Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Περί Διεθνούς Μασωνίας: Από την αλληλογραφία μου με αξιότιμο Έλληνα και Ορθόδοξο Καθηγητή κ.Δημήτρη Χατζηνικολάου

Μαρία,
Καλός φαίνεται ο Κώστας που σου έστειλε τις πληροφορίες,
αλλά, κατά τη γνώμη μου, τα συμπεράσματά του είναι εσφαλμένα,
ότι δήθεν ο ρόλος της Μασωνίας υπήρξε ιστορικά θετικός, ότι
δήθεν τα φορτώνουμε άδικα όλα σε αυτούς, ότι δήθεν είναι ιστορικά
αποδεδειγμένο ότι η Φιλική Εταιρεία ήταν Μασωνική Στοά, ότι
δήθεν ο Κολοκοτρώνης ήταν μασώνος κ.λπ. Το τι γράφουν οι
μασώνοι στα περιοδικά τους, για το ποιοι υπήρξαν μασώνοι,
δεν πρέπει να το πιστεύουμε. Πάντοτε κάνουν τέτοιες δημοσιεύσεις
ΜΕΤΑ τον θάνατο αυτών των προσώπων. Βεβαίως, αν ήταν επιφανείς
Έλληνες, οι μασώνοι θέλουν να τους οικειοποιηθούν. Έπειτα, τα ανωτέρω
συμπεράσματα του Κώστα νομίζω ότι απλώς μεταθέτουν το πρόβλημα.
Κατ' αρχάς, δεν ξέρουμε πώς ακριβώς λειτουργούσαν όλες οι στοές
πριν από 200 χρόνια, τι πίστευαν κ.λπ. Αυτό που έχει σημασία είναι
ότι σήμερα η μασωνία είναι μία σατανική θρησκεία και προωθεί τα μέλη
της σε όλες τις σπουδαίες θέσεις, και όλοι προωθούν το Σιωνιστικό σχέδιο
επιβολής της παγκοσμιοποιήσεως, της παγκόσμιας κυβερνήσεως, της ενώσεως
όλων των θρησκειών σε μία πανθρησκεία κ.λπ. Αυτά όλα είναι δικές τους
ιδέες, όπως ομολογούν οι ίδιοι, και υλοποιούνται σήμερα. Όποιος δεν το βλέπει,
έχει πρόβλημα. Λοιπόν, είναι καλός ο οικουμενισμός, η παγκόσμια διακυβέρνηση
και όλα αυτά; Ως θεό, προσκυνούν τον ΜΑΤΣ. Είναι ο Τριαδικός Θεός ο ΜΑΤΣ;
Αν ναι, γιατί του προσδίδουν άλλο όνομα; Γιατί συνεδριάζουν κρυφά; Γιατί
παίρνουν αποφάσεις για τις τύχες του κόσμου στις διάφορες λέσχες Μπίλντερμπεργκ
κ.λπ.; Ο αιώνιος πρόεδρος της Μπίλντερμπεργκ Κίσσιγκερ δολοφόνησε την Κύπρο.
Αυτό είναι γνωστό σε όλους. Λοιπόν, θετικός ήταν ο ρόλος του; κ.λπ. κ.λπ.
Τα συμπεράσματα του Κώστα έχω βαρεθεί να τα ακούω και τα απορρίπτω ως
αντιεπιστημονικά. Διότι όποιος αγνοεί αληθή γεγονότα, για να μην χαρακτηρισθεί
"συνομωσιολόγος," δεν πρόκειται ποτέ να φθάσει στην αλήθεια.

Δ.Χ.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καθηγητής Παναγιώτης Ήφαιστος Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών
1. Πρώτον, γρανιτένια και αδιατάραχτη προσκόλληση στο εθνικό συμφέρον, στις εθνικές μας κοσμοθεωρίες, στην ασυμβίβαστη υπεράσπιση ακόμη και της τελευταίας ίντζας της εθνικής επικράτειας που προσφέρει η διεθνής νομιμότητα, απόκτηση επαρκούς αποτρεπτικής ισχύος και αυτοθυσία αν κινδυνεύσει η εθνική ανεξαρτησία.
2. Δεύτερον, σωστή γνώση της φυσιογνωμίας, του χαρακτήρα και των λειτουργιών του διεθνούς συστήματος, βαθειά γνώση του άμεσου στρατηγικού περιβάλλοντος, των άλλων στρατηγικών περιβαλλόντων ιδιαίτερα του πεδίου της ηγεμονικής διαπάλης, των πολλών επιπέδων, στρωμάτων και ρευστών στρατηγικών κριτηρίων και παραγόντων.

