσει με την ανοχήν τουελληνικού κράτους.Θεωρώ καθήκον μου να σας ενημερώσω για ένα σοβαρό θέμα που συνέβη πρόσφατα εκεί απο τη Γραμματέα του υπουργείου Παιδείας κ. Δραγώνα.
Επί χρόνια υπηρετούσε στην Θράκη η δασκάλα κ. Χαρα Νικολοπούλου που έγινεστόχος του τουρκικού προξενείου γιατί ήθελε μόνον να κάνει σωστά τη δουλειάτης ως ελληνίδα δασκάλα σε, υποτίθεται, ελληνική περιοχήν.Δείτε τα συνημμένα για να αντιληφθείτε τον γολγοθά της ελληνίδας δασκάλας.Δείτε επίσης στις κατωτέρω δύο δ/νσεις τον εορτασμόν της εθνικής μαςεπετείου όπως τον οργάνωσε η ελληνίδα δασκάλα στο Μεγάλο Δέρειο της Ξάνθηςγια να αντιληφθείτε το ποιόν της Ελληνίδας αυτής.
Την ελληνίδα αυτήν δασκάλα αφού πρώτα την επέπληξε, την μετέθεσε πρόσφαταστην Θεσσαλονίκη, η αξιότιμη Γραμματέας του υπουργείου Παιδείας κ. ΘάλειαΔραγώνα, υπήκουσα ως λέγεται στις απαιτήσεις του εκεί τουρκικού προξενείου. Τέλος επιτρέψτε, μαζί με τις ευχές μου για Καλό Πάσχα, να σας γνωρίσω κατωτέρω, πράγμα που θεωρώ καθήκον μου, τις απόψεις του πρέσβη επί τιμή κ.Θέμου Στοφορόπουλου για το τι σχεδίασε η Τουρκία και εκτελεί με τηνανοχήν του ελληνικού κράτους στην ελληνική Θράκη. Ως γνωστόν αναμένεται να μας επισκευθεί σύντομα ο κ. Ερτογάν για να "απαιτήσει" με αντάλλαγμα το άνοιγμα της σχολής της Ξάνθης, συνδιοίκηση(σε πρώτη φάση) της Ελληνικής Ξάνθης.Επίσης στο τελευταίο συνημένο ακούστε μεταξύ άλλων τον ψευτομουφτή της Ξάνθης να βρίζει του έλληνες γκιαούρηδες και να λέει ότι ο τούρκος μόνον μετούρκο μπορεί να γίνει φίλος, κτλ.
Αξιότιμοι Κύριοι Βουλευτές. Είναι προφανές ότι η κατάσταση με το τουρκικό προξενείο της Θράκης έγινε προκλητικά απάράδεκτη για το ελληνικό κράτος καιτον ελληνισμό καιαναμένουμε να γίνουν πράξη όσα είπε ο κ. αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης για τοτουρκικό προξενείο της Θράκης.Επίσης αποτελεί υποχρέωση μας στου έλληνες Πομάκους και στου έλληνες τηςΘράκης η άμεση ανάκληση της μετάθεσης της Ελληνίδας Δασκάλας ώστε ναβεβαιωθούν ότι ζουν στην πατρίδα τους και όχι σε τουρκική επαρχία
Με εκτίμηση
Ευριπίδης Μπίλλης
Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ
Η Θράκη, μια άλλη Κύπρος;
Θέμος Χ. Στοφορόπουλος
Το θέμα μου είναι:
Η Θράκη, μία άλλη Κύπρος;.
Θα προσπαθήσω, δηλαδή, νααπαντήσω στο ερώτημα, αν η Θράκη κινδυνεύει να ακολουθήσει την Κύπρο στοντραγικό κατήφορο της. Και, αν αυτό συμβαίνει, τι οφείλει να πράξει ο Ελληνισμός, για να αντιστρέψει μια τέτοια καθοδική πορεία.
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ Ποιός ήταν - και είναι - ο σταθερός στρατηγικός στόχος της ΄Αγκυρας καθ'όσον αφορά στην Κύπρο; Προφανώς, να αποκτήσει -και σταδιακά ναμεγιστοποιήσει - ουσιαστικό έλεγχο επί ολόκληρης της Μεγαλονήσου,περιλαμβανόμενης, ει δυνατόν, της τελικής, ολικής της προσάρτησης στηνΤουρκία. Πώς προώθησε η ΄Αγκυρα αυτόν τον στρατηγικό στόχο της:χρησιμοποιώντας συστηματικά τα εξής τακτικά μέσα. Πρώτο, επιτυγχάνοντας την αναγνώριση ως τουρκικής μιας μειονότηταςτουρκόφωνης (ή, μάλλον, δίγλωσσης, σε μεγάλο βαθμό), μιας μειονότηταςμουσουλμανικής (με έντονα, όμως, κρυπτοχριστιανικά στοιχεία), μιαςμειονότητας ελληνικής, κατά μέγα μέρος, καταγωγής.Δεύτερο, καταφέρνοντας (η Τουρκία) να θέσει υπό τον έλεγχο της τη μειονότητααυτή και να αναγνωρισθεί ως "προστάτιδα" της.
Τρίτο, κατορθώνοντας να "αναβαθμίσεί τεχνητά τη μειονότητα αυτή σε "κοινότητα", και από "κοινότητα" σε "μία από τις δύο κοινότητες" τηςΚύπρου, και ζητώντας μετά να αναγνωρισθεί ως "χωριστός λαός" και "χωριστό έθνος".
Τέταρτο, συγκεντρώνοντας, επίσης τεχνητά, τη μειονότητα σε ορισμένεςεδαφικές περιοχές πριν από το 1974 και σε μία εδαφική περιοχή μετά.
Πέμπτο, εξασφαλίζοντας ισχυρούς συμμάχους, τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς, των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται από την προώθηση τουτουρκικού στρατηγικού στόχου.
Έκτο, διατηρώντας ισχυρές ένοπλες δυνάμεις (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δενυπήρξαν χρονικές περίοδοι, κατά τις οποίες η Ελλάδα είχε υπεροπλία καιέπρεπε να την αξιοποιήσει).
Έβδομο, επωφελούμενη από τις αποτυχίες και τα λάθη μας. Όπως από τηνπαράλειψή μας να προστατεύσουμε τους Τουρκοκύπριους, ώστε η 'Αγκυρα, το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον να μη τους εκμεταλλευθούν, να μη τους καταστήσουναιχμή της λόγχης των ιμπεριαλιστικών τους σχεδίων. Επωφελήθηκε η Τουρκία καιαπό την αποτυχία μας να πείσουμε και να προσεταιρισθούμε τους καλής πίστηςΤουρκοκύπριους και να συνεργασθούμε μαζί του εναντίον εκείνων, που μόνο τοκαλό τους δεν ήθελαν. Αλλά και από την ανικανότητα μας να ασκήσουμε τηναπαιτούμενη - πράγματι δυσχερέστατη - αυτοσυγκράτηση και να μη πέσουμε στην παγίδα των αντίπαλων μας, οι οποίοι επεδίωξαν και κατάφεραν να προκαλέσουνακόμη και ωμότητες των Ελλήνων εναντίον Τουρκοκυπρίων.
