Αρχαίο ελληνικό το όνομα Μαρία, που είχε η Παναγία;

Του αγαπητού μου φίλου
Γιώργου Μεταξά

Το παρακάτω κείμενο, το "αφιερώνω" σε όλους εκείνους που επιμένουν ότι το όνομα "Μαρία" είναι Εβραϊκό. Το κείμενο αυτό, είναι ΚΑΙ ιστορικά ΚΑΙ επιστημονικά ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΟ... Ήρθε σ' εμένα από σελίδα φίλων και οφείλω να συγχαρώ τους φίλους που έκαναν την σχετική έρευνα!!!

. . . Σύμφωνα με τον πανεπιστημιακό καθηγητή κ Σ. Θεοφανίδη, για το όνομα Μαρία, λέει ότι είναι ένα όνομα πανάρχαιο Ελληνικό και το αναλύει ως εξής.«Το βιβλικό όνομα Μαρία είναι παράγωγο του αρχαίου μυθολογικού και Ομηρικού ονόματος ΜΑΙΡΑ ή ΜΑΡΙΑ ( Ιλιάδα Σ48, Οδύσσεια λ326, Παυσανίας κ.λ.π ) . Το όνομα Μαίρα ή Μαρία έχει ως ρίζα το αρχαίο ελληνικό ρήμα μαρμαίρω που σημαίνει την λάμπουσα ή ακτινοβολούσα.(Oμηρικόν λεξικό Ε.Κοφινιώτου ) Μαρ - μαίρω = λάμπω, ακτινοβολώ. Μαρία η λάμπουσα η ακτινοβολούσα, μάρμαρο, mare = θάλασσα» (2)



Αλλά και η Σίβυλλα η Κυμαία λέγει ότι ο Θεός είναι «αυτογένητος, άχραντος, αένναος αΐδιός τε» (3), ενώ συγκλονίζει για μια ακόμη φορά με την προφητεία της ότι η μητέρα του Χριστού θα λέγεται Μαρία (!!), την ώρα που περιγράφει με καταπληκτική ακρίβεια τα του Ευαγγελισμού, της Γεννήσεως του Κυρίου στην Βηθλεέμ και τα όσα επακολούθησαν της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού:



«υστατίοις τε χρόνοις χθον’ αμείψατο και βραχύς ελθών παρθένου εκ Μαρίας λαγόνων ανέτειλε νέον φως, ουρανόθεν δε μολών βροτέην ενεδύσατο μορφήν. πρώτα μεν ουν Γαβριήλ σθεναρόν δέμας αγνόν εδείχθη δεύτερα και κούρην αρχάγγελος έννεπε φωνή• δέξαι αχράντοισι θεόν σοις, παρθένε, κόλποις'. ως ειπών έμπνευσε θεός χάριν *ήδ’ αιεί* κούρητην δ’ άρα τάρβος ομού θάμβος θ' έλεν εισαΐουσαν, στη δ’ άρ' υποτρομέουσα νόος δε οι επτοίητο παλλομένης κραδίης υπ’ αγνώστοισιν ακουαίς. αύτις δ’ ευφράνθη και ιάνθη κέαρ αυδή, κουρίδιον δ' εγέλασσεν, εήν δ’ ερύθηνε παρειήν χάρματι τερπομένη και θελγομένη φρένας αιδοί, και οι θάρσος επήλθεν. έπος δ’ εισέπτατο νηδύν, σαρκωθέν δε χρόνω και γαστέρι ζωογονηθέν επλάσθη βροτέην ιδέην και κούρος ετύχθη παρθενικοίς τοκετοίς τόδε γαρ μέγα θαύμα βροτοίσιν, αλλ’ ουδέν μέγα θαύμα θεώ πατρί και θεώ υιώ. τικτόμενον δε βρέφος ποτί δ’ έπτατο γηθοσύνη χθων, ουράνιος δ’ εγέλασσε θρόνος και αγάλλετο κόσμος.καινοφαής δε μάγοισι σεβάσθη θέσφατος αστήρ, σπειρωθέν δε βρέφος δείχθη θεοπειθέσι φάτνη βουπελάταις τε και αιγονόμοις και ποιμέσιν αρνών και Λόγου η Βηθλεέμ πατρίς θεόκλητος ελέχθη.» (4)



Τι έλεγε ο Πυθαγόρας



Αλλά και σε ένα αρχαίο χειρόγραφο το οποίο αποδίδεται στον Πυθαγόρα τον Σάμιο (575 -500 π.Χ.), υπάρχει ένα κείμενο «Περί γαμούντων» το οποίο αναφέρει επί λέξει τα εξής:



«Περί γαμούντων. Αρίθμησον το όνομα του ανδρός και της γυναικός, και ει είεν αμφότερα ιβ η ιδ, γίνεται το συνάλλαγμα και τέξεται πρωτοτόκον κόρην και η γυνή προτελευτά• εάν δε άνισα έλθωσι, βιαίως γίνεται το συνάλλαγμα, και τέξεται πρωτοτόκον υιόν και ο ανήρ προτελευτά. οίον Νικηφόρος, Μαρία• άρτια ιδ. η γυνή προτελευτά. πάλιν Θεόδωρος και Ειρήνη• ιγ, ο ανήρ προτελευτά.)» (5)



Τι είχε γράψει ο Ηρόδοτος;



Έχουμε, όμως, και τον Ηρόδοτο, σύμφωνα με το εγκυκλοπαιδικό λεξικό της «Δομής», ο οποίος, για το όνομα «Μαρέα», γράφει τα εξής:



«Μαρέα. Αιγυπτιακή πόλη που χώριζε τη Μαρεώτιδα λίμνη από τη Μεσόγειο. Βρισκόταν σε θέση στρατηγικής σημασίας, επειδή δέσποζε της οδού που πήγαινε προς την Κυρηναϊκή. Ήταν η πρωτεύουσα του Ινάρω, ηγεμόνα της Αιγύπτου, που, συμμαχώντας με τους Αθηναίους, έδιωξε το 463 π.Χ. τους Πέρσες από την Αίγυπτο. Η Μαρέα, που οι Αιγύπτιοι την ονόμαζαν Μέρεν και ο Ηρόδοτος την εξελλήνισε σε Μαρέα, άκμασε έως την εποχή που την κατέλαβαν οι Άραβες, οπότε και μετονομάστηκε σε Μαριούτ.».. . .


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:


1. Ίδε βιβλίο: Δαμιανός Μ. Στρουμπούλης: «Το πρόβλημα της Θείας Δικαιοσύνης», Πειραιεύς 1994, σελίδα 12.2. Από άρθρο του Καθηγητού κ. Σ. Θεοφανίδη στον ''Ταχυδρόμο '' Καβάλας 14/8/98. 3. Oracula Sibyllina: Oracula, Section 8 Line 4294. Oracula Sibyllina: Oracula, Section 8 Line 4565. Fragmenta astrologica: Volume 11.2 page 143 line 16.6. Βλέπε 94ον Τόμον της Ελληνικής Πατρολογίας του J. P. Migne με τίτλον ειδικού κεφαλαίου: «Περί της γενεαλογίας του Κυρίου, και περί της Αγίας Θεοτόκου»).7. Fragmenta, Fragment 300, 16 line 1