Ασύγχρονη, συνεργατική τηλεεκπαίδευση

Οι ανεξάρτητες δημοσιεύσεις μπορούν να εκτιμηθούν χρησιμοποιώντας μια κλίμακα που βασίζεται στη θεωρία χωριστής και συνδεμένης γνώσης. Αυτή η θεωρία μπορεί να σας βοηθήσει να κοιτάξετε τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις με έναν νέο τρόπο. Περιγράφει δύο διαφορετικούς τρόπους που μπορούμε να αξιολογήσουμε και να μάθουμε για τα πράγματα που βλέπουμε και ακούμε.

Αν και κάθε ένας από μας μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτές τις δύο μεθόδους σε διαφορετικά ποσοστά και σε διαφορετικούς χρόνους, θα να είναι χρήσιμο να φανταστείτε δύο ανθρώπους ως παραδείγματα, έναν που είναι η συνήθως χωριστή γνώση (Δημήτρης) και ο άλλος που είναι η συνήθως συνδεμένη γνώση (Μαρία).
•Στον Δημήτρη θέλει να παραμένει όσο "αντικειμενικός" γίνεται χωρίς να λαμβάνει υπόψην του τα συναισθημάτα και τις συγκινήσεις του. Σε μια συζήτηση με άλλους ανθρώπους που μπορεί να έχουν διαφορετικές ιδέες, του αρέσει να υπερασπίσει τις δικιές του ιδέες, χρησιμοποιώντας τη λογική για να βρεί κενά στις ιδέες του αντιπάλου του. Είναι κρίτικός των νέων ιδεών, εκτός αυτών που είναι αποδεδειγμένα γεγονότα από αξιόπιστες πηγές όπως τα εγχειρίδια, οι σεβαστοί δάσκαλοι ή η άμεση εμπειρία του.Ο Δημήτρης είναι πολύ ξεχωριστός γνώστης.
•Η Μαίρη είναι πιό ευαίσθητη προς τους άλλους ανθρώπους. Έχει ειδικευτεί στη συναισθηματική κατανόηση και τείνει να ακούει και να κάνει ερωτήσεις έως ότου αισθανθεί οτι μπορεί να συνδεθεί και " να καταλάβει τα πράγματα απο τη μεριά τους". Μαθαίνει, προσπαθώντας να μοιράστει τις εμπειρίες της που οδηγούν στην γνώση με τους άλλους ανθρώπους. Όταν μιλάει με τούς άλλους αποφεύγει τις αντιπαραθέσεις και συχνά προσπαθεί να βοηθήσει του άλλους ανθρώπους, εάν μπορεί να βρεί ένα τρόπο να το κάνει, χρησιμοποιώντας λογικούς ισχυρισμούς. Η Μαίρη είναι πολύ συνδεδεμένη γνώστης.

Μπόρεσατε να καταλάβετε από αυτά τα παραδείγματα ότι ο ξεχωριστός γνώστης είναι άντρας και ότι ο συνδεδεμένος γνώστης είναι είναι γυναίκα; Μερικές μελέτες έχουν δείξει οτι στατιστικά αυτό τείνει να γίνεται, παρόλαυτα ανεξάρτητοι άνθρωποι μπορεί να βρεθούν οπουδήποτε στο φάσμα μεταξύ αυτών των δυο άκρων. Για μια συνεργάσιμη και αποτελεσματκή ομάδα μαθητευόμενων το καλύτερο είναι εάν καθένας από αυτούς είναι ικανός να χρησιμοποιήσει ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΥΟ τρόπους μάθησης. Σε μια συγκεκριμένη κατάσταση όπως μια online ομάδα συζήτησης, μια απλή δημοσίευσει από ένα πρόσωπο μπορεί να επιδείξει οποιαδήποτε από αυτά τα χαρακτηριστικά, ή ακόμα και τα δυο. Κάποιος που γενικά είναι πολύ συνδεδεμένος μπορεί να στείλει ένα πολύ ξεχωριστό-ηχηρό μήνυμα, και αντίστροφα.

Ο σκοπός της αξιολόγησης κάθε δημοσίευσης χρησιμοποιώντας αυτή την κλίμακα είναι:
a) το να βοηθάει να σκεφτεστε αυτά τα ζητήματα, όταν διαβάζετε άλλα μηνύματα

b) να παρέχεται ανάδραση σε κάθε αποστολέα σχετικά με το πώς το βλέπουν οι άλλοι χρήστες
Τα αποτελέσματα δεν χρησιμοποιούνται προς την αξιολόγηση σπουδαστών από καμιά άποψη, βοηθούν μόνο στην βελτίωση της επικοινωνίας και της μάθησης.
--------------------------------------------------------------------------------
Σε περίπτωση που ενδιαφέρεστε, εδώ είναι μερικές αναφορές σε κείμενα συγγραφέων από τους οποίους αρχικά αναπτύχθηκαν αυτές οι ιδέες:
•Belenky, M.F., Clinchy, B.M., Goldberger, N.R., & Tarule, J.M. (1986). Women's ways of knowing: the development of self, voice, and mind. New York, NY: Basic Books.
•Clinchy, B.M. (1989a). The development of thoughtfulness in college women: Integrating reason and care. American Behavioural Scientist, 32(6), 647-657.
•Clinchy, B.M. (1989b). On critical thinking & connected knowing. Liberal education, 75(5), 14-19.
•Clinchy, B.M. (1996). Connected and separate knowing; Toward a marriage of two minds. In N.R. Goldberger, Tarule, J.M., Clinchy, B.M. &
•Belenky, M.F. (Eds.), Knowledge, Difference, and Power; Essays inspired by “Women’s Ways of Knowing” (pp. 205-247). New York, NY: Basic Books.
•Galotti, K. M., Clinchy, B. M., Ainsworth, K., Lavin, B., & Mansfield, A. F. (1999). A New Way of Assessing Ways of Knowing: The Attitudes Towards Thinking and Learning Survey (ATTLS). Sex Roles, 40(9/10), 745-766.
•Galotti, K. M., Reimer, R. L., & Drebus, D. W. (2001). Ways of knowing as learning styles: Learning MAGIC with a partner. Sex Roles, 44(7/8), 419-436.