Η λανθασμένη τακτική, που ακολουθήσαμε έναντι των Τουρκοκυπρίων, συνδέεταιμε τη γενικότερη ανικανότητα μας να αντιληφθούμε εγκαίρως τις επιδιώξεις της΄Αγκυρας και των δυνάμεων που συμμαχούν μαζί της. Ανικανότητα που μαςοδήγησε και στην πλάνη, ότι "μπορούμε να τα βρούμε με τους Τούρκους". Μια ηθελημένη, βέβαια, μια εκούσια πλάνη εκείνων που ήξεραν την αλήθεια, αλλάπου συνειδητά υποχώρησαν στις από κοινού πιέσεις Τούρκων, ΄Αγγλων καιΑμερικανών ή έκαναν ότι πίστεψαν τις υποσχέσεις τους. Σε αυτή την πλάνη (ητην δήθεν πλάνη) οφείλονται οι συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου καθώς και οι"διακοινοτικές συνομιλίες" μετά την εισβολή του 1974, με την κατοχή καιτην προσφυγιά - και, αργότερα, τον μαζικό εποικισμό - να συνεχίζονται. Είχε προηγηθεί η προδοσία του Ιουλίου 1974, από εκείνους που ίσως πίστεψαν (λέω "ίσως", διότι η Δίκη της Κύπρου ματαιώθηκε για ανεξήγητους "λόγους ύψιστης εθνικής σκοπιμότητας") από εκείνους, λοιπόν, που ίσως πίστεψαν,βλακωδώς, ότι "δίνοντας" (σαν να ήταν χωράφι του πατέρα τους) τηνμικρότερη περιοχή που κατέλαβε ο "Αττίλας Ένα", θα ένωναν την υπόλοιπηΚύπρο με την Ελλάδα. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν η ανικανότητα μας να αποκτήσουμε πραγματικούςσύμμαχους (και η ψευδαίσθησή μας - πάλι ακούσια ή εκούσια - ότι οι τυπικοίμας "σύμμαχοι" είναι πραγματικοί) καθώς και η ολέθρια παράλειψη μας (ιδίως σε ορισμένες περιόδους ελπίζω η σημερινή περίοδος να μη εiναι μία από αυτές)να διατηρούμε και να βελτιώνουμε το συσχετισμό των στρατιωτικών δυνάμεωνΕλληνισμού - Τουρκίας στην Κύπρο και σε σχέση με αυτή, αλλά και στα άλλατμήματα του ελληνοτουρκικού μετώπου.Εκμεταλλευόμενη ελληνικές προδοτικές ενέργειες, ελληνικές αδυναμίες καιελληνικά λάθη και χρησιμοποιώντας τα μέσα που αναφέραμε, η Τουρκία προώθησετον στρατηγικό της στόχο στην Κύπρο τόσο, ώστε να έχει δημιουργήσει σήμεραδύο προοπτικές απόλυτα αρνητικές για τον Ελληνισμό:
α) H εμπέδωση καινομιμοποίηση της διχοτόμησης, με το "ελεύθερο" τμήμα, καθόλου στηνπραγματικότητα ελεύθερο, αφού ζει στη σκιά του Αττίλα.
β) Η τουρκοκρατούμενηομοσπονδία, σύμφωνα με την "Δέσμη Ιδεών" του Γενικού Γραμματέα τωνΗνωμένων Εθνών και σύμφωνα με τα λεγόμενα "Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης". Κατ' ανάγκην τουρκοκρατούμενη, αφού:
α) το βόρειο ομόσπονδοκρατίδιο θα είναι τουρκικό, με πλειοψηφία πληθυσμού μόνιμα και θεσμοθετημένατουρκική (τουρκική και όχι τουρκοκυπριακή: σύντομα οι συνεχώς αυξανόμενοιέποικοι θα αποτελούν την πλειονότητα των διαμενόντων στα κατεχόμενα) και μεομόσπονδα όργανα πάντοτε τουρκικά,
(β) στα κεντρικά, ομοσπονδιακά, όργανα οιΤούρκοι θα έχουν βέτο σε όλα τα θέματα και τα αντίστοιχα ελληνικά βέτο θαυποχωρήσουν προ των τουρκικών, διότι
(γ) ο συσχετισμός των στρατιωτικώνδυνάμεων ως προς την Κύπρο θα είναι συντριπτικά υπέρ της Τουρκίας, όπωςπροβλέπουν οι"ιδέες" του ΟΗΕ, ιδέες τούρκικης, αμερικανικής καιβρετανικής προέλευσης. Έχει καταφέρει δε η Τουρκία, με τη βοήθεια τωνΑμερικανών, να αποδυναμώσει την εφαρμογή, στην περίπτωση της Κύπρου,θεμελιωδών αρχών του διεθνούς δικαίου, που κανονικά θα έπρεπε να μαςευνοούν.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ
Μετά τη συνοπτική αυτή σκιαγράφηση των επιδιώξεων και των επιτευγμάτων της΄Αγκυρας ως προς την Κύπρο, θα αναφερθώ τώρα στην τουρκική πολιτική έναντι της Θράκης και έναντι του Ελληνισμού της Τουρκίας. Πρέπει αμέσως να θυμίσω,ότι ποτέ η Τουρκία (ενδόμυχα, αλλά υπάρχουν και οι σχετικές δημόσιεςδηλώσεις) δεν δέχθηκε ως οριστικό το σύνορο του Έβρου και ότι, εν σχέσει μετις εκατέρωθεν μειονότητες (την ελληνική στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβροκαι την Τένεδο και τις μουσουλμανικές στην ελλαδική Θράκη) ακολούθησε - καιακολουθεί - πολιτική, που αποβλέπει στους εξής δύο συναφείς στρατηγικούς στόχους.Πρώτον, στην εκδίωξη του μέγιστου μέρους της ελληνικής μειονότητας. Του μέγιστου μέρους, ώστε οι κατηγορίες πως η ΄Αγκυρα δεν εφαρμόζει για τουςΈλληνες της Τουρκίας όσα απαιτεί για τους μουσουλμάνους της Θράκης νααφορούν μια ολιγάριθμη ελληνική μειονότητα, την παρουσία εξάλλου της οποίας,όπως και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έχει ανάγκη η Τουρκία για να μηγίνει ακόμη εμφανέστερη η αντιμειονοτική της πολιτική και για να επικαλείταιτις διατάξεις της Λωζάνης, που στηρίζονται στην αμοιβαιότητα. Ο άλλοςστρατηγικός στόχος της ΄Αγκυρας είναι. όπως και στην περίπτωση της Κύπρου,επεκτατικός και συνίσταται στην απόκτηση και σταδιακή μεγιστοποίησηουσιαστικού έλέγχου στην ελλαδική Θράκη, αλλά και σε συνορεύοντα τμήματα τηςΒουλγαρίας, με απώτερο σκοπό την προσάρτηση ολόκληρης αυτής της περιοχήςστην Τουρκία. Πώς προωθεί η Τουρκία αυτούς τους στρατηγικούς της στόχους;Στη Βουλγαρία (κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου και με τις ευλογίες τωνΑμερικανών) δημιουργώντας κινήσεις υπονομευτικές της εθνικής ασφαλείας τηςγείτονος χώρας, που ανάγκασαν τη Σόφια να αντιδράσει λαμβάνοντας μέτρα, ταοποία η προπαγάνδα της Τουρκίας και των υποστηρικτών της παρουσίασε ωςπροκληθέντα από τον "εθνικισμό" του τότε καθεστώτος. Μετά την κατάρρευσητου κομμουνιστικού καθεστώτος η Τουρκία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι νέεςβουλγαρικές αρχές (όταν βρέθηκαν, κατόπιν και δικών μας ενεργειών, υπόαμερικανική επιρροή) συνέχισαν την προσπάθειά τους, συνδυάζοντας την, πλέονμε την γενικότερη προσπάθεια μετατροπής της Βουλγαρίας σε δορυφόρο τηςΤουρκίας και της Αμερικής.Στην Πόλη, την Ίμβρο και την Τένεδο, η ΄Αγκυρα χρησιμοποίησε, από το 1923μέχρι σήμερα, ανάλογα με την εκάστοτε συγκυρία, ποικιλία μεθόδων καταπίεσης.