Δεν χρειάζονταν άλλο τρόπο να αγαπήσουμε
και μας δίδαξαν το φιλί με το μαχαίρι,
μα όταν πήραμε τον δρόμο της αγάπης
μόνον τότε μπορούσαμε να τους καταλάβουμε
που είχαν σκεφτεί για το καλό μας,
για να αντέχουμε να διασχίζουμε το χρόνο
και να αγγίζουμε την ουσία μιας ύπαρξης
που έδινε φως στα μεράκια της ψυχής
και τα ανθρωπιστικά όνειρά μας.
Δεν χρειάζονταν άλλο τρόπο να ζήσουμε
παρά να ενεργούμε για τη διαφορά μας
και έπρεπε να επινοήσουμε την αυθεντία
πέρα από τα όρια της επιστημονικής έρευνας,
στερούμενοι το πάθος μας για τον ελληνισμό,
μα όταν πήραμε τον δρόμο της αγάπης
μόνον τότε μπορούσαμε να τους καταλάβουμε,
........
........ (συνεχίζεται)
Tης Μαρίας Παπαδοπούλου CLETr, 01/04/2011.
2 σχόλια:
Προσεξε η φωνη που αλλωτε ξεχνουσες ανθιζει τωρα στο στηθος σου.Το κοραλι αυτο που αναβει ολομοναχο ειναι το ταξιμο που δεν εστερξες ποτε σου.......ολος ο κοσμος ανακατωνει τις μερες του και στη μεθη της μεθης του φυτευει ενα ματσο υακινθους.Απο αυριο θα εισαι η επισημη ξενη των αποκρυφων σελιδων μου........
ΓΚ
Τα λόγια τα ψεύτικα σαν του Μαρτιού το χιόνι
όποιος αγάπησε δεν ξέρει να το πει.
Μέσα στα μάτια σου τα δυο συγκράτησέ με
γιατί είμαι θρόισμα, είμαι σιωπή.
GK
Δημοσίευση σχολίου