Ανώνυμος είπε...

3. Τρίτον, περίκλειστο σύστημα λήψης αποφάσεων που περιφρουρεί τους πολιτειακούς φορείς από έξωθεν διαβρώσεις και υπονομεύσεις, προσδιορισμό του εθνικού συμφέροντος και των ιεραρχήσεών τους, διαρκής σφυρηλάτηση κρίσιμης και δημοκρατικά νομιμοποιημένης πολιτικής συνοχής και συναίνεσης στα πεδία των έσχατων λογικών του εθνικού συμφέροντος και αταλάντευτος αγώνας εκπλήρωσής του.
4. Τέταρτον, μιλώντας λογικά, ορθολογιστικά και εξ ανάγκης ασυμβίβαστα, διεθνισμός και εθνοκράτος ως θεσμός ελευθερίας είναι έννοιες και παραδοχές ασύμβατες. Ο διεθνισμός κάθε απόχρωσης και κάθε εκδοχής αντιβαίνει στην ελεύθερη εθνική ύπαρξη, θρέφει την εξάρτηση, υπονομεύει το εθνικό συμφέρον και αντιβαίνει στα θέσφατα της υπέρτατης και έσχατης κοσμοθεωρίας της εθνικής ανεξαρτησίας.
Εξ αντικειμένου, τα διεθνιστικά και κοσμοπολίτικα ιδεολογήματα αποτελούν θανατηφόρο δηλητήριο κατά του κράτους και κατά της εθνικής ανεξαρτησίας, δηλαδή της ελευθερίας της κοινωνίας και εξ αντικειμένου λειτουργούν ανασταλτικά και αναιρετικά κατά κάθε αξίωσης συγκρότησης εθνικής στρατηγικής.
Αν λόγω συνήθειας και καθιερωμένων συμβατικών όρων κάποιοι νοιώθουν την ανάγκη να ταυτίζονται με κάποιο διεθνισμό, ας κατανοήσουν ότι αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο αγάπη προς την πατρίδα, την δημοκρατία, την ελευθερία και την ειρήνη με όρους διασφάλισης της εθνικής ανεξαρτησίας. Εγγενώς έτσι ήταν πάντα ο κόσμος, έτσι είναι και έτσι πάντα θα είναι.
5. Πέμπτον, μια ευρεία και βαθειά κοινωνική συναίνεση για την εθνική στρατηγική ως έσχατη και υπέρτατη κοσμοθεωρητική παραδοχή είναι μια εξίσου σημαντική προϋπόθεση εθνικής στρατηγικής. Η εθνική ανεξαρτησία για όλες τις κοινωνίες είναι η ελευθερία τους, δηλαδή, ότι πιο πολύτιμο διαθέτουν.

Ανώνυμος είπε...

Είναι αναγκαίο να επιμείνω λίγο ακόμη για την παραδοχή της εθνικής ανεξαρτησίας. Και αυτό αντίθετα με την συμβατική σοφία, δεν αποτελεί κάποια αξιολογική ιδεολογική στάση.
1. Πρώτον, η κοσμοθεωρητική παραδοχή της εθνικής ανεξαρτησίας ή του «ιδεώδους της εθνικής ανεξαρτησίας» όπως ονομαζόταν στην κλασική εποχή, είναι πνευματικά σύμφυτη με την ύπαρξη μιας ανθρωπολογικά περιεκτικής και γι’ αυτό βιώσιμης κοινωνικής οντότητας.

2. Δεύτερον, η εθνική ανεξαρτησία αποτελεί τον υπέρτατο σκοπό της εθνικής στρατηγικής. Επειδή όπως λέμε η στρατηγική είναι η συνάρτηση των μέσων με τους σκοπούς για να την εκπλήρωση του τελευταίου χωρίς υπέρτατο πνευματικό σκοπό μια εθνική στρατηγική προγραμματικά είναι κενή περιεχομένου, δηλαδή προγραμματικά ανύπαρκτη.