Από την προσπάθεια περιορισμού των μη ανταλλάξιμων Ελλήνων, τις οικονομικέςδιακρίσεις και την πολιτιστική γενοκτονία μέχρι φόνους, όπως εκείνοι τωνομογενών κατά τις εξορίες διαρκούντος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, κατάτα Σεπτεμβριανά ή κατά τον διωγμό στην Ίμβρο.Εδώ στη Θράκη, η ΄Αγκυρα χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί τα εξής τακτικάμέσα: Πρώτον, τη συνένωση και τον εκτουρκισμό των μουσουλμανικών μειονοτήτων,περιλαμβανομένων των Πομάκων και των Αθιγγάνων, έτσι ώστε να αποκτήσουντουρκική εθνική συνείδηση και να θεωρήσουν την Τουρκία "μητέρα πατρίδα" τους. Δεύτερον, την αναγνώριση, της μιας αυτής μειονότητας ως "τουρκικής". Τρίτον, την "αναβάθμιση" της μειονότητας σε "κοινότητα" (ήδη η΄Αγκυρα και οι εδώ πράκτορες της μιλούν για "τουρκική κοινότητα"), καιχωρίς αμφιβολία, την περαιτέρω τεχνητή προαγωγή, της. Τέταρτη επιδίωξη του τουρκικού κράτους είναι η διατήρηση και ενίσχυσητης νομιμοποίησης του να ενδιαφέρεται για τη μειονότητα, παρά τιςγενοκτονίες των Αρμενίων, των Ποντίων και των άλλων Ελλήνων της ΜικρόςΑσίας, παρά τα συνεχιζόμενα εγκλήματα εναντίον των Κυπρίων και των Κούρδωνκαι παρά την ωμή παραβίαση της Σύμβασης της Λωζάνης περί ανταλλαγήςπληθυσμών και της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης, που στηρίζονται στην αμοιβαιότητα.Η Αγκυρα προσπαθεί, επίσης, να δημιουργήσει την εντύπωση, πως οιΜουσουλμάνοι έχουν κάποιου είδους εθνικά δικαιώματα επί τμημάτων τηςελληνικής επικράτειας. Στην προσπάθεια αυτή εντάσσεται και η θέση τηςΤουρκίας, ότι μόνον προς την κατεύθυνση μεγαλύτερου εξισλαμισμού πρέπει ναμεταβληθεί η πληθυσμιακή σύνθεση των περιοχών της ελληνικής Θράκης, όπουσήμερα διαμένουν Μουσουλμάνοι. Η Τουρκία επιδιώκει, συγχρόνως, να πυκνώσεικαι να ενισχύσει την παρουσία των Μουσουλμάνων στις περιοχές όπου ήδηευρίσκονται, αλλά και να επεκτείνει την παρουσία αυτή, ιδίως εδώ στο νομόΈβρου, ώστε να δημιουργηθεί "συνέχεια" με την τούρκικη επικράτεια.Φαίνεται ότι, για να επιτύχει αυτά η Τουρκία δαπανά μεγάλα ποσά μέσω τουΓενικού Προξενείου Κομοτηνής. Η τουρκική πολιτική αποβλέπει στη δημιουργίαδεσμών πολιτικών (δηλαδή αλυτρωτικών), οικονομικών (υπό την κηδεμονία της΄Αγκυρας), και "πολιτιστικών" (συνισταμένων στην από κοινού πρόσληψη τηςκρατικής τούρκικης προπαγάνδας) μεταξύ δυτικής και ανατολικής Θράκης αλλάκαι μεταξύ δυτικής Θράκης και νοτίων βουλγαρικών επαρχιών και στην "λειτουργική", de facto ενοποίηση όλων αυτών των περιοχών με πολιτικόκέντρο αναφοράς την ΄Αγκυρα και με τοπικό κέντρο αναφοράς (οικονομικό,μορφωτικό, συγκοινωνιακό κ.λ.π.) την Αδριανούπολη. Οι επαφές των γνωστώνπρακτόρων της Τουρκίας με ομολόγους τους στην Βουλγαρία είναι ενδεικτικέςτης τακτικής αυτής. Κεντρικό στοιχείο της οποίας είναι και ο έλεγχος επί τωνΜουσουλμάνων - στην Ελλάδα, αλλά και στη Βουλγαρία - που θέλει η ΄Αγκυρα νααποκτήσει. Συμπληρωματικά των ανωτέρω - και αναγκαία - συστατικά τηςτούρκικης τακτικής αποτελούν η απόκτηση σύμμαχων και η εκμετάλλευση τουδιεθνούς δικαίου.Υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών δημιουργούνται δεσμοί - θα πρόκειται,στην πραγματικότητα, για σχέση υποτέλειας - μεταξύ Βουλγαρίας και Τουρκίας.Δεν μου είναι γνωστό τι υπόσχονται οι Αμερικανοί και οι Τούρκοι στουςΒουλγάρους, σε σχέση με την ελληνική Θράκη. Είναι, όμως, αξιοπρόσεκτο ότιβουλγαρικοί σωβινιστικοί κύκλοι (τις απόψεις των οποίων διοχετεύουν καιβουλγαρικά μέσα δημοσιότητας) ισχυρίζονται ότι ζει, στην Ελλάδα, μεγάλοςαριθμός Βουλγάρων. (Αν εννοούν τους Πομάκους, διαφωνούν με την τουρκικήπροπαγάνδα, που θέλει να είναι Τούρκοι οι Πομάκοι, αυτοί οι απόγονοι τωναρχαίων Θρακών). Οι ίδιοι βουλγαρικοί κύκλοι επαναλαμβάνουν την εξωφρενικήπρόβλεψη, ότι η Ελλάδα θα επιτεθεί κατά της Βουλγαρίας. Tι σημαίνουν αυτά;Το γεγονός, πάντως ότι η Τουρκία εξακολουθεί να έχει την υποστήριξη τωνΑμερικανών ενισχύει τις ελπίδες της, ότι θα μπορέσει να μεταχειρισθεί, γιατους επεκτατικούς της σκοπούς, το δίκαιο των μειονοτήτων, όπως αυτόεξελίσσεται, ειδικότερα την προϊούσα ενδυνάμωση της αρχής τουαυτοπροσδιορισμού, τις νύξεις της ΔΑΣΕ ότι οι χώρες μέλη της μπορούν, ανθέλουν, να αναγνωρίσουν στα μέλη μειονοτήτων, δικαιώματα εν σχέσει με τιςπεριοχές στις οποίες διαμένουν, και τις προτροπές να διευκολύνεται η επαφήμελών μειονοτήτων με τη χώρα, με την οποία θεωρούν ότι έχουν δεσμούς.Και, βέβαια, η Τουρκία εκμεταλλεύεται τα λάθη μας:Την αποτυχία μας, μέχρι τώρα, να προστατεύσουμε τους ισλαμικού θρησκεύματος Έλληνες πολίτες, ωστε να μη γίνουν οργανα -και, τελικά, θύματα - τουτουρκικού ιμπεριαλισμού. Την αποτυχία μας να πλησιάσουμε πραγματικά τηνκαλόπιστη μεγάλη πλειονότητα των μουσουλμάνων και να τους βοηθήσουμε ναενσωματωθούν στην κοινωνία, διατηρώντας και καλλιεργώντας, όσο θέλουν, τομειονοτικά τους χαρακτηριστικά. Τον λανθασμένο τρόπο με τον οποίο ενίοτεαντιδράσαμε στον προβοκατόρικο χαρακτήρα του τουρκικού επεκτατισμού,λαμβάνοντας, στο παρελθόν, ορισμένα περιοριστικά μέτρα ως προς τουςΜουσουλμάνους, μέτρα ελάσσονα είναι αλήθεια, αλλά που κατέστησαν μερικούςαπό αυτούς ευάλωτους στην προπαγάνδα της ΄Αγκυρας και, συγχρόνως, της έδωσανεπιχειρήματα.Η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε και εκμεταλλεύεται, επίσης, την μοιραία πολιτικήμας, που συνίσταται στη νομιμοποίησή της ως προς τους ελληνικής ιθαγένειας Μουσουλμάνους και στη (γνήσια ή προσποιητή) εντύπωση της πολιτικής μας ηγεσίας, ότι μπορεί να έλθει μαζί της σε συμφωνία για ζητήματα που τουςαφορούν. Στην πολιτική μας αυτή οφείλονται και οι ειδικές ελληνοτουρκικέςσυμφωνίες (όπως το εκπαιδευτικό πρωτόκολλο του 1978), που συνέβαλαν στονεκτουρκισμό των Μουσουλμάνων και δημιούργησαν διαύλους επιρροής τηςΤουρκίας. Η ανεπαρκής μέριμνα για την γενικότερη εθνική μας ισχύ(διπλωματική, οικονομική και, ιδίως, στρατιωτική) απετέλεσε καίριο λάθος,που οι αντίπαλοί μας επίσης εκμεταλλεύθηκαν.
ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ
Τι έχει πετύχει η Τουρκία μέχρι σήμερα σε αυτά τα μειονοτικά θέματα:Στην Ίμβρο και την Τένεδο - στρατηγικής σημασίας νησιά - ο Ελληνισμός έχεισχεδόν εξαλειφθεί. Οι ελάχιστοι ομογενείς που παραμένουν στην Πόλη, χωρίς νασυνιστούν ουσιαστική ελληνική παρουσία, είναι, για την ΄Αγκυρα, πολύτιμοπολιτικό αντίβαρο (επειδή, βέβαια, εμείς το επιτρέπουμε να το χρησιμοποιούνσαν τέτοιο). Την εκτίμηση αυτή επιβεβαιώνουν οι προσπάθειες της ΤουρκικήςΠρεσβείας στην Αθήνα, να πείσει ομογενείς να επιστρέψουν στην Πόλη. Η΄Αγκυρα ανησυχεί ότι θα μείνει χωρίς αντίβαρο και χωρίς ομήρους.Εδώ στη Θράκη, η Τουρκία έχει επιτύχει ανησυχητικά μεγάλο βαθμό ενοποίησηςκαι Τουρκοποίησης των μειονοτήτων. Έχουν διαμορφωθεί πραγματικοί δεσμοί(οικονομικοί, εκπαιδευτικοί και άλλοι) μεταξύ σημαντικού αριθμούΜουσουλμάνων και της Τουρκίας, πράκτορες της οποίας εμφανίζονται ωςεκπρόσωποι τους, στο ελληνικό κοινοβούλιο κατά το παρελθόν, αλλά και διεθνώς, προσπαθώντας να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι οι Μουσουλμάνοι καταπιέζονται στην Ελλάδα. Συντονίζονται δε και με την ηγεσία τωνΜουσουλμάνων στην Βουλγαρία.Η Αγκυρα οργανώνει τους Μουσουλμάνους στη χώρα μας, ώστε να τους ποδηγετεί,και έχει αποκτήσει μέσα πίεσης εδώ, μέσα στην Ελλάδα. Δεν είναι υπερβολικόνα λεχθεί πως έχει φθάσει να ασκεί de facto συγκυριαρχία, μέσω του ΓενικούΠροξενείου της στην Κομοτηνή, μέσω των πρακτόρων της, μέσω των Μουσουλμάνωνπου εκβιάζει, αλλά, πιθανότατα, και μέσω αυτών που εξαγοράζει. Αναφέρομαιστις επίμονες φήμες περί μυστικών κονδυλίων που μοιράζει το Γενικό Προξενείοσε Μουσουλμάνους, για σκοπούς όπως οι αγορές επιλεγμένων ακινήτων και οιμυστικές επιχορηγήσεις μουσουλμανικών καταστημάτων. Τα μέσα παρέμβασηςσυμπληρώνονται από τους δασκάλους (κάποτε και από τους θρησκευτικούς λειτουργούς), από τα σχολικά βιβλία που η ΄Αγκυρα θέλει να στέλνει εδώ, απότην προπαγάνδα των τουρκικών μέσων δημοσιότητας.Η Αγκυρα έχει επιτύχει, επίσης, να προσδώσει στην Αδριανούπολη τιςπροοπτικές κέντρου της ευρύτερης περιοχής. Σαφής είναι, εξάλλου η εντύπωσηπως η Τουρκία έχει εξασφαλίσει την ανοχή, αν όχι και υποστήριξη, τωνΗνωμένων Πολιτειών, για την επεκτατική της τακτική.
ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ Πόσο, λοιπόν, κινδυνεύει να καταστεί η Θράκη "μια άλλη Κύπρος"; Η απάντησηείναι ότι αυτό έχει ήδη συμβεί αρκετά, αφού εφαρμόζονται ορισμένα από τατακτικά σχέδια της Τουρκίας, όπως είναι η υπαγωγή των Μουσουλμάνων στονέλεγχό της και η χρησιμοποίησή τους για σκοπούς αντίθετους με τα πραγματικάτους συμφέροντα. Όπως είναι, επίσης, η αυτοπροβολή της Τουρκίας ως "προστάτιδος" των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα (αλλά και στην Βουλγαρία) και ηαξιοποίηση των δικών μας λαθών, τα οποία αναφέραμε. Με τέτοια μέσα, σταοποία συγκαταλέγονται η εξασφάλιση ισχυρών συμμάχων και η συνεχής αναβάθμισητων τούρκικων ενόπλων δυνάμεων, η Toυρκία ήδη - επαναλαμβάνω - ασκεί στηνπράξη, συγκυριαρχία στην ελλαδική Θράκη. Η Αγκυρα συνεχίζει, συγχρόνως, τιςπροσπάθειες εφαρμογής των υπολοίπων σχεδίων της: Για την αναγνώριση τωνΜουσουλμάνων ως μιας, ενιαίας, "τουρκικής κοινότητας". Για την κατασκευήμιας ενιαίας "εδαφικής βάσης" της μειονότητας αυτής, για την, κατά τοδυνατόν, επέκταση της βάσης αυτής μέχρι τα σύνορα, ώστε να δημιουργηθείεδαφική συνέχεια με την Τουρκία και για την επικράτηση του ισχυρισμού, ότιοι Μουσουλμάνοι έχουν οιονεί εθνικά δικαιώματα επί των εδαφών όπου σήμεραδιαμένουν. Για την αναγνώριση ενιαίας ηγεσίας των Μουσουλμάνων, η οποία να ελέγχεται από την ΄Αγκυρα και να αναγνωρίζεται διεθνώς.Η Τουρκία ελπίζει ότι, με τα μέσα αυτά και με την συμπαράσταση των ισχυρώντης συμμάχων, που θα την βοηθήσουν να εκμεταλλευθεί ορισμένες τάσεις τουδικαίου των μειονοτήτων, θα καταφέρει, τελικά, να ενσωματώσει ταελληνικότατα αυτά εδάφη.ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
Τί μπορούμε να κάνουμε για να μη συμβεί αυτό; Νομίζω πως η πολιτική, τηνοποία οφείλουμε να ακολουθήσουμε, είναι απαραίτητο να συνδυάζει δύοστοιχεία: Αφ' ενός την εξασφάλιση της άσκησης όλων των δικαιωμάτων τωνΜουσουλμάνων συμπατριωτών μας. Και αφ ετέρου την προστασία μας από τονιμπεριαλισμό της ΄Αγκυρας, αλλά και την προστασία των Μουσουλμάνωνσυμπατριωτών μας, ώστε να μη καταστούν θύματα του ιμπεριαλισμού αυτού, όπωςη Τουρκοκύπριοι, που αναγκάζονται να εγκαταλείπουν την Κύπρο, υπό την πίεσητων εποίκων και των στρατευμάτων κατοχής. Η πολιτική αυτή - η μόνη ορθή -συνεπάγεται, φυσικά, την επίσημη αναγγελία, ότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει, πλέον, πως η Τουρκία έχει οποιοδήποτε δικαίωμα να αναμειγνύεται σε θέματαελληνικής ιθαγένειας Μουσουλμάνων ή να παριστάνει ότι ενδιαφέρεται γι'αυτούς. Η κατάργηση του τουρκικού Γενικού Προξενείου στην Κομοτηνή, οτερματισμός εφαρμογής των ελληνοτουρκικών εκπαιδευτικών συμφωνιών καιπρωτοκόλλων και, βεβαίως, η αυστηρή πάταξη κάθε πράξης υπονομευτικής της ελληνικής κυριαρχίας -χωρίς, το ξανάλεω - να θίγονται τα δικαιώματα των Μουσουλμάνων - αποτελούν, επίσης, αναγκαίες και επείγουσες ενέργειες.Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής κάθε άλλο παρά εύκολη θα είναι. Διότι η΄Αγκυρα χρησιμοποιεί τα μειονοτικά δικαιώματα για να προωθεί τους σκοπούςτης. Μια τακτική που θα συνίστατο στην παρεμπόδιση άσκησης των δικαιωμάτωναυτών, έκτος του ότι θα ήταν απαράδεκτη καθ' εαυτή, μόνο τον τουρκικόεπεκτατισμό θα εξυπηρετούσε. Τα μειονοτικά, όμως δικαιώματα έχουν όρια, ταοποία πρέπει να καθορίζει το υπέρτερο καθήκον προστασίας των μειονοτήτων,αλλά και της πλειονότητας, από έξωθεν κινδύνους. Η πολιτική αυτή - η μόνηορθή - προϋποθέτει μία γενικότερη αλλαγή της στάσης του Ελληνισμού απέναντιστην Τουρκία. Διότι πως θα εξηγήσουμε τα αμυντικά μέτρα που θα λάβουμε εδώ,όταν συνεχίζονται οι διακοινοτικές συνομιλίες στην Κύπρο, ότανπραγματοποιούνται συναντήσεις τύπου Νταβός, όταν δεν καταγγέλουμε διεθνώςτην ολοκληρωτική και γενοκτόνο ΄Αγκυρα;Απαραίτητο, τέλος, στοιχείο της νέας πολιτικής είναι η αύξηση της εθνικήςμας ισχύος, στρατιωτικής, διπλωματικής και οικονομικής. Και η ακτινοβολίαελληνικού πολιτισμού, από εδώ προς ολόκληρη την περιοχή.
Αξιότιμοι Κύριοι Βουλευτές και Ευρωβουλευτές,
Είναι γνωστόν το πρόβλημα των Πομάκων της Θράκης που η τουρκία με το ασύδοτοτης εκεί τουρκικό προξενείο προσπαθεί να τουρκοποιήσει με την ανοχήν τουελληνικού κράτους.Θεωρώ καθήκον μου να σας ενημερώσω για ένα σοβαρό θέμα που συνέβη πρόσφατα εκεί απο τη Γραμματέα του υπουργείου Παιδείας κ. Δραγώνα.
Επί χρόνια υπηρετούσε στην Θράκη η δασκάλα κ. Χαρα Νικολοπούλου που έγινεστόχος του τουρκικού προξενείου γιατί ήθελε μόνον να κάνει σωστά τη δουλειάτης ως ελληνίδα δασκάλα σε, υποτίθεται, ελληνική περιοχήν.Δείτε τα συνημμένα για να αντιληφθείτε τον γολγοθά της ελληνίδας δασκάλας.Δείτε επίσης στις κατωτέρω δύο δ/νσεις τον εορτασμόν της εθνικής μαςεπετείου όπως τον οργάνωσε η ελληνίδα δασκάλα στο Μεγάλο Δέρειο της Ξάνθηςγια να αντιληφθείτε το ποιόν της Ελληνίδας αυτής.
Την ελληνίδα αυτήν δασκάλα αφού πρώτα την επέπληξε, την μετέθεσε πρόσφαταστην Θεσσαλονίκη, η αξιότιμη Γραμματέας του υπουργείου Παιδείας κ. ΘάλειαΔραγώνα, υπήκουσα ως λέγεται στις απαιτήσεις του εκεί τουρκικού προξενείου. Τέλος επιτρέψτε, μαζί με τις ευχές μου για Καλό Πάσχα, να σας γνωρίσω κατωτέρω, πράγμα που θεωρώ καθήκον μου, τις απόψεις του πρέσβη επί τιμή κ.Θέμου Στοφορόπουλου για το τι σχεδίασε η Τουρκία και εκτελεί με τηνανοχήν του ελληνικού κράτους στην ελληνική Θράκη. Ως γνωστόν αναμένεται να μας επισκευθεί σύντομα ο κ. Ερτογάν για να "απαιτήσει" με αντάλλαγμα το άνοιγμα της σχολής της Ξάνθης, συνδιοίκηση(σε πρώτη φάση) της Ελληνικής Ξάνθης.Επίσης στο τελευταίο συνημένο ακούστε μεταξύ άλλων τον ψευτομουφτή της Ξάνθης να βρίζει του έλληνες γκιαούρηδες και να λέει ότι ο τούρκος μόνον μετούρκο μπορεί να γίνει φίλος, κτλ.
Αξιότιμοι Κύριοι Βουλευτές. Είναι προφανές ότι η κατάσταση με το τουρκικό προξενείο της Θράκης έγινε προκλητικά απάράδεκτη για το ελληνικό κράτος καιτον ελληνισμό καιαναμένουμε να γίνουν πράξη όσα είπε ο κ. αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης για τοτουρκικό προξενείο της Θράκης.Επίσης αποτελεί υποχρέωση μας στου έλληνες Πομάκους και στου έλληνες τηςΘράκης η άμεση ανάκληση της μετάθεσης της Ελληνίδας Δασκάλας ώστε ναβεβαιωθούν ότι ζουν στην πατρίδα τους και όχι σε τουρκική επαρχία
Με εκτίμηση
Ευριπίδης Μπίλλης
Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ
Η Θράκη, μια άλλη Κύπρος;
Θέμος Χ. Στοφορόπουλος
Το θέμα μου είναι:
Η Θράκη, μία άλλη Κύπρος;.
Θα προσπαθήσω, δηλαδή, νααπαντήσω στο ερώτημα, αν η Θράκη κινδυνεύει να ακολουθήσει την Κύπρο στοντραγικό κατήφορο της. Και, αν αυτό συμβαίνει, τι οφείλει να πράξει ο Ελληνισμός, για να αντιστρέψει μια τέτοια καθοδική πορεία.
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ Ποιός ήταν - και είναι - ο σταθερός στρατηγικός στόχος της ΄Αγκυρας καθ'όσον αφορά στην Κύπρο; Προφανώς, να αποκτήσει -και σταδιακά ναμεγιστοποιήσει - ουσιαστικό έλεγχο επί ολόκληρης της Μεγαλονήσου,περιλαμβανόμενης, ει δυνατόν, της τελικής, ολικής της προσάρτησης στηνΤουρκία. Πώς προώθησε η ΄Αγκυρα αυτόν τον στρατηγικό στόχο της:χρησιμοποιώντας συστηματικά τα εξής τακτικά μέσα. Πρώτο, επιτυγχάνοντας την αναγνώριση ως τουρκικής μιας μειονότηταςτουρκόφωνης (ή, μάλλον, δίγλωσσης, σε μεγάλο βαθμό), μιας μειονότηταςμουσουλμανικής (με έντονα, όμως, κρυπτοχριστιανικά στοιχεία), μιαςμειονότητας ελληνικής, κατά μέγα μέρος, καταγωγής.Δεύτερο, καταφέρνοντας (η Τουρκία) να θέσει υπό τον έλεγχο της τη μειονότητααυτή και να αναγνωρισθεί ως "προστάτιδα" της.
Τρίτο, κατορθώνοντας να "αναβαθμίσεί τεχνητά τη μειονότητα αυτή σε "κοινότητα", και από "κοινότητα" σε "μία από τις δύο κοινότητες" τηςΚύπρου, και ζητώντας μετά να αναγνωρισθεί ως "χωριστός λαός" και "χωριστό έθνος".
Τέταρτο, συγκεντρώνοντας, επίσης τεχνητά, τη μειονότητα σε ορισμένεςεδαφικές περιοχές πριν από το 1974 και σε μία εδαφική περιοχή μετά.
Πέμπτο, εξασφαλίζοντας ισχυρούς συμμάχους, τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς, των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται από την προώθηση τουτουρκικού στρατηγικού στόχου.
Έκτο, διατηρώντας ισχυρές ένοπλες δυνάμεις (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δενυπήρξαν χρονικές περίοδοι, κατά τις οποίες η Ελλάδα είχε υπεροπλία καιέπρεπε να την αξιοποιήσει).
Έβδομο, επωφελούμενη από τις αποτυχίες και τα λάθη μας. Όπως από τηνπαράλειψή μας να προστατεύσουμε τους Τουρκοκύπριους, ώστε η 'Αγκυρα, το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον να μη τους εκμεταλλευθούν, να μη τους καταστήσουναιχμή της λόγχης των ιμπεριαλιστικών τους σχεδίων. Επωφελήθηκε η Τουρκία καιαπό την αποτυχία μας να πείσουμε και να προσεταιρισθούμε τους καλής πίστηςΤουρκοκύπριους και να συνεργασθούμε μαζί του εναντίον εκείνων, που μόνο τοκαλό τους δεν ήθελαν. Αλλά και από την ανικανότητα μας να ασκήσουμε τηναπαιτούμενη - πράγματι δυσχερέστατη - αυτοσυγκράτηση και να μη πέσουμε στην παγίδα των αντίπαλων μας, οι οποίοι επεδίωξαν και κατάφεραν να προκαλέσουνακόμη και ωμότητες των Ελλήνων εναντίον Τουρκοκυπρίων.