3. Εξ ου και το προηγηθέν επιχείρημα ότι ανεξαρτήτως χρώματος ή απόχρωσης επειδή ο διεθνισμός θεωρεί το έθνος και το εθνοκράτος αναλώσιμα και περιττά, περιττή είναι και η εθνική στρατηγική, γεγονός που οδηγεί τους διεθνιστές να συντάσσονται και να συμπράττουν με τα εκάστοτε διεθνιστικά μεταμφιεσμένα δόγματα των καθ’ έκαστη συγκυρία ηγεμονικών αξιώσεων.

4. Η εθνική ανεξαρτησία είναι υπέρτατη νομική, πολιτική, πνευματική και κοσμοθεωρητική παραδοχή διαχρονικά πανηγυρικά οικουμενικά επικυρωμένη. Πάνω σ’ αυτή εξάλλου εδράζονται οι θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου. Πνευματικές ή φιλοσοφικές ρωγμές λογικά δεν είναι επιτρεπτές και αν υπάρχουν ροκανίζουν τόσο την εθνική στρατηγική όσο και την εθνική ανεξαρτησία. Όταν οι κοινωνίες δεν την έχουν παλεύουν να την αποκτήσουν και όταν την αποκτήσουν είναι προ το συμφέρον τους να την διαφυλάττουν με όλα τα μέσα και με όποια θυσία και αν χρειαστεί. Για την εθνική ανεξαρτησία έγινε και ο κυπριακός εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας.

5. Συμβουλή να αφήσεις το εθνοκράτος σου για να αγωνιστείς για την ενοποίηση του πλανήτη οποιουδήποτε είδους ή απόχρωσης, αποτελεί συνταγή κατακρημνίσματος. Από καιρό, αντί χάραξης μιας εθνικής στρατηγικής άξιας των προσδοκιών μας που εκπληρώνει τους εφικτούς εθνικούς σκοπούς κάθε συγκυρίας, έχουμε ένα νεφελώδες φάσμα εκλογικεύσεων περί «χαμένων ευκαιριών» το οποίο υπερίπταται πάνω από τα κεφάλια μας προκαλώντας σύγχυση και αποπροσανατολισμό.

6. Πολιτική και επιστημονική ύβρις και επωδός έπονται όταν κάθε φορά ο προτεινόμενος εθνικός θάνατος μεταμφιέζεται ως υποψήφια χαμένη ευκαιρία. Αντί να ερμηνεύσουμε σωστά τα αίτια των λαθών του παρελθόντος τα οποία εμπόδισαν την επίτευξη των εφικτών σκοπών έχουμε ποταμούς ανορθολογικής πολιτικής σκέψης που συνοδεύονται με κάλεσμα για ευθανασία.

Συμπεραίνω λοιπόν λέγοντας ότι τα προβλήματα της εθνικής στρατηγικής που απαιτεί βέλτιστη χρήση των μέσων που διαθέτουμε για να εκπληρώσουμε τον εφικτό σκοπό της κάθε ιστορικής συγκυρίας, έχουν τρις κύριες διαστάσεις.
1. Πρώτον, την ευρεία διάδοση διεθνιστικών δογμάτων που διαποτίζουν την ελλαδική και κυπριακή κοινωνία αναιρώντας προγραμματικά κάθε αξίωση χάραξης Υψηλής εθνικής στρατηγικής.
2. Δεύτερον, την συνεπαγόμενη διαχρονικά ξένη εξάρτηση που περιορίζει τόσο την εθνική ανεξαρτησία όσο και την ανεξάρτητη πολιτειακή δράση στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής.
3. Τρίτον, ιδιαίτερα την ύστερη εποχή, την εκτεταμένη διείσδυση στο πολιτικό, επικοινωνιακό και πνευματικό πεδίο διεθνικών δρώντων οι οποίοι αν και επενεργούν διανεμητικά δεν υπόκεινται στον παραμικρό δημοκρατικό έλεγχο.