Η λανθασμένη τακτική, που ακολουθήσαμε έναντι των Τουρκοκυπρίων, συνδέεταιμε τη γενικότερη ανικανότητα μας να αντιληφθούμε εγκαίρως τις επιδιώξεις της΄Αγκυρας και των δυνάμεων που συμμαχούν μαζί της. Ανικανότητα που μαςοδήγησε και στην πλάνη, ότι "μπορούμε να τα βρούμε με τους Τούρκους". Μια ηθελημένη, βέβαια, μια εκούσια πλάνη εκείνων που ήξεραν την αλήθεια, αλλάπου συνειδητά υποχώρησαν στις από κοινού πιέσεις Τούρκων, ΄Αγγλων καιΑμερικανών ή έκαναν ότι πίστεψαν τις υποσχέσεις τους. Σε αυτή την πλάνη (ητην δήθεν πλάνη) οφείλονται οι συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου καθώς και οι"διακοινοτικές συνομιλίες" μετά την εισβολή του 1974, με την κατοχή καιτην προσφυγιά - και, αργότερα, τον μαζικό εποικισμό - να συνεχίζονται. Είχε προηγηθεί η προδοσία του Ιουλίου 1974, από εκείνους που ίσως πίστεψαν (λέω "ίσως", διότι η Δίκη της Κύπρου ματαιώθηκε για ανεξήγητους "λόγους ύψιστης εθνικής σκοπιμότητας") από εκείνους, λοιπόν, που ίσως πίστεψαν,βλακωδώς, ότι "δίνοντας" (σαν να ήταν χωράφι του πατέρα τους) τηνμικρότερη περιοχή που κατέλαβε ο "Αττίλας Ένα", θα ένωναν την υπόλοιπηΚύπρο με την Ελλάδα. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν η ανικανότητα μας να αποκτήσουμε πραγματικούςσύμμαχους (και η ψευδαίσθησή μας - πάλι ακούσια ή εκούσια - ότι οι τυπικοίμας "σύμμαχοι" είναι πραγματικοί) καθώς και η ολέθρια παράλειψη μας (ιδίως σε ορισμένες περιόδους ελπίζω η σημερινή περίοδος να μη εiναι μία από αυτές)να διατηρούμε και να βελτιώνουμε το συσχετισμό των στρατιωτικών δυνάμεωνΕλληνισμού - Τουρκίας στην Κύπρο και σε σχέση με αυτή, αλλά και στα άλλατμήματα του ελληνοτουρκικού μετώπου.Εκμεταλλευόμενη ελληνικές προδοτικές ενέργειες, ελληνικές αδυναμίες καιελληνικά λάθη και χρησιμοποιώντας τα μέσα που αναφέραμε, η Τουρκία προώθησετον στρατηγικό της στόχο στην Κύπρο τόσο, ώστε να έχει δημιουργήσει σήμεραδύο προοπτικές απόλυτα αρνητικές για τον Ελληνισμό:
α) H εμπέδωση καινομιμοποίηση της διχοτόμησης, με το "ελεύθερο" τμήμα, καθόλου στηνπραγματικότητα ελεύθερο, αφού ζει στη σκιά του Αττίλα.
β) Η τουρκοκρατούμενηομοσπονδία, σύμφωνα με την "Δέσμη Ιδεών" του Γενικού Γραμματέα τωνΗνωμένων Εθνών και σύμφωνα με τα λεγόμενα "Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης". Κατ' ανάγκην τουρκοκρατούμενη, αφού:
α) το βόρειο ομόσπονδοκρατίδιο θα είναι τουρκικό, με πλειοψηφία πληθυσμού μόνιμα και θεσμοθετημένατουρκική (τουρκική και όχι τουρκοκυπριακή: σύντομα οι συνεχώς αυξανόμενοιέποικοι θα αποτελούν την πλειονότητα των διαμενόντων στα κατεχόμενα) και μεομόσπονδα όργανα πάντοτε τουρκικά,
(β) στα κεντρικά, ομοσπονδιακά, όργανα οιΤούρκοι θα έχουν βέτο σε όλα τα θέματα και τα αντίστοιχα ελληνικά βέτο θαυποχωρήσουν προ των τουρκικών, διότι
(γ) ο συσχετισμός των στρατιωτικώνδυνάμεων ως προς την Κύπρο θα είναι συντριπτικά υπέρ της Τουρκίας, όπωςπροβλέπουν οι"ιδέες" του ΟΗΕ, ιδέες τούρκικης, αμερικανικής καιβρετανικής προέλευσης. Έχει καταφέρει δε η Τουρκία, με τη βοήθεια τωνΑμερικανών, να αποδυναμώσει την εφαρμογή, στην περίπτωση της Κύπρου,θεμελιωδών αρχών του διεθνούς δικαίου, που κανονικά θα έπρεπε να μαςευνοούν.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ
Μετά τη συνοπτική αυτή σκιαγράφηση των επιδιώξεων και των επιτευγμάτων της΄Αγκυρας ως προς την Κύπρο, θα αναφερθώ τώρα στην τουρκική πολιτική έναντι της Θράκης και έναντι του Ελληνισμού της Τουρκίας. Πρέπει αμέσως να θυμίσω,ότι ποτέ η Τουρκία (ενδόμυχα, αλλά υπάρχουν και οι σχετικές δημόσιεςδηλώσεις) δεν δέχθηκε ως οριστικό το σύνορο του Έβρου και ότι, εν σχέσει μετις εκατέρωθεν μειονότητες (την ελληνική στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβροκαι την Τένεδο και τις μουσουλμανικές στην ελλαδική Θράκη) ακολούθησε - καιακολουθεί - πολιτική, που αποβλέπει στους εξής δύο συναφείς στρατηγικούς στόχους.Πρώτον, στην εκδίωξη του μέγιστου μέρους της ελληνικής μειονότητας. Του μέγιστου μέρους, ώστε οι κατηγορίες πως η ΄Αγκυρα δεν εφαρμόζει για τουςΈλληνες της Τουρκίας όσα απαιτεί για τους μουσουλμάνους της Θράκης νααφορούν μια ολιγάριθμη ελληνική μειονότητα, την παρουσία εξάλλου της οποίας,όπως και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έχει ανάγκη η Τουρκία για να μηγίνει ακόμη εμφανέστερη η αντιμειονοτική της πολιτική και για να επικαλείταιτις διατάξεις της Λωζάνης, που στηρίζονται στην αμοιβαιότητα. Ο άλλοςστρατηγικός στόχος της ΄Αγκυρας είναι. όπως και στην περίπτωση της Κύπρου,επεκτατικός και συνίσταται στην απόκτηση και σταδιακή μεγιστοποίησηουσιαστικού έλέγχου στην ελλαδική Θράκη, αλλά και σε συνορεύοντα τμήματα τηςΒουλγαρίας, με απώτερο σκοπό την προσάρτηση ολόκληρης αυτής της περιοχήςστην Τουρκία. Πώς προωθεί η Τουρκία αυτούς τους στρατηγικούς της στόχους;Στη Βουλγαρία (κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου και με τις ευλογίες τωνΑμερικανών) δημιουργώντας κινήσεις υπονομευτικές της εθνικής ασφαλείας τηςγείτονος χώρας, που ανάγκασαν τη Σόφια να αντιδράσει λαμβάνοντας μέτρα, ταοποία η προπαγάνδα της Τουρκίας και των υποστηρικτών της παρουσίασε ωςπροκληθέντα από τον "εθνικισμό" του τότε καθεστώτος. Μετά την κατάρρευσητου κομμουνιστικού καθεστώτος η Τουρκία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι νέεςβουλγαρικές αρχές (όταν βρέθηκαν, κατόπιν και δικών μας ενεργειών, υπόαμερικανική επιρροή) συνέχισαν την προσπάθειά τους, συνδυάζοντας την, πλέονμε την γενικότερη προσπάθεια μετατροπής της Βουλγαρίας σε δορυφόρο τηςΤουρκίας και της Αμερικής.Στην Πόλη, την Ίμβρο και την Τένεδο, η ΄Αγκυρα χρησιμοποίησε, από το 1923μέχρι σήμερα, ανάλογα με την εκάστοτε συγκυρία, ποικιλία μεθόδων καταπίεσης.Από την προσπάθεια περιορισμού των μη ανταλλάξιμων Ελλήνων, τις οικονομικέςδιακρίσεις και την πολιτιστική γενοκτονία μέχρι φόνους, όπως εκείνοι τωνομογενών κατά τις εξορίες διαρκούντος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, κατάτα Σεπτεμβριανά ή κατά τον διωγμό στην Ίμβρο.Εδώ στη Θράκη, η ΄Αγκυρα χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί τα εξής τακτικάμέσα: Πρώτον, τη συνένωση και τον εκτουρκισμό των μουσουλμανικών μειονοτήτων,περιλαμβανομένων των Πομάκων και των Αθιγγάνων, έτσι ώστε να αποκτήσουντουρκική εθνική συνείδηση και να θεωρήσουν την Τουρκία "μητέρα πατρίδα" τους. Δεύτερον, την αναγνώριση, της μιας αυτής μειονότητας ως "τουρκικής". Τρίτον, την "αναβάθμιση" της μειονότητας σε "κοινότητα" (ήδη η΄Αγκυρα και οι εδώ πράκτορες της μιλούν για "τουρκική κοινότητα"), καιχωρίς αμφιβολία, την περαιτέρω τεχνητή προαγωγή, της. Τέταρτη επιδίωξη του τουρκικού κράτους είναι η διατήρηση και ενίσχυσητης νομιμοποίησης του να ενδιαφέρεται για τη μειονότητα, παρά τιςγενοκτονίες των Αρμενίων, των Ποντίων και των άλλων Ελλήνων της ΜικρόςΑσίας, παρά τα συνεχιζόμενα εγκλήματα εναντίον των Κυπρίων και των Κούρδωνκαι παρά την ωμή παραβίαση της Σύμβασης της Λωζάνης περί ανταλλαγήςπληθυσμών και της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης, που στηρίζονται στην αμοιβαιότητα.Η Αγκυρα προσπαθεί, επίσης, να δημιουργήσει την εντύπωση, πως οιΜουσουλμάνοι έχουν κάποιου είδους εθνικά δικαιώματα επί τμημάτων τηςελληνικής επικράτειας. Στην προσπάθεια αυτή εντάσσεται και η θέση τηςΤουρκίας, ότι μόνον προς την κατεύθυνση μεγαλύτερου εξισλαμισμού πρέπει ναμεταβληθεί η πληθυσμιακή σύνθεση των περιοχών της ελληνικής Θράκης, όπουσήμερα διαμένουν Μουσουλμάνοι. Η Τουρκία επιδιώκει, συγχρόνως, να πυκνώσεικαι να ενισχύσει την παρουσία των Μουσουλμάνων στις περιοχές όπου ήδηευρίσκονται, αλλά και να επεκτείνει την παρουσία αυτή, ιδίως εδώ στο νομόΈβρου, ώστε να δημιουργηθεί "συνέχεια" με την τούρκικη επικράτεια.Φαίνεται ότι, για να επιτύχει αυτά η Τουρκία δαπανά μεγάλα ποσά μέσω τουΓενικού Προξενείου Κομοτηνής. Η τουρκική πολιτική αποβλέπει στη δημιουργίαδεσμών πολιτικών (δηλαδή αλυτρωτικών), οικονομικών (υπό την κηδεμονία της΄Αγκυρας), και "πολιτιστικών" (συνισταμένων στην από κοινού πρόσληψη τηςκρατικής τούρκικης προπαγάνδας) μεταξύ δυτικής και ανατολικής Θράκης αλλάκαι μεταξύ δυτικής Θράκης και νοτίων βουλγαρικών επαρχιών και στην "λειτουργική", de facto ενοποίηση όλων αυτών των περιοχών με πολιτικόκέντρο αναφοράς την ΄Αγκυρα και με τοπικό κέντρο αναφοράς (οικονομικό,μορφωτικό, συγκοινωνιακό κ.λ.π.) την Αδριανούπολη. Οι επαφές των γνωστώνπρακτόρων της Τουρκίας με ομολόγους τους στην Βουλγαρία είναι ενδεικτικέςτης τακτικής αυτής. Κεντρικό στοιχείο της οποίας είναι και ο έλεγχος επί τωνΜουσουλμάνων - στην Ελλάδα, αλλά και στη Βουλγαρία - που θέλει η ΄Αγκυρα νααποκτήσει. Συμπληρωματικά των ανωτέρω - και αναγκαία - συστατικά τηςτούρκικης τακτικής αποτελούν η απόκτηση σύμμαχων και η εκμετάλλευση τουδιεθνούς δικαίου.Υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών δημιουργούνται δεσμοί - θα πρόκειται,στην πραγματικότητα, για σχέση υποτέλειας - μεταξύ Βουλγαρίας και Τουρκίας.Δεν μου είναι γνωστό τι υπόσχονται οι Αμερικανοί και οι Τούρκοι στουςΒουλγάρους, σε σχέση με την ελληνική Θράκη. Είναι, όμως, αξιοπρόσεκτο ότιβουλγαρικοί σωβινιστικοί κύκλοι (τις απόψεις των οποίων διοχετεύουν καιβουλγαρικά μέσα δημοσιότητας) ισχυρίζονται ότι ζει, στην Ελλάδα, μεγάλοςαριθμός Βουλγάρων. (Αν εννοούν τους Πομάκους, διαφωνούν με την τουρκικήπροπαγάνδα, που θέλει να είναι Τούρκοι οι Πομάκοι, αυτοί οι απόγονοι τωναρχαίων Θρακών). Οι ίδιοι βουλγαρικοί κύκλοι επαναλαμβάνουν την εξωφρενικήπρόβλεψη, ότι η Ελλάδα θα επιτεθεί κατά της Βουλγαρίας. Tι σημαίνουν αυτά;Το γεγονός, πάντως ότι η Τουρκία εξακολουθεί να έχει την υποστήριξη τωνΑμερικανών ενισχύει τις ελπίδες της, ότι θα μπορέσει να μεταχειρισθεί, γιατους επεκτατικούς της σκοπούς, το δίκαιο των μειονοτήτων, όπως αυτόεξελίσσεται, ειδικότερα την προϊούσα ενδυνάμωση της αρχής τουαυτοπροσδιορισμού, τις νύξεις της ΔΑΣΕ ότι οι χώρες μέλη της μπορούν, ανθέλουν, να αναγνωρίσουν στα μέλη μειονοτήτων, δικαιώματα εν σχέσει με τιςπεριοχές στις οποίες διαμένουν, και τις προτροπές να διευκολύνεται η επαφήμελών μειονοτήτων με τη χώρα, με την οποία θεωρούν ότι έχουν δεσμούς.Και, βέβαια, η Τουρκία εκμεταλλεύεται τα λάθη μας:Την αποτυχία μας, μέχρι τώρα, να προστατεύσουμε τους ισλαμικού θρησκεύματος Έλληνες πολίτες, ωστε να μη γίνουν οργανα -και, τελικά, θύματα - τουτουρκικού ιμπεριαλισμού. Την αποτυχία μας να πλησιάσουμε πραγματικά τηνκαλόπιστη μεγάλη πλειονότητα των μουσουλμάνων και να τους βοηθήσουμε ναενσωματωθούν στην κοινωνία, διατηρώντας και καλλιεργώντας, όσο θέλουν, τομειονοτικά τους χαρακτηριστικά. Τον λανθασμένο τρόπο με τον οποίο ενίοτεαντιδράσαμε στον προβοκατόρικο χαρακτήρα του τουρκικού επεκτατισμού,λαμβάνοντας, στο παρελθόν, ορισμένα περιοριστικά μέτρα ως προς τουςΜουσουλμάνους, μέτρα ελάσσονα είναι αλήθεια, αλλά που κατέστησαν μερικούςαπό αυτούς ευάλωτους στην προπαγάνδα της ΄Αγκυρας και, συγχρόνως, της έδωσανεπιχειρήματα.Η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε και εκμεταλλεύεται, επίσης, την μοιραία πολιτικήμας, που συνίσταται στη νομιμοποίησή της ως προς τους ελληνικής ιθαγένειας Μουσουλμάνους και στη (γνήσια ή προσποιητή) εντύπωση της πολιτικής μας ηγεσίας, ότι μπορεί να έλθει μαζί της σε συμφωνία για ζητήματα που τουςαφορούν. Στην πολιτική μας αυτή οφείλονται και οι ειδικές ελληνοτουρκικέςσυμφωνίες (όπως το εκπαιδευτικό πρωτόκολλο του 1978), που συνέβαλαν στονεκτουρκισμό των Μουσουλμάνων και δημιούργησαν διαύλους επιρροής τηςΤουρκίας. Η ανεπαρκής μέριμνα για την γενικότερη εθνική μας ισχύ(διπλωματική, οικονομική και, ιδίως, στρατιωτική) απετέλεσε καίριο λάθος,που οι αντίπαλοί μας επίσης εκμεταλλεύθηκαν.
ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ
Τι έχει πετύχει η Τουρκία μέχρι σήμερα σε αυτά τα μειονοτικά θέματα:Στην Ίμβρο και την Τένεδο - στρατηγικής σημασίας νησιά - ο Ελληνισμός έχεισχεδόν εξαλειφθεί. Οι ελάχιστοι ομογενείς που παραμένουν στην Πόλη, χωρίς νασυνιστούν ουσιαστική ελληνική παρουσία, είναι, για την ΄Αγκυρα, πολύτιμοπολιτικό αντίβαρο (επειδή, βέβαια, εμείς το επιτρέπουμε να το χρησιμοποιούνσαν τέτοιο). Την εκτίμηση αυτή επιβεβαιώνουν οι προσπάθειες της ΤουρκικήςΠρεσβείας στην Αθήνα, να πείσει ομογενείς να επιστρέψουν στην Πόλη. Η΄Αγκυρα ανησυχεί ότι θα μείνει χωρίς αντίβαρο και χωρίς ομήρους.Εδώ στη Θράκη, η Τουρκία έχει επιτύχει ανησυχητικά μεγάλο βαθμό ενοποίησηςκαι Τουρκοποίησης των μειονοτήτων. Έχουν διαμορφωθεί πραγματικοί δεσμοί(οικονομικοί, εκπαιδευτικοί και άλλοι) μεταξύ σημαντικού αριθμούΜουσουλμάνων και της Τουρκίας, πράκτορες της οποίας εμφανίζονται ωςεκπρόσωποι τους, στο ελληνικό κοινοβούλιο κατά το παρελθόν, αλλά και διεθνώς, προσπαθώντας να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι οι Μουσουλμάνοι καταπιέζονται στην Ελλάδα. Συντονίζονται δε και με την ηγεσία τωνΜουσουλμάνων στην Βουλγαρία.Η Αγκυρα οργανώνει τους Μουσουλμάνους στη χώρα μας, ώστε να τους ποδηγετεί,και έχει αποκτήσει μέσα πίεσης εδώ, μέσα στην Ελλάδα. Δεν είναι υπερβολικόνα λεχθεί πως έχει φθάσει να ασκεί de facto συγκυριαρχία, μέσω του ΓενικούΠροξενείου της στην Κομοτηνή, μέσω των πρακτόρων της, μέσω των Μουσουλμάνωνπου εκβιάζει, αλλά, πιθανότατα, και μέσω αυτών που εξαγοράζει. Αναφέρομαιστις επίμονες φήμες περί μυστικών κονδυλίων που μοιράζει το Γενικό Προξενείοσε Μουσουλμάνους, για σκοπούς όπως οι αγορές επιλεγμένων ακινήτων και οιμυστικές επιχορηγήσεις μουσουλμανικών καταστημάτων. Τα μέσα παρέμβασηςσυμπληρώνονται από τους δασκάλους (κάποτε και από τους θρησκευτικούς λειτουργούς), από τα σχολικά βιβλία που η ΄Αγκυρα θέλει να στέλνει εδώ, απότην προπαγάνδα των τουρκικών μέσων δημοσιότητας.Η Αγκυρα έχει επιτύχει, επίσης, να προσδώσει στην Αδριανούπολη τιςπροοπτικές κέντρου της ευρύτερης περιοχής. Σαφής είναι, εξάλλου η εντύπωσηπως η Τουρκία έχει εξασφαλίσει την ανοχή, αν όχι και υποστήριξη, τωνΗνωμένων Πολιτειών, για την επεκτατική της τακτική.
ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ Πόσο, λοιπόν, κινδυνεύει να καταστεί η Θράκη "μια άλλη Κύπρος"; Η απάντησηείναι ότι αυτό έχει ήδη συμβεί αρκετά, αφού εφαρμόζονται ορισμένα από τατακτικά σχέδια της Τουρκίας, όπως είναι η υπαγωγή των Μουσουλμάνων στονέλεγχό της και η χρησιμοποίησή τους για σκοπούς αντίθετους με τα πραγματικάτους συμφέροντα. Όπως είναι, επίσης, η αυτοπροβολή της Τουρκίας ως "προστάτιδος" των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα (αλλά και στην Βουλγαρία) και ηαξιοποίηση των δικών μας λαθών, τα οποία αναφέραμε. Με τέτοια μέσα, σταοποία συγκαταλέγονται η εξασφάλιση ισχυρών συμμάχων και η συνεχής αναβάθμισητων τούρκικων ενόπλων δυνάμεων, η Toυρκία ήδη - επαναλαμβάνω - ασκεί στηνπράξη, συγκυριαρχία στην ελλαδική Θράκη. Η Αγκυρα συνεχίζει, συγχρόνως, τιςπροσπάθειες εφαρμογής των υπολοίπων σχεδίων της: Για την αναγνώριση τωνΜουσουλμάνων ως μιας, ενιαίας, "τουρκικής κοινότητας". Για την κατασκευήμιας ενιαίας "εδαφικής βάσης" της μειονότητας αυτής, για την, κατά τοδυνατόν, επέκταση της βάσης αυτής μέχρι τα σύνορα, ώστε να δημιουργηθείεδαφική συνέχεια με την Τουρκία και για την επικράτηση του ισχυρισμού, ότιοι Μουσουλμάνοι έχουν οιονεί εθνικά δικαιώματα επί των εδαφών όπου σήμεραδιαμένουν. Για την αναγνώριση ενιαίας ηγεσίας των Μουσουλμάνων, η οποία να ελέγχεται από την ΄Αγκυρα και να αναγνωρίζεται διεθνώς.Η Τουρκία ελπίζει ότι, με τα μέσα αυτά και με την συμπαράσταση των ισχυρώντης συμμάχων, που θα την βοηθήσουν να εκμεταλλευθεί ορισμένες τάσεις τουδικαίου των μειονοτήτων, θα καταφέρει, τελικά, να ενσωματώσει ταελληνικότατα αυτά εδάφη.ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
Τί μπορούμε να κάνουμε για να μη συμβεί αυτό; Νομίζω πως η πολιτική, τηνοποία οφείλουμε να ακολουθήσουμε, είναι απαραίτητο να συνδυάζει δύοστοιχεία: Αφ' ενός την εξασφάλιση της άσκησης όλων των δικαιωμάτων τωνΜουσουλμάνων συμπατριωτών μας. Και αφ ετέρου την προστασία μας από τονιμπεριαλισμό της ΄Αγκυρας, αλλά και την προστασία των Μουσουλμάνωνσυμπατριωτών μας, ώστε να μη καταστούν θύματα του ιμπεριαλισμού αυτού, όπωςη Τουρκοκύπριοι, που αναγκάζονται να εγκαταλείπουν την Κύπρο, υπό την πίεσητων εποίκων και των στρατευμάτων κατοχής. Η πολιτική αυτή - η μόνη ορθή -συνεπάγεται, φυσικά, την επίσημη αναγγελία, ότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει, πλέον, πως η Τουρκία έχει οποιοδήποτε δικαίωμα να αναμειγνύεται σε θέματαελληνικής ιθαγένειας Μουσουλμάνων ή να παριστάνει ότι ενδιαφέρεται γι'αυτούς. Η κατάργηση του τουρκικού Γενικού Προξενείου στην Κομοτηνή, οτερματισμός εφαρμογής των ελληνοτουρκικών εκπαιδευτικών συμφωνιών καιπρωτοκόλλων και, βεβαίως, η αυστηρή πάταξη κάθε πράξης υπονομευτικής της ελληνικής κυριαρχίας -χωρίς, το ξανάλεω - να θίγονται τα δικαιώματα των Μουσουλμάνων - αποτελούν, επίσης, αναγκαίες και επείγουσες ενέργειες.Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής κάθε άλλο παρά εύκολη θα είναι. Διότι η΄Αγκυρα χρησιμοποιεί τα μειονοτικά δικαιώματα για να προωθεί τους σκοπούςτης. Μια τακτική που θα συνίστατο στην παρεμπόδιση άσκησης των δικαιωμάτωναυτών, έκτος του ότι θα ήταν απαράδεκτη καθ' εαυτή, μόνο τον τουρκικόεπεκτατισμό θα εξυπηρετούσε. Τα μειονοτικά, όμως δικαιώματα έχουν όρια, ταοποία πρέπει να καθορίζει το υπέρτερο καθήκον προστασίας των μειονοτήτων,αλλά και της πλειονότητας, από έξωθεν κινδύνους. Η πολιτική αυτή - η μόνηορθή - προϋποθέτει μία γενικότερη αλλαγή της στάσης του Ελληνισμού απέναντιστην Τουρκία. Διότι πως θα εξηγήσουμε τα αμυντικά μέτρα που θα λάβουμε εδώ,όταν συνεχίζονται οι διακοινοτικές συνομιλίες στην Κύπρο, ότανπραγματοποιούνται συναντήσεις τύπου Νταβός, όταν δεν καταγγέλουμε διεθνώςτην ολοκληρωτική και γενοκτόνο ΄Αγκυρα;Απαραίτητο, τέλος, στοιχείο της νέας πολιτικής είναι η αύξηση της εθνικήςμας ισχύος, στρατιωτικής, διπλωματικής και οικονομικής. Και η ακτινοβολίαελληνικού πολιτισμού, από εδώ προς ολόκληρη την